แล้วเราก็พบกัน..?

วันนี้ได้มีโอกาสย้อนทวนในเส้นทางท่องไปในโลกกว้าง  ผมพาครอบครัวจากภาคใต้ขับรถล่องขึ้นไปเริ่มจากเขตสงขลาเข้าเขตเมืองพัทลุงผ่านเขตเมืองทุ่งสงจังหวัดนครศรีธรรมราชแล้วเข้าเขตเมืองสุราษฎร์ธานีแล้วแวะเข้าปั้มน้ำมันพักเครื่องรถ  ต่อไปยังเมืองชุมพรต้องจอดแล้วเพราะกาลเวลาปาเข้าไปถึง สี่ทุ่มกว่า

ถ่ายภาพริมหน้าต่างที่พักที่บางไผ่เมืองชุมพร

พอรุ่งเช้าหลังทานข้าวเช้าเสร็จพวกเราเดินทางต่อไปผ่านเขตเมืองประจวบ ฯ  เมืองเพชร ฯ เมืองสมุทรสงคราม  เมืองสมุทรสาคร  เลยข้ามกรุงเทพ ฯ  ไปจอดกลางเมืองอยุธยาซึ่งเป็นเมืองเก่าของเราแต่ก่อน

อยู่กลางภาพคือ ศ. จำนงค์ ทองประเสริฐ

คือผมไปร่วมสัมมนาทางวิชาการเกี่ยวกับพระพุทธศาสนาครับ  ได้เข้าพักในโรงแรมตรงกันข้ามกับวัดพนัญเชิงมีแม่น้ำป่าสักกั้นกลาง

ได้พบเพื่อนเก่าเล่าความหลังกันยกใหญ่ครับ  ได้พบคุณครูผู้สอนวิชาตรรกศาสตร์ให้เมื่อปี พ.ศ. 2527 โน้นละครับ   คือ ศ. จำนงค์  ทองประเสริฐ  ราชบัณฑิตสาขาทางปรัชญาวิชาตรรกศาสตร์

แล้วมีโอกาสได้ล่องเรือชมริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยายามราตรีพร้อมกับทานอาหารกับเพื่อน ๆ

แง่คิด...การได้เดินทางมาพบเพื่อน ๆ ช่วยย้ำเตือนความหลังครั้งเราเคยร่วมเรียน  ร่วมช่วยเหลือกันเพื่อเรียนรู้จนจบการศึกษาและก่อนจะหวนกลับมาเจอกันอีกอย่างนี้แสนยาก  ด้วยต่างคนก็ต่างมีภาระหน้าที่การงานและอยู่ห่างไกลกัน

[Dr. Ple]

เพื่อนเก่า เพื่อนที่เข้าใจกัน การได้มาพบกัน ทำให้เกิดความสุข ระลึกความหลัง ความสุขย่อมเกิดนะคะ

[ยูมิ]

สวัสดีครับ Dr . Somsri

เมื่อพบเจอกันเรื่องเก่า ๆ ก็ย้อนมาเล่ากันใหม่เตือนความจำครับผม

ขอบคุณครับ