เที่ยวชลบุรี ตอนข้อคิดจากเรือ
วันนี้พ่อแม่ลูกพากันลงเรือท่องทะเลจะไปเกาะล้านหลังจากรับประทานอาหารแล้ว ออกจากโรงแรมที่พักขึ้นรถโดยสารมาที่ท่าเรือ ซื้อตั๋วเพื่อจะลงเรือเที่ยวแรกและเป็นครั้งแรกในชีวิต
เดินลงเรือด้วยความพิศวงสงสัยว่าเรือเดินทะเลบรรทุกของตั้งมากมายอะไรอย่างนี้ ที่เห็นอยู่ด้านหน้า เป็นอาหารสด จำพวกผัก ผลไม้ และอื่นๆอีกมากอยู่เต็มท้องเรือ มัวสงสัยอยู่ไม่ได้เพราะคนที่เดินตามหลังเรามาก็ลุ้นให้เดินต่อ ไปถึงบนเรือคนนั่งเต็มหมด
ละล้าละลังอยู่ว่าจะนั่งที่ไหน ก็เห็นม้านั่งตรงหน้าเรามีผู้ใหญ่ 2 คน ชายหญิงและมีเด็กอีก 1 คน เขาก็นั่งเต็มที่ ที่นั่งให้นั่งได้ 3 คน แต่ขึ้นมาแล้วเด็กเล็กน่าจะนั่งตักได้ เราก็ขอนั่งด้วยคนเขาก็ยอมขยับอย่างไม่ค่อยเต็มใจ
แต่คนที่นั่งเก้าอี้ด้านหน้าบอกว่ามานั่งที่นี่ได้ ลูกกล่าวขอบคุณ และชมว่ามีน้ำใจดี น่ารัก พ่อเดินไปหาที่นั่งได้ตอน กลางๆ รอสักครู่เรือก็ติดเครื่องยนต์ดังกระหึ่ม ควันจากเครื่องยนต์ฟุ้ง เหม็นกลิ่นน้ำมันเครื่องคละคลุ้งจนต้องเอามือปิดจมูก เรือเริ่มเคลื่อนตัวลอยลำออกจากฝั่ง
สายตาเราสำรวจรอบๆตัว คนที่นั่งอยู่เก้าอี้ตัวเดียวกับเรา คงเป็นครอบครัวเดียวกัน พ่อ แม่ และลูกชายอายุประมาณ 7 - 8 ขวบ แต่แปลกที่เด็กขนาดนี้ไม่สนใจหรือตื่นเต้นกับทะเลเลย เอาแต่ฟุบหน้าหลับ ชายหญิงที่คิดว่าเป็นพ่อกับแม่ก็กอดคอกัน ซบกัน ทำเหมือนเป็นนักท่องเที่ยว ตอนแรกก็คิดว่าคงเป็นคนต่างชาติแถบมาเลย์ แต่ก็ไม่เห็นมีสัมภาระอะไรนอกจากถุงอาหารที่ห้อยแขวนอยู่
จนกระทั่งเรือแล่นจะถึงจวนจะถึงเกาะ ผู้ชายลุกขึ้นเดินไปทางหัวเรือ คงไปทำหน้าที่อะไรสักอย่างหนึ่ง เราก็ถามผู้หญิงว่ามาทำงานที่เกาะนี้หรือ เขาพูดด้วยสำเนียงไทยที่ฟังแล้วรู้ว่าเป็นคนต่างด้าว บอกว่ามาทำงานที่เกาะนี้อยู่ร้านอาหาร ... มิน่า...จึงแล้งน้ำใจนัก แล้วยังทำเนียนซบกัน ทำท่าสวีตหวานแหวว อะไรจะปานนั้น ยิ่งกว่านักท่องเที่ยวที่เป็นฝรั่งเสียอีก .....
คือสิ่งเราคิดในตอนแรก แต่ลองใช้ความคิดที่ลึกลงไปอีก ก็รู้ว่าเราเองนั่นแหละที่ตีความหมายจากพฤติกรรมของเขาผิด เพราะเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง จะให้คนอื่นๆมาเหมือนกับเราได้อย่างไร
ในเรือลำนี้นอกจากมีนักท่องเที่ยวเหมือนเราแล้ว บางคนมาทำงาน อย่างครอบครัวที่นั่งข้างๆเรานี้อายุยังน้อยลูกก็ยังเด็ก แต่เขาต้องลงเรือมาซื้ออาหารในเมืองคงมากับเรือลำที่ออกจากเกาะตั้งแต่เย็นวานนี้ แสดงว่าคืนที่ผ่านมาเดินซื้อของแล้วมีเวลานอนไม่พอ ต้องรีบขนของมาท่าเรือเพื่อให้ทันเวลาลงเรือเที่ยวแรก เพื่อให้ร้านทำอาหารขายสำหรับนักท่องเที่ยว พ่อแม่มาลูกก็ต้องตามมาด้วยจึงมาฟุบหน้านอนหลับอยู่ในเรือ
หลายคน หลายชีวิตที่อยู่บนเรือลำนี้ มีเส้นทางการดำเนินชีวิตแตกต่างกันไป ในช่วงเวลาสั้นๆที่ได้พบกันขอให้เข้าใจกัน เพื่ออยู่ร่วมกันในโลกใบนี้อย่างมีความสุข ขอให้มีความสุข Happy ๆ นะคะ
ข้อคิดประจำวันนี้คือ
อย่าเชื่อในสิ่งที่เห็น ต้องคิดพิจารณาให้ดีก่อนจึงตัดสินใจ
ความเห็น (3)
-สวัสดีครับ..
-ช่วงเวลาสั้น ๆ ก็ได้เรียนรู้อะไรมากมาย..
-จุดมุ่งหมายของแต่ละคนมีความแตกต่างกัน
-เพียงในเรืื่อก็มีความหลากหลายทางเพศ อายุ และวิถีชีวิตที่ต่างกัน
-บางคนมาเที่ยว บางคนมาทำงาน
-บางคนมีความสุข แต่บางคนกลับเหงา เศร้า
-ขอบคุณบันทึกนี้...ครับครู..
สวัสดีค่ะ คุณเพชรน้ำหนึ่ง
มาลงเรือท่องทะเลครั้งแรก ก็มีความตื่นตาตื่นใจค่ะ
ได้บทเรียนชีวิตหลายเรื่อง
บางภาพที่ดูคนเหงาเศร้าเป็นเพราะเอาภาพตอนกลับจากเกาะมาลงด้วยค่ะ
เหนื่อย เพลียจากการเล่นน้ำทะเลมาทั้งนั้นค่ะ
ขอบคุณที่มาให้กำลังใจเป็นคนแรกนะคะ
สวัสดีค่ะ หมอเปิ้ล 
ขอบคุณที่มาให้กำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ Kwancha 
ขอบคุณที่มาให้กำลังใจค่ะ
ดีจังค่ะ..ได้ข้อคิดเตือนใจไม่หลงผิดติดกับภาพมายา
อ่านแล้วมีความสุข เหมือนได้ไปเที่ยว และได้ข้อคิดดีด้วยครับ ขอบคุณครับ
การเดินทาง กล่อมเกลาจิตใจเรา
เห็นเรื่องราวหลายหลากระหว่างทาง
ที่ไม่ด้อยไปกว่าปลายทาง
ชื่นชมครับ
อย่าเชื่อในสิ่งที่เห็น ต้องคิดพิจารณาให้ดีก่อนจึงตัดสินใจ
เห็นโตย กับKRUDALA เจ๊า
สวัสดีค่ะ คุณพี่ใหญ่ 
ภาพมายา ...เป็นคำจำกัดความที่ดีมากค่ะ เกือบไปแล้วซิคะ ถ้าไม่คิดพิจรณาให้แยบคาย
ที่เรียกว่า โยนิโสมนสิการ์ เป็นเช่นนี้เองนะคะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณหมอทิมดาบ
ดีใจที่คุณหมอบอกว่ามีความสุขนะคะ
ครูดาหลาตื่นเต้นตั้งแต่รู้ว่าจะลงเรือไปเกาะแล้วค่ะ แถมยังบอกว่าใช้เวลาอยู่ในเรือตั้ง 45 นาที กังวลว่าจะเมาคลื่น ฯลฯ เพิ่งรู้ว่าการจะลงเรือ ต้องมีถนนยื่นไปในทะเลอีกไกล เพราะเรือต้องจอดในน้ำลึก ..(เคยเห็นแต่เรือพายในแม่น้ำที่ต้องจอดเทียบฝั่ง) พอลงเรือและหาที่นั่งได้แล้ว ก็อ่านป้ายอะไรต่างๆที่ติดอยู่หน้าเรือ มีห่วงยาง มีเสื้อชูชีพ ห้อยไว้ตรงเพดานบนศีรษะเรา กะว่าถึงเวลาต้องเอื้อมมือไปดึงตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด ..ฯลฯ แต่คนอื่นๆดูก็เฉยๆคงไม่วิตกกังวลอะไร ประกอบกับมีเรือเร็ววิ่งฝ่าคลื่นน้ำทะเลกระจายไปก่อน 2-3 ลำ ในเรือก็มีทั้งผู้หญิง และเด็ก ทุกคนดูมีความสุขดี แล้วเรือลำนี้แข็งแรงกว่าอีก.. จึงสบายใจค่ะ
ขอบคุณที่มาให้กำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์แผ่นดิน
การเดินทางกล่อมเกลาิจิตใจของเรา เห็นมากมีประสบการณ์มาก ก็ได้บทเรียนชีวิตมากนะคะ
เรียกว่า มาเรียนสร้างเสริมประสบการณ์ชีวิต ภาคปฏิบัติค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ ท่านผอ.เอื้องแซะ
อย่าเชื่อในสิ่งที่เห็น หรือคาดเดา ตามตำรา กาลามสูตร เปิ้นบอกไว้อย่างอั้นเน้อเจ้า
ขอบคุณเจ้า
สวัสดีค่ะ คุณสามสัก 
และ คุณเมืองน่ารัก
ขอบคุณที่มาให้กำลังใจค่ะ
อยากมีโอกาสได้ไปนั่งเรือแบบนี้จังเลยค่ะ " ม่วนอกม่วนใจ๋แต้น้อปี้ครู"..
สวัสดีเจ้า น้องครูมะตูม
เป็นครั้งแรกที่ได้ ลง..หรือ..ขึ้น เรือเจ้า ปอต๋กใจว่า...อะหยังขนใส่เรือนักแต้นักว่า มีแผวรถ เครื่องปู้นนิ เป๋นว่าเปิ้นตึงเยียะจะอั้นกั๋นมาเมินแล้วเนาะ
ก็ม่วนอกม่วนใจ๋อย่างว่า ตางบ้านหมู่เฮาบ่เกยหันทะเลเนาะ มันลุกไหนมาล้ำเหลือนักแต้นักว่า ^__^
ขอบคุณตี้มาฮื้อกำลังใจเน้อเจ้า
สวัสดีค่ะ คุณโอ๋-อโณ 
ขอบคุณที่มาให้กำลังใจค่ะ