ห้องเรียนในฝันที่เป็นจริง
การเรียนเริ่มต้นตั้งแต่วินาทีแรก ที่เราคลอดออกจากท้องแม่ก็ต้องเรียนแล้ว เพื่อให้ชีวิตอยู่รอดปลอดภัย
ห้องเรียนในฝันที่เป็นจริง
การเรียนเริ่มตั้งแต่วินาทีแรกที่เราคลอดออกจากท้องแม่ ก็ต้องเรียนแล้ว เพื่อให้ชีวิตอยู่รอดปลอดภัย
คือการเรียนรู้เริ่มต้นด้วยการร้อง ร้อง ร้อง ร้อง ให้เสียงดังเท่าที่จะทำได้ เพื่อให้คนที่อยู่รอบข้าง ได้ยิน จะได้มาดู และช่วยเหลือเรา อาบน้ำ ล้างตัวให้สะอาด เช็ดตัว ทาแป้ง นำผ้ามาห่มตัวเราให้อบอุ่น
เมื่อหิวก็เริ่มการเรียนรู้ขั้นต่อไป คือร้อง ร้อง ร้อง ร้อง เพื่อต้องการดื่มนมแม่ เมื่อแม่ให้กินนม ก็หยุดร้อง เรียนรู้ที่จะดูดนมให้อิ่ม แล้วก็นอนหลับอย่างสบาย
เมื่อขับถ่ายอุจาระ ปัสสาวะ ออกมาเกิดอาการไม่สบายตัว ทำอย่างไรดีล่ะ ก็ร้อง ร้อง ร้อง ร้อง เพื่อให้แม่มาดู ล้างทำความสะอาด และเปลี่ยนผ้าอ้อม ทาแป้งให้
เมื่อเริ่มโตขึ้นก็เรียนรู้ด้วยการจำเสียงแม่ จำหน้าแม่ หัดพูด เรียกแม่ เรียกพ่อ เรียนจากแม่ แม่ก็จะสอนให้พูด สอนกินอาหาร สอนคลาน สอนเดิน
เวลาผ่านไปโตขึ้นอีก ก็ต้องเรียนอีกแล้ว เข้าโรงเรียน เพื่อเรียน เขียน อ่าน วิชา ตามหลักสูตรที่โรงเรียนจัด เรียนจนจบตามที่รัฐกำหนด และเลือกเรียนตามความถนัดที่จะออกมาประกอบอาชีพได้
ต่อไปก็ต้อง ออกมาต่อสู้กับโลกภายนอกด้วยการสอบแข่งขันเพื่อเข้าทำงาน ทำอย่างไรถึงจะสอบได้ เมื่อสอบได้แล้วเข้าทำงาน ก็ต้องเรียนรู้งาน เรียนรู้เพื่อนร่วมงาน เรียนรู้การปรับตัวให้อยู่ได้ในหน่วยงานนั้นๆ
เรียนรู้ สังคม การเจริญพัฒนาก้าวหน้าไปของโลกที่กว้างใหญ่ไพศาล ยอมรับกฎระเบียบของสังคม เรียนรู้ความสุข ความทุกข์ มีปํญหาจะแก้ไขอย่างไร นำหลักธรรมทางศาสนามาช่วยในการดำรงชีวิตให้อยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข
เราจะเห็นได้ว่า ชีวิตคนเราเริ่มเรียนตั้งแต่เกิด เป็นห้องเรียนชีวิตที่กว้างใหญ่ไพศาล เราต้องเป็นนักเีรียนตลอดเวลา ความรู้สามารถเรียนรู้ได้ทั่วไป จากการแลกเปลี่ยนข้อมูลกัน ค้นคว้าจากตำรา ค้นคว้าจากโลกออนไลน์ ประสบการณ์ตรงที่เราได้รับ การสังเกตสิ่งต่างๆ รอบตัว การทดลอง การวิจัยเก็บข้อมูล ฯลฯ
ความรู้ เรียนทั้งชีวิตก็ไม่จบ
การเรียนทำให้เรา Happy Ba Happy 8
ไม่ใช่ห้องเรียนในฝัน หากแต่เป็น ห้องเรียนในฝันที่เป็นจริง
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน Happy Ba ทุกๆ ท่านค่ะ
คำสำคัญ (Tags): #happy 8#happy ba#การเรียน#ขับถ่าย#ชีวิตอยู่รอด#ประสบการณ์#ปลอดภัย#วิจัย#วินาทีแรก#สังคม#อบอุ่น#เข้าเรียน#แข่งขัน#โลกภายนอก#โลกออนไลน์#ห้องเรียนในฝันที่เป็นจริง
หมายเลขบันทึก: 506682เขียนเมื่อ 24 ตุลาคม 2012 16:34 น. ()ความเห็น (22)
นึกถึงคำนี้ค่ะ หลุมฝังศพคือจุดจบของการศึกษาค่ะ
ห้องเรียนห้องสุดท้าย
-
สวัสดีค่ะท่าน
พ. แจ่มจำรัส - ขอบคุณค่ะที่มามอบดอกไม้ให้กำลังใจ
-
สวัสดีค่ะท่าน
อ. ศิลา - ใช่ค่ะ ตายเมื่อไร ก็จบการเรียนค่ะ
- ขอบคุณค่ะที่มาให้กำลังใจ
เด็กๆๆ มีความสุข มีรอยยิ้ม มีเสียงหัวเราะ และเขาเรียนแล้ว "มีความสุข" นะคะ
ขอบคุณ มากค่ะ
ชอบจังเลยค่ะ....ห้องเรียนชีวิต
เพราะคนเราต้องมีการเรียนรู้ตลอดชีวิตไม่มีวันสิ้นสุด
-
สวัสดีค่ะท่าน
krugui - หวังว่าท่านคงจะสบายดีนะคะ
- ขอบคุณที่มาให้กำลังใจค่ะ
-
สวัสดีค่ะท่าน
ตะวันดิน - หวังว่าท่านคงจะสบายดีนะคะ
- ขอบคุณค่ะที่มามอบดอกไม้ให้กำลังใจ
-
สวัสดีค่ะ คุณ
หมอเปิ้ล - หวังว่าคุณหมอคงจะสบายดีนะคะ
- ขอบคุณค่ะที่มาให้กำลังใจ
-
สวัสดีค่ะท่าน
tuknarak - หวังว่าท่านคงจะสบายดีนะคะ
- ขอบคุณค่ะที่มาส่งดอกไม้ให้กำลังใจ
-
สวัสดีค่ะท่าน
ดอกรัก - หวังว่าท่านคงจะสบายดีนะคะ
- ขอบคุณค่ะที่มาส่งดอกไม้ให้กำลังใจ
ตอนครูอ้อยยังเป็นเด็ก ครูอ้อยชอบมาก การเรียน หัตถศึกษา การบ้านการเรือน ยังจำได้เลย อาหารทุกชนิดที่คุณครูสอนค่ะ
-
สวัสดดีค่ะ
ครูอ้อย แซ่เฮ - หวังว่าคุณครูคงจะสบายดีนะคะ
- เหมือนกันค่ะตอนเด็กๆ ชอบ เย็บ ปัก ถัก ร้อย
-
สวัสดีค่ะคุณ
หมอภูสุภา - หวังว่าท่านคงจะสบายดีนะคะ
- ขอบคุณที่มาให้กำลังใจค่ะ
-
สวัสดีค่ะท่าน
อักขณิช - หวังว่าท่านคงจะสบายดีนะคะ
- ขอบคุณที่มาให้กำลังใจค่ะ
-
สวัสดีค่ะท่าน
เอกชัย กศน.ผักไห่ - หวังว่าท่านคงจะสบายดีนะคะ
- ขอบคุณค่ะที่มาให้กำลังใจ
-
สวัสดีค่ะท่าน
กอหญ้า - หวังว่าท่านคงจะสบายดีนะคะ
- ขอบคุณที่มาให้กำลังใจค่ะ