ก่อนกลับบ้านที่ปักษ์ใต้ช่วงเทศกาลปีใหม่ 2556 มีโอกาสสัมผัสการใช้ชีวิตอีกมุมหนึ่งของคนเมือง
ด้วยการพาครอบครัวไปหาความสำราญของชีวิต กินขนม ลิ้มลองอาหารถูกปาก และ ชมวิวสวยๆ
ที่แหลมแท่น @ทะเลบางแสน
..
..
และถือเป็นโชคดี...ได้ชมบรรยากาศที่มีมากกว่ากลิ่นไอของทะเล
ผู้คนค่อนข้างหนาตา ...บรรยากาศยามโพล้เพล้ หลังตะวันลับขอบฟ้าไปได้ไม่นานนัก
..
..
ผู้คนที่ เดินกวักไขว่กัน ณ เวลานี้
สังเกตดู พบว่า...ส่วนใหญ่ เป็นวัยหนุ่มสาว และวัยกลางคน มากกว่า...คนสูงอายุ
..
..
สีหน้าแววตา ของผู้คนที่ผู้เขียนรับรู้และสัมผัสได้... บอกถึงความคาดหวัง กระตือรือร้น พร้อมที่จะเผชิญกับบางสิ่งบางอย่างที่รออยู่ตรงหน้า ในอีกไม่กี่ย่างก้าว
สมาชิกของครอบครัว เดินนำหน้าไปก่อนหน้านี้แล้ว เพราะรู้ว่า...ผู้เขียนตั้งใจเก็บภาพและบรรยากาศที่ครั้งหนึ่งได้มาชื่นชม การเดินทอดน่อง ของผู้คนที่นี่
..
..
นับคร่าว ๆ ร่วมหลายร้อยชีวิต ที่มุ่งตรงมาที่สถานที่แห่งนี้...
..
ผู้เขียนนึกในใจ....
สิ่งที่ดึงดูดผู้คนให้มารวมตัวกันที่นี่ได้ มันต้องมีอะไร หลายอย่างนะ
สำหรับตัวผู้เขียนเอง....คาดหวังเพียงบรรยากาศริมทะเล ที่อยู่ไม่ไกลจากตัวเมือง และรสชาดอาหารทะเลที่ราคาไม่แพงจนเกินไปนัก
..
..
แต่ความหลากหลายของสรรพสิ่ง บนถนนที่ผู้คนพากันมาเดินที่นี่ มีมากกว่าที่ผู้เขียนคิดไว้
..
..
มุมที่มีไว้ให้ผู้คนพักผ่อนสายตา และเก็บภาพถ่ายไว้เป็นที่ระลึก
..
..
ผู้เขียนสังเกตเห็นว่าผู้คนแวะเวียนกันมาที่นี่ ถ่ายรูปสวย ๆ กันกับบรรยากาศย้อนยุค...บริเวณมุมนี้กันค่อนข้างมาก
ทำให้อดคิดต่อไปไม่ได้ว่า...บางครั้งความรื่นรมย์ของชีวิตนั้นนะ...เราได้กำไรจากการเดินทอดน่องในลักษณะแบบนี้ มันคงดีไม่น้อยเลยทีเดียว ที่สังคมรู้จัก เผื่อแผ่ให้กับเรา...มากกว่าที่จะกอบโกยเงินทองจากการเราจนเกินไปนัก
..
..
เสียงรัวขิม....ของสาวน้อยคนนี้ที่ผู้เขียนรู้สึกชื่นชมเธออยู่ในใจ นะว่า...
เธอเข้ามาคืนกำไรชีวิตให้กับผู้คนที่เดินอยู่รายรอบตัวเธอมากกว่า...เศษเงิน ที่เธอได้รับเสียอีก
ดูเธอนิ่ง มุ่งมั่นกับสิ่งที่เธอตั้งใจทำอย่างมาก
ผู้เขียนกลับมองว่า...เธอกำลังสื่อภาพลักษณ์อะไรบางอย่างในตัวเธอ ให้แก่สังคม
ผู้เขียนหยุดดูเธออยู่นานกว่าทุกจุดที่ผู้เขียนสัมผัส .... พร้อมกับเม็ดเงินที่ผู้เขียนมอบให้เธอด้วยใจ
...
วัฒนธรรมไทยเนี่ย! มันช่างงดงามจริง ๆ นะ(ผู้เขียนยังคิดอยากให้ลูกสาวเป็นแบบนี้บ้างจัง) ...
..
..
สังคมไทยมีสิ่งจรรโลงใจ...ที่บางครั้งผู้คนมองข้ามและละเลยมันไป
..
..
หากแต่ว่า....ยังมีเสียงเรียงร้องจากหัวใจของเยาวชนคนรุ่นใหม่ ที่ผู้เขียนมองว่า...น่าส่งเสริม
..
เศษเงินที่กองอยู่ตรงหน้าพวกเธอ...
อาจดูด้อยคุณค่าไปถนัดใจ หากเราได้เสพความรื่นรมย์ของชีวิตเช่นนี้ ...ผู้เขียนคิดอย่างนี้จริง ๆ
....
...
ทริปนี้...ที่ผู้เขียนได้สัมผัส ร่องรอยบนถนนคนเดิน แห่งนี้ ที่นี่
..
..
ผู้เขียนได้อรรถรสของชีวิต มากกว่าการจับจ่ายซื้อของ หรือการลิ้มลองรสชาด ของอาหารที่ถูกปากเสียอีก
...
ผู้คนบนถนนคนเดินที่นี่....เค้าโชคดีนะ ที่ สถานที่แห่งนี้มีมากกว่า การได้กินหรือจับจ่ายซื้อของที่ตัวเองรัก
...
...
..
สังคมที่พัฒนาแล้ว.... ต้องเดินควบคู่ไปกับอรรถรสการใช้ชีวิตของผู้คนในสังคมไทยได้อย่างแท้จริง
ถนนคนเดินที่นี่ น่าจะเป็นแบบอย่าง ในการพัฒนาให้ถนนคนเดินที่อื่น ๆ ได้ลอกเลียนแบบได้ก็คงดีไม่น้อย
ไม่ได้ไปที่นี่นานมากๆๆ คงมีโอกาสสักวัน ขอให้มีความสุขมาก ขอบคุณมากครับที่เผื่อแผ่เรื่องดีๆๆ
..... ฟังเสียงขิม ....แล้วมีความสุขมากค่ะ .... ตอนลูก P'Ple ... พาไปเรียน .... ภาพลูก ... ยังจำได้เลยนะคะ .... ขอบคุณ น้องแสงมากค่ะ .... ทำให้นึกถึงความหลังอย่างเป็นสุขอีกครั้งนะคะ
ภาพถ่ายจับได้อารมณ์ของผู้คนรอบข้าง ขอบคุณที่พาไปดู..อยากลึกซึ้งคะ
ชอบบรรยากาศการเดินทอดน่อง ดูวิถีชีวิตค่ะ...ถนนคนเดินแต่ละแห่งก็แตกต่างกันออกไป สงสัยคงต้องหาโอกาสไปบางแสนบ้างแล้วล่ะค่ะ
ขอบคุณภาพสวยๆ และบันทึกดีๆนะคะ ^_^
การได้แสดงความสามารถของตนให้เป็นที่ประจักษ์ต่อสายตาของคนในสังคมถีือเป็นการฝึกวิทยายุทธ์ เมื่อได้รับเสียงตอบกลับมาดี ก็มีความสุข และพัฒนาความสามารถขึ้นไปเรื่อยๆ เศษเงินที่ได้รับเป็นเพียงผลพลอยได้เท่านั้นค่ะ
ไม่ค่อยได้มีโอกาสเดินทอดน่องเลยครับ
วิถีชีวิตเปลี่ยนแปลงไปตามกาล
ทุกวันนี้ใช้ชีวิตทอดสายตาอยู่หน้าจอซะเป็นส่วนใหญ่
หวังว่าอ.คงสบายดีเช่นกัน
ด้วยความระลึกถึง
ขอบคุณดอกไม้กำลังใจที่มอบให้นะครับ
บันทึกต่างๆ ของคุณแสงแห่งความดีภาพสวยมากๆ ครับ ฝีมือถ่ายได้จังหวะอารมณ์มากเลยครับ
สียงรัวขิม....ของสาวน้อยคนนี้ที่ผู้เขียนรู้สึกชื่นชมเธออยู่ในใจ นะว่า...
เธอเข้ามาคืนกำไรชีวิตให้กับผู้คนที่เดินอยู่รายรอบตัวเธอมากกว่า...เศษเงิน ที่เธอได้รับเสียอีก
ดูเธอนิ่ง มุ่งมั่นกับสิ่งที่เธอตั้งใจทำอย่างมาก
ผู้เขียนกลับมองว่า...เธอกำลังสื่อภาพลักษณ์อะไรบางอย่างในตัวเธอ ให้แก่สังคม
ผู้เขียนหยุดดูเธออยู่นานกว่าทุกจุดที่ผู้เขียนสัมผัส .... พร้อมกับเม็ดเงินที่ผู้เขียนมอบให้เธอด้วยใจ
...
วัฒนธรรมไทยเนี่ย! มันช่างงดงามจริง ๆ นะ(ผู้เขียนยังคิดอยากให้ลูกสาวเป็นแบบนี้บ้างจัง) ...
..
กำลังคิดจะไปเที่ยวบางแสน แต่ยังลังเลใจ ตัดสินใจไม่ถูกว่า ไปดี ไม่ไปดี เข้ามาเจอบันทึกของคุณพี่แสง น่าสนใจ แล้วมีภาพสวยๆ ได้บรรยากาศ การบรรยายภาพที่ลึกซึ้งกินใจ ทำให้ตัดสินใจได้ทันทีเลยว่า เราน่าจะไปบางแสน... ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่นำมาถ่ายทอดนะค่ะ
ภาพให้อารมณ์แสนสุข ผ่อนคลาย บวกกับเสียงขิมอันแสนไพเราะอ้อยอิ่ง ลบภาพแหล่งท่องเที่ยวที่ไปแล้วคงไม่ได้พักหู พักตา พักใจอย่างที่เคยมีประสบการณ์นานมาแล้วค่ะ
สวัสดีค่ะ
ดีใจกับชีวิตที่ผ่อนคลายและเปี่ยมอรรสรสของคุณแสงแห่งความดีและครอบครัวค่ะ
ไม่ได้ไปแวะทะเลบางแสนนานมากแล้ว ตอนเด็กๆ จะได้ไปบ่อยเกือบทุกเดือนค่ะ :)
ขอบคุณมากนะครับ
ขอบคุณมากครับอาจารย์แสงแห่งความดี ภาพและเนื้อหาสะท้อนความหมายในการทำกิจกรรมการดำเนินชีวิต ยินดีอย่างยิ่งที่ร่วมบันทึกใน CoP กิจกรรมบำบัด ครับผม
แวะมาอ่านบันทึกดีๆ และขอบคุณมากครับอาจารย์แสงแห่งความดี