โอบอุ้มอย่างนุ่มนวล
...
เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นกิ้งก่าเขียวที่เปลี่ยนสีเป็นสีเทาเข้มออกดำดังรูปข้างบนที่หน้าศูนย์ข้อมูลพื้นที่ชุ่มน้ำสุไหงบุโลเมื่อหลายสัปดาห์ก่อน ฉันไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเจ้ากิ้งก่าเขียวตัวนั้นจึงเปลี่ยนสีในยามนั้น แต่ทว่าใกล้ๆ กันมีกิ้งก่าเขียวอีกตัวซึ่งตัวเล็กกว่าเกาะอยู่และดูเหมือนเจ้าตัวสีคล้ำกำลังไล่ตัวสีเขียวอยู่บนต้นตะขบนั้นแต่ไล่ไม่ทัน และแล้วเจ้าตัวสีคล้ำก็เริ่มกลายสีเป็นสีเขียวเพื่อพรางตัวบนต้นตะขบในที่สุด
สีที่ต่างกันของเจ้ากิ้งก่าเขียวให้ความรู้สึกต่างกันไปสำหรับฉันที่ยืนมองอยู่ ภาพกิ้งก่าผิวคล้ำ ผอมๆ จนเห็นซี่โครงดูไม่งามตา ทำให้ใจฉันนึกไปถึง Smeagol ตัวละครรูปร่างหน้าตาอัปลักษณ์ในภาพยนต์ The Lord of the Rings อย่างช่วยไม่ได้ แต่พอเจ้าตัวเดิมเปลี่ยนสีเป็นสีเขียวทั้งตัว มันกลับดูสวยงามมีเอกลักษณ์น่าตื่นตา
หากสีคล้ำคือสีแห่งความหวาดหวั่นพรั่นกลัว ความหม่นหมอง สีเขียวคือความเป็นปกติสุข เจ้ากิ้งก่าสีคล้ำตัวนั้นคงไม่ต่างกับคนเราในยามที่ถูกครอบงำไปด้วยกิเลสต่างรูปแบบ ในยามที่ความโกรธแผ่ซ่านไปทั่วทุกขุมขนในยามที่อะไรๆ ก็ไม่เป็นดั่งใจ ฉันนึกถึงตัวเองที่จะแปลงร่างจากคนสุภาพเรียบร้อยอ่อนหวานเป็นอีกคนที่ไม่มีใครอยากเข้าใกล้ที่แม้แต่เจ้า Smeagol ยังกลัว
แต่มาคิดอีกทีไม่ว่าจะเป็นเจ้าสีคล้ำหรือเจ้าสีเขียวเจ้าก็คือกิ้งก่าตัวเดียวกัน ฉันในยามโกรธหรือฉันในยามสงบเย็นก็ยังเป็นฉันเสมอและไม่ต่างกันกับคนรอบตัว และธรรมชาติของมนุษย์เราไม่มีใครอยากแสดงตัวตนด้านลบออกมาให้คนอื่นเห็นหากควบคุมได้ และสำหรับบางคน (รวมทั้งตัวเอง) อาจรู้สึกผิดหวังในตัวเองอย่างรุนแรงเมื่อตกอยู่ในสภาพที่เอาไม่อยู่ รับมืออารมณ์ตัวเองไม่ไหว
“Do not fight against pain; do not fight against irritation or jealousy. Embrace them with great tenderness, as though you were embracing a little baby. Your anger is yourself, and you should not be violent toward it. The same thing goes for all your emotions. - อย่าต่อสู้กับความเจ็บปวด อย่าต่อสู้กับความหงุดหงิดหรือความอิจฉา โอบรับความรู้สึกนั้นด้วยความอ่อนโยนเหมือนที่เราโอบกอดเด็กน้อย ความโกรธก็คือตัวเราเองและเราก็ไม่ควรไปตอบรับมันด้วยความรุนแรง เหมือนกับทุกๆ อารมณ์ที่ผ่านเข้ามา” หลวงปู่ติช นัท ฮันท์ สอนเอาไว้
ความผิดหวังเกิดขึ้นเมื่อเราตั้งความหวังเอาไว้แล้วมันไม่เป็นดังหวัง เรายังไม่อาจทำใจยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ แต่เป็นที่น่าสังเกตว่าในความรู้สึกของเราโดยเฉพาะอารมณ์ในด้านลบ ยิ่งเราปฏิเสธมันมากเท่าไหร่ มันจะยิ่งอยู่กับเรานานเท่านั้น อยากหายโกรธอยากลืมแต่ก็ยังโกรธไม่ลืมเลือน แต่เมื่อใดที่เราทำใจยอมรับมันได้ว่านั่นแหละตัวเราที่เป็นแบบนั้นแล้วไม่ไปใส่ใจกับมันอีก เราจะรู้สึกผ่อนคลายขึ้น อารมณ์นั้นจะอ่อนโยนลงแล้วเราจะค่อยๆ กลายเป็นปกติสุขในที่สุด ในยามสงบหาเวลาไตร่ตรองเรียนรู้จากสิ่งที่เกิดขึ้นและพยายามอย่าให้มันเกิดซ้ำอีกก็พอ
แม้ไม่มีสุขใดที่จีรัง แต่ก็ไม่มีทุกข์ใดที่ยั่งยืนเช่นกัน แค่เพียงเราไม่ไปแต่งสี ใส่กลิ่น เติมนม เติมไข่ให้ความรู้สึกนั้นทุกวี่วัน เราก็กลับกลายเป็นปกติสุขได้เร็วขึ้น
มาถึงตรงนี้กัลยาณมิตรทุกท่านคงเห็นแล้วว่าจิตของฉันชอบการปรุงแต่งมากแค่ไหน เพียงแค่กิ้งก่าเปลี่ยนสี จิตก็ปรุงแต่งเรื่องราวได้ตั้งหนึ่งบันทึก ที่พิเศษหน่อยก็เห็นจะเป็นการมองอย่างรับรู้ว่านี่คือการแต่งเติมของจิตค่ะ
โอบกอดทุกอารมณ์ของเราด้วยความนุ่มนวลนะคะ...ฉันก็บอกตัวเองเช่นกัน
ด้วยรัก
ปริม ทัดบุปผา
๒๐ ตุลาคม ๒๕๕๕
เจ้าสีคล้ำ...
...
ค่อยๆ กลายร่าง...
...
...
...
กลายเป็นเจ้าสีเขียว...ทีหล่อเหลาเอาการ
...
ข้างๆ ใจ - กัน The Star
http://www.youtube.com/watch?v=EI1B0_0izPQ
ความเห็น (27)
ชื่อบันทึกนี้..น่ารัก และอบอุ่นครับ
"แค่เพียงเราไม่ไปแต่งสี ใส่กลิ่น เติมนม เติมไข่..ให้ความรู้สึกนั้นทุกวี่วัน
เราก็กลับกลายเป็นปกติสุขได้เร็วขึ้น"
เอาเพลงนี้มาฝากคุณปริมครับ
https://www.youtube.com/watch?v=5TB9CMgX6rs
ขอบคุณครับ...
ขอบคุณค่ะปริม "ไม่มีสุขใดที่จีรัง แต่ก็ไม่มีทุกข์ใดที่ยั่งยืน" เป็นเช่นนั้นจริง
จริงด้วย สิ
ตอนนี้ มีงานค้างเยอะ ต้องทำ ต้องส่ง
รู้สึกทุกข์ทั้งกายและใจ
ใช้วิธี ค่อยๆคิด ค่อยๆทำ
เดี๋ยวมันก็ผ่านไป
ทุกข์มิได้อยู่กับเรานานหรอก
ถ้าเราไม่ปรุงแต่ง และจมปลักอยู่กับมัน ครับ
มันใช้เวลานานไหมคะน้องปริม ในการเปลี่ยนสี.. ไม่เคยเห็นช่วงนั้นเลยค่ะ
เปลี่ยนสีน้ำตาล ดูตัวมันผอมๆชอบกล..
แต่พอมาเป็นเขียว ดูดีกว่ากันเยอะเลยเนาะ
..มาโอบกอด..อารมณ์ "ด้วยความนุ่มนวล"..ด้วยคนเจ้าค่ะ..ยายธี
สวัสดียามบ่ายค่ะ
ชอบบันทึกนี้ค่ะ...แวะมาก็มีความสุขแล้ว
“Do not fight against pain; do not fight against irritation or jealousy. Embrace them with great tenderness, as though you were embracing a little baby. Your anger is yourself, and you should not be violent toward it. The same thing goes for all your emotions.
:)
สายัณห์สวัสดีค่ัะคุณปริม
ปรุงแต่งได้น่าอ่านขนาดนี้ และลุ่มลึกเข้าถึงจิตละเอียด
ขอบคุณมากค่ะ
- กิ้งก่าสิงคโปร์ สีผิวออกจะคล้ำกว่ากิ้งก่าที่เมืองไทย
- แต่ก็คงปรับตัวเปลี่ยนสีได้เก่งพอๆกัน
- ไม่ว่าเราจะใส่เสื้อสีอะไร ชุดที่ใส่หรูแค่ไหน เราก็ยังเราอยู่วันยังค่ำ
- น้องปริมมึความสุขดีนะครับ เมื่อไหร่จะกลับไปเยี่ยมเมืองไทยบ้าง
มารอบสามหละ ^______^
(เพิ่งพบว่าโพสยามบ่ายไม่ขึ้น ลองยามดึกอีกรอบนะ)
"...โอบกอดทุกอารมณ์ของเราด้วยความนุ่มนวล"
ชวนให้ระลึกถึงท่านคาลิล ยิบราน และท่านกฤษณะ มูรตินะ
เมื่อเข้าใจ... ยอมรับ ก็ไม่มีความขัดแย้งในตนเอง
เบื้องต้นของการเปลี่ยนแปลงตนเองจากภายใน
...กำลังถอดรหัสอย่างเข้มข้น ยังอีกหลายชั้นเหลือเกิน
สีสรร ที่แปลง...จะมากกว่าเจ้ากิ้งก่าคุณปริมหรือเปล่าหนอ :)))
ขอบคุณมากมายเลยนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณชลัญธร
ถึงจะไม่มีสุขใดที่จีรัง แต่ใจที่เป็นสุขก็คงสร้างประโยชน์ได้มากกว่าใจที่กำลังจมอยู่ในความทุกข์นะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีบ่ายวันอาทิตย์ค่ะ อ. นุ
ขอบคุณบทเพลงเพราะๆ ค่ะ
"เสียงขลุ่ยหวนกลับมาหากอไผ่" จงคิดให้เห็นความตามนี้หนอ ว่าไผ่ลำตัดไปจากไผ่กอ ทำขลุ่ยพอเป่าได้เป็นเสียงมา
เสียงก็หวนกลับมาหากอไผ่ เป่าเท่าไรกลับกันเท่านั้นหนา เหมือนไอน้ำจากทะเลเป็นเมฆา กลายเป็นฝนกลับมาสู่ทะเล ฯ
เหมือนตัณหาพาคนด้นพิภพ พอสิ้นฤทธิ์ก็ตระหลบหนทางเห วิ่งมาสู่แดนวิสุทธิ์หยุดเกเร ไม่เถลไถลไปที่ไหนเลย;
อันความวุ่นวิ่งมาหาความว่าง ไม่มีทางไปไหนสหายเอ๋ย ในที่สุดก็ต้องหยุดเหมือนอย่างเคย ความหยุดเฉยเป็นเนื้อแท้แก่ธรรมเอย ฯ
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ชยันต์
วิริยะอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ไม่ไกลค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ วันนี้ฝนตกเราก็ทำงานอยู่บ้านกันทั้งวันเหมือนกันค่ะ ;)
สุขสันต์วันหยุดค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพี่ kunrapee
จากรูปแรกถึงรูปสุดท้าย เวลาต่างกัน 10 นาทีค่ะ
ปริมก็ทึ่งมากในการเปลี่ยนสีที่เห็น ตอนแรกนึกว่าเจอกิ้งก่าสายพันธ์ใหม่ค่ะ รูปแรกสีคล้ำดูผอม ไม่สง่างาม แต่พอเป็นสีเขียวดูดีมากนะคะ ;)
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณยายธี
บันทึกนี้ตั้งใจเขียนให้กำลังใจตัวเองค่ะ กอดตัวเอง รักตัวเองให้มาก เมื่อมีมากก็จะได้แบ่งปันได้มากค่ะ
ขอบคุณมากค่ะคุณยาย
สวัสดีค่ะคุณหยั่งราก ฝากใบ
ความสุขส่งผ่านทางตัวหนังสือได้จริงนะคะ เพราะขณะที่เขียนบันทึกในยามเช้าตรู่ของวัน ปริมก็รู้สึกมีความสุขมากๆ เช่นกันค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สุขสันต์วันพักผ่อนนะคะ
สวัสดีวันอาทิตย์ค่ะคุณหมอ ธิรัมภา
คนใกล้ตัวบอกว่า คุณคิดมากจริงๆ เลยนะ ชอบใช้สมองมากกว่าออกแรง.... ต้องรู้ตัวเสมอว่ากำลังคิดค่ะ ;)))
ขอบคุณมากค่ะคุณหมอ
มีความสุขในวันหยุดอีกวันนะคะ
สวัสดีค่ะคุณพี่สันติสุข
กิ้งก่าเขียวบ้านเราจะมีทางใต้ลงไปค่ะ คาดว่าเวลาเปลี่ยนสีตัวคงคล้ายกัน
ปริมคิดว่าจะกลับช่วงปลายปีค่ะ รอคนใกล้เคลียร์งานก่อน แต่ยังไม่มีอะไรแน่นอนเพราะเราว่างไม่ค่อยจะตรงกันค่ะ ต้องรอดูอีกที
ขอบคุณมากค่ะคุณพี่
สุขสันต์วันอาทิตย์นะคะ
สวัสดีวันหยุดค่ะคุณปริม...
"ความเป็นจริงจากธรรมชาติที่ปรากฎ"ขึ้นต่อหน้าคือธรรมะที่ชวนให้ใจได้พิจารณาค่ะ (สำหรับมุมมองส่วนตัวที่มองเจ้ากิ้งก่า"กะปอม"ที่แปลงร่างให้ดูสวยและไม่สวย..น้อยนึกถึงสังขารร่างกายของมนุษย์เราช่วงหนุมสาวเต่งตึงสวยหล่อ แก่ตัวขึ้นก็แปลงร่างเช่นเดียวกับกิ้งก่าค่ะ"หัวใจดวงเดียว")
"อนิจจัง"...ขอบคุณค่ะ...
สวัสดีค่ะคุณตะวันดิน
พักนี้ระบบยังไม่ค่อยเข้าที่เข้าทางค่ะ บางทีก็โพสความเห็นไม่ขึ้นต้อง copy ความเห็นไว้ก่อนโพส ไม่งั้นต้องพิมพ์ใหม่ค่ะ
เป็นกำลังใจให้คุณตะวันดิน ถอดระหัสตัวเองนะคะ
วันนี้ปริมก็ว่าจะอยู่บ้านอ่านหนังสือในช่วงบ่ายค่ะ ฝนลงมาทั้งวันคงไม่ออกไปไหน ดีเหมือนกันค่ะ อากาศแบบนี้จะได้ตั้งใจเรียนรู้อยู่กับบ้านบ้างค่ะ
ขอบคุณมากนะคะ ;)))
สุขสันต์วันฝนตกที่นี่ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณน้อย
อีกมุมมองที่น่าสนใจมากค่ะ พอแก่ตัวก็อาจไม่สวยงามอย่างที่เคยเป็นนะคะ
ต้องยอมรับความเป็นจริงนี้ให้ได้ แม้จะไม่ได้อยากแก่เลยก็ตาม อิอิอิ
กิ้งก่าสีเขียวแบบนี้ในสวนคุณน้อยมีไหมคะ ที่เห็นบ้านเราส่วนใหญ่จะเป็นกิ้งก่าหัวสีฟ้า และกิ้งก่าคอแดงค่ะ ตอนเป็นเด็กๆ เคยเห็นเยอะมาก ตอนนี้ไม่ค่อยมีมากเหมือนเมื่อก่อนค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
มีความสุขในยามบ่ายวันอาทิตย์นะคะ
ขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่านที่มาร่วมโอบกอดทุกอารมณ์ของเราด้วยความนุ่มนวล อ่อนโยนค่ะ เพราะนั่นคือตัวเราที่เราต้องรัก ต้องทะนุถนอมให้ดี เพื่อเราจะได้มีร่างกายและจิตใจที่ดีทำความดีต่อไปค่ะ
ขอบคุณมากนะคะ
สุขสันต์วันฝนตกบ่ายวันอาทิตย์นี้ค่ะ
กระปอมแม่นบ่ล่านี่
ข้อยจำได้
มาอ่านข้อคิดดีๆก่อนนอนค่ะ..เห็นกิ๊งก่า.เห็นตัวเรา..ไม่เศร้าหมอง..ขอบคุณค่ะ
พลัดหลง กับบันทึกนี้ไปได้ไงนะ..
ท่านอาจารย์โสภณ
แม่นแล้วค่ะ กิ้งก่านั่นเอง
แต่สีเขียวทั้งตัวแบบนี้ดูน่ารักไปอีกแบบนะคะ
;))))
สวัสดีค่ะคุณพี่ใหญ่
คนที่เฝ้ามองดูและรู้ทันอารมณ์ตัวเอง ไม่เศร้าหมองแน่นอนค่ะ
เบิกบานในค่ำคืนนี้ค่ะ ;))
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะพี่หมอภูสุภา
ขอบคุณที่แวะมาอ่านบันทึกนี้อีกครั้งค่ะ
ฝันดีค่ะพี่หมอ