คลาสสิคติดดิน

วันนี้ ๒๗ มีนาคม ๒๕๕๖

มีสิ่งดีๆอีกสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นในชีวิต

เพราะได้มีโอกาสต้อนรับน้องๆนักดนตรีจากวิทยาลัยมหิดลดุริยางคศิลป์ ซึ่งมาแสดงดนตรีในโรงพยาบาลและอาคารเย็นศิระ

เรื่องของเรื่องมันเริ่มจากปีที่แล้ว

ในวันที่โรงพยาบาล, อาคารเย็นศิระ ได้รับรางวัลมีชัย วีระไวทยะ จากมูลนิธิตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย และในวันนั้น เราก็ได้พบกับอาจารย์สุกรี เจริญสุข 

หลังจากที่ได้รับชมคำประกาศจากมูลนิธิ ถึงที่มาที่ไปของอาคารเย็นศิระ ท่านก็เกิดแรงบันดาลใจอันยิ่งใหญ่ ที่อยากจะให้เด็กนักเรียนของท่านได้มาแสดงดนตรีให้คนไข้ในอาคารฯฟัง 

ผ่านมาจนถึงวันนี้

ก็ถึงวันที่เด็กๆได้มาแสดงดนตรีจริงๆ ภายใต้การสนับสนุนจากทั้งมูลนิธิอาจารย์สุกรี เจริญสุข และมูลนิธิตลาดหลักทรัพย์ แห่งประเทศไทย

ณ ลานเวทีสุขภาพ รพ.

วงเครื่องทองเหลืองเริ่มต้นด้วย สรรเสริญพระบารมี ทุกคนรอบๆนั้น ต่างลุกขึ้นยืนพร้อมกัน ผมเหลียวมองไปดูก็ขนลุกซู่ เพราะมีคนมาดูการแสดงมากมาย

โดยส่วนตัวนั้น ผมรักเพลงนี้มาก มากจริงๆ

วงนี้แสดงไป ๗ เพลง ทั้งบรรเลงและมีเพลงร้อง

ความสุดยอดมิใช่มีเพียงนักดนตรี แต่นักร้องก็เรียกให้ขนแขน stand up ไปหลายหน เพราะเธอและเขา เสียงดีเหลือเกิน 

ต่อด้วยวงที่ ๒ เป็นเครื่องสาย เขาเรียกว่า "ดนตรีในห้อง" chamber orchestra 

เช่นกันครับ ทั้งเพลงบรรเลง เพลงร้อง 

มาจบด้วยเพลง "ชัยชนะ" ที่ผมต้องปรบมือให้อย่างดัง 

อาจารย์สุกรีเคยพูดให้ฟังว่า หมอกับนักดนตรี มีความเหมือนกัน ที่ความเป็นศิลปิน หมอจำต้องใช้ศิลป์ในการรักษาคนไข้ แต่งานของหมอนั้นเปื้อนเลือด เปื้อนไข้ เปื้อนความเศร้า แต่นักดนตรี ใช้ศิลป์ในทางสุนทรียะ (อาจารย์พูดทำนองนี้ แต่ผมขออนุญาตแต่วเติมบ้างด้วยศิลปะส่วนตัวนะครับ)

ผมขอบคุณจริงๆ อย่างจริงใจ แก่น้องๆและผู้ใหญ่ ที่ช่วยทำให้ดนตรีคลาสสิกจับต้องได้ ผู้คนมากมายหลายหลากต่างได้ร่วมกันเสพศิลป์ในเช้าวันนี้ที่สงขลานครินทร์ คนฟังดนตรีมีความสุข แต่คนเล่นดนตรีมีความสุขกว่า 

จบการแสดง ผมกล่าวขอบคุณบนเวที แต่ด้านล่างเวที ผมไปขอบคุณเป็นการส่วนตัวด้วยคำว่า "สุดยอด"

ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ

ช่วงบ่าย นักดนตรีได้ไปแสดงที่อาคารเย็นศิระ ผมไม่ได้ตามไปดู แต่สายข่าวรายงานมาว่า "ดีไร้ที่ติ" เด็กๆได้มีโอกาสไปเยี่ยมคนไข้ที่เตียงด้วย บางคนถึงกับหลั่งน้ำตา

ความสุขในวันนี้เก็บไว้ไม่ได้ จึงต้องเล่าออกมาดังๆ 

เห็นคนทำดี ก็ต้องเล่าให้ฟังดังๆ

[โอ๋-อโณ]

เรื่องดีๆ ความรู้สึกดีๆ อ่านกี่ครั้งก็ยังรู้สึกดี ขอบคุณอ.แปร๊ะมากค่ะที่เอาสิ่งดีๆมาเผื่อแผ่ที่นี่ด้วย

[ธนพันธ์ ชูบุญ]

ครับผม