โอ้ว่า..อนิจจาความรัก..เพิ่งประจักษ์ ดังสายน้ำไหล..มีแต่จะเชี่ยว เป็นเกลียวไป..ที่ไหนเลย..จะไหล กลับคืนมา..
"หล่อน"..นั่งรอเวลา..ของเที่ยวบิน..สนามบินยังดูคราคร่ำไปด้วยผู้คน...ยังมี...คน.."รัก" ที่จะบิน..แข่งกับเวลา..แม้ว่าเราคิดๆกันว่า จะ "รักษ์" โลกและไม่ต้องการ อากาศเลวๆ..แต่เราๆหรือคนอย่าง"หล่อน"ก็รักที่จะ"บิน"..
"รักๆๆๆ"..จะเอาอะไรแน่กับคำว่า.."รัก"...มันเป็นความรู้สึกแค่..ดอกไม้บาน..แล้วก็เหี่ยว..โรยไป....
"รัก"หล่อนคิดถึงเขา...คนในอดีต..คิดว่า..จะเคยรัก...และแล้วเวลาก็ผ่านไป...ผมบนหัวเปลี่ยนเป็นสีดอกเลา คงเหมือนกับเกลียวคลื่นที่ดังกระทบฝั่งแห่งเวลา...
"หล่อน"คิดถึงคำว่า"หึงหวงห่วงหา"..ที่มันเคยมีในอดีต..มันคงเป็นศีล"ข้อห้า"ที่ห้ามใจไว้.....
"..รัก...ในธรรมชาติ..วัน เวลา..สายลมแสงแดด..ซ่อน ซ้อน..ความอุ่น ระเริง..นุ่มละไม..."
"หล่อน"ทิ้งความรู้สึก..นั้นๆไว้กับเสียงโทรศัพท์ที่ดัง ผ่านมา เข้าหู.."นกแอร์"ทยานขึ้นสู่ท้องฟ้า...ก้อนเมฆสีขาว..แตกกระจายเป็นก้อนเล็กก้อนน้อย..คงจะเหมือน"ความรัก"ที่มีจำหน่ายจ่ายแจกไปทั่ว.....
"หล่อน" ละเมอ..ยามตื่น.....
คุณยายธีขา ..... ดิฉันก็ยิ้มได้ทุกที.. ทั้งที่ยังอ่านไม่ทันจบ
แล้วดิฉันก็ต้องคิดหลายตลบ ... แล้วยิ้มต่อค่ะ
เอ้อ ... ความสุขที่หาอ่านได้ที่นี่ค่ะ ... ขอบคุณมากมายค่ะ ยายธี
สวัสดีค่ะ ยายธี
บินอีกแล้วหรือครับคุณยาย...ขอให้ความรักหมุนรอบตัวคุณยายนะครับ
รักษ์โลก..รักรอบสรรพอย่างจริงใจ..สุขสดใสทุกคืนวันนะคะ...
คิดถึงธรรมชาติรอบตัว ความรัก
สวัสดีเจ้าค่ะท่านผู้อ่านที่รักและเคารพทุกๆท่านที่ให้ความสนใจเกี่ยวกับความรัก .ความรักที่เสมอตัวตนนั้นไม่มีฉะนั้นเมื่อเรารักตัวตนเราย่อมรักผูอื่นด้วยเป็นระบบบัญญัติตรายาง..(คงจะจริงอย่างนั้นเป็นธรรมชาติ) ยายธี