ซวงหลิน - วัดเก่าแก่คู่เมืองสิงโต
นานมาแล้วเมื่อประมาณปี คศ. 1858 มีชายหนุ่มในวัยยี่สิบเศษคนหนึ่งชื่อ โล คิม ปง ได้ตัดสินใจเดินทางทางเรือจากบ้านเกิดเมืองนอนในเมืองฉางโจว มลฑลฝูเจี้ยน ประเทศจีนแผ่นดินใหญ่มาพำนักพักพิงอยู่ในเมืองท่าเล็กๆ ปลายแหลมมลายูนี้ ถึงแม้จะเกิดมาในครอบครัวยากจนแต่ชายคนนี้ก็เป็นคนจิตใจกว้างขวาง นับถือพุทธศาสนาอย่างเคร่งครัดและมีหัวทางการค้า เขาเริ่มก่อร่างสร้างตัวจากธุรกิจเล็กๆ จนประสบความสำเร็จเป็นนักธุรกิจใหญ่และเป็นหนึ่งในหัวหน้าที่สำคัญของกลุ่มคนที่มาจากมลฑลฝูเจี้ยนที่มีผู้คนนับหน้าถือตามากมาย
ในปี 1898 มิสเตอร์โลและลูกชายของเขาตื่นขึ้นมาด้วยความฝันอันประหลาดว่าเขาเห็นบุคคลที่น่าเคารพนับถือเปล่งแสงเรืองรองเดินทางมาทางเรือมาจากทิศตะวันตก ด้วยคิดว่าฝันนั้นเป็นนิมิตรหมายอันดีและดูเหมือนจะเป็นจริง โลและลูกชายจึงไปอยู่แถบชายฝั่งทะเลทั้งวันในวันรุ่งขึ้น ในตอนหัวค่ำมีเรือของคณะของพระเซียนหุ้ยพร้อมพระและแม่ชีจำนวน 12 รูปมาจอดที่ท่าน้ำเพื่อพักเรือ พระเซียนหุ้ยและคณะกำลังเดินทางกลับมลฑลฝูเจี้ยนหลังจากที่ได้ไปจาริกแสงวบุญที่อินเดีย เซลอนและพม่าเป็นเวลา 6 ปี
มิสเตอร์โลดีใจมากที่ได้พบพระที่มาจากบ้านเกิดเดียวกันกับเขาจึงนิมนต์คณะของพระและแม่ชีไปพักค้างคืนที่บ้านของเขา ในระหว่างที่พำนักที่บ้านของโลเขาได้ปรึกษากับคณะของพระเซียนหุ้ยที่จะสร้างวัดขึ้นมาที่แหลมมลายูนี้โดยจะบริจาคที่ดินประมาณ 50 เอเคอร์ในตอนกลางของเมืองให้เป็นที่ตั้งของวัดและนิมนต์ขอให้พระเซียนหุ้ยเป็นเจ้าอาวาสองค์แรกของวัด
การสร้างวัดได้รับการตอบรับจากชาวจีนในมาเลเซีย สิงคโปร์และอินโดนีเซียเป็นอย่างมาก นอกจากการบริจาคเงินสนับสนุนพวกเขายังช่วยกันขวนขวายหาช่างฝีมือประณีตมาจากทางตอนใต้ของจีนจากฝู่โจว ฉวนโจวและฉางโจวในมลฑลฝูเจี้ยน และเมืองเฉาโจว มลฑลกวางตุ้ง มาสร้างสรรค์ศิลปะประติมากรรมอันงดงามของบ้านเกิดของพวกเขาอีกด้วย พวกเขาร่วมใจกันสร้างวัดจีนที่มีการผสมกลมกลืนกันของศิลปกรรมอันโดดเด่นของบ้านเกิดหลายๆ จังหวัดที่เขาจากมาแต่ก็ประสานเอากลิ่นไอของชาวอพยพอย่างพวกเขาเข้าไปด้วยอย่างลงตัว มีลานเปิดโล่งตามแบบฉบับของเหอหยวนที่น่ามองยิ่ง
ฉันนึกชื่นชมความศรัทธาอันยิ่งใหญ่ในพุทธศาสนาของชาวจีนที่อพยพมาตั้งถิ่นฐานที่นี่ที่อ่านจากประวัติของวัดก่อนมาถึงวัดจีนแห่งนี้ วัดจีน Lian Shan Shuang Lin เป็นวัดที่เก่าแก่ที่สุดในสิงคโปร์และถือเป็นวัดในประวัติศาสตร์ของเมืองนี้เลยทีเดียว ตั้งอยู่แถบกลางเมืองที่มีผู้คนอาศัยอยู่ค่อนข้างหนาแน่นในแถบที่เรียกว่า Tao Payoh New Town หลังจากการบูรณะวัดครั้งใหญ่ซึ่งใช้เวลากว่าสิบปี วันนี้วัดนี้เปิดประตูรับพุทธศาสนิกชนที่ตั้งใจไปน้อมบูชาพระพุทธองค์อีกครั้งอย่างสง่างาม
เราชวนกันไปไหว้พระในยามบ่ายของวันหยุดที่ผ่านมา ด้านหน้าวัดเป็นศาลเจ้าตามแบบของคนจีนที่มีผู้คนไปไหว้พระเจ้าที่ศักดิ์สิทธิ์ที่ตนนับถือ และเมื่อเดินเข้าไปด้านในของวัดจะเป็นส่วนที่เป็นที่อยู่อาศัยของพระ ออฟฟิส และวิหารที่ประดิษฐานพระพุทธรูปต่างๆ
พระชาวจีนและสาธุชนจำนวนหนึ่งกำลังทำวัตรเย็นกันอยู่ เราจึงถือโอกาสเข้าไปนั่งฟังพระสวดและรวบรวมใจให้เป็นสมาธิในที่นั้น เสียงพระสวดที่ไม่รู้ความหมายแต่สื่อได้ถึงความศรัทธาในคุณความดีของพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ดังก้องอยู่ในโสตประสาท ฉันรู้สึกอุ่นใจเหมือนได้อยู่ใกล้ที่พึ่งอันอบอุ่นมั่นคง ความปิติแผ่ซ่าน รู้สึกผ่อนคลายเหลือเกิน เป็นความสงบงามที่ฉันสัมผัสได้ในบ่ายวันนั้น
ชายคนหนึ่งเดินออกมาจากวิหารหลังจากทำวัตรเสร็จ เขายกมือไหว้เราเป็นการทักทายพร้อมรอยยิ้ม เรายิ้มและไหว้ตอบเช่นกัน พระชาวจีนทยอยเดินออกมาและยกมือไหว้รับไหว้เราที่นั่งอยู่ การไหว้การทักทาย รอยยิ้มนั้นได้รับกลับมาเสมอเมื่อเรารู้จัก "ให้ก่อน"
ฉันนั่งชื่นชมความสงบในบริเวณนั้นอีกสักพัก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็มาเชิญเราออกจากบริเวณวัดด้วยท่าทีที่สุภาพยิ่ง เขาบอกว่าวัดเปิดตอนเช้าตรู่และปิดตอนห้าโมงเย็นเพื่อให้พระสงฆ์ได้พักผ่อนและเรียนรู้ศึกษาพระธรรมอย่างเต็มที่
เราเดินออกจากวัดด้วยความปิติสุข ความสงบเย็น พระจันทร์ดวงค่อนข้างกลมที่กำลังลอยขึ้นท้องฟ้าในยามเย็นทำให้ฉันนึกถึงบทกวีของหลวงปู่ติช นัท ฮันท์
The refreshing moon of the Buddha
Is travelling in the sky of utmost emptiness.
If the pond of the mind is still,
The beautiful moon will reflect itself in it.
ทะเลสาบอันสงบนิ่งที่สะท้อนแสงอันงดงามของดวงจันทร์ที่ลอยล่องในท้องฟ้า ขอให้พระจันทร์แห่งพุทธะส่องสว่างกลางใจเราทุกคนค่ะ...
ด้วยความนอบน้อม
ปริม ทัดบุปผา
ปลายตุลาในเมืองสิงโต
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
ความเห็น (38)
- วัดสวยและร่มเย็นมาก
- ชาวบ้านกราบพระโดยการคำนับหรือครับ
- เป็นวัดที่ดูสงบ ร่มรื่นดีมาก ๆ จ้ะ
ชมภาพด้วยใจที่สงบร่มเย็น..ขอบคุณที่แบ่งปันค่ะ..
วัดสวยงาม เห็นแล้ว ใจสงบเย็น
สวย สงบ ร่มรื่นจังค่ะ
...
อิฐกลางเก่ากลางใหม่กลางใจฉัน
รอยถลอกตอกยันบั่นบากถึง
ไทรต้นน้อยแทรกใส่ในคำนึง
เร่งขยับรับตรึงน่าซึ้งใจ
อุปสรรคขวากหนามทางตรงหน้า
มันทายท้ากำลังพลาดพลั้งได้
ถึงโอกาสมีน้อยค่อยค่อยไป
อยู่ที่ใจใฝ่คว้าพาก้าวเดิน
...
(เย้ แต่งได้แล้ว)
ขอแก้ไขจากคำว่า "ใฝ่คว้า" เป็น "ไขว่คว้า" ครับอาจารย์
ขออภัยในความผิดพลาดครับ ;)...
-สวัสดีครับ..
-วัดสวย...ภาพก็สวย..ชอบภาพสวย ๆ หลายภาพจากบันทึกนี้ครับ....
-ไปทำบุญที่วัดป่ากันไหมครับ????
เคยดูรายการของแม่ชีศันสนีย์ เสถียรสุต ทางโทรทัศน์ช่องหนึ่ง
เป็นสารคดีสั้น ๆ มีวลีประทับใจว่า ...มีจิตประภัสสร...สถานที่นั่นยิ่งสงบร่มเย็นมากขึ้น
(เวบไซด์ที่เกี่ยวข้อง http://www.sdsweb.org/sdsweb/ )
ฝากภาพพระอริยสงฆ์ของไทยที่ผมบันทึกจากการดูงานที่ จ.สกลนคร มาให้ชม ครับ
สงบ ร่มรื่น ชวนใจว่างเลยค่ะคุณปริม
อ่านบันทึกของคุณปริมทุกๆ บันทึก...สารภาพเลยนะครับ...ตอนแรกไม่คิดอยากไปสิงคโปร์เลยครับ...แต่อ่านไปอ่านมา...รูปถ่าย...เรื่องเล่าที่งดงาม และการเดินทางของชีวิตที่แสนพิเศษของคุณปริม....คิดอยากไปสิงคโปร์จัง....จะบินไปหานะครับ
-
วัดสวย สะอาด สงบ ร่มเย็น ค่ะ
อ. ปริม ทัดบุปผา
ใจนิ่งจริงค่ะ
มือถ่ายภาพนิ่งสุดยอด
ดูมั่นคง สงบนิ่ง
วัดดูดีมากเลย.. ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ขจิต
เห็นมีทั้งการกราบและการคำนับค่ะแล้วแต่ว่ามีพื้นฐานมาจากพุทธหรือเต๋าค่ะ เพราะพุทธกับเต๋าใกล้เคียงกันมากที่นี่ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพี่ใหญ่
หากใจเราสงบ มองไปทางไหนมันก็ยังสงบอยู่นะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ชยันต์
มาอยู่ที่นี่หลายปี เพิ่งได้มาวัดนี้เป็นครั้งแรกค่ะ ใกล้เกลือกินด่างแท้ๆ
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะคุณมะเดื่อ
ท่ามกลางบ้านเรือนผู้คนมากมายโดยรอบ แต่ภายในวัดสงบไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณกอหญ้า
ที่นี่มีวัดจีนเยอะมากพอสมควรค่ะ แต่ไม่ค่อยได้ไปบ่อยเท่าไหร่ค่ะ วัดนี้สงบมากจริงๆ ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ Wasawat Deemarn,
เรากำลังจะเดินทางกลับค่ะ พอดีเหลือบไปเห็นต้นโพธิ์ที่พยายามงอกออกมาจากกำแพงวัด ดูแล้วน่าทึ่งจริงๆ ค่ะ ทำให้นึดถึงคนดีที่สู้ชีวิต ไม่ว่าจะยากลำบากมากเท่าไหร่แต่หากไม่ท้อแล้วก็สามารถงอกงามได้ค่ะ
ขอบคุณบทกลอนเพราะๆ ความหมายดีดีเช่นเคยค่ะ
วันหยุดท่านอาจารย์คงได้พักบ้างนะคะ
สวัสดีค่ะคุณปริม
- สวยมากค่ะ ขอบคุณมากที่นำมาให้ชม คุณยายไม่มีวาสนาได้มาดูของจริงค่ะเพราะไม่มีตังค์
- คิดถึงเสมอนะคะ มีความสุขทุกวันด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณเพชรน้ำหนึ่ง
ขออนุโมทนาในการทำบุญด้วยนะคะ และขอบคุณที่มาเที่ยววัดด้วยกันค่ะ
สุขสันต์วันทำงานค่ะ
สวัสดีค่ะคุณหมอทิมดาบ
ทุกๆ ที่ที่นำมาเล่าผ่านมุมมองของปริมเองค่ะ อาจเห็นเหมือนหรือต่างจากคนอื่นก็สุดแล้วแต่ ยังไงหากคุณหมอจะมาเที่ยวปริมจะรอต้อนรับนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะคุณคณิน
ขอบคุณสิ่งดีดีที่นำมาฝากปริมเสมอนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะครูทิพย์
หากมีโอกาสก็ลองแวะมาเยี่ยมชมได้นะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะครูนก
หากใจเราว่าง สงบ มองไปทางไหนเราก็จะรู้สึกอย่างนั้นค่ะ
ครูนกรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะคุณหมออ้อ
ภาพถ่ายชุดนี้มาจากกล้องสองตัวค่ะ เทวาใกล้ตัวก็ช่วยถ่ายภาพให้ด้วยค่ะ ;)
คุณหมอคงมีความสุขจากทริปที่ิชียงใหม่นะคะ
ขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่านที่มาอ่านและให้กำลังใจบันทึกนี้นะคะ
พักนี้ปริมไม่ได้เขียนบันทึกบ่อยเพราะมีงานใหม่เข้ามาค่ะ มีโปรเจคใหม่เข้ามาคงต้องหายไปสักพัก
แต่ยังคงระลึกถึงกัลยาณมิตรทุกท่านเสมอค่ะ
ด้วยรัก...
สวัสดีค่ะคุณ kunrapee
วัดนี้ไปมาแล้วอยากไปอีกค่ะ คงต้องกลับไปอีกเร็วๆ นี้
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะคุณยาย
วัดจีน วัดไทย ไม่ต่างกันเพราะศรัทธาค่ะ
คุณยายมีความสุขมากๆ เช่นกันนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
-สวัสดีครับ..
-แวะมาเยี่ยมอีกรอบ...นำเมนู "ส้าผักกาด"มาฝากครับ..
อรุณสวัสดิ์ครับ...คุณปริม...ผมกลับมาอ่านอีกรอบครับ....ทิ้งร่องรอยไว้เฉยๆ ครับ...
ขอบคุณมากนะคะ พี่ดานำอาหารมาฝากค่ะ
อยากมีวัดอย่างนี้เป็นของตัวเองสักวัด จะทุ่มเทบริหารดูแลรักษาอย่างดีสุดๆ เลย
สวัสดีเจ้าคุณเพชรน้ำหนึ่ง
ส้าผักกาด ท่าจะลำขนาดเลยนะเจ้าคุณเพชรน้ำหนึ่ง บ่อได้กินมาเมินละ
ขอบคุณนักๆ เจ้า
สวัสดียามเช้าค่ะคุณหมอทิมดาบ
ขอบคุณที่กรุณามาทักทายกันอีกครั้งค่ะ ช่วงนี้ปริมหายไปพักใหญ่ๆ เพราะมีหลายๆ อย่างที่ต้องสะสางค่ะ
คุณหมอและครอบครัวคงสบายดีนะคะ บ้านเราอากาศคงกำลังหนาวพอดีพอดี
มีความสุขในทุกๆ วันนะคะ
สวัสดีค่ะพี่ดา
ขอบคุณค่ะกับอาหารสุดอร่อยเพื่อสุขภาพ เห็นแล้วอยากเข้าไปนั่งล้อมวงด้วยคนจังค่ะ
;)))
กราบนมัสการพระอาจารย์พระมหาอัมพรค่ะ
วัดสันคะยอมของพระอาจารย์ก็คงมีเอกลักษณ์อันงดงามของตัวเองอยู่ในตัวนะคะ คงได้ไปกราบพระสักครั้งค่ะ
นอกจากความงดงามด้านพุทธศิลป์ รวมไปถึงแง่งามทางด้านศิลปวัฒนธรรมและการสืบสานพุทธศาสนาแล้ว ส่วนตัวคิดว่าวัดทุกวัดมีคุณค่าและความงามเหมือนกัน คล้ายๆ กับเป็นที่พำนักของพระรัตนตรัย
เหมือนบ้านของเรา ที่คุณค่าไม่ได้อยู่ที่ความงดงามภายนอก ขนาด ความหรูหราของบ้าน แต่แยู่ที่คนในบ้านที่ทำให้เราอยากกลับไปบ้านทุกๆ วัน
กราบนมัสการด้วยความเคารพค่ะ