สวยค่ะ ... ว่างก็พักอยู่นิ่งๆบ้างนะจ๊ะ จะได้ผ่อนคลาย แบบ ว่าง วาง ไงค่ะนางฟ้าจ๋า :))
เร็วมากพี่หนูรี เป็นโรคจิตอย่างหนึ่ง อยู่ว่างไม่เป็น น่ะพี่หนูรี
Idea บรรเจิดจริงๆน้องชลัญ เรื่องงานฝีมือนี่ คุณพี่ของบายค่ะ (แต่ตอนเรียนมัธยมต้น ได้สี่นะ อิอิ คุยซ๊าาา)
....เก่งจัง ครับคุณชลัญ นี่เอาไว้แจกคนไข้ด้วยป่าวเนี่ย
ชลัญตัดได้สวย และมีฝีมือดีจัง
ตอนลูกสาวพี่แก้วยังเด็ก พี่ชอบตัดชุดให้ลูกใส่
ตอนนี้โตแล้ว เธอก็ยังชอบให้แม่ตัดให้
เทคนิค หาซื้อผ้าญี่ปุ่นมาตัดชุดนอน ลูกใส่จะชอบเพราะใส่สบาย
เธอเลยชอบฝีมือแม่ตัด
หมวยน้อย ไจ่ไจ๋ ไปไหน ไม่เห็นหน้า
แม่ชลัญเอาไจ่ไจ๋มา
แต่งรองเท้าน้อย ๆ
ให้ปู่ดูสักคู่จะได้ไหม
แม้เก่ง ลูกต้องเก่งแน่ ๆ
เพราะลูกแม่อยู่ใกล้ ๆ
555
เราจะได้ดูฝีมือแม่ลูกคู่นี้
ดีนักเอย
(ก็ไม่รู้ว่ากลอน หรือแกลน กันแน่ 555)
ชอบบันทึกของคุณชลัญธรมากค่ะ อ่านแล้วมีความสุข ขอแชร์ไปให้เพื่อนในเฟสบุ้คอ่านบ้างนะคะ ดิฉันก็อยู่ในกลุ่มเสี่ยงจะเป็นพาร์กินสันเหมือนกัน หรือเป็นแล้วก้ไม่รู้ ไม่ได้ตรวจจริงจัง ทั้งคุณแม่และคุณยายเขาเป็นกัน เรามาให้กำลังใจกันและกันนะคะ