แม้..โคม่า เป็นผัก ก็ยังรับรู้ได้


วันนี้ ผู้เขียนได้ฟังบรรยาย จากท่านพระไพศาล วิสาโล

มีสไลด์หนึ่ง เขียนไว้ว่า "แม้...เป็นผัก ก็ยังรับรู้ได้"


ทำให้นึกถึง พี่เขย ที่นอนไม่ได้สติในไอซียูเสียหลายเดือน

ซึ่งคาดเดาว่า "สมองน่าจะตายแล้ว" เนื่องจากหยุดหายใจไปนาน

แต่..มีเรื่องน่าแปลกใจ หลายอย่างเกิดขึ้น 

อย่างเช่น เรื่องที่ผู้เขียนจะอาบน้ำให้ 

ก็เรียกพี่เขย แล้วบอกว่า อาบน้ำ

พี่เขยลืมตาทันที 

น้องพยาบาลที่จับคู่ช่วยอาบน้ำ ทำท่าทางตกใจเล็กน้อย

ผู้เขียน จึงถามว่า คิดว่าเป็นพี่สาวเหรอ

น้องพยาบาล บอกว่า ต้องคิดว่า ใช่แน่เลย เพราะเสียงเหมือนกันมาก หน้าก็เหมือน

ผู้เขียน ก็แปลกใจตัวเอง เหมือนกัน 

ทำไม วันนั้น เสียงผู้เขียนจึงเหมือนพี่สาวนัก


พอพี่เขยอาการดีขึ้น พอจะกลับบ้านได้ 

พวกเราก็พาพี่เขยกลับไปดูแลเองที่บ้าน 

วันที่พาพี่เขยกลับ รถลูกสาวของพี่เขยถูกชนท้าย

หลายคนก็ถกกันใหญ่ข้างเตียงคนไข้ 

พี่เขยทำท่าทาง เหมือนอยากลุกขึ้นนั่ง 


และ..เมื่อวาระสุดท้ายของพี่เขยมาถึง

เมื่อ พี่น้อง พี่เขย ไม่ยอมให้ผู้เขียนดูดเสมหะให้ 

คิดว่า พี่เขยจะเจ็บมาก เพราะดิ้นน่าสงสารมาก

พี่เขยก็พยายามไอและดิ้น เพื่อขับเอาเสมหะออกมาเองจนได้ 


แสดงว่า พี่เขยยังรับรู้ได้ ในสภาพที่เป็นผักอย่างนั้น 

การดูแลผู้ป่วยระยะท้าย จึงจำเป็นอย่างมาก

ที่ต้องใส่ใจในเรื่องราวเหล่านี้ของคนไข้

โดยเฉพาะคนใกล้ชิด คนที่คนไข้รัก 

เพราะ คนไข้รับรู้ได้

และรอรับฟังเรื่องที่เราจะพูดคุยกับเขาอยู่ทุกวัน 



คำสำคัญ (Tags): #happy ba#happy health
หมายเลขบันทึก: 532566เขียนเมื่อ 9 เมษายน 2013 22:03 น. ()แก้ไขเมื่อ 9 เมษายน 2013 22:04 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

สวัสดีค่ะคุณป้าแดง

เคยฟังบรรยายของคุณหมออมรา ท่านก็พูดในทำนองเดียวกันค่ะ ถึงร่างกายจะตอบสนองไม่ได้ จิตก็ยังรับรู้

คุณป้าแดง สบายดีนะคะ ;)


เวลาที่เราบอกญาติๆ ที่เข้าเยี่ยมผู้ป่วยที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง พวกเราก็มักจะบอกว่า

    ให้พูดคุยกับผู้ป่วย บอกว่า วันนี้มีใครมาเยี่ยมบ้าง เหตุการณ์ที่บ้านเป็นอย่างไร

เพื่อให้บุคคล/ เหตุการณ์ที่คุ้นเคย เป็นสิ่งกระตุ้นความทรงจำ สติ ให้กลับมาเร็ววัน

สวัสดีวันพุธค่ะ ป้าแดง

ขอบคุณมากครับ เป็นวิทยาทานมาก แม่ยายผมก็กำลังตกอยู่ในลักษณะนี้ หายใจเองไม่ได้

ไม่แน่ใจว่ารับรู้หรือไม่  เหมือนจะรู้หรือไม่รู้   แต่เมื่อได้อ่านบทความนี้แล้ว ผมรู้แล้วว่าควรจะทำอย่างไรครับ

สวัสดีค่ะ

แวะมาเยี่ยมค่ะ

กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญ

เหมือนไม่รับรู้แต่รู้สึกได้

สู้ๆค่ะ

ขอบคุณที่บรรยายอย่างง่ายงามคะ 

ขอบคุณครับ เป็นเรื่องที่น่ารู้มากๆครับ

กายกับจิตแยกกันได้นะคะ...เคยเห็นมามากมาย...ผู้เฝ้าไข้ควรให้ความใส่ใจผู้ป่วยอย่างดี...

ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมค่ะ 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท