โลกและชีวิต (110) : โลกร้อน
โลกร้อน
ปลูกต้นไม้ช้าไป
กระนั้นหรือ
...
เปลวแดดเต้นระยิบระยับ
เสียดเย้ย
ความโง่เขลาของมนุษย์
สายลมพวยพัดอย่างสมถะ
บอกย้ำอย่างเงียบ เงียบว่า -
โลกร้อนแต่ยังไม่แตกสลาย
...
สายน้ำทำตัวแห้งขอด
ประท้วง
ความละโมบของมนุษย์
...
ใบไม้ย่อยสลายกลางอากาศ
ประท้วงความละโมบของมนุษย์
...
ต้นไม้ใหญ่หลายต้นจากท้องทุ่งและป่าโคก
ถูกขนยายเข้าตัวเมือง
และตรอมใจตายในที่สุด
ดวงตะวัน
เจ็บปวดกับชะตากรรมของมนุษย์
...
ปลาช่อนหลายตัว
สำลักสารพิษ
ที่ฝังแน่นในโคลนตมท่ามสายลมร้อน
...
หลังคาสังกะสีของเถียงนา
โดนเปลวแดดฆาตกรรมอย่างไร้เยื่อใย
...
มนุษย์
เขินอายที่จะสบตา
กับแสงแดด
หมายเหตุ
ภาพจากค่ายสาธารปัญญาชน
กลุ่มนิสิตพรรคพลังสังคม
มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
ความเห็น (10)
เห็นภาพบรรยากาศแล้ว พลอยทำให้ใจผมรู้สึกแห้งเหี่ยวตามไปด้วยเลยนะครับ
ในภาพที่บ่งบอกถึงความแห้งเหี่ยว...แห้งแล้ง....หวังว่า..นอกภาพคงมี "ดอกคูณ" บานเหลืองเรืองรองสะพรั่งนะครับ
ในความแห้งแล้งของป่า ยังมีไม้สีเขียวยืนหยัด
ในความขุ่นของน้ำในบ่อ ยังมีแววตาสดใสของเด็ก
ในความร้อนแสบผิวกาย ยังมีความน่ารักของสรรพสัตว์
ในแสงที่แรงกล้าของดวงตะวัน ก็ยังมีเงาของความงามนุ่มนวลเหลืออยู่
แต่ไม่รู้จะอีกนานเท่าใดนะคะ
สบายดีไหม สหายเอ๋ย ;)...
เข้ามาอ่านและเห็นความเป็นไปของโลก...
มีสิ่งที่ให้เรียนรู้อีกมากมาย...
น้อมรับด้วยความเอ็นดูของโลกใบนี้...
ร้อนและแห้งแล้งคะ
ม่ได้มาทักทานกันนาน สบายดีนะค่ะ
ีีร้อนกาย แต่ ไม่ร้อนใจนะจ๊ะ
เข้ากับบรรยากาศตอนนี้เลยค่ะ
อ่านแล้วรู้สึกเจ็บลึกๆใคร.....ที่เป็นต้นเหตุที่โหดร้ายเช่นนี้