เส้นผมบังความสุข ( ทุกข์คือหัวงู สุขคือหางงู )


ในหนังสือเส้นผมบังความสุขของพระอาจารย์ไพศาล   วิสาโล นั้น  ได้กล่าวถึงคำพูดของหลวงพ่อชา สุภทฺโท  ว่า “ ทุกข์นั้น เปรียบเหมือนหัวงู เวลาจับแล้วมันก็กัด  แต่สุขนั้น เปรียบเหมือนหางงู หากเผลอจับนานๆมันนก็จะแว้งกัด”

                อืมมม์ ....น่าคิด .. ความสุขนั้น บางครั้งทำให้เราเผลออยู่กับมัน  จนลืมไปว่า  ทุกสิ่งอย่างในโลกล้วนไม่เที่ยง   มีคุณและโทษเสมอ  หากหลงใหลได้ปลื้มกับความสุขไม่ว่าจะทางใดก็ตามจะทำให้เราประมาท ขาดสติ ที่จะตั้งรับ  กับความเปลี่ยนแปลง ที่อาจเกิดขึ้นได้เสมอ 

                ท่านอาจารย์ไพศาล  วิสาโล ได้เปรียบเทียบได้น่าคิด   ว่า ความสุขนั้น เปรียบเสมือนการกินปลา  ถ้าเราไม่มีสติกินปลา  ก็จะพลันถูกก้างปลานั้น ติดในลำคอ เกิดทุกข์ขึ้นทันทีโดยไม่ได้ตั้งรับ แต่ถ้าเรามีสติในการกินปลา  จะทำให้เรารับรสความสุขจากการกินปลาได้นานขึ้นนั้นเอง 

                เปรียบเหมือนการเตรียมตังรับทุกข์ที่จะเกิดขึ้นตอนไหนก็ได้โดยไม่ประมาทเป็นการไม่ยึดติดในสุข หรือทุกข์ 

                ปัญญาที่จะช่วยให้ใจ อิสระทั้งจากทุกข์และสุขคือ  ปัญญาที่เห็นความจริงทั้งปวงนั้นเป็นอนัตตา ไม่มีตัวเราของเรา  ตราบใดที่ยังเห็นว่า มีเราหรือ ของเรา   ความปรารถนาหาสิ่งต่างๆ มาตรอบครองก็จะเกิด  เราก็ไม่มีทางพบกับความสุขที่ประณีต

                อย่างตอนนี้ขณะที่เขียน ชลัญมีอาการ ของPks อยู่  ขยับแขนไม่ได้ทั้ง 2 ข้าง ขยับได้เพียงนิ้วมือที่จะจิ้มคีย์บอร์ด ใน netbook  ขาสั่น  แต่ชลัญรับรู้ได้ถึงทุกข์ โดยการกำหนดจิตรู้  ท่านอ.ถางสอนไว้  ให้กำหนดรู้  อาการจะบรรเทาลง ชลัญรับรู้ได้ว่าเดี๋ยวก็ดีขึ้น  จะไม่มีทุกข์นาน  ไม่มีสุขนาน  เพราะเรามีสติรับรู้ว่านี่คือสุขนี้คือทุกข์     ประเดี๋ยวมา ประเดี๋ยวไป 

                ถ้าเราสัมผัสสุขอย่างมีสติ ไม่ลุ่มหลง  จะเกิดปัญญา  คือเห็นคุณเห็นโทษ  เห็นประโยชน์ และข้อจำกัด 

                เราจะเกิดสุขที่ประณีต  ใจจะสงบได้ง่ายขึ้น 

                พิมพ์มาถึงนี้ทุกข์เริ่มคลาย ทุกข์จาก Pks จับชลัญได้ไม่นานแล้ว  

                วันนี้รู้สึกอิ่มเอิบใจ การกำหนดรู้การมีสติที่ผ่านการฝึกฝนมาสักระยะ  ร่วมกับการปล่อยวาง  ไม่มีอัตตา   มันทำให้ชลัญดีขึ้น 

                ตอนนี้เส้นผมที่บังความสุขของชลัญมันเริ่มบังได้น้อยลงแล้ว 

            การรู้จักสุข  คือการเห็นคุณเห็นโทษของ สุขนั่นเอง

 

 ชลัญธร  ตรียมณีรัตน์

 

อ้างอิง :หนังสือเส้นผมบังความสุขของ  พระไพศาล  วิสาโล

                

หมายเลขบันทึก: 494249เขียนเมื่อ 10 กรกฎาคม 2012 05:31 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กรกฎาคม 2012 06:53 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)

ขอให้พี่หายป่วยและหายเจ็บจากอาการครับ....ความสุขคือการมีความทุกข์น้อยลง...ถ้าเราไม่ขจัดความเจ็บปวดภายในตนเอง....เราย่อมไม่อาจมีความสุขขึ้นมาได้....เป็นสิ่งที่เตือนใจตนเองเหมือนกันครับ

ใจเป็นนาย ==> กายเป็นบ่าว ==> กายทุกข์น้อยๆๆ ==> ใจทุกข์น้อยๆ (มีสุขมากๆนะคะ)

ขอบคุณ สำหรับบทความดีดีนี้นะคะ

นับถือครับ ขนาดมือสั่นยังสู้บันทึกธรรมให้กัลยาณมิตรได้รับรู้ เช่นกันครับกับอาการป่วยเรื้อรังของผมที่บางครั้งลืมตัวว่าตัวเองยังป่วยอยู่ จนลืมกินยา และบางอารมณ์ไม่อยากรักษา โดยเข้าข้างตัวเองว่าเป็นปกติ เพราะการกำหนดรู้สิ่งที่ไม่ปกติให้เป็นปกติ...

ใช่ครับ สุขก็เป็นหนึ่งในโลกธรรม8 เรามักจะถูกความสุขหลอกอยู่เสมอ

ผมมาถึงแล้วครับ...เจอกัน...อย่าตกใจกันนะครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท