บันทึกแรกที่ผมเปิดอ่าน...แล้วผมก็มีความสุขมาก...กับพี่ อสม.ผู้หญิงท่านหนึ่ง อายุ 50 ปี ต้นๆ.....
“...ข้าพเจ้าได้เดินเล่นที่บ้านของนายทวี...ซึ่งเป็นญาติของข้าพเจ้านั้นเอง
ข้าพเจ้าได้หน่อไม้ส้ม(ดอง) มาฝากแกด้วย ซึ่งแกดีใจมาก
แกก็เลยบอกเมียแกว่า...ยายซุปหน่อไม้กินแหน่(หน่อย) ป้าวัลย์เอามาให้
หน่อไม้ส้มใหม่ ซุปแซบอีหลีเด้อ...แกหัวเราะข้าพเจ้าที่ถือสมุดเยี่ยมบ้านของ อสม.ไปด้วย
ได้ถามสารทุกข์สุกดิบกัน..ข้าพเจ้าก็ถามแกว่า...ไปทำอะไรทุกวันนี้
อาว์แกก็บอกว่า...จ้างเขาฉีดยาฆ่าหญ้าอ้อย ข้าพเจ้าก็บอกแกว่า
ให้ระวังฤทธิ์ของยาด้วยนะ...ถึงแม้ตนเองจะไม่ได้ฉีดเองก็ตาม
แกบอกว่าอาว์ระวังอย่างดีเลย..ปิดปากปิดจมูกด้วยนั่นแหละ..ย้าน(กลัว)ตัวยาหลานเอย
ไม่ต้องห่วงดอกวัลย์เอย...อาว์ตักน้ำไว้ให้เขาแล้ว..อาว์ไปอยู่เถียงนา
เที่ยงวันเขาก็เซา(หยุด) บ่ายเพิ่น(เขา) ก็ไม่เฮ็ด(ทำ) เพราะมันแดดสู้แดดไม่ไหว
อาว์ก็เข้าบ้านแล้ว...นี้คืออีกครอบครัวหนึ่ง…”
“....ในวันเดียวกัน...ก็นั่งอยู่ด้วยกัน คือ ครอบครัวของพ่อวันที...ซึ่งเป็นพ่อตาของอาว์นั่นเอง
นั่งอยู่ด้วยกันข้าพเจ้าก็เลยต่อเนื่องกันไปเลย..ตาว่าพ่อวันทีไม่อยู่หรอก
อยู่แต่ลูกสาวคนเล็กของแก...ซึ่งกลับจากไต้หวันได้เดือนกว่าๆ นี้เอง
ข้าพเจ้าก็ได้ถามข่าวคราวของน้องที่ชื่อว่า “จำรัส” นั่นเอง
น้องแกก็เล่าเรื่องทางไต้หวันให้ฟังหลายคน...นั่งฟังก็หัวเราะกันใหญ่
บางคนแซวข้าพเจ้าว่า...เขียนทันหรือ อสม.
เรานะข้าพเจ้าก็บอกว่า...อันไหนทันก็เขียน ไม่มีเรื่องอะไรมากมาย
ก็แค่ถามข่าวคราวของแต่ละครอบครัวไปให้หมออ่านเล่นสนุกๆ เท่านั้นเอง
ก็พวกเราทุกครัวเรือนสบายดีกันทั่วหน้า สุขภาพร่างกายแข็งแรงกันทุกคน
เพราะว่า พวกเรากินอาหารไม่หวาน มัน เค็ม และก็ได้กินเกลือไอโอดีนกันทุกครั้งเรือน
ทางคุณหมอและ อสม.ก็ดีใจที่ทุกครอบครัวใส่ใจดูแสสุขภาพกันดีมาก
เพราะว่า ปัจจุบันทุกคนรักษาหุ่นกันดีจังเลย เพราะใครๆ ก็กลัวอ้วนกันทั้งนั้น
อาหารก็กินแต่ผักเป็นส่วนมาก หวานมันไม่ต้องพูดถึงกันเลย
ค่ะคุณหมอขา..ผิดตกขออภัย ป.4 ค่ะ สวัสดีค่ะ ผู้อ่านและผู้ตรวจ…”
ผมมีความสุขมากที่ได้นั่งอ่านแต่ละคำ...ประโยคของ อสม.ที่เขียนบันทึก
ตอนแรกผมบอกทุกคนว่า...เราจะเขียนบันทึกดีไหม...ทุกคนบอกว่า ดี จะได้หัดเขียนหนังสือใหม่
แล้วอยากให้หมอทำอย่างไง...อสม.บอกว่า...ไม่อยากให้ติมาก...เพราะต่างก็เรียนหนังสือมาน้อย
อยากให้คุณหมอให้กำลังใจ...ช่วยตรวจคำว่า สะกดผิดจะได้แก้ไขให้ถูกต้อง
และบันทึกการเยี่ยมบ้านอยากให้คุณหมอเติมเต็มให้....
ผมเตรียมร่างวาระในใจกับการประชุม อสม. ครั้งต่อไป...ผมคงจะขอบคุณ อสม.ทุกท่าน ที่เขียนบันทึกให้ผมอ่าน
เพราะบันทึกของ อสม. มีพลังขับเคลื่อนภายในตนเอง
และสร้างพลังกระเพื่อม...
เป็นวงกว้าง...ให้กับคนอื่นอีกมากมาย...รวมทั้งต่อผม และคุณหมอทุกคน
เป็นบันทึกที่งดงาม...กับโมงยามของ อสม.....
งดงาม และสุขใจ..ที่ได้มีโอกาสแวะมาเยี่ยมชมบันทึกนี้ ของคุณหมอครับ
ขอบคุณครับ...
อสม.กับเจ้าหน้าที่สาธารณสุข ต้องทำงานคู่กันครับ ผมตั้งใจให้ อสม.หมุนเวียนมาปฏิบัติงานที่อนามัยและสอนงานบริการต่างๆวันละสองคน หมุนเวียน และออกเยี่ยมบ้าน ฝึกให้นำเสนอการดูแลผู้ป่วยโรคเรื้อรัง และผู้พิการ ปัญหา อุปสรรค ตั้งแรกเริ่มต้นเยี่ยม ที่ผ่านมา ผลดี การให้กำลัง วันหลังผมจะเขียนลงบันทึกให้อ่าน ผมให้ อสม.ไปนำเสนอในคปสอ. และจังหวัด
เป็นบันทึกที่น่ารักมากกก อ่านตอนแรกคิดว่า อสม. เขียนใน G2K ซะอีก จินตนาการภาพอสม.นั่งอยู่หน้าคอมไปเรียบร้อย
ชื่นชมคุณหมอที่สนับสนุนการเขียนให้กับเพื่อนร่วมงานค่ะ การศึกษาสำคัญก็จริงแต่จิตที่ใฝ่รู้และการตั้งใจทำในสิ่งที่อยู่ตรงหน้าทำให้งดงามยิ่งกว่าใบประกาศคุณวุฒิเป็นไหนๆ
ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ
สุขสันต์วันทำงานอีกวันค่ะคุณหมอ
ป4เขียนได้ขนาดนี้. ต้องชื่นชมมากๆค่ะ
แล้วอยากให้หมอทำอย่างไง...อสม.บอกว่า...ไม่อยากให้ติมาก...เพราะต่างก็เรียนหนังสือมาน้อย
อยากให้คุณหมอให้กำลังใจ...ช่วยตรวจคำว่า สะกดผิดจะได้แก้ไขให้ถูกต้อง
และบันทึกการเยี่ยมบ้านอยากให้คุณหมอเติมเต็มให้.... . . ประทับใจความอ่อนโยน ความอ่อนน้อม ในบรรยากาศทำงานแบบนี้ค่ะ
ขอบคุณที่เป็นน้ำยาปรับผ้านุ่มให้ใจที่หยาบกร้านวันนี้นะค่ะ :)
นำเสนอบทความที่น่ารัก มีเสน่ห์ของ อสม. ที่จิตอาสา ความน่าร้ก + ความซื่อ (เสน่ห์ที่ชาวกรุง เขามีน้อย) อยู่แบบบ้าน ๆ อย่าเราๆ มีความสุข (พี่P'Pleออกไปชุมชน ขากลับได้ของฝากประจำๆ เช่นกัน (มะรุม,ชะอม,มะนาว,มะละกอ ฯลฯ) ชาวบ้านเขารักเรา เขานับถือ + เชื่อถือ เรานะคะ
ขอบคุณ บทความที่มีเสน่ห์นี้ค่ะ
ปล. ส่งที่อยู่ให้พี่ด้วย พี่จะส่ง "หนูน้อยหมวกแดง" ให้หลาน ค่ะ
สุดยอด.....นวตกรรม ทำเพื่อโยงสายใยสายสัมพันธ์ ชื่นใจไปด้วยค่ะ
การเขียนบันทึกความทรงจำเป็นการสะท้อนตนเอง (reflection) โดยเฉพาะเมื่อย้อนกลับมาอ่านทบทวนครับ
เป็นบันทึกที่สวยงามจากเรื่องเล่าเองที่เอามาเขียนเอง ขยายเป็นวงกว้าง
...เป็นบันทึกที่ทำให้ผมลงมือเขียนมากขึ้น มากขึ้น ครับ