เดินทอดน่อง....กินบรรยากาศบนถนนริมเล@บางแสน


ก่อนกลับบ้านที่ปักษ์ใต้ช่วงเทศกาลปีใหม่ 2556 มีโอกาสสัมผัสการใช้ชีวิตอีกมุมหนึ่งของคนเมือง 

ด้วยการพาครอบครัวไปหาความสำราญของชีวิต กินขนม ลิ้มลองอาหารถูกปาก และ ชมวิวสวยๆ 

ที่แหลมแท่น @ทะเลบางแสน 

..


..

และถือเป็นโชคดี...ได้ชมบรรยากาศที่มีมากกว่ากลิ่นไอของทะเล 

ผู้คนค่อนข้างหนาตา ...บรรยากาศยามโพล้เพล้ หลังตะวันลับขอบฟ้าไปได้ไม่นานนัก

..

.. 

ผู้คนที่ เดินกวักไขว่กัน ณ เวลานี้ 

สังเกตดู พบว่า...ส่วนใหญ่ เป็นวัยหนุ่มสาว และวัยกลางคน มากกว่า...คนสูงอายุ 

..


..

สีหน้าแววตา ของผู้คนที่ผู้เขียนรับรู้และสัมผัสได้... บอกถึงความคาดหวัง กระตือรือร้น พร้อมที่จะเผชิญกับบางสิ่งบางอย่างที่รออยู่ตรงหน้า ในอีกไม่กี่ย่างก้าว

 

สมาชิกของครอบครัว เดินนำหน้าไปก่อนหน้านี้แล้ว เพราะรู้ว่า...ผู้เขียนตั้งใจเก็บภาพและบรรยากาศที่ครั้งหนึ่งได้มาชื่นชม การเดินทอดน่อง ของผู้คนที่นี่

..


..

นับคร่าว ๆ ร่วมหลายร้อยชีวิต ที่มุ่งตรงมาที่สถานที่แห่งนี้... 

..

ผู้เขียนนึกในใจ.... 

สิ่งที่ดึงดูดผู้คนให้มารวมตัวกันที่นี่ได้ มันต้องมีอะไร หลายอย่างนะ 

สำหรับตัวผู้เขียนเอง....คาดหวังเพียงบรรยากาศริมทะเล ที่อยู่ไม่ไกลจากตัวเมือง และรสชาดอาหารทะเลที่ราคาไม่แพงจนเกินไปนัก 

..


..

แต่ความหลากหลายของสรรพสิ่ง บนถนนที่ผู้คนพากันมาเดินที่นี่ มีมากกว่าที่ผู้เขียนคิดไว้

..


..

มุมที่มีไว้ให้ผู้คนพักผ่อนสายตา และเก็บภาพถ่ายไว้เป็นที่ระลึก

..


..

ผู้เขียนสังเกตเห็นว่าผู้คนแวะเวียนกันมาที่นี่ ถ่ายรูปสวย ๆ กันกับบรรยากาศย้อนยุค...บริเวณมุมนี้กันค่อนข้างมาก

ทำให้อดคิดต่อไปไม่ได้ว่า...บางครั้งความรื่นรมย์ของชีวิตนั้นนะ...เราได้กำไรจากการเดินทอดน่องในลักษณะแบบนี้ มันคงดีไม่น้อยเลยทีเดียว ที่สังคมรู้จัก เผื่อแผ่ให้กับเรา...มากกว่าที่จะกอบโกยเงินทองจากการเราจนเกินไปนัก

..


..

เสียงรัวขิม....ของสาวน้อยคนนี้ที่ผู้เขียนรู้สึกชื่นชมเธออยู่ในใจ นะว่า... 

เธอเข้ามาคืนกำไรชีวิตให้กับผู้คนที่เดินอยู่รายรอบตัวเธอมากกว่า...เศษเงิน ที่เธอได้รับเสียอีก 

ดูเธอนิ่ง มุ่งมั่นกับสิ่งที่เธอตั้งใจทำอย่างมาก 

ผู้เขียนกลับมองว่า...เธอกำลังสื่อภาพลักษณ์อะไรบางอย่างในตัวเธอ ให้แก่สังคม 

ผู้เขียนหยุดดูเธออยู่นานกว่าทุกจุดที่ผู้เขียนสัมผัส .... พร้อมกับเม็ดเงินที่ผู้เขียนมอบให้เธอด้วยใจ

...

วัฒนธรรมไทยเนี่ย! มันช่างงดงามจริง ๆ นะ(ผู้เขียนยังคิดอยากให้ลูกสาวเป็นแบบนี้บ้างจัง) ... 

..

..


สังคมไทยมีสิ่งจรรโลงใจ...ที่บางครั้งผู้คนมองข้ามและละเลยมันไป 

..


..

หากแต่ว่า....ยังมีเสียงเรียงร้องจากหัวใจของเยาวชนคนรุ่นใหม่ ที่ผู้เขียนมองว่า...น่าส่งเสริม 

..

เศษเงินที่กองอยู่ตรงหน้าพวกเธอ... 

อาจดูด้อยคุณค่าไปถนัดใจ หากเราได้เสพความรื่นรมย์ของชีวิตเช่นนี้ ...ผู้เขียนคิดอย่างนี้จริง ๆ 

.... 

... 

ทริปนี้...ที่ผู้เขียนได้สัมผัส ร่องรอยบนถนนคนเดิน แห่งนี้ ที่นี่

..


..

ผู้เขียนได้อรรถรสของชีวิต มากกว่าการจับจ่ายซื้อของ หรือการลิ้มลองรสชาด ของอาหารที่ถูกปากเสียอีก 

... 

ผู้คนบนถนนคนเดินที่นี่....เค้าโชคดีนะ ที่ สถานที่แห่งนี้มีมากกว่า การได้กินหรือจับจ่ายซื้อของที่ตัวเองรัก 

...


...


..

สังคมที่พัฒนาแล้ว.... ต้องเดินควบคู่ไปกับอรรถรสการใช้ชีวิตของผู้คนในสังคมไทยได้อย่างแท้จริง 

ถนนคนเดินที่นี่ น่าจะเป็นแบบอย่าง ในการพัฒนาให้ถนนคนเดินที่อื่น ๆ ได้ลอกเลียนแบบได้ก็คงดีไม่น้อย

หมายเลขบันทึก: 520057เขียนเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2013 16:28 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 พฤษภาคม 2014 00:29 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (18)

ไม่ได้ไปที่นี่นานมากๆๆ คงมีโอกาสสักวัน  ขอให้มีความสุขมาก ขอบคุณมากครับที่เผื่อแผ่เรื่องดีๆๆ

 ..... ฟังเสียงขิม ....แล้วมีความสุขมากค่ะ .... ตอนลูก P'Ple ...  พาไปเรียน .... ภาพลูก ... ยังจำได้เลยนะคะ .... ขอบคุณ  น้องแสงมากค่ะ .... ทำให้นึกถึงความหลังอย่างเป็นสุขอีกครั้งนะคะ 

ภาพถ่ายจับได้อารมณ์ของผู้คนรอบข้าง ขอบคุณที่พาไปดู..อยากลึกซึ้งคะ

ชอบบรรยากาศการเดินทอดน่อง ดูวิถีชีวิตค่ะ...ถนนคนเดินแต่ละแห่งก็แตกต่างกันออกไป สงสัยคงต้องหาโอกาสไปบางแสนบ้างแล้วล่ะค่ะ 

ขอบคุณภาพสวยๆ และบันทึกดีๆนะคะ ^_^

                       การได้แสดงความสามารถของตนให้เป็นที่ประจักษ์ต่อสายตาของคนในสังคมถีือเป็นการฝึกวิทยายุทธ์   เมื่อได้รับเสียงตอบกลับมาดี ก็มีความสุข และพัฒนาความสามารถขึ้นไปเรื่อยๆ   เศษเงินที่ได้รับเป็นเพียงผลพลอยได้เท่านั้นค่ะ

ไม่ค่อยได้มีโอกาสเดินทอดน่องเลยครับ
วิถีชีวิตเปลี่ยนแปลงไปตามกาล

ทุกวันนี้ใช้ชีวิตทอดสายตาอยู่หน้าจอซะเป็นส่วนใหญ่

  • หากอ.ขจิตแวะมาอยากให้มาสัมผัสบรรยากาศแบบนี้จังครับ
  • หวัง

หวังว่าอ.คงสบายดีเช่นกัน

ด้วยความระลึกถึง

ขอบคุณดอกไม้กำลังใจที่มอบให้นะครับ

บันทึกต่างๆ ของคุณแสงแห่งความดีภาพสวยมากๆ ครับ ฝีมือถ่ายได้จังหวะอารมณ์มากเลยครับ

สียงรัวขิม....ของสาวน้อยคนนี้ที่ผู้เขียนรู้สึกชื่นชมเธออยู่ในใจ นะว่า... 

เธอเข้ามาคืนกำไรชีวิตให้กับผู้คนที่เดินอยู่รายรอบตัวเธอมากกว่า...เศษเงิน ที่เธอได้รับเสียอีก 

ดูเธอนิ่ง มุ่งมั่นกับสิ่งที่เธอตั้งใจทำอย่างมาก 

ผู้เขียนกลับมองว่า...เธอกำลังสื่อภาพลักษณ์อะไรบางอย่างในตัวเธอ ให้แก่สังคม 

ผู้เขียนหยุดดูเธออยู่นานกว่าทุกจุดที่ผู้เขียนสัมผัส .... พร้อมกับเม็ดเงินที่ผู้เขียนมอบให้เธอด้วยใจ

...

วัฒนธรรมไทยเนี่ย! มันช่างงดงามจริง ๆ นะ(ผู้เขียนยังคิดอยากให้ลูกสาวเป็นแบบนี้บ้างจัง) ... 

..


กำลังคิดจะไปเที่ยวบางแสน  แต่ยังลังเลใจ  ตัดสินใจไม่ถูกว่า ไปดี ไม่ไปดี  เข้ามาเจอบันทึกของคุณพี่แสง น่าสนใจ  แล้วมีภาพสวยๆ  ได้บรรยากาศ  การบรรยายภาพที่ลึกซึ้งกินใจ  ทำให้ตัดสินใจได้ทันทีเลยว่า  เราน่าจะไปบางแสน... ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่นำมาถ่ายทอดนะค่ะ

ภาพให้อารมณ์แสนสุข ผ่อนคลาย บวกกับเสียงขิมอันแสนไพเราะอ้อยอิ่ง ลบภาพแหล่งท่องเที่ยวที่ไปแล้วคงไม่ได้พักหู พักตา พักใจอย่างที่เคยมีประสบการณ์นานมาแล้วค่ะ

สวัสดีค่ะ

ดีใจกับชีวิตที่ผ่อนคลายและเปี่ยมอรรสรสของคุณแสงแห่งความดีและครอบครัวค่ะ

ไม่ได้ไปแวะทะเลบางแสนนานมากแล้ว ตอนเด็กๆ จะได้ไปบ่อยเกือบทุกเดือนค่ะ  :)

ขอบคุณมากครับอาจารย์แสงแห่งความดี ภาพและเนื้อหาสะท้อนความหมายในการทำกิจกรรมการดำเนินชีวิต ยินดีอย่างยิ่งที่ร่วมบันทึกใน CoP กิจกรรมบำบัด ครับผม

แวะมาอ่านบันทึกดีๆ และขอบคุณมากครับอาจารย์แสงแห่งความดี

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท