พื้นที่ทุกข์-สุข ปลุกจิตสว่าง สงบ
ข้าพเจ้าได้รับคำเชิญชวนจากอาจารย์ ดร. ยุวนุช ทินนะลักษณ์ ให้มาเสถียรธรรมสถานในวันที่ ๒๕ สิงหาคม ๒๕๕๕ เพื่อมารับฟังและร่วมกันออกแบบ "ฐานความสุข" หนึ่งในกิจกรรมตลาดนัดความสุข ซึ่งเป็นงานครบรอบ ๒๕ ปีของเสถียรธรรมสถาน จัดขึ้นที่ The Mall บางกะปิระหว่างวันที่ ๓๐ สิงหาคม - ๒ กันยายน ๒๕๕๕ นี้ค่ะ
หลังจากรับฟังแนวคิด รูปแบบกิจกรรมและช่วงเวลาจัดงาน ก็ทราบว่าข้าพเจ้าคงไม่มีโอกาสและไม่มีบทบาทหน้าที่ที่จะมีส่วนร่วมในกิจกรรมครั้งนี้ค่ะ จึงได้เพียงนั่งฟังเพื่อทราบวิธีคิดและการออกแบบงานจากผู้เชี่ยวชาญอย่างท่านอาจารย์ดุลย์พิชัย คนข้างกายพี่นุช พี่นุช และแม่ชีศันศนีย์ค่ะ
ฐานความสุข เท่าที่จับประเด็นได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ (ก่อนเดินไปสำรวจพื้นที่) เป็นส่วนหนึ่งของกิจกรรมตลาดนัดความสุข ซึ่งฐานความสุขนี้จะเน้น "ภูมิปัญญาท้องถิ่น" และ "ภูมินิเวศน์" โดยท่านอาจารย์ดุลย์พิชัย จะเป็นผู้ออกแบบให้ผู้เข้าร่วมงานได้ตระหนักรู้ถึง "ภูมิ" การกินอยู่ ที่ไม่ได้อิงการบริโภคนิยมอย่างที่เราคุ้นเคยกันค่ะ รายละเอียดของกิจกรรมในส่วนที่ท่านอาจารย์ดุลย์พิชัยและพี่นุชรับผิดชอบ พี่นุชคงหาโอกาสที่เว้นว่างจากภารกิจมาเขียนเล่าให้เราได้ทราบกันค่ะ
กว่า ๓ ปีแล้วค่ะที่ข้าพเจ้าไม่ได้มาเยี่ยมเยียนเสถียรธรรมสถาน ที่นี่มี "พื้นที่" สำหรับให้ผู้คนมาจับกลุ่มเสวนากันเป็นวงเล็ก ๆ มากขึ้นค่ะ มี "พื้นที่" สีเขียวท่ามกลางธรรมชาติที่สดใส เป็นลมหายใจกลางกรุง และก็มี "พื้นที่" สำหรับบริการอาหาร ขนม เครื่องดื่ม หลากหลายขึ้นค่ะ
นอกจากนี้ ยังมีสถานที่นวดกายให้คลายปวดเมื่อย "นวดแผนโบราณ" ของไทยเราเองค่ะ นวดแบบช่วยกันทำบุญนะคะ
คุณหมอที่นวด มีฝีมือด้านการจัดกระดูกค่ะ
ข้าพเจ้าเห็นท่านนวดตั้งแต่สิบโมงเช้าจนกระทั่งถึงบ่ายสองกว่า ๆ อย่างต่อเนื่องโดยไม่ได้หยุดพักและไม่ได้แสดงอาการเหนื่อย ยกเว้นหยดเหงื่อที่ปรากฎบนใบหน้า ท่านมาสร้างบุญกุศลที่เสถียรธรรมสถานทุกวันเสาร์ค่ะ ผู้ที่มารับบริการจะช่วยกันหยอดเงินทำบุญแล้วแต่ศรัทธาข้าพเจ้าสังเกตเห็น ข้อความบนเสื้อยืดสีขาวของท่าน เขียนไว้ว่า
"เหนื่อยเป็นอารมณ์กรรมฐาน"
ท่านกำลังปฏิบัติธรรมอยู่ค่ะ
ข้าพเจ้ารู้สึกปวดหลังจากการเดินทางไกลตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ซึ่งมาจากการเดินทางไปลงพื้นที่ภาคใต้เรื่องการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม จึงขอลงชื่อใช้บริการนวดจับเส้นและจัดกระดูกด้วยค่ะ
คุณหมอใช้เวลานวดไม่นานนัก (เป็นการนวดตามอาการ) และไม่ได้พักเลยก็ต้องทำการนวดต่อค่ะ ข้าพเจ้าได้ทำบุญกับคุณหมอด้วยค่ะ
คุณหมอเป็นผู้ให้ ข้าพเจ้าเป็นผู้รับ และข้าพเจ้าก็ให้ต่อ เราสองคนต่างเป็นทั้งผู้ให้และผู้รับด้วยกันค่ะ
ณ เสถียรธรรมสถาน เป็นพื้นที่ความสุขสำหรับครอบครัวค่ะ
ข้าพเจ้าเคยมาที่นี่หลายครั้งแล้ว มาทั้งในฐานะผู้เยี่ยมชม ผู้ปฏิบัติธรรม และกระบวนกรจัดกิจกรรมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ จึงตระหนักดีว่าคำว่า "พื้นที่ความสุข" ในเสถียรธรรมสถาน ได้รวม "ความทุกข์" ของผู้เข้ามาเยือนไว้ด้วย
หลายท่านกว่าจะอยู่เป็นปกติ (สุข) ได้ผ่านความทุกข์มาก่อน
จึงอยากจะเน้นย้ำตรงนี้ว่าพื้นที่ความสุขที่พี่นุชและข้าพเจ้าอยากเชิญชวนให้กัลยาณมิตรใน G2K มาร่วมแบ่งปันนั้น แท้จริงแล้ว คือการเรียนรู้มิติความสุข ซึ่งรวมทั้ง "ความทุกข์" "ความเป็นปกติ" ในบริบทและช่วงเวลาใดเวลาหนึ่งของเรานั่นเอง
ในโลกออฟไลน์ ไม่มีใครทราบว่าโลกแห่งความเป็นจริงของแต่ละท่านซ่อนความทุกข์ ความเจ็บปวด ความขื่นขม ความขัดแย้ง ความยากลำบากอะไรไว้ มิใช่ว่าเราชวนกันละเลยโลกใบนั้นของท่านไป แต่หลายท่านอาจไม่เต็มใจ อาจไม่พร้อมที่จะเล่าเรื่องเหล่านั้น และที่สำคัญ หลายท่านอาจคิดว่า "มันเป็นโลกส่วนตัว" "มันเป็นโลกอีกด้านหนึ่ง" ที่ไม่สมควรแบ่งปันให้ใคร
ดังนั้น โลกที่เหลืออยู่ โลกที่ปรากฎ โลกที่อยากให้ใคร ๆ เห็น จึงเป็นโลกแห่งความสุขที่เราอยากแบ่งปัน แม้จะมีพื้นที่ความทุกข์มาแลกเปลี่ยนอยู่บ้าง แต่ก็เป็นการนำมาซึ่งการให้กำลังใจ ให้เป็นบทเรียน อุทราหรณ์แก่กันและกัน โดยเฉพาะบางท่านยอมเสียสละเรื่องส่วนตัวของตนเองเพื่อเป็นวิทยาทาน หรือให้ธรรมะแก่กัลยาณมิตร
ทั้งนี้ ไม่ว่าโลกที่ท่านเลือกนำมาเล่าจะเป็นพื้นที่สีอะไร สีดำ สีขาว สีเขียว หรือสีชมพู ข้าพเจ้าเชื่อว่า "มันคือความสุข" ทั้งสิ้น ความสุขของผู้ให้ และความสุขของผู้รับ หลายเรื่องเล่าที่ทำให้เรารู้สึกเศร้าไปด้วยกับความทุกข์ ก็สร้างสุขได้ เพราะมันคือชีวิตที่สะท้อนออกมาจากธรรมชาติแห่งจิตใจ หาได้ปรุงแต่งอะไรมากมาย แม้จะมีใครบอกว่า "การเขียนเป็นการปรุงแต่งอย่างหนึ่ง" แต่งานเขียนที่เป็นเรื่องเล่ายาวนานนับหลายปีของชาว G2K นั้น ไม่ใช่แค่เปลือก แต่มีแก่น มีอัตลักษณ์เฉพาะตนปรากฎออกมาให้ได้สัมผัสกัน
หากเราร่วมกันแบ่งปัน "พื้นที่ความสุข" ของเรา จะทำให้เพื่อนบ้านของเราได้เรียนรู้โลกที่เราอยากแบ่งปันมากขึ้นค่ะ
คำเชิญชวนค่ะ
เชิญชวนกัลยาณมิตรที่สนใจร่วม Happy Ba สร้างสมุดใหม่ในชื่อที่ท่านพอใจ รวบรวมบันทึกเก่าเอาไว้ และร่วมเขียนบันทึกใหม่ที่สะท้อนพื้นที่ความสุขของท่าน และใส่คำสำคัญว่า Happy Ba ค่ะ มีตัวอย่างสมุดใหม่จากกัลยาณมิตรที่แสนดีค่ะ พี่หมอเล็ก (ภูสุภา) และอาจารย์วัสค่ะ
เชิญไปเยี่ยมชมกันนะคะ
สนทนาวิสาสะ พื้นที่แห่งความสุข http://www.gotoknow.org/blogs/books/view/discussion
Smart Teacher Project (STP)
http://www.gotoknow.org/blogs/books/view/smart-teacher-project
นอกจากนี้ ยังมีตัวอย่างจากการที่เราประทับใจบันทึกของกัลยาณมิตรท่านใด เราอาจจะไปนำข้อความในบันทึกของกัลยาณมิตรท่านนั้นมาถอดบทเรียน หรือเล่าเรื่องใหม่ว่าได้เรียนรู้อะไรจากบันทึกนั้นก็ได้ค่ะ ไอเดียนี้ได้จากพี่หมอเล็กค่ะ จากบันทึกต่อไปนี้ค่ะ
รางวัลแด่คนช่างฝัน เพียงแค่ความเชื่อมั่น
http://www.gotoknow.org/blogs/posts/500075
เชิญชวนเรียบร้อยแล้ว ข้าพเจ้าก็ถือโอกาสนี้ขออนุญาตกัลยาณมิตรใน G2K ทุกท่านที่จะนำข้อความในบันทึกของท่านมาเก็บไว้ (อ้างอิงที่มาและผู้เขียนด้วยค่ะ) ในบันทึกตนเองและถอดบทเรียน หรือบอกเล่าความประทับใจเป็นบันทึกขึ้นใหม่ในสมุดใหม่ "โครงการสร้างพื้นที่ความสุข - Happy Ba" ค่ะ
Happy Ba ธรรมะสวัสดีค่ะ
ความเห็น (25)
ทั้งทุกข์ สุข ของผู้ให้ และผู้รับ ย่อมเป็นประโยชน์ทั้งสองฝ่าย จริง...สวัสดีครับ
มาชื่นชมสถานธรรม เสถียรธรรมสถาน
เชื่อมั้ยคะ ว่ายังไม่เคยไป ทั้งที่คิดอยากไปนานแล้ว
..
ชอบตรงที่น้องศิลาเขียนย้ำเตือนว่า
โลกแห่งความเป็นจริงของแต่ละท่านซ่อนความทุกข์ ความเจ็บปวด ความขื่นขม ความขัดแย้ง ความยากลำบากอะไรไว้
แล้วเลยฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า ถ้าเราไม่รู้จัก ทุกข์ เราก็อาจไม่เข้าใจสุข ก็ได้
และเมื่อคิดถึงคำพระท่านสอน
หลีกเลี่ยงจากการเป็น ผู้ทุกข์
ให้เห็น ทุกข์เฉย ๆ
เห็นสุข เสมอ
คนเราทุกคนมีความสุขเสมอ อยู่ที่มองเห็นความสุขหรือเปล่า
จึงคิดว่า เราควรเพียร มองดูให้เห็น ทั้งสุขและทุกข์มองดู รับรู้ และเก็บไว้เป็นประสบการณ์เหมือนรู้จักแล้วทั้งพระเอกหรือผู้ร้าย ทั้งสองคน หากไม่รับไมตรีเลยทั้งสองคน :-)
ไม่ว่าจะเป็นโลกออนไลน์ โลกออฟไลน์ ท้ายที่สุดชีวิตก็จะแสวงหาความสมดุลในตัวมันเองค่ะ
วันนี้อาจรู้สึกเศร้า บางวันอาจรู้สึกดี อยู่กับเพื่อนเราอาจตลกโปกฮา อยู่กับคนในครอบครัวเราอาจเป็นเด็กขี้อ้อนที่ยังไม่เคยโตในสายตาแม่ อยู่กับคนรักเราอาจหวานแหวว.... เราอาจไม่คุยเรื่องเดียวกันกับทุกคน.....แต่นั่นรวมกันแล้วก็คือตัวเรา...มีความสุขแค่ไหนที่ได้เป็นเราแบบนั้น...เรารู้ดี
ในความคิดตัวเองความจริงแล้วโลกออนไลน์ก็ไม่ได้ต่างจากโลกออฟไลน์มากเท่าไหร่เพราะหากคนที่ฟังคือเพื่อนที่นั่งอยู่ตรงหน้า บางคนอาจเลือกที่จะเล่าด้านสว่างแต่เก็บด้านมืดเอาไว้ บางคนอาจจะเล่าทุกด้านก็เป็นความพึงใจของแต่ละคน อยู่ที่ว่าเรารู้สึกดีแค่ไหนที่จะเล่าให้คนคนนั้นฟัง...และคนคนนั้นฟังเราหรือเปล่า เสวนาแล้วมีความสุขไหม....เราก็รู้ดี
ไม่ว่าจะเรื่องใดที่เล่าจากความเป็นเรา เราจะมีความสุขค่ะ
หากการเล่าการเขียนคือความสุข ไม่ว่าจะเรื่องใด คนที่สุขเป็นคนแรกคือคนเขียน เป็นเหมือนเงินเดือนแน่นอน มั่นคง ผู้อ่านหากสุขตามก็ถือเป็นโบนัสค่ะ อาจมีขึ้นลงแล้วแต่เศรษฐกิจและเจ้านายที่ประเมิน ;)
สุขสันต์คืนวันเสาร์ค่ะ
ผมเพิ่งจะไปเสถียรธรรมสถาน มาเมื่อไม่กี่เดือนมานี้ครับ สถานที่สวยมากครับ (บ้านนอก สองคนพี่น้องเข้ากรุง) หนึ่งใน "พวกด็อกเตอร์ กรุงเทพ" (อีกฉายาที่หลวงปู่ตั้งให้) ขับรถพาเราไป หลังจากได้ไปกราบสวัสดีกับอาจารย์หมออมรา
Happy Ba นะครับ อาจารย์นพลักษณ์ ๙ ;)...
ผมยังสบายดีนะครับ ;)...
อ. ศิลา อ่านโจทย์บนพื้นที่ Happy Ba ได้ชัดเจนมากครับ
"...ในโลกออฟไลน์ ไม่มีใครทราบว่าโลกแห่งความเป็นจริงของแต่ละท่านซ่อนความทุกข์ ความเจ็บปวด ความขื่นขม ความขัดแย้ง ความยากลำบากอะไรไว้........."
เมื่อตอนบ่ายผมยังคิดถึงว่าจะหาคำอะไรดีหนอที่จะบอก เพื่อนๆพี่ๆน้องๆ G2K ว่าจะขอแวบๆ ไปสร้าง "สติ" หน่อย........ มาอีกแล้ววววว!!! เฉลย.....ขอออฟไลน์ไปซะระยะ ฮิฮิ (ขอบคุณ อ. ศิลา.ณี อีกครั้งนะครับ)
ความจริงแล้วสำหรับผมไม่เรื่องอะไรออฟไลน์ ทุกเรื่องเป็นบทเรียนสอนใจ.....ถ้าไม่ตายจากกันไปก่อน......ผมคงได้เอาเรื่องออฟไลน์ มาแบ่งปัน ออนไลน์......ใน Happy Ba นะครับ
Happy Ba ด้วยค่ะอาจารย์
พาลูกสาวสามคนไปปฏิบัติอยู่สองคืนสามวันกับแม่ชีกล้วย
เมื่อสามสี่ปีก่อน
ลูกสาวบอกยุ้งเยอะน่าดู โดนกัดจนพอง
ส่วนผู้ชายตอนนั้น หมดการอบรมพอดี
แม่ชีเลยบอกผมให้กลับบ้าน
บอกว่าระหว่างสัปดาห์ ห้ามผู้ชายมาค้างคืน
ถูกต้องแล้วครับ
- ยินดีที่อาจารย์แว่นธรรมทอง
มาเยือนค่ะ - สุข ทุกข์ ทั้งผู้ให้และผู้รับต่างมีความสุขและเกิดผลดีร่วมกันค่ะ
มีถ้อยคำที่ชอบ
ประโยคที่ใช่ เยอะเลย
รางวัลแด่คนช่างฝัน
อย่างน้อย ฝันให้ไกล พยายามไปให้ถึง
ถ้าไม่ถึง ก็ไม่ทุกข์
การจัดการกับความรัก...
การบริหารเวลา และรู้จักการแบ่งปันความสุข
Happy Ba ชัดชัด
- ขอบคุณสำหรับความสุขที่แบ่งปันจ้ะ
จิตที่ให้นั้นเบา และสุข สงบเย็น...สาธุครับอาจารย์ศิลา
- Happy Ba ka ท่านอาจารย์
- สุข สงบกันถ้วนหน้านะคะ
- ไม่มีโอกาสได้ไปร่วม วาสนาไม่ถึงค่ะ
- ชื่นชม แม่ชีศันสนีย์ ดร.ยุวนุช อ.ศิลาและทีมงานนะคะ
อ่านด้วยความสุขใจมากค่ะ ภาพสวย ได้บรรยากาศสบายๆนะคะ จะถึงเวลาในการปฏิบัติแบบนี้อีกนานเท่าไหร่น้อ.. อันตัวข้าฯ นี้ อิอิ
- เอาการบ้านมาส่ง
- พอใช้ได้ไหมครับ
- เห็นสถานที่แล้ว
- ชอบมากๆๆ
- http://www.gotoknow.org/blogs/posts/500273
-
- สวัสดีค่ะ คุณปริม
รู้สึกประทับใจในวิธีคิดของคุณปริมที่มองว่าไม่ว่าโลก offline หรือโลก online ก็ไม่แตกต่างกัน รู้สึกเช่นนั้นเหมือนกันค่ะ หากเป็นการบอกเล่าเรื่องราว แบ่งปันทุกข์สุขในบางแง่มุมของเรื่องต่าง ๆ ได้ - ที่มาของบันทึกนี้ มาจากการได้มีโอกาสไปรับทราบเรื่องราวเบื้องหลังโลกออนไลน์ของบางท่าน และทำให้ทึ่งในการแบ่งปันความรู้ ความรักของท่านคนนั้นให้เราได้สัมผัสความอารมณ์ดีมีความสุข ทั้งที่ชีวิตจริงของท่านอาจเหลือไม่มากนัก
- หลายเรื่องราวที่อยู่หลังม่าน ไม่ได้อยู่บนเวทีทำให้ได้ฉุกคิดว่าสิ่งที่หลายท่านเล่าเรื่องออกมาล้วนผ่านประสบการณ์ อารมณ์ความรู้สึกในบทเรียนชีวิตที่มีคุณค่าทั้งสิ้น
- จึงอยากเขียนบันทึกนี้ขึ้นมา เพื่อเปิดพื้นที่ว่าง...ทางความคิดและความรู้สึกที่เราอาจจะติดกับในโลกออฟไลน์ แต่ ณ ที่แห่งนี้ เรารู้สึกสบายใจได้ อยากแบ่งปันอะไรก็ได้...ไม่มีกับดักทางอารมณ์..
- ไม่ว่าพื้นที่หลังฉากเวทีสีอะไร อยากให้เรารู้สึกสบายใจ...เดินไปด้วยกัน รู้สึกเหมือนที่คุณปริมรู้สึกดังที่กรุณาให้ความเห็นมาแล้วค่ะ
- ขอบคุณด้วยหัวใจรักในมิตรภาพค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณปริม
- สวัสดียามเย็นค่ะ พี่หมอเล็ก
...พื้นที่ธรรมที่เสถียรธรรมสถานเป็นพื้นที่ที่มีมวลรวมแห่งความสุข... แม้ในความทุกข์ที่บางท่านแบกเข้ามาในสถานที่นี้ สุดท้ายแล้วก็รู้สึกคลายความหนักอึ้งลงไป เพราะความซาบซึ้งในรสพระธรรมค่ะ - ภูมิต้านทานความทุกข์นี้สำคัญนัก หากเราเข้าใจทุกข์ เราก็เห็นสุขอยู่ต่อหน้าต่อตาค่ะ
- แวะไปอ่านบันทึกและอนุทินของพี่หมอเล็กแล้ว ช่วงนี้เขียนได้หรรษามากค่ะ มีทั้งความรู้ ความรักเพียบพร้อม
- อาจารย์ วิชญธรรม
เป็นนักเรียนธรรมะและเรียนรู้โลก ชีวิตที่มีวินัยและมีกระบวนการเรียนรู้ที่น่่าทึ่งมากค่ะ ... ช่างสังเกตและใส่ใจในความรู้สึกคนรอบข้าง - พื้นที่ธรรมในเสถียรธรรมสถานให้ความรู้สึกร่มรื่นในจิตใจมากค่ะ การได้มีโอกาสไปสัมผัสการใช้เวลาว่างของคนกรุงที่ทำงานยุ่งมาโดยตลอดในพื้นที่แห่งนี้นับว่าได้ช่วยเปิดหูเปิดตาเราเป็นอย่างดียิ่งค่ะ เป็นการใช้เวลาว่างที่มีคุณค่ามากค่ะ
- โลกออฟไลน์ของอาจารย์ฟังดูน่าจะมีบทเรียนให้ได้ศึกษาร่วมกันเยอะนะคะ เวลานำมาปล่อยทีเด็ดในโลกออนไลน์ทีไร เห็นปริศนาธรรมเพียบเลยค่ะ
- อาจารย์นพลักษณ์ ๑๐
แมวเก้าชีวิต...ดูแลตัวเองดี ๆ นะคะ สงสารน้องเหมียวค่ะ
- Happy Ba ค่ะ คุณชลัญ
มาหรรษาวันทำงานกันนะคะ
คุณคนบ้านไกล 
เคยพาลูกสาวมาปฏิบัติธรรมที่นี่ด้วยหรือคะ ดีจัง...เป็นการเริ่มต้นที่ดีมากเลยค่ะ ยุงนี่เป็นอุปสรรคสำคัญที่ได้ฝึกตนเลยนะคะ ห้ามฆ่าด้วย ... ต้องใช้ยากันยุงเผื่อด้วยค่ะ ไม่ว่าที่ไหนในเมืองไทย มักจะมีปัญหาเรื่องยุงค่ะ
ทั้งครอบครัวสนใจใฝ่ธรรม หาไม่ง่ายเลยนะคะ
ท่าน ผอ . ชยันต์ 
นำวิธีคิดดี ๆ สู่การปฏิบัตินับว่าเป็นแบบอย่างที่ดีเช่นกันค่ะ
เด็กนักเรียนน่ารัก ๆ ทุกคนนะคะ ส่งเสริมให้เก่ง ดี มีสุขทุกด้านแบบนี้ อนาคตเด็กไทยในวันข้างหน้าหายห่วงค่ะ
- หลายภาพที่คุณมะเดื่อ
นำมาฝาก กำลังคิดว่าน่าจะเป็นที่เดียวกันกับที่เคยไปมาแล้วค่ะ
- ขอบคุณท่าน อ. นุ
ค่ะ สถานที่ที่สงบเย็นช่วยจรรโลงจิตใจเราไปด้วยเช่นกัน ยามที่ว่าวุ้น ไปวัด...ก็เพื่อก่อเกิดอารมณ์แบบนี้ค่ะ...ตราบใดที่เรายังหลงโลกอยู่ ก็เอไม่อยู่เหมือนกันค่ะ - แวะไปเยี่ยมบันทึกมาแล้ว เห็นแนะนำเสถียรธรมสถานได้อย่างน่าสนใจมากค่ะ คงพาครอบครัวไปบ่อย ๆ ใช่ไหมคะ บรรยากาศดูอบอุ่นเหมาะกับครอบครัวมากค่ะ
- คงได้มีโอกาสไป Happy Ba พี่เอื้องแซะ
ที่เชียงใหม่พร้อมหน้ากันเหมือนเคยนะคะ ซื้อที่ทิ้งไว้แล้ว ยังไงพบกันแน่ค่ะ - Happy Ba ค่ะ