เรื่องเล่าจากบ้านแม่ตาด :

รางวัลสุดคะนึง

<br>

คลิปวิดีโอจากกล้องของ krutoom

กำลังรับช่อดอกไม้จาก พี่กานดาน้ำมันมะพร้าว คุณหมอ ป. และ krutoom

(๑)

เมื่อเย็นวานนี้(25/12/2555) ครอบครัวของผมมีโอกาสได้ต้อนรับกัลยาณมิตรจาก gotoknow.org ชาวเชียงใหม่ ที่นำช่อดอกไม้สวยๆ จาก G2K มามอบให้กับผมถึงบ้านแม่ตาด ในฐานะที่ผมได้รับการพิจารณาตัดสินจากคณะกรรมการให้เป็นผู้ได้รับ “รางวัลสุดคะนึง” ประจำเดือนพฤศจิกายน 2555

กัลยาณมิตรที่เดินทางมาที่บ้านแม่ตาด มีจำนวน 4 ท่าน ด้วยกันคือ คุณกานดา แสนมณี(กานดาน้ำมันมะพร้าว) คุณครูรุจี เฉลิมสุข(krutoom) ผศ.พญ.ปัทมา โกมุทบุตร(คุณหมอ ป.) และคุณเนตร(วิศวกรซ่อมเครื่องบินจากสหรัฐฯ) พี่ชายต่างมารดาและบิดาของคุณหมอ ป.

ก่อนหน้านั้น คุณหมอ ป.กับพี่กานดาน้ำมันมะพร้าว ได้โทรมาแจ้งให้ผมทราบล่วงหน้าว่าจะเป็นตัวแทนของ G2K นำช่อดอกไม้เดินทางมามอบให้ผมถึงบ้านแม่ตาด โดยได้นัดหมายเอาไว้ตอนเย็นของวันที่ 25 ธ.ค.2555

เมื่อทราบว่าจะมีอาคันตุกะมาเยี่ยมบ้าน ผมและครอบครัวก็เลยพากันจัดการเตรียมวัตถุดิบต่างๆ เอาไว้ สำหรับทำอาหารเพื่อสุขภาพเอาไว้ต้อนรับอาคันตุกะผู้มาเยือนตามธรรมเนียมอันดีงามของไทย

พอประมาณ 5 โมงเย็น กัลยาณมิตรหรืออาคันตุกะทั้ง 4 ท่านก็เดินทางมาถึงบ้านแม่ตาด จากนั้นก็ทำพิธีมอบช่อดอกไม้จาก G2K ให้กับผม บริเวณริมทุ่งนาหน้าบ้านของผม ซึ่งเป็นสถานที่ที่มีบรรยากาศหรูหราและโอ่อ่ามากที่สุด (555)

ต่อจากนั้น ทางกัลยาณมิตรฯ นำโดยพี่กานดาน้ำมันมะพร้าวก็ได้มอบของที่ระลึกที่แสนพิเศษชิ้นใหญ่อีกอย่างหนึ่งให้กับผมและครอบครัว นั่นก็คือ หัวเตาแก๊สลัคกี้เฟรม เพื่อให้ทางครอบครัวของผมได้ใช้งานแทนอันเก่าที่เริ่มเสื่อมสภาพลง (ชะรอยจะเห็นว่าผมและคุณแม่ยายชอบทำอาหารและนำไปลงในบันทึกบ่อย ๆ กระมัง)...งานนี้ถูกใจคุณแม่ยายผมมากๆ เลยละครับ 555

หลังจากนั้น ผมก็พาอาคันตุกะไปเดินเก็บผักพื้นบ้านที่มีขึ้นอยู่กลางทุ่งนาและรอบๆ บ้าน โดยแต่ละท่านต่างก็มีความสุขและสนุกสนานกันมากๆ ที่มีโอกาสได้มาสัมผัสกับบรรยากาศที่งดงามของบ้านแม่ตาดในช่วงนี้

ปิดท้ายรายการด้วยการรับประทานอาหารเย็น(เพื่อสุขภาพ)ร่วมกันอย่างมีความสุข พร้อมๆ กับพูดคุยถึงเรื่องราวสัพเพเหระ รวมถึงกิจกรรมของ ทีมงาน GFGAP(กิ๊บก๊าบ) ด้วย

ประมาณ 2 ทุ่มตรง กัลยาณมิตรทุกท่านก็พากันเดินทางกลับ เหลือไว้เพียงความสุข ความประทับใจ และความทรงจำที่แสนงดงาม ที่ผมและครอบครัวจะไม่มีวันลืมเลือนไปตราบนิรันดร์

(๒)

ย้อนกลับไปเมื่อหลายวันก่อน มีกัลยาณมิตรหลายท่านเข้าไปร่วมแสดงความยินดีผ่านบันทึกของผม (โดยที่ผมไม่ทราบมาก่อนเลยว่าตัวเองได้รับ “รางวัลสุดคะนึง”) เพื่อความแน่ใจผมก็เลยรีบเข้าไปอ่านที่บันทึกของอาจารย์ขจิต ฝอยทอง ทันที... แล้วก็ต้องรู้สึกตะลึงมากๆ เลยทีเดียว ที่คณะกรรมการได้พิจารณามอบ "รางวัลสุดคะนึง" (ประจำเดือน พ.ย.2555) อันทรงเกียรติและทรงคุณค่านี้ให้กับผม ซึ่งเป็นเรื่องที่เกินความคาดหมายสำหรับผมจริงๆ ครับ จาก “รางวัลสุดคะนึง” ก็กลายเป็น “รางวัลสุดตะลึง” ไปเลยสำหรับผม (ทั้งนี้ เพราะว่าก่อนหน้านั้น ผมเคยมีคะแนนมาเป็นลำดับที่ 1 แต่ก็ไม่ได้รับรางวัลนี้ พอเดือน พ.ย.2555 ผมมีคะแนนมาเป็นลำดับที่ 3 ก็เลยไม่ค่อยได้ใส่ใจกับเรื่องนี้มากนัก)

ในชีวิตของผม...ผมยังไม่เคยได้รับ "รางวัล" ใดๆ มาก่อนเลยนะครับ อย่างมากก็เพียงแค่เคยได้รับทุนการศึกษาเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้นเอง ในสมัยที่ผมยังอยู่ในวัยเยาว์....การได้รับ "รางวัลสุดคะนึง" ประจำเดือน พ.ย.2555 จาก gotoknow.org ในครั้งนี้ จึงเป็นการได้รับ "รางวัลแห่งชีวิต" ครั้งแรกและเพียงครั้งเดียวในชีวิตของผม ซึ่งนับว่าเป็นเกียรติประวัติอย่างสูงสุดสำหรับผมและครอบครัว

ในช่วงที่ผ่านมา ผมเขียนบันทึกและเรื่องราวต่างๆ ลงใน gotoknow.org ด้วยความรู้สึกว่ามีความสุข สนุก และรักที่จะเขียนนะครับ เขียนมากบ้างน้อยบ้างตามแต่จังหวะและโอกาส โดยที่ไม่ได้คาดหวังถึงเรื่องรางวี่รางวัลใดๆ เลยทั้งสิ้น...แต่เมื่อทางคณะกรรมการพิจารณาเห็นสมควรและมอบรางวัลอันทรงเกียรตินี้ให้กับผม ก็นับว่าเป็นสิ่งที่ทำให้ผมและครอบครัวรู้สึกเป็นเกียรติและมีความภาคภูมิใจอย่างมากมายเลยทีเดียวครับ

(3)

“รางวัลสุดคะนึง” ที่ผมได้รับในครั้งนี้ ผมขอมอบให้กับ......

(๑) ครอบครัวของผม ในฐานะที่ให้การสนับสนุน ให้กำลังใจ เข้าใจ และอยู่เคียงข้างกันตลอดเวลา

(๒) ชาวบ้านแม่ตาดทุกคน ที่เป็นแหล่งข้อมูลสำคัญที่ทำให้ผมมีเรื่องราวเขียนลงในบันทึกอย่างมากมาย รวมทั้งยังช่วยให้ข้อมูล รายละเอียด และคอยเอาใจช่วยเสมอมา

(๓) กัลยาณมิตรแห่ง gotoknow.org ทุกท่าน ที่กรุณาติดตามอ่านเรื่องราวที่ผมเขียน คอยให้ดอกไม้ ให้กำลังใจ ร่วมแสดงความคิดเห็น คอยให้คำแนะนำปรึกษา และเอาใจช่วยเสมอมา

ขอขอบคุณ....คุณปริม ทัดบุบผา (ดร.ปริมจิรา ทัดบุบผา) น้องสาวที่แสนดี ที่เป็นคนแนะนำให้ผมได้รู้จักและเข้ามาเป็นสมาชิกของครอบครัว gotoknow อันแสนอบอุ่นแห่งนี้ ...เธอเป็นผู้ที่อยู่เบื้องหลังผมมาตลอด ผมมีวันนี้ได้ก็เพราะเธอนะครับ

ขอขอบคุณ.....คณะผู้ก่อตั้ง gotoknow.org ทุกๆ ท่าน โดยเฉพาะอาจารย์ ดร.ธวัชชัย –อาจารย์ ดร.จันทรวรรณ ปิยะวัฒน์ ที่ได้คิดค้นและสร้างสรรค์เว็บไซค์นี้ขึ้นมา จนกลายเป็นชุมชนหรือครอบครัวแห่งความรัก น้ำใจ และความอบอุ่น...ที่สุดแสนพิเศษ

ขอขอบคุณ..... คณะกรรมการทุกๆ ท่านเป็นอย่างสูงมา ณ โอกาสนี้ด้วยนะครับ ที่กรุณาร่วมกันพิจารณาตัดสินและมอบรางวัลอันทรงเกียรตินี้ให้กับผมในครั้งนี้

ขอขอบคุณ..... กัลยาณมิตรแห่ง g2k ทุกๆ ท่าน ที่กรุณาติดตามอ่านเรื่องราวที่ผมเขียน คอยให้ดอกไม้ ให้กำลังใจ ร่วมแสดงความคิดเห็น คอยให้คำแนะนำปรึกษา และอยู่เป็นเพื่อนกันเสมอมา

ขอบคุณมากจริง ๆ ครับ

สถานที่และบรรยากาศหรูหราและโอ่อ่ามากกกกกกกกก 555

น้องเพียงพอยิ้มแก้มปริเลยทีเดียว

หัวเตาแก๊สที่กัลยาณมิตรนำมามอบให้

(เพื่อจะได้ทำอาหารเผยแพร่ลงในบันทึกต่อไปเรื่อยๆ 555)

มอบดอกไม้เสร็จแล้ว ก็พากันไปเก็บผักกลางทุ่งนาตามธรรมเนียม 555

ต้อนรับอาคันตุกะด้วยอาหารเพื่อสุขภาพชุดใหญ่

มื้อนี้หมดข้าวกล้องไปคนละ 2 จานใหญ่ๆ เท่านั้นเอง 555

พ่อ แม่ กับลูกสาวคนเล็ก

กับเทพธิดาสองพี่น้อง

เรารักคุณพ่อนะค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย อักขณิช
ใน ชาวบ้านอารมณ์ดี

คำสำคัญ (Tags): #gotoknow.org#บ้านแม่ตาด#รางวัลสุดคะนึง#อักขณิช ศรีดารัตน์

หมายเลขบันทึก: 514127เขียนเมื่อ 26 ธันวาคม 2012 11:24 น. ()แก้ไขเมื่อ 29 ธันวาคม 2012 08:55 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (52)

นงนาท สนธิสุวรรณ

เขียนเมื่อ 26 ธันวาคม 2012 11:34 น. ()

ขอบคุณบันทึกดีๆที่นำมาแบ่งปันกัน และส่งความสุขปีใหม่ ๒๕๕๖ ค่ะ

ภาพจากสายบริหารงานสื่อสารองค์กร SCB

วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--

เขียนเมื่อ 26 ธันวาคม 2012 11:49 น. ()

ขอแสดงความยินดีกับการมอบรางวัลสุดคะนึงที่กว้างใหญ่ไพศาล สำหรับเดือนก่อน ผมได้รับมอบช่อดอกไม้ ย้อนยุคไปกึ่งพุทธกาล ก็อลังการไปอีกแบบหนึ่ง ...ชื่นสุขครับ

Wasawat Deemarn

เขียนเมื่อ 26 ธันวาคม 2012 12:16 น. ()

ตกลง กัลยาณมิตร เขาแวะไปทานข้าวกันที่บ้านแม่ตาดเหรอครับ 555

ขอแสดงความยินดีตวยครับ ;)...

ขอแสดงความยินดีด้วยจ้ะ

ขจิต ฝอยทอง

เขียนเมื่อ 26 ธันวาคม 2012 12:44 น. ()

ขอแสดงความยินดีด้วยครับ พี่กานดาแจ้งให้ทราบแล้วครับ

อักขณิช