สติจำปรารถนาในที่ทั้งปวง

สาวไทยจากออสเตรีย บินมาปฏิบัติธรรมสิบสองวันที่วัดแพร่แสงเทียน บอกผมว่าจะเอาความรู้ที่ได้ไปสอนชาวยุโรบ

ทำจนกระทั่งว่าเห็นสิ่งในโลกนี้ไม่มีสาระหมด เป็นสิ่งที่ไร้สาระ เพราะฉะนัั้นการมาปฏิบัติธรรมที่นี้ ซึ่งไม่เหมือนกับที่อื่น ที่นี้จะเข็มงวดกับผู้ปฏิบัติทุกๆคน เพื่อว่า จะได้ไม่ต้องเสียเวลาในการเราสละเวลาและทรัพย์สินเดินทางมา สละทุกอย่างแล้วเพื่อให้ได้สิ่งดีๆกับไป ได้สติได้ปัญญากับไปโดยไม่เสียเปล่า เพราะฉะนั้นการพูดถึงเรื่องการปฏิบัติวิปัสสนา การปฏิบัติธรรมเป็นสิ่งที่ยาก จึงต้องใช้ ความยายาม ใช้ความเพียรอย่างต่อเนื่อง ถ้าทำแล้วเหล่อๆแหล่ะๆ อย่างเช่นว่าที่นี้ก็เปรียบเหมือนกับโรงเรียน ถ้าเราจะส่งลูกไปโรงเรียนที่ไหน ถ้าบอกว่าโรงเรียนนี้เขาไม่เข็มงวดหรอก ทำอะไรก็ได้ เราจะส่งลูกหลานไปเรียนไหม เราก็ไม่ส่ง เพราะเรียนแล้วไม่ได้อะไร ไม่ได้เรื่องได้ราว เพราะฉะนั้นต้องเห็นคุณค่า เพราะตัวดิฉันเอง ก็สงสารผู้ปฏิบัติธรรมด้วยกัน บางที่ก็ต้องจี้หน่อย เผื่อว่าผิดพลาดพลั้งผลอก็ต้องขออภัย อย่าถือสากัน จริงๆแล้วอยากให้ได้ดี เพราะว่าตัวเองได้ปฏิบัติมายี่สิบกว่าปี แล้วก็ได้ทำสมาธิมาตลอด ทำจริงจังด้วย การทำสมาธิกับการทำวิปัสสนามันต่างกันมาก ทำสมาธิมานี่ยี่สิบห้าปี ไม่ใช่ทำหล่อแหล่ะทำจริงจังเลย นั่งนี่เจ็ดชั่วโมงแปดชั่วโมง สู้ตายว่าอย่างนั้น ก็ได้แต่ความสงบ

แต่จริงๆนะไม่ว่าการปฏิบัติหลักไหนก็แล้วแต่ มันลงตรงที่สติทั้งนั้น อาณาปาณสติ อะไรก็ต้องลงด้วยสติ สติแปลว่าระลึกรู้ สัมปชัญญะแปลว่ารู้สึกตัวตลอด แต่ที่เรามาทำกันมันตรงเข้าหาสัมปชัญญะเลย ความรู้สึกตัวเนียมันเป็นสัจจธรรม ถ้าตัวนี้เราได้มากๆ ทุกข์เราก็จะน้อยๆลง ความผิดพลาดของเราก็จะน้อยลง วิตกกังวลก็จะน้อยลง

มันมีคุณค่ามหาศาลที่สุด เมื่อกี้บทสวดมนต์ก็บอกว่า สติจำปรารถนาในที่ทั้งปวง สติเป็นธรรมที่มีอุปาระมีคุณต่อเรามาก เพราะฉะนั้นที่นี้จึงให้ทำสติอย่างต่อเนื่องเจ็ดวันสิบวัน เราอดทนทำกัน ต้องได้ ที่ไม่ทำเพราะไม่ได้ ถ้าทำแล้วไม่ได้ไม่มี ได้มากได้น้อยนะค่ะก็ต้องได้กลับไป ไหนๆมาแล้วต้องมีของดีติดหัวใจเรากลับไปเพื่อที่จะไปใช้กับชีวิตทางโลก ทางโลกนี่เราทุกข์มาก แต่มันเป็นทุกข์กินเปล่า ทุกข์แล้วไม่ได้อะไรเลย เรามาทุกข์อย่างนี้ เรามีทุกข์ที่มีคุณค่า เรามาทนทุกข์ เรามาทำมันมีคุณค่ามหาศาลเลย เราอยู่ทางโลกเวลาเราเบื่อ เราก็ไปห้าง เราก็ไปช้อปปิ้ง ไปหาอะไรกิน ไปกินกับเพื่อน มันไม่ได้แก้ทุกข์หรอก มันกลบทุกข์ ดิฉันเองสิ่งเหล่านี้ก็ผ่านมาหมดแล้ว ชีวิตทางโลก เรียกว่าไม่มีอะไรขาดแคลน มีครอบครัวลูกเต้าดีหมด เพราะว่าทุกคนคุยกันภาษาดอกไม้ คือมีเหตุผล ภาษาธรรมรู้เรื่องกัน เพราะว่าปลูกฝังกันมาตั้งแต่เด็กๆ

ธรรมไม่มีอะไรเป็นผลเสีย มีแต่ได้อย่างเดียว เพราะฉะนั้นเราจะต้องต่อสู้ กับการปฏิบัติ เพื่อเอาความรู้สึกตัวเป็นสู้กับความทุกข์ทางโลก เรามาที่นี้เราไม่ตามใจ เราไม่ได้อย่างใจ เราต้องฝืนใจ ง่วงก็ต้องฝืนใจ เดินลากขาเลย ขี้เกียจก็ทำ ท้อก็ทำ ท้อแต่อย่าถอย อย่างหยุดทำ รับรองเลย

การเดินนี้มันจะให้กำลังมากๆเลย การเดินมันเป็นสติที่ว่าชัดเจน และก็มั่นคงแน่วแน่ การเดินมากๆ ดิฉันเองก็เดินมากเหมือนกัน แต่ว่าทำสมาธิก็เดินมากเหมือนกัน แต่ว่าไม่ได้แน้นความรู้สึกตัว จริงๆแล้วความรู้สึกตัว จริงๆเราก็ปฏิบัติมานาน เราก็อยากจะทำเรื่องสติแต่อย่างเดียว แต่ไม่ได้พบทางสายหลวงพ่อเทียนนี้เลย ไม่เคยรู้จัก เพิ่งมาทำสายนี้ได้ปีกว่า ผลให้เป็นที่น่าพอใจ เพราะว่าถ้าเราทำความสงบ เวลาเราไปไหนเราก็หลบจะหาแต่ที่สงบ ที่ไม่สงบเราก็ไม่พอใจ เหมือนกับระฆังเวลาเราเคาะในที่เงียบๆ มันจะก้องไปหมดเลย มันจะดังมาก การที่เราทำสมาธิมากๆ ที่เราทำความรู้สึกตัวเคลื่อนไหว จริงๆมันก็มีสมาธิอยู่ในตัว ไม่ใช่ว่าไม่มี มันมีสมาธิ มันมีศิล สมาธิ ทั้งปัญญา สำเร็จรูปอยู่ในตัวหมดเลย ทั้งนี้มีคนเข้าใจว่าทำอย่างนี้แล้วจะได้อะไร จริงๆหลักนี้พอไปเทียบกับสมาธิ การเคลื่อนไหวมันอาจจะไม่มีรสชาติเหมือนกับเรากินอ้อยจากปลาย ไปหาโคน แต่ถ้าทำไปๆมันจะรสชาติ ดิฉันทำมาจนถึงจุดนี้ ไม่มีคำว่าขี้เกียจ เพราะอะไร เพราะว่าผลมันให้มาก ดิฉันเดินก็สบาย แล้วเวลาที่เราเดินเราไม่ต้องไปเครียดไปเกร็ง ไม่ต้องไปอยากได้ไอ้โน้นไอ้เนีย ไม่ต้อง เดินให้รู้สึกตัว แบบสบายๆ มันจะเป็นธรรมชาติ ตัวสัมปชัญญะ คือความรู้สึกตัว มันให้คุณค่าแก่เรามาก ดิฉัน มาทางปฏิบัตินี้แล้ว เรียกว่าทิ้งโลกมาเลย ความสุขสบาย มีคนใช้ รถเก๋งมีหมด มีทุกอย่างแต่ดูแล้วมันไม่ใช่ความสุข

วัตถุสิ่งของมันเป็นแค่เครื่องอาศัย พึ่งไม่ได้เลย เวลาเราจะตาย ครอบครัวก็ได้แต่สงสารเรา เรามีเงินเราอาจจะไปโรงพยาบาลดีๆ สะดวกสบาย แต่หัวใจเราล่ะ มันไม่สบายเลย เพราะมันต้องดิ้น แต่ถ้าเรามีธรรมแล้วมันสบาย ไปอยู่ไหนก็ได้ ทำคนเดียวก็ได้ อยู่หลายคนก็ได้ เพราะฉะนั้นให้ทุกคนมีความพยายาม สาวๆรุ่นร่างกายแข็งแรงก็ยิ่งดีใหญ่ ยิ่งมีโอกาสดีกว่าคนสูงอายุ คนสูงอายุก็สู้ได้ถ้าใจเข้มแข็ง แล้วอย่างถอย สู้ไปเลย

ดิฉันอยู่ทางโลกมา บอกว่ามีทุกอย่าง ไปเทียวมาก็รอบโลกแล้ว แต่ทำไมเราจึงหาความสุขไม่ได้ พอมาพบธรรมเข้า โอ..นี่เองเป็นสิ่งที่เราควรจะแสวงหาอย่างยิ่งเลย เพราะมันเป็นสุขที่สงบ สุขทางโลกดิฉันเรียกว่า สุกเน่า สุกเหม็น สุกแหละ สุกงอม สุกร้อน สุขทางโลก เวลาเบื่อ ไปแล้วไปหาอะไรกินกัน โอ้เดียวนี้เราก็ไม่เอาเลยนะโลกเนีย มันไม่ให้อะไรกับเราเลย มันให้แต่โทษ มันไม่ให้คุณ เพราะฉะนั้นพวกเราทั้งหลายบางที อย่าไปติดวัตถุอะไรให้มันมาก คลายๆลงไปบ้าง และเข้าหาธรรมเยอะๆหน่อย การปฏิบัติความรู้สึกตัวมันชัดเจนและให้ผลเร็ว แต่ต้องอาศัยความเพียร อย่างที่พระพุทธองค์ท่านบอก บุคคลจะล่วงพ้นจากทุกข์ได้เพราะความเพียร ดิฉันดูแลผู้ปฏิบัติจิตมันก็เป็นปรกติ วันนี้เดินๆๆจิตมันก็มีอาการม้วนเข้าไปเลย จิตมันม้วนเข้าข้างใน แล้วมันก็สว่าง ก็เพราะว่าเรามีความเพียรมาก เพราะฉะนั้นการปฏิบัติไปเปรียบกับรสชาติทางโลก มันเปรียบเทียบกันไม่ได้เลย เขาเรียกว่า ฟ้ากับเหว เป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่พวกเราได้หันหน้าเข้ามาปฏิบัติ ก็ถือว่าเป็นโอกาสที่ดีแล้ว เป็นธรรมโอสถที่จะรักษาจิตใจของเรา อย่างน้อยก็ผ่อนคลายทุกข์ลงไป คนในโลกเวลาที่เขาทุกข์ เขาไม่มีทางออกเพราะเขามืดบอด ตันไปหมด พอไปพูดกับคนทางโลก บางทีเขาหาว่าเรางมงาย เขาหาว่าเราบ้า หลวงตามหาบัวบอกว่าที่เขาเราบ้า คนทั้งร้อยบ้าหมด เราปฏิบัติเราจะบ้าได้อย่างไร เรามีแต่ดี มันจะหายจากบ้า ยิ่งทำมากก็ยิ่งหาจากบ้า บ้าอะไร บ้าหลง บ้าเมา บ้าทุกอย่าง คนที่ไม่มีธรรมแม้มันบ้า มันบ้าจักรวาลเลย ดิฉันก็ต้องดูแลผู้ปฏิบัติทุกๆคน เพื่อว่าจะเอาไปแก้ไขทุกข์ในโลก ทุกข์ให้มันสุดๆเลย สู้ให้มันสุดๆเลย

แล้วถ้าเราไปเจอทุกข์ โลก โอ้ยมันเป็นเรื่องเล็ก เพราะเราเจอทุกข์ใหญ่ อย่าหนีมัน อย่าหลบมัน ไม่ต้องไปแก้ไขมัน รู้สึกตัวๆๆ เดินไปขากระทบก็ให้รู้สึกตัว ทำไปเรื่อยๆ แล้วรับรองว่าดีแน่ๆ

เขียนใน GotoKnow โดย คนบ้านไกล
ใน เล่าสู่กันฟัง

คำสำคัญ (Tags): #ความรู้สึกตัว#วัดแพร่แสงเทียน#หลวงพ่อเทียน#happy ba

หมายเลขบันทึก: 514412เขียนเมื่อ 29 ธันวาคม 2012 09:44 น. ()แก้ไขเมื่อ 5 พฤษภาคม 2013 03:20 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน