จดหมายถึงลูก "ภัคร + เพรียง" ฉบับที่ ๑๔ กับคำว่า "แม่"

 

 

จดหมายถึงลูก "ภัคร + เพรียง" ฉบับที่ ๑๔ กับคำว่า "แม่"

 

            คำว่า "แม่" นั้น สำหรับแม่เองนั้น ฟังดูแล้ว มีความหมายที่มีค่ามากมายเกินกว่าที่แม่จะบรรยายออกมาให้ลูกหรือผู้อ่่านได้...เพราะ คำ ๆ นี้ มีค่ามากจริง ๆ นับจากที่แม่ได้เกิดมาและมียายเป็นผู้ดูแลในยามที่แม่ยังเป็นเด็กเล็ก ๆ จนมีครอบครัว ยายได้ดูแลแม่เป็นอย่างดี ไม่ว่าเรื่องอาหาร การกิน เสื้อผ้า ค่าใช้จ่ายในครอบครัว "แม่" ขอยกให้ "ยาย" เป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับ "แม่"และทำหน้าที่ได้อย่างสมบูรณ์สำหรับคำว่า "แม่"...ยายทำทุกอย่างไม่ว่าเรื่องเสื้อผ้า (ซัก + รีด)  ทำความสะอาดบ้าน รวมถึงเรื่องตักน้ำ (เพราะในสมัยก่อนน้ำประปายังไม่มี)...ยายไม่เคยปริปากบ่นแม้แต่คำเดียว ถึงแม้ว่า "แม่" ดูอาการว่า "ในบางครั้งยายจะไม่สบาย...แต่ยายก็ไม่เคยเอ่ยปากบอกใคร?"...ทำให้แม่อดนึกถึงภาพความไม่สะดวกสบายของสมัยก่อนไม่ได้ตลอดจนถึงภาพในอดีตที่ไม่สะดวกสบายเท่ากับสมัยนี้เลย...

                 แม้ว่า "ยาย" จะจาก "แม่" ไปเกือบ ๑๔ ปี แล้ว แต่ความรู้สึกดี ๆ ที่ยายเคยได้ทำเมื่อครั้งที่ "ยาย" ยังมีชีวิตอยู่ ยังฝังอยู่ในความทรงจำของ "แม่" เสมอมาไม่เคยลืมเลือนเลย...จนมาบัดนี้ "แม่" ได้เข้ามาทำหน้าที่ของคำว่า "แม่" แทน "ยาย" แม่อาจทำหน้าที่ได้ไม่เหมือนยายก็ตรงที่ "การเป็นแม่ศรีเรือนหรือแม่บ้าน - แม่เรือน เช่นดัง "ยาย" ได้กระทำ อาจเป็นเพราะยุคนี้ ตัวแม่เองต้องมาทำงานนอกบ้านมากกว่างานภายในบ้านเช่นยาย ซึ่งยุคของยาย ยายไม่ได้ทำงานนอกบ้าน แต่ยายทำงานภายในบ้านได้ไม่ขาดตกบกพร่อง..." ส่วนคำว่า "แม่ศรีเรือน" ในยุคนี้ก็ดูจะเลือนลางไปกับหญิงไทยในยุคของแม่ด้วย...แม่คิดว่า "แม่" คงเป็นแม่ศรีเรือนได้เพียงแค่ครึ่งต่อครึ่งเพราะแม่มีเวลาให้กับการทำงานในนอกบ้านด้วย...จึงทำให้แม่ไม่สามารถเป็นได้ดังคำว่า "แม่ศรีเรือน" ของในสมัยก่อนได้...แต่ถ้าพูดถึง "แม่ศรีเรือน" ของในสมัยนี้ แม่คิดว่า..."แม่เป็นได้" เพราะคำว่า แม่ศรีเรือนในสมัยนี้กับแม่ศรีเรือนในสมัยก่อนมีความแตกต่างกันในเรื่องของสภาพการณ์ที่ได้มีความเปลี่ยนแปลงไปโดยสิ้นเชิง...

                 แต่สำหรับยุคนี้ อาจเป็นเพราะ "แม่" มีการศึกษาสูงในระดับหนึ่ง จึงทำให้แม่ต้องมาทำงานนอกบ้าน...อาจทำให้งานภายในบ้านบางอย่างขาดตกบกพร่อง เช่น การทำกับข้าว - อาหารภายในบ้าน ซึ่งส่วนใหญ่ "แม่" จะใช้วิธีที่แม่คิดว่าง่ายและสะดวก นั่นคือ "การซื้ออาหารสำเร็จรูปมารับประทานมากกว่า สมัยที่ยายอยู่ คือ ยายจะทำอาหารเอง ไม่ซื้ออาหารสำเร็จรูปมารับประทาน"...เพราะความแตกต่างกันระหว่างยุคของ "ยาย" กับของ "แม่" นั่นคือ...ความแตกต่างของการทำงานในบ้านกับงานนอกบ้าน นั้นทำให้ "แม่ไม่ค่อยมีเวลา"...อาจเพราะการทำงานนอกบ้าน ทำให้ทราบปัญหาในการทำงานและวิธีการแก้ไขปัญหามากมายนับไม่ถ้วน...ความล้าของสมอง จึงทำให้แม่ "เหนื่อย" (ยิ่งตำแหน่งสูง ยิ่งทำให้ทำงานหนักขึ้น)...แม่จึงใช้วิธีซื้ออาหารสำเร็จรูปมารับประทานแทนมากกว่าสมัยที่ยายได้ทำอาหารรับประทานเอง...เพราะแม่จะต้องใช้เวลาที่จะต้องมานั่งทำอาหารไปทำงานบ้านในลักษณะอื่นได้อีก...

                จึงทำให้เห็นว่า ยุคสมัยเปลี่ยนไป อะไร บางอย่างก็มีการเปลี่ยนไป เหตุอาจมาจาก "เวลา" มาเป็นตัวกำหนดด้วยที่ทำให้มีการเปลี่ยนแปลง...สำหรับเรื่องนี้ แม่ว่าไม่ค่อยจะสำคัญมากนัก ปัจจัยที่แม่ว่า "สำคัญมากกว่า นั่นคือ...ความอบอุ่นของครอบครัวของเรามากกว่า ที่ทำอย่างไรที่จะทำให้ครอบครัวของเราเกิดความอบอุ่นดังเดิมได้"...

               การได้อยู่ด้วยกัน + คุยกัน + เห็นหน้ากัน แม่ว่า...มีส่วนสำคัญมากสำหรับการอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัว ถึงแม้ในยุคนี้ การอยู่ด้วยกัน + เห็นหน้ากัน ดูอาจเป็นเรื่องที่น้อยเต็มที...แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้เราเหมือนอยู่ด้วยกัน นั่นคือ..."การที่เราได้โทรศัพท์คุยกัน"...ซึ่งจะทำให้เป็นตัวเชื่อมหรือประสานให้พวกเราเป็นครอบครัวได้...แม่ยังคิดต่อว่า ถ้าเราไม่มีโทรศัพท์ติดต่อกัน อะไร? จะเกิดขึ้นกับสังคมไทยในยุคนี้..."ความอบอุ่นจะเกิดขึ้นในสังคมไทยได้อย่างไร?"...

                 ความเป็น "แม่" ในยุคนี้ สำหรับแม่เองนั้น "มีแต่ความรัก + ความคิดถึง + ความห่วงใย + ความเอื้ออาทร + ความเป็นห่วง + ความจริงใจ" ที่จะมีให้กับลูก ๆ + หลาน...แต่ในบางครั้งสิ่งเหล่านี้อาจถูกกำหนดด้วยระยะทางความห่างไกลกัน + กาลเวลาเป็นเครื่องกำหนดที่ทำให้ครอบครัวของเรานั้นห่างไกลกัน...แต่ถ้าเราได้คิดว่า นั่น...มิใช่เป็นอุปสรรคต่อครอบครัวของเราแล้ว..."เราก็จะเกิดสุขเพราะเหตุทั้งหลายไม่ใช่อุปสรรคของครอบครัวเรา...ขึ้นอยู่ที่ "ใจ" ของพวกเราเองต่างหากที่จะทำให้รู้ว่า "พวกเรามีความอบอุ่นหรือไม่"...ต่อให้ระยะทางห่างกัน + กาลเวลาที่ผ่านไปนานเท่าไร...แต่ "ใจ" ของพวกเราอยู่ใกล้กัน เท่านี้ก็คงพอสำหรับ คำว่า "ครอบครัวที่อบอุ่นในยุคนี้"...

 

อ่านจดหมายถึงลูกทุกฉบับได้จากที่นี่...

จดหมายถึงลูก

 

 

 

 

[kunrapee]

แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้เราเหมือนอยู่ด้วยกัน นั่นคือ "การที่เราได้โทรศัพท์คุยกัน" พี่สาวและน้องชายของ kunrapee ก็ทำแบบนี้เหมือนกันค่ะ เพราะไม่ได้อยู่กับแม่

 

[EGA]

คุยผ่านโทรศัพท์ก็ทำให้

คลายความคิดถึงไปได้มากแล้วคะ