..ตุลา พาเที่ยว (ถึงไม่เกี่ยวก็จะไปจ้า)...

- มีโอกาสได้ไปร่วมงานเลี้ยงรุ่น ๓๐ รูสะมิแล ณ หัวหิน ขอแบ่งความประทับใจในฐานะ "มอด" นะคะ -

เมื่อวันศุกร์ที่ ๑๙ ตุลาคม ๒๕๕๕  

     เริ่มต้นการเดินทางจากยะลา - หัวหิน  เป็นการเดินทางโดยรถยนต์ส่วนตัวระยะไกล (มากกว่า ๓๕๐ กิโลเมตร) ครั้งแรกในรอบหลายปี ส่วนมากมักเดินทางโดยเครื่องบินมากกว่า เพราะรวดเร็วประหยัดเวลาแต่ค่าใช้สูงไปนิด  ^__^ 

    การเดินทางครั้งนี้ ตั้งใจจะไปร่วมงาน " ๓๐ รูสะมิแล ณ หัวหิน " ในวันเสาร์ที่ ๒๐ ตุลาคม ๒๕๕๕  ณ บ่อฝ้าย ทอ. หัวหิน ประจวบคีรีขันธ์ เป็นงานที่คุณสามี (อาจารย์อ๊อด - เอกภาษาไทย) ตั้งใจจะไปพบปะเลี้ยงรุ่นกับพ้องเพื่อนพี่น้องที่เรียนปริญญาตรี มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ปัตตานี รหัส ๓๐  ส่วนเราสองคนแม่ลูกเป็น "มอด" (ภาษาเด็ก ๓๐  หมายถึง คนที่ไม่เกี่ยวข้องแต่จะไปร่วมกิจกรรมนั้น ๆ ด้วย เช่น มอดหอพัก - ไม่ได้มีชื่ออยู่ในหอพัก ไม่จ่ายค่าหอแต่ไปนอนในหอพักนั้นด้วยคน  >___< )

   เราสามคนแวะไปรับเพื่อนร่วมทาง ๒ คนคนแรกใกล้ชิดกันมาก ทำงานที่มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลาด้วยกันคะ...พี่วรรณ - เอกคณิตศาสตร์... พี่เลน - ทำงานที่มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ปัตตานี (จำเอกไม่ได้คะ อิ.อิ.)  การเดินทางมีเป้าหมายแต่ไม่ตายตัวเหมือนโปรแกรมที่บริษัททัวร์กำหนด เรากำหนดเอง ค่ำไหนนอนไหน อยากพักรถไปเที่ยวที่ใดให้บอกคนขับสุดหล่อ ทำให้เราได้แวะไป.สวนนายดำ.มีห้องน้ำสวย ๆ หลายแบบทั้งห้องน้ำทาร์ซาน ห้องน้ำคุณหญิง  ห้องน้ำคุณชาย  ฯลฯ

แล้วเข้าตัวเมืองชุมพรไปที่พัก "โรงแรมนานาบุรี" เดินไปตลาดโต้รุ่งหาของอร่อย ๆ หม่ำได้ง่าย ราคาไม่แพง ห้องพักใหม่ แต่เสียอย่างเดียว "พนักงานต้อนรับ" ให้บริการไม่สมกับที่อยู่แผนกต้อนรับ น่าจะเป็น "แผนกต้อนกลับ" มากกว่า ...  ด้วยความที่ไม่อยากไปหาที่พักใหม่เลยต้องท่องอดทน ๆ ไว้.. ค่ำ ๆ เดินไป.โต้รุ่ง.แบบนักท่องเที่ยว  (ยะลาไม่มีตลาดโต้รุ่ง)  แล้วก็พบว่า ส่วนใหญ่ร้อยละ ๗๐ มีแต่ร้านหอยทอด ผัดไทย ไม่ค่อยมีร้านอาหารตามสั่ง ก๋วยเตี๋ยวน้ำ น้ำแข็งปั่นเหมือนโต้รุ่งทั่วไป  (ยังหาคำตอบไม่ได้คะ) 

 

   เช้าวันเสาร์    หลังหม่ำอาหารเช้าเราออกเดินทางต่อจากชุมพร แวะ.ตลาดน้ำหัวหินสามพันนาม (พี่เลน - บอกว่าเป็นตลาดน้ำสังเคราะห์.ไม่ใช่ตลาดน้ำธรรมชาติ) มีสินค้าหลากหลายชนิดวางจำหน่ายในราคาที่พอจับจ่ายได้ทั้งหลักสิบ หลักร้อย ทั้งของกิน ของที่ระลึกที่ขาดไม่ได้คือเสื้อยืดสัญลักษณ์ต่าง ๆ เดินได้รอบ ร้อนได้เหงื่อ ได้ขนมมาเล็กน้อย เดินทางต่อไปที่จุดนัดพบของเรา ..บ่อฝ้าย.. <หากมาจากทางใต้ต้องผ่านอุโมงค์สนามบินหัวหินแล้วเลี้ยวกลับไปหัวหินไม่ไกลคะ หากมาจากกรุงเทพ ฯ ก่อนถึงอุโมงค์สนามบินหัวหิน>  เป็นสถานที่พักสวัสดิการของทหารอากาศที่เปิดบริการให้บุคคลทั่วไปเข้าพักได้ (แต่ราคาแพงกว่าทหารนิดหน่อยคะ แต่โดยรวมแล้วน่าจะถูกกว่าโรงแรมทั่วไปในเมืองหัวหิน) มีห้องหลายแบบทั้งแบบคอนโดเหมือนโรงแรมทั่วไป บ้านพักแบบทาวน์เฮ้าส์ บ้านพักเป็นหลัง ๆ  ติดชายทะเลหัวหินเลยคะ

ขอบคุณภาพจาด http://www.borfai-rtaf.com/Home/Default.aspx)

 

  - - จากนั้นก็เป็นเรื่องของ "เพื่อน ๓๐ รูสะมิแล ณ หัวหิน"  เนื่องจากเป็น "มอด" หรือผู้ติดตามทำให้เห็นบรรยากาศส่วนใหญ่ พี่ ๆ เมื่อเจอกันแล้วหากไม่เรียกชื่อกันเลยทันที ให้สันนิษฐานได้ ๒ กรณี คือ จำชื่อเพื่อนไม่ได้ และเพื่อนเปลี่ยนไปจนจำไม่ได้  โดยรวมแล้วมีเพื่อน ๆ มาพบปะสังสรรค์ประมาณ ๕๐ คน ไม่นับครอบครัว / ผู้ติดตามของแต่ละคน ทำให้ได้รู้จักพี่ ๆ เพื่อน ๆ น้อง ๆ ลูก ๆ หลาน ๆ เพิ่มเติมอีกหลายคน  ส่วนใหญ่พวกพี่ ๆ จะเข้ากลุ่มกันจำแนกตามวิชาเอกบ้าง   หอพักบ้าง จับกลุ่มแบบไม่มีสังกัดบ้าง หลังจากทราบข้อมูลทั่วไปในปัจจุบันแล้วก็จะเริ่มย้อนรำลึกความหลังวีรกรรมเด็ด ๆ เป็นระยะ ตั้งแต่บ่ายยันค่ำ ดึก ข้ามวันจากวันเสาร์ไปเป็นวันอาทิตย์ ก่อนแยกย้ายไปพักผ่อน 

  เช้าวันอาทิตย์ พี่ ๆ คนใดลงมารับประทานอาหารเช้าแล้วพบกันก็จะพูดคุยกันในเรื่องต่าง ๆ ย้ายจากโต๊ะหนึ่งไปอีกโต๊ะหนึ่งสลับกันไป เวลาอาหารเช้ายาวนานแต่น่าประทับใจ จากนั้นพี่ ๆ นัดไปรับประทานอาหารกลางวันร่วมกันอีกครั้งสำหรับผู้ที่ไม่มีธุระที่ร้านสุภัทรา เขาตะเกียบ  เป็นร้านอาหารทะเลรสเลิศ บรรยากาศดีใกล้วัดเขาตะเกียบ เท่าที่นับจำนวนสมาชิกจะขาดหายไม่เกิน ๕ ราย ส่วนใหญ่จะมาแล้วหยอกล้อกัน แซวกันอย่างสนุกสนาน ก่อนถ่ายรูปหมู่รวมพลแล้วประมาณบ่ายสองก็แยกย้ายกันกลับ 

     เราห้าคน ออกเดินทางจากหัวหิน แยกย้ายกับพี่ ๆ ๓๐ มาแล้วจนถึงโรงแรมร้อยเกาะ สุราษฎร์ธานี ก็ยังพูดคุยถามถึงพี่ ๆ คนนั้นคนนี้เป็นระยะ ๆ  บางครั้งมีการคิดกิจกรรม สถานที่ในการรวมรุ่นครั้งต่อไปกันอย่างสนุกสนาน

เช้าวันจันทร์ เราออกจากสุราษฎร์ธานี มาทางขนอม แวะสิชล ชมบรรยากาศทะเล ผ่านนครศรีธรรมราชตอนเที่ยง ไม่รู้ความคิดใครโทรตามเพื่อนรหัส ๓๐ ที่ไม่ได้ไปร่วมงานมาทานข้าวเที่ยงแถมเล่าถึงบรรยากาศงานเลี้ยงให้เพื่อนอิจฉาเล่นด้วย  หลังจากอิ่มแล้วเดินทางต่อมาส่งพี่เลนที่ปัตตานี ผ่านมหาวิทยาลัยให้พี่ ๆ ได้ชี้จุดที่สร้างวีรกรรมต่าง ๆ ที่เล่าไว้แล้วให้เห็นภาพอีกด้วย ก่อนกลับยะลาแยกย้ายเข้าบ้านก็ค่ำ

- - เหนื่อยกายแต่สุขใจ ที่เห็นความรักความผูกพันของพี่ ๆ เหนียวแน่นจริง ๆ  คะ ไม่ใช่เฉพาะเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น สมาชิกของแต่ละครอบครัวก็รู้จักหน้าที่ได้ดีมาก ๆ เช่น สามีของพี่นู เป็นทั้งสารถีคนขับรถมาร่วมกิจกรรมแถมยังเป็นแรงงานยกลังน้ำแข็งไปมา รวมทั้งจัดหาของกินมาให้ผู้ติดตามทั้งชาย หญิงและเด็ก ๆ ที่ไม่ใช่สมาชิก ๓๐ ส่วนลูกชายของพี่จ๊วบ เป็นตากล้องอารมณ์ดี หลอกให้พี่ ๆ ตอบคำถามก่อนถ่ายรูปถามว่า " สองบวกสองเป็นเท่าไร " ลุงป้าน้าอาทั้งหลายพร้อมใจกันตอบว่า " สี่ " ก็กดชัตเตอร์ทันที  ครอบครัวพี่ลูกโป่งมากันสี่คนแต่งกายเหมือนกันทั้งสามี ลูกชายและลูกสาว คุณสามีของพี่ลูกโป่งเป็นช่างภาพเก็บตกทุกภาพบรรยากาศบางครั้งเป็นภาพถ่าย บางครั้งเป็นวิดีโอ ฯลฯ สนุกสุดแสนประทับใจจริง ๆ คะ - -

- - ปีหน้าอย่าลืมชวนไปมอดอีกนะคะ พี่ ๆ สีบลู - -  

ขอบคุณภาพสวย ๆ จาก http://www.pn.psu.ac.th/web2555/index_main.php

[ขจิต ฝอยทอง]

• เดินทางท่องเที่ยว
• น่าสนุกมากๆ

[นีโอ..เบเกอรี่]

ปิดเทอมมาหลายวัน เพิ่งจะมีโอกาสพาน้องนีโอไปเที่ยว นาน ๆ เดินทางไกลกันสักครั้ง เหนื่อยแต่สนุกคะ ^___^