รัชดาวัลย์ วงษ์ชื่น(อิงจันทร์)
รัชดาวัลย์ วงษ์ชื่น(อิงจันทร์) ครูตาล วงษ์ชื่น

ชีวิต...เพียงแค่ลุกขึ้นได้ มันก็มีค่ามากแล้ว


" พวกเราทุกคนตื่นนอน ลุกได้ ทำอะไรได้สารพัด เคลื่อนไหวอะไรได้ แต่เราคิดหรือไม่ว่า เราจะใช้ความสามารถนี้เลือกที่จะทำหรือไม่ทำอะไรในปัจจุบันขณะนี้ ผมเข้าใจว่า นี่แหละคือประเด็นที่ยิ่งใหญ่ในชีวิต

            วันใด...ได้อ่านบันทึกเรื่องราวของผู้ป่วยเรื้อรัง ที่ต้องเข้ารับการรักษาอย่างต่อเนื่องจากแพทย์  เราเองก็มักจะนอนไม่หลับ...คิดถึงหลานสาวคนหนึ่ง ซึ่งเคยเป็นผู้ป่วยเรื้อรัง ด้วยโรคมะเร็ง...เธอเป็นแม่ของลูกเล็ก ๆ จำนวน 4 คน ช่วงเวลาที่เธอป่วย และต้องรับการรักษา...เธอไม่ค่อยได้รับกำลังใจจากคู่ชีวิตมากนัก เรียกว่าถูกทอดทิ้งก็ยังได้ ฉะนั้น...ก็อยากบอกกับ ผู้ป่วยเรื้อรัง ว่า

"ในความโชคร้าย...คุณก็ยังมีความโชคดี"  

  ที่ยังได้รับการดูแลอย่างดีจากคู่ชีวิต ช่วยหล่อเลี้่ยงเยียวยาให้มีกำลังใจมากขึ้น

           เมื่อคืนนี้....บันทึกเพลงธรรมะที่ สถานี..พระพุทธศาสนา ก็แล้ว  บันทึกเพลง รำวงดอกเสี้ยวที่ ลานเก็บเพลงโปรด...อิงจันทร์ ก็แล้ว  ล่วงเข้าไปเกือบตีหนึ่ง ก็ยังนอนไม่หลับ ตัดสินใจ สำรวจตู้หนังสือ  หยิบหนังสือเล่มหนึ่งที่ได้รับจาก พี่หนุ่มกร หยิบมาเก็บรายละเอียดอีกครั้ง ขอนำตัดตอนบทความนี้บางตอนมา เผยแพร่ เพื่อเป็นกำลังใจแด่ผู้ป่วยเรื้อรังที่ต้องใช้ "เคมีบำบัด" และเป็นอาหารใจสำหรับ ทุก ๆ ท่านค่ะ




พลังของสังขาร  ยวดยานแห่งชีวิต  ( ประมวล  เพ็งจันทร์,2552)

"...ก่อนที่ผมจะเดินทาง..มีอาจารย์ที่เป็นกัลยาณมิตรท่านหนึ่ง เล่าเรื่องหนึ่งให้

ผมมีพลังในการตัิดสินใจ คือท่านเล่าว่า หลังจากไปรับเคมีบำบัดแล้ว ร่างกาย

มันแพ้ถึงขนาดที่ว่า บางวันไม่สามารถกระทั่งจะชันกายลุกขึ้น ต้องเรียกให้คน

มาช่วยเพื่อพยุงเข้าห้องน้ำ

    วันหนึ่ง...เมื่อรู้สึกตัวก็พยายามที่จะชันกาย เอามือข้างหนึ่งไปจับขอบ และก็

พยายามยันมือข้างหนึ่งลง พยายามลุกขึ้น ท่านเพียรอยู่นานจนกระทั่งลุกขึ้น

นั่งได้ และท่านพยายามเข้าไปนั่งในห้องน้ำได้ ท่านรู้สึกดีใจที่วันนี้ตัวเองลุกขึ้น

ไปนั่งด้วยตัวเองโดยไม่ต้องมีผู้ช่วย ...คำบอกเล่าของอาจารย์สะเทือนใจผม

เป็นที่สุด... เราลุกขึ้นจากที่นอนทุก ๆ วันด้วยตัวเราเอง  เราไม่เคยเห็นค่าของ

ควมสามารถนี้เลย  ...อาจารย์ผู้เป็นกัลยาณมิตรท่านนี้ไปหาผมเพียงเพื่อจะ

บอกผมว่า "ชีวิต...เพียงแค่ลุกขึ้นได้ มันก็มีค่ามากแล้ว" นั่นเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ 

และเป็นสิ่งที่เตือนใจผมเป็นอย่างมาก

" พวกเราทุกคนตื่นนอน  ลุกได้  ทำอะไรได้สารพัด เคลื่อนไหวอะไรได้  แต่เรา

คิดหรือไม่ว่า  เราจะใช้ความสามารถนี้เลือกที่จะทำหรือไม่ทำอะไรในปัจจุบัน

ขณะนี้  ผมเข้าใจ

ว่า นี่แหละคือประเด็นที่ยิ่งใหญ่ในชีวิต"



หมายเลขบันทึก: 533821เขียนเมื่อ 25 เมษายน 2013 08:11 น. ()แก้ไขเมื่อ 25 เมษายน 2013 08:35 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

ใช่ค่ะ ในความโชคร้ายก็ยังโชคดี

บันทึกพี่อิงน่าอ่านทุกเล่มนะคะ มีตั้ง 10 เล่ม  ติดตามอ่านอาหารเพื่อสุขภาพ ที่จริงบันทึกแบบนี้น่าอ่านมากนะคะ ขอบคุณที่แบ่งปันค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท