หลายวันทีเดียวที่ไม่ได้เข้ามาเขียนมาอ่านบันทึกในนี้ ไม่ได้ไปไหนหรอกค่ะ ยังคงวนเวียนเกี่ยวกับการสอนนักเรียน แต่ไม่ได้สอนหนังสือ ครูอ้อยได้รับมอบหมายให้ทำงานหลายอย่าง แต่ละอย่างหนักหนาสาหัสเสียเหลือเกิน มีเพียงงานเดียวที่รัก และถนัด นั่นคือ การจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ
และวันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งในหลายๆวัน ที่ครูอ้อยจะได้เผยแพร่งานของตนเองที่ได้ทำ ได้พูดเล่าเรื่องประสบการณ์ในการจัดการเรียนรู้ที่ประสบกับความสำเร็จ และยังจะได้นำเสนอแนวคิดที่นำมาใช้แล้วเกิดประโยชน์แก่การจัดการเรียนรู้
นั่นคือ การเสวนา " แนวทางการพัฒนาทักษะชีวิตในระบบการศึกษาขั้นพื้นฐาน " อ่านดูแล้วดูเหมือนมีเนื้อหากว้างขวางมาก แต่ครูอ้อยจะขีดกรอบของการนำเสนอเพียงเล็กน้อยในหน้าที่ที่ได้ทำอยู่เท่านั้น ที่ห้องจามจุรี บอลรูม A โรงแรมปทุมวัน ปริ๊นเซส เวลา 13.00-14.00
หัวข้อ ได้มีไม่มาก นั่นคือ ทักษะชีวิต หมายถึงอะไร ทักษะชีวิตมีความสำคัญต่อเด็กและเยาวชนไทยในสภาพสังคมปัจจุบันอย่างไร การเรียนการสอนผ่านกิจกรรม หรือการเล่นสามารถสอดแทรกและพัฒนาทักษะชีวิตให้กับนักเรียนได้อย่างไร สิ่งสำคัญในการสอดแทรกและพัฒนาทักษะชีวิตให้กับนักเรียนผ่านกิจกรรมการเล่น คืออะไร มีวิธีการบูรณาการเนื้อหากลุ่มสาระการเรียนรู้ต่างๆให้สอดแทรกประเด็นทักษะชีวิต อีกทั้งจุดประสงค์การเรียนรู้รายวิชาได้อย่างไรบ้าง เราสามารถนำแนวคิด การพัฒนาทักษะชีวิตไปใช้กับกิจกรรมนอกห้องเรียนได้อย่างไรบ้าง ในต่างประเทศมีการสอดแทรก ประเด็น "ทักษะชีวิต " ในระบบการเรียนการสอนอย่างไรบ้าง สถาบันครอบครัวสามารถมีส่วนร่วมในการสอนทักษะชีวิตให้กับนักเรียนได้อย่างไรบ้าง สิ่งที่ท้าทายสำหรับการพัฒนาทักษะชีวิตให้กับนักเรียนในระบบการศึกษาไทยคืออะไร มีข้อเสนอแนะอย่างไรบ้าง ข้อสุดท้าย คือ เมื่อประเทศไทยเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนในปี 2558 ประเด็น " ทักษะชีวิต " จะมีความจำเป็นต่อนักเรียนไทยอย่างไร
ทั้งหมดนี้ ครูอ้อยคงจะได้พูดในหลายๆข้อ ซึ่งได้จัดเตรียม แนวความคิด การดำเนินการ ตลอดจนสิ่งที่ประสบกับความสำเร็จ กันบ้าง นั่นคือ แนวความคิดเรื่อง พฤติกรรมการเรียนรู้ เรื่องความแตกต่างระหว่างบุคคล การจัดการเรียนรู้ด้วยโครงงาน การนำปัญหามาจัดการเรื่องวิจัยในชั้นเรียน การเรียนรู้ผ่านการเล่น ฯลฯ ตามเวลาและโอกาสที่เสวนาจะผ่านไป และเกี่ยวข้อง
ครูอ้อย ได้รับเกียรติครั้งนี้โดยบังเอิญ ด้วยมีการจัดเตรียมตัวบุคคลไว้แล้ว แต่ท่านไม่มาเมื่อวานนี้ ครูอ้อยจึงเสมือนเป็นตัวสำรอง ก็ต้องการรู้เหมือนกันว่า ประสบการณ์ในการสอนนักเรียนของครูอ้อยจะได้เผยแพร่ในครั้งนี้หรือไม่ จะมีการแย่งซีน หรือ ตัดหน้ากันอย่างไร แต่สำหรับเรา.....ครูอ้อยเตรียมพร้อมเสนอ และ เสมอ
ขอบคุณค่ะ คุณ อ.นุ
ขอบคุณน้อง tuknarak, มากๆค่ะ ที่มอบดอกไม้กำลังใจให้เสมอ