สันเพชร์ อรรถมี ประพันธ์/ขับร้อง/ดนตรี/MV.
วัดป่าเจริญราช ลำลูกกา ปทุมธานี 2553
มาหนอ...มาเถิดหนอ อย่ามัวรอให้สังขารร่วงโรย
เมื่อวันนั้นต้องโอดโอย กว่าจะรู้เกือบจะสายเกินไป
เมื่อวันนี้ยังมีเรียวแรง พลังชีวิตยังมีมากมาย
แบ่งเวลาฝึกกรรมฐานปฏิบัติธรรม
ในชีวิตคนเราทุกคน ล้วนเวียนวนทุกข์ทนวุ่นวาย
ถึงที่ตายวันใดใครเลยจะรู้
เดินหนอ เดินเข้าวัดหนอ อย่ามัวรอให้ลูกหลานพยุงไป เมื่อวันนั้นอาจจะสาย ตาไม่เห็น หูไม่ยิน กายไม่สนอง ลำบากนัก กิน เดิน นั่งนอน พระท่านสอนให้ปฏิบัติ มันช่างขัดมันช่างสนแสนแทรมาน อยาจะย้อนเวลาหวนคืนแต่ก็ฝืนความจริงไม่ได้ บทสุดท้ายความตายมาเยี่ยมมาเยือน ซ้ำ....
อย่ารอให้สายเกินไป
สวัสดีครับ
สิ่งเตือนสติเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับทุกชีวิต เพราะบางคนบางท่านมิได้คำนึงเรื่องวันสุดท้ายของชีวิต มัวคิดแต่วันนี้ วันพรุ่งนี้ แต่วันสุดท้ายที่ไม่รู้ว่าเป็นวันไหนไม่มีใครคิด สาระนี้จึงเป็นคุณค่าสำหรับทุกคน ขอบคุณที่แบ่งปันครับ
...
ธรรมะช่วยให้จิตใจสงบค่ะอาจารย์
ขอบคุณที่เตือนสติครับ...
กำลังเพียรฝึกจิตและกายอยู่ทุกเช้าค่ำค่ะ...
สวัสดีค่ะท่านธนา
ขอบคุณค่ะ คุณ on time