ระยองมีอะไร

ระยองมีอะไร

ระยองมิได้มีเพียงพระอภัยมณี ผีเสื้อสมุทร หรือนิคมอุตสาหกรรม ที่ทำให้รายได้ของจังหวัดนี้มีมูลค่าถึง 10% ของ GDP ของประเทศเรา แต่ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว แม่เคยเล่าเรื่องของระยองให้ผมฟัง

แม่เคยมีน้องสาวคนหนึ่ง เธอชื่อ “เล็ก” (ถึงตอนนี้ ผมก็ยังคงงงงง ว่าทำไมจึงใช้คำว่าเคย แต่เดี๋ยวก็คงเข้าใจ) ซึ่งจากกันไปตั้งแต่แม่ยังเป็นเด็กๆ นัยว่า มีครอบครัวหนึ่ง เกิดหลงรักน้องสาวของแม่คนนี้อย่างจับใจ เขาบอกว่า “น้าเล็ก” เป็นลูกสาวของเขา ลูกสาวที่เสียชีวิตไปและเขาได้ทาสีเป็นสัญญลักษณ์เอาไว้ที่ศพลูกสาว (ยายมักจะเล่าว่า มันเป็น “หมาย”) และสีที่ว่า ก็อยู่บนตัวของน้าเล็ก และน้าเล็กก็จากยาย ก๋ง และแม่ไปตั้งแต่ตอนนั้น

ชีวิตของน้าเล็กจะเป็นอย่างไรผมเองแทบจะไม่ได้รับรู้เลย เพราะไม่เคยเห็นหน้า เคยเห็นเพียงรูปภาพที่เขาส่งมาให้แม่และยาย เป็นภาพขาวดำมีข้อความอะไรสักอย่างอยู่ด้านหลังภาพ คงเป็นชื่อของสามี ที่อยู่ด้วยกันที่ระยอง และผมยังเคยเห็นรูปลูกสาวของน้าเล็กด้วย แต่ก็เป็นเพียงเศษเสี้ยวเวลาหนึ่งของชีวิตที่ไม่เคยได้รับการจดจำ

เรื่องของน้าเล็กมากระทบจิตใจผมอีกครั้ง เมื่อตอนที่มีการรวมญาติฝ่ายพ่อ

ย่าผมมีลูก 12 คน พ่อเป็นคนที่ 7 และลูกคนที่ 11 ชื่อ “อาต๋อย” จะเป็นคนที่มีความเกี่ยวเนื่องกับระยอง

อาต๋อยเป็นน้องที่พ่อกับแม่ของผมรักมาก ผมพบอาต๋อยบ่อยๆตอนที่ผมเป็นเด็ก อาต๋อยมักจะมาเยี่ยมย่าช่วงที่ลูกๆปิดเทอม อาคนนี้เป็นคู่ปะทะคารมกับผมอยู่บ่อยๆ เพราะเขามักจะใช้ให้ผมไปซื้อบุหรี่ให้สูบ ทั้งๆที่รู้กันอยู่ ว่าผมเกลียดบุหรี่เข้าไส้ แต่ต้องจำใจเดินไปซื้อเพราะผู้ใหญ่สั่ง การปะทะกันเรื่องบุหรี่ระหว่างเราก็ยังคงมีมาจนผมโต

ครั้งหนึ่ง ผมได้ยินอาพูดกับแม่เรื่องผู้หญิงคนหนึ่ง

อาต๋อยทำงานอยู่ที่อำเภอแกลง ที่นั่นอาได้พบผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งมีหน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับแม่มาก คล้ายกันจนกระทั่งต้องแสร้งเข้าไปถามว่า “พี่กิ้มมาที่ระยองทำไม” (ชื่อแม่ผมเองครับ) คำตอบที่ได้รับก็คือ “ไม่ใช่พี่กิ้ม แต่เป็นน้องสาวของพี่กิ้ม” และนั่นเป็นความบังเอิญครั้งแรกของผมที่เกี่ยวข้องกับระยอง น้องสาวแม่ (ที่ผมมักจะพูดว่า หายสาบสูญ) และน้องชายพ่อบังเอิญได้เจอกัน และได้มาคบหาสมาคมกัน

น้าเล็กได้มาปรากฏตัวที่บ้านเราครั้งหนึ่งราวเดือนเมษายนของปีไหนก็ไม่รู้ นั่นเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นหน้าของน้องสาวแท้ๆคนนี้ของแม่ เธอบอกว่า จะมาไหว้หลุมศพของก๋ง จำได้ว่าในตอนนั้น ผมแทบจะไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายกับการปรากฏตัวครั้งนั้นของน้าเล็กเลย ความรู้สึกของเด็กม.ปลายกับน้าสาวเสมือนหนึ่งคนแปลกหน้าต่อกัน

อายุได้ 18 ปี ผมก็ย้ายตัวเองมาเรียนหมอที่หาดใหญ่ และชีวิตของผมก็เป็นของหาดใหญ่ตั้งแต่ครั้งนั้น การติดต่อสื่อสารกับญาติผู้ใหญ่ฝั่งพ่อ ซึ่งส่วนใหญ่อยู่ที่กรุงเทพฯก็เริ่มห่างหาย จากที่ทุกๆปี พี่ๆน้องๆต้องมาพบเจอกัน โดยมีย่าเป็นศูนย์รวม แต่เมื่อไม่มีย่า เราก็ยิ่งเริ่มห่างจากกัน ญาติพี่น้องของพ่อมีมากมาย ลูกหลานของย่ามีมากกว่า 30 คน ผมจำชื่อได้ทุกคน แต่บางคนเริ่มนึกหน้าค่าตาไม่ออก “กวางกับหงส์” ลูกสาวทั้ง 2 คนของอาต๋อย เป็นน้องที่เคยเห็นเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น เลยไม่ต้องคิดเลย ว่าตอนนี้เธอทั้งคู่จะมีหน้าตาเป็นอย่างไร นี่ยังมิต้องเอ่ยถึงลูกของน้าเล็ก ผมรู้เพียงแต่ว่า เธอมีลูกสาว 3 คน แต่ทั้งหมดนั้นผมไม่เคยเห็นตัวเป็นๆเลยด้วยซ้ำ

กระทั่งมีนาคมปีที่แล้ว คืนหนึ่งแม่โทรมาบอกว่า “น้าเล็กป่วยหนัก หนักมากลูก ทางระยองโทรมาบอกว่าให้แม่รีบขึ้นไปดู” น้าเล็กเหลือญาติเพียงเท่านี้ พี่สาว 2 คน น้องชาย 2 คน และน้าแท้ๆอีก 3 คน เธอรอ รอจนแม่ไปถึง ได้ร่ำลากัน และเธอก็จากเราไป

ราวกลางเดือนมีนาคมที่ผ่านมา ผมทราบถึงกำหนดการการร่วมประชุมกับกลุ่มสถาบันโรงพยาบาลที่เป็นโรงเรียนแพทย์ซึ่งเขาจะจัดในช่วงต้นเดือนเมษายน ครั้งนี้จัดที่ระยอง รู้ดังนั้นผมแทบจะไม่ต้องคิดด้วยซ้ำว่าจะมาร่วมหรือไม่ ผมอยากมาระยอง ผมอยากเจออาต๋อย อยากเจอมากถึงมากที่สุด โทรไปถามเบอร์ติดต่อจากแม่ แล้วโทรไปหาอาเพื่อนัดเจอกัน

ในช่วงเวลานั้นเอง วันหนึ่งขณะที่เปิดเข้าไปใน facebook ก็พบเห็นการสนทนาของน้าตุ๊ (น้องคนสุดท้องของแม่) กับผู้หญิงคนหนึ่ง เขาเขียนบันทึกถึงแม่ที่เสียชีวิตไปครบหนึ่งปี และผมสังเกตเห็นว่า แม่เธอชื่อ “เล็ก” และโดยไม่รอช้า จึงรีบเข้าไปดูใน profile ของเธอผู้นั้นทันที ความคาดเดาในตอนนั้นก็คิดว่า เธอน่าจะเป็นลูกของน้าเล็ก ผมจึงลองส่งคำขอการเป็นเพื่อนไปหาเธอ จากนั้นเข้าไปดูในกลุ่มที่เป็นเพื่อนของเธออีก เพราะหากเธอเป็นน้องสาวของผมจริงๆ เราอาจจะได้พบกับน้องอีก 2 ก็ได้ ผมส่งคำของเป็นเพื่อนไปหาอีกคนหนึ่ง เอ๊ะ ยังขาดไปอีกคน พลันสายตาก็ไปเห็นหญิงหนึ่งซึ่งสวมชุดพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน แม่เล่าว่า ลูกสาวคนหนึ่งของน้าเล็กทำงานที่นั่น แม่นแล้ว เธอน่าจะเป็นลูกของน้าเล็ก (กระมัง) และทันทีที่คิดได้ดังนั้น ผมจึงส่งคำขอเป็นเพื่อนไปหาอีกเป็นคนที่สาม เพียงเสี้ยวอึดใจ เธอก็ตอบรับการเป็นเพื่อนมา ผมจึงส่งข้อความไปถามว่า “ขอโทษนะครับ เราเป็นญาติกันใช่ไหม” เธอตอบมาในอีกวันว่า ใช่ และเป็นลูกคนสุดท้องของน้าเล็ก จึงได้คุยกันสั้นๆใน facebook รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย ที่ต้องคุยกันโดยที่เราไม่เคยพบกัน ไม่เคยคุยกัน ไม่เคยได้ยินเสียงกันจริงๆ

หลังจากที่ได้พบกับน้องโดยไม่คาดฝัน แม้จะเป็นในโลกเสมือน ผมได้ทดสอบระบบของมันอีกครั้ง แต่คราวนี้ผมใช้นามสกุลตัวเองเป็นคำค้นหา สิ่งที่เป็นก็เป็นชูบุญของเมีย ของน้องสาวในไส้อีก 2 คน และนึกตลก ว่าเรายังเจอชูบุญของใครอีกไม่รู้ตั้งหลายคน ดูไปเพียงแป๊บก็มาสะดุดที่คนคนหนึ่ง สะดุดก็เพราะว่าเธอ (เป็นผู้หญิง) มีเพื่อนร่วมกับผมอีก 2 คน ซึ่งเป็นพี่ๆ ลูกของป้า (ฝ่ายพ่อ) ลองแอบเข้าไปดูใน profile ของเธอก็นึกไม่ออก ว่าเธอคือใคร ไม่มีแม้ความรู้สึกคุ้นๆเสีนด้วยซ้ำ จึงได้ส่งข้อความไปถามพี่สาวของผม ว่ารู้จักเธอคนนั้นได้อย่างไร แต่ก็ไม่มีคำตอบ ผมเลือกที่จะจากไป โดยไม่ส่งคำขอเป็นเพื่อนไปหา

วันที่ 4 เมษายน ผมมาประชุมที่ระยอง ความตื่นเต้นอยู่ที่จะได้พบอาต๋อยในช่วงเย็น ความตื่นเต้นเรื่องต่อมาก็คือ ข้อความที่ส่งมาจากพี่สาวเพื่อตอบคำถามที่ผมหยอดไปให้ “ลูกสาวของอาต๋อยไง น้องกวางน่ะ” พระเจ้า! ผมอุทานในใจ แล้วรีบเข้าไปใน facebook เพื่อส่งคำขอเป็นเพื่อนไปหาเธอในทันที

อาต๋อยมารอผมอยู่ราวครึ่งชั่วโมง เมื่อเลิกประชุมจึงรีบวิ่งลงไปหาอาในทันที รีบเสียจนลืมฉี่ (มารู้ตัวอีกทีว่าปวดมากก็ตอนนั่งอยู่ในรถแล้ว) อาพาผมไปแกลง พาไปกินอาหารริมทะเล พาไปเจออาน้อย (ภรรยาเพียงคนเดียวของอาต๋อย....เอ๊ะ..ยังไง) และผมก็ได้เจอ “กวาง” น้องสาวซึ่งเคยเจอเพียงครั้งเดียวในชีวิต ครั้งเดียวจริงๆ

ทั้งสามคนทำให้ผมรู้สึกว่า การมาระยองในครั้งนี้มีความสุขเหลือล้น ผมได้มาพบน้องของพ่อ มาพบน้องของตัว มากินข้าว ดื่มเบียร์กับอา (ซึ่งปกติดื่มเหล้าเสียมากกว่า) มาปะทะคารมกับอา และยังมาเป็นก้างขวางปอด บ่นเรื่องอาที่ยังคงสูบุหรี่อยู่ ต่างกันตรงที่ว่า ครั้งนี้ ผมไม่ต้องเดินไปซื้อหามาให้ น้องกวางบอกกับผมว่า “พ่อตื่นเต้นดีใจมากที่พี่แป๊ะจะมา รอวันที่พี่แป๊ะจะมาหา”

ระยองยังคงสร้างความพิศวงให้ผมอีกรอบ เมื่ออาสะใภ้บอกผมว่า ท่านมีเพื่อนเป็นอาจารย์แพทย์ที่ม.อ.ท่านหนึ่ง และพลันที่ท่านบอกชื่อมา ผมถึงกับร้อง “เฮ้ย” เพราะท่านนั้นเป็นอาจารย์ที่ผมรักมากท่านหนึ่ง และตอนนี้ยังคงทำงานร่วมกันอยู่นั่นเอง ว่าแล้วก็รีบถ่ายรูปอาสะใภ้ ส่ง e-mail ไปหาอาจารย์ที่รักทันที โลกมันแคบจริงๆ

ยังครับ ยังไม่จบ เพราะเพื่อนของอาอีกคนหนึ่ง เป็นพี่สาวแท้ๆของพี่รหัสแท้ๆของผมสมัยที่เป็นนักศึกษาแพทย์อีกต่างหาก และตอนนี้ พี่รหัสท่านนี้ก็ยังเป็นผู้บังคับบัญชาสายตรงของเมียที่รักของผม

เป็นยังไงครับ ระยอง น่าฉงนดีไหม

ระยองมิได้มีเฉพาะสุนทรภู่ พระอภัย นางเงือก หรือผีเสื้อสมุทร แต่ระยองยังมีสายสะดือผมอยู่ที่นี่ครับ

เขียนใน GotoKnow โดย ธนพันธ์ ชูบุญ
ใน ผมเอง

คำสำคัญ (Tags): #ญาติ#ระยอง

หมายเลขบันทึก: 532270เขียนเมื่อ 6 เมษายน 2013 01:13 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 เมษายน 2013 01:13 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน