จดหมายถึงครู l กลับมารายงานตัว

จดหมายถึงครู l กลับมารายงานตัว

วันจันทร์ ที่ 1 เมษายน 2556

กราบสวัสดีค่ะครู

       วันนี้ตื่นขึ้นมาที่ห้องพระทำวัตรเช้าภาวนา จัดเก็บที่นอน ลงมาอาบน้ำ แม่อยู่ในครัว หนูถามว่ามีอะไรให้ช่วยไหม เมืีอก่อนใจไม่ค่อยอยากช่วยค่ะครู แต่ตอนนี้นึกถึงคำครูที่สอนว่า

"แม่ คือ ผู้เสียสละยอมเจ็บให้ลูกได้ผ่านช่องคลอดมา"

แม่ทำทุกอย่างแม้จะทุกข์เหนื่อยแต่เพื่อลูกแล้วเป็นอะไรที่เหนือความคาดหมาย 

เมื่อก่อนไม่เคยคิดเจ้าค่ะ ด้วยความเคยชินที่แม่่ำให้อยู่แล้ว หนักกว่านั้นคือ คิดว่าต้องได้ 

เช้านี้ตั้งใจทานอาหารฝีมือแม่อร่อยเจ้าค่ะ แกงเห็ดและขนมที่ท่านเมตตาเตรียมให้ 

ก่อนกลับกราบแม่แล้วค่อยออกไปทำงาน

การขับรถในเส้นทางก็เหมือนได้ทบทวนกับตนเอง เป็นชีวิตที่คล้ายเดิมแต่ตอนนี้ก็ต่างไป เห็นอะไรๆที่ต้องระวังมากขึ้น แม้จะจอดรถหรือลงรถ ว่าเหมาะไหม พอถึงที่ทำงาน ใจข้างในยังสั่นไหวค่ะครู

มีหลายเรื่องที่ต้องจัดการ แต่ดูเหมือนมีแรงทำจำกัด พยายามดูใจตนเอง 

เงียบ ช้า เป็นการมองอยู่ข้างใน และในหัวก็เหมือนคิดว่า ยังไงดี 

พยายามหาพอดีเจ้าค่ะ 

ธรรมชาติของที่ทำงานก็ยังเหมือนเดิม ให้ความรู้สึกเย็นและอบอุ่น

เหลือเพียงใจข้างในที่ต้องทำความรู้เจ้าค่ะ

ไม่มีสิ่งใดจะรู้ลึก รู้ดีได้เท่าการ ลงมือทำ ลงมือแก้ไขและเรียนรู้ไปเจ้าค่ะ 

หนูตั้งใจกับตนเองว่า จะเขียนงานออกมาให้ได้มากที่สุด เกี่ยวกับเรื่องราวที่เป็นไปและสิ่งแวดล้อมที่รายรอบ

โดยเฉพาะเรื่องราวงาม ที่ได้เรียนรู้จากครู 

แต่กิเลสข้างในมันก็คอยดันว่า iphone ต้องมีนะถึงจะทำงานได้ดี

นึกๆก็ขำกิเลส ตลกละเจ้าค่ะ เมื่อก่อนไม่มีก็ยังทำได้ 

พิสูจน์กับตนเองก่อนว่า ไม่มีก็ทำได้

หากจำเป็นต้องมีก็ต้องทำได้ดีกว่าที่เป็นเจ้าค่ะครู

สาธุเจ้าค่ะ