คนต่างจังหวัด ..... คนบ้านนอก .... ขาดโอกาส .... ขาดที่พึง
วันที่ 2 ของงานศพคุณพ่อ มีคนไข้มาหา ในงานศพ ถามเขาว่า ..... รู้ข่าวได้อย่างไร? เขาบอกว่า ทราบข่าวจากวิทยุชุมชน เขาประกาศ
คนไข้รายนี้ ตามองไม่เห็นชัด มีเชื้อ HIV แล้วไปที่ตา ตาเริ่มมองไม่เห็น แต่อยากมาเคารพศพ เขาดีใจมาก หมอเปิ้นก็ดีใจ เขาได้รับเชื้อ ตอนเรียนอยู่ ม.4 ตอนที่หมอเปิ้นไปเยี่ยมบ้าน ได้ไปนำปัญหา ความยากจน บ้างจะพังอยู่แล้ว หมอเปิ้นได้นำ ข่าวสารไป สื่อสารกับท่านนายกเหล่ากาชาด ท่านนำเข้ามติที่ประชุม ร่วมกับ อบต. จนวันนี้ น้องได้บ้านใหม่ จากความร่วมมือ ของ อบต.และกาชาด
ต่อมาไม่มีน้ำประปา หมอเปิ้น ได้ไปบอก คหบดีคนมีตังค์ ของเมืองเพชร ท่านทำบุญให้ไปต่อประแาเข้าบ้านให้ จะได้ไม่ลำบาก เกิดมา ก็ลำบากแล้ว แต่โชคดี ที่มีคนเมตตาช่วยเหลือนะคะ
"คนบ้านนอก" มีแต่ จน เจ็บ เรียนต่ำกว่าเกณฑ์ ต้นทุนชีวิต ต่ำ หรือ แทบไม่มี นะคะ ทำให้พลอยขาดโอกาสในสังคมไปด้วย แต่เธอก็มีน้ำใจ อยากมางานศพ คุณพ่อ มาเจอพี่หมอเปิ้น ตัวเราเองก็ดีใจ ที่สามารถ ช่วยเขาให้มีควาเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ในระดับหนี่งนะคะ เขาเป็นสุข เราพลอยยินดีด้วยนะคะ
มีโอกาส ทำดี ทำบุญบางตามวาระ นะคะ
ขอบคุณนะคะที่อ่านบทความ
การช่วยให้ผู้อื่นมีสุข เป็นผลดี ทั้ง ผู้ช่วยเหลือ และผู้ได้รับความช่วยเหลือ(มีสุขทั้งผู้ให้และผู้รับ)...สวัสดีครับ
อรุณสวัสดิ์และร่วมอนุโมทนาบุญด้วยค่ะ..
การให้สุขใจมากกว่าการรับจริงๆ ค่ะ