พ่อกับบุหรี่
จริงๆแล้วจะไม่เขียนแต่นั่งทบทวนดูตั้งหลายวันแล้วที่ได้มีประกาศว่าจะให้ทุกคนเข้าร่วมกิจกรรมดีๆแบบนี้อีกกับเรื่องของการเลิกบุหรี่ จึงตัดสินใจเขียนในวันนี้ เรื่องมันมีอยู่ว่า
ตั้งแต่จำความได้ .....สิ่งที่เห็นเป็นประจำคือพ่อเรานั่นสูบบุหรี่มาตลอด .....และตลอดเวลา แต่ด้วยความที่เราเป็นเด็กก็ไม่ได้สนใจมากมายนัก คิดว่าเป็นส่วนหนึ่งที่มีในชีวิตประจำวันของพ่อ....
เมื่อยาเส้นหมดเห็นพ่อก็บอกให้แม่ซื้อมาให้ทุกที
และมีญาติผู้ใหญ่หลายคนที่มาเยี่ยมก็นำมาเป็นของฝากประจำ
จึงคิดแบบเด็กๆว่ามันเป็นสิ่งจำเป็นที่ทุกบ้านต้องมี
เนื่องจากการเห็นในสิ่งที่เป็นภาพอันตรายจากบุหรี่ แบบปัจจุบันนี้ไม่มี ไม่ได้มีโทรทัศน์ ไม่ค่อยได้เห็นการพูดถึงมากนักในเรื่องของพิษภัย....จากบุหรี่ จะด้วยเป็นไปได้ว่าสมัยก่อนเทคโนโลยีต่างๆยังเข้าไม่ถึงในชนบท
แม้กระทั่งหลายปีผ่านไปแล้ว ลูกๆโตกันหมดแล้วหลายๆคนไปทำงานยังที่ต่างๆแต่ก็ไม่มีคนใดกล้าที่จะพูดให้พ่อเลิกบุหรี่
เนื่องจากกลัวเกรงในตัวของพ่อ...จนกระทั่งท่านอายุได้ ๖๗ ปี เดินไปใหนมาใหนได้สบาย ทำงานด้วยความแข็งแรงมาตลอดไม่เคยเจ็บป่วย
วันหนึ่งท่านปวดเนื้อตัวไปหาหมอที่โรงพยาบาลหมอตรวจและบอกว่าป่วยเป็นไข้หวัดใหญ่....และเป็นอยู่หลายวันไม่หายสักที
พี่ชายคนโตก็เลยบอกให้น้องที่ทำงานในโรงพยาบาลที่กรุงเทพให้พาพ่อไปตรวจที.....ตอนแรกก็ไม่พบ
เปลี่ยนโรงพยาบาลหมดฉีดสีจึงพบ.....มะเร็งระยะสุดท้ายแล้ว
หมอบอก ให้ทำใจ ไม่สามารถรักษาให้หายได้ และให้พามารักษาที่บ้าน
รักษากันประมาณหนึ่งเดือน ระหว่างนั่นท่านก็ต้องทนทุกข์ ทรมาน ปวดเมื่อยไปหมดทั่งตัว ต้องบีบนวดกันตลอดเวลา ลูกๆก็หมุนเวียน ผลัดเปลี่ยนกันทำหน้าที่ไม่ได้หลับนอน และท่านก็ได้เสียชีวิตลง
ทุกวันนี้ก็ยังนึกเสียใจอยู่ว่าทำไมถึงไม่มีใครพูด หรือบอกให้เลิกสูบบุหรี
หากเป็นเช่นนั้นท่านคงอยู่กับเราไปอีกนาน..... และเมื่อต้องไปเป็นวิทยากรจะพูดให้ทุกคนฟังไว้เป็นบทเรียนเสมอเมื่อไปเป็นวิทยากรเรื่องของยาเสพติดในพื้นที่ต่างๆเผื่อว่าเมื่อทุกคนได้ฟังแล้วจะเลิกสูบบุหรี่บ้างแม้สักคนก็ยังดี
ความเห็น (19)
สมัยนี้ส่วนใหญ่ติดบุหรี่กันตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่นยังไม่มีเงินเดือนเป็นของตัวเอง
พอมีเงินเดือนเป็นของตัวเอง มีความคิดมีความรับผิดชอบมากขึ้น
ทุกคนจะเคยพยายามเลิกบุหรี่ีแล้วอย่างน้อย 1 ครั้ง บางคนก็เลิกได้
บางคนก็เลิกไม่ได้ครับ
-
เสียใจด้วยเรื่องคุณพ่อเพราะพิษภัยร้ายแรงถึงเสียชีวิตเช่นนี้..
-
พี่ใหญ่จึงขอยุให้รัฐบาลเลิกผลิตบุหรี่..กล้าไหม?
-
หากมัวห่วงแต่รายได้บนความเจ็บป่วยของผู้ติดบุหรี่..ปัญหาก็วนเป็นพายเรือในอ่างอย่างที่เห็นกันอยู่ค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
อาจารย์เอกชัย ที่เข้ามาเพิ่มเติมในบันทึกนี้
พ่อเองก็เริ่มมาตั้งแต่เป็นวัยรุ่นแบบนั่นค่ะ
เกเรไม่ยอมไปโรงเรียน
เมื่อมีลูกๆท่านจึงทำทุกอย่างให้ทั้ง ๘ คนได้เรียนค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
สำหรับดอกไม้
ที่แวะมามอบให้
ขอบคุณมากค่ะ พี่ใหญ่
ที่แวะมาอ่านบันทึกนี้
ก็คิดตั้งหลายวันค่ะว่าจะเขียนดีหรือเปล่า
และก็เลยเขียนเพื่อใครเข้ามาอ่านแล้วจะได้นึกถึง
และไว้เตือนใจตนเองค่ะ
ขอบคุณ อ.ศิลป์
มากค่ะ
ที่แวะมาอ่านบันทึกนี้
แล้วจะแวะไปทักทายนะค่ะ
นมัสการพระมหาแล อาสโย ขำสุข ค่ะ
และขอบพระคุณเป็นอย่างมากที่ท่านกรุณา แวะมาให้ดอกไม้
สมัยก่อนก็คิดเหมือนอาจารย์ ครับ เห็นผู้ใหญ่สูบ และนำมาฝากนึกว่าเป็นสิ่งที่ดี ขาดการประชาสัมพันธ์เรื่องพิษภัย...ขอบคุณในกำลังใจครับ
แวะมาทักทายกับบันทึกเตือนใจค่ะ....
คนสมัยก่อนมักจะสูบบุหรี่เป็นเรื่องธรรมดา
แต่พอมาถึงสมัยนี้มันไม่ธรรมดาเสียแล้วนะคะ
สวัสดีค่ะ
คงขาดการเรียนรู้ที่ดี
ไม่มีคนแนะนำในสิ่งผิดถูก
และเชื่อในสิ่งที่ผิดหรือไม่ดีค่ะ
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาเพิ่มเติมในบันทึกนี้
จริงๆด้วยค่ะ เรื่องธรรมดาที่ไม่ธรรมดา
สวัสดีครับ เป็นบันทึกดี ๆ อีกบันทึกหนึ่งที่สามารถเตือนสติใครได้อีกหลายคนครับ
สวัสดีค่ะ
ดีใจและชอบพระคุณค่ะ ที่แวะมาเพิ่มเติมในบันทึก
ชดเชยอดีตที่เราไม่ได้ทำ
ด้วยการดูแลคนของวันนี้ให้ดีที่สุด
...
ขอบคุณครับ
- เข้าใจความรู้สึกที่อยากบอกคนที่เรารักให้เลิกในสิ่งที่ไม่ดีต่อสุขภาพได้ดีค่ะ
- และเมื่อเกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้น เราก็จะรู้สึกที่ไม่ได้บอก ทั้งที่ตอนนั้น เราไม่สามารถบอกได้จริง ๆ และถึงบอก เขาก็คงไม่เชื่อ
- บทเรียนที่เราประสบจากคนที่เรารัก เป็นคุณค่าสำหรับอีกหลายคนที่ได้ฟังเรื่องราวค่ะ
- อนุโมทนาบุญด้วยนะคะ การเผยแพร่บทเรียนนี้เป็นธรรมทานอย่างหนึ่ง สร้างกุศลให้ตัวเราและผู้ที่เป็นแรงบันดาลใจ (คุณพ่อ) ให้เราด้วยค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
ที่แวะมาอ่านและเพิ่มเติมในบันทึกนี้
เราต้องชดเชยในสิ่งที่เราไม่ได้ทำในอดีต
และต้องทำในวันนี้ให้ดีที่สุด
ดีใจค่ะ
ที่แวะมาร่วมแสดงความคิดเห็นในบันทึกนี้
บอกแล้วแต่ไม่เชื่อนี้คือสาเหตุค่ะ
และทำให้คนที่อยู่ข้างหลังต้องเสียใจ
ที่ไม่สามารถช่วยอะไรได้
นอกจากนำเรื่องราวไว้สอนคนอื่นได้บ้างก็ยังดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ
ขอบคุณมากนะค่ะ
ขอบคุณมากมายค่ะ
ที่แวะมาให้ดอกไม้
ดีใจมากค่ะที่ไม่ลืมมาอ่านบันทึก
แล้วจะแวะไปหาค่ะ
เฮ้อ !..พูดถึงยาเส้น บุหรี่..ผมผ่านมาหมดแล้วและเลิกหมดแล้วแต่..อะแฮ่ม ! ยังเหลือเหล้าและเบียร์..แต่น่าดีใจครับเพราะเบาลงมากแล้ว..เปล่าครับมิได้กลัวว่าโรงงานของพวกเขาจะเจ๊งหรอกครับ..คนเราพออายุเริ่มลดน้อยลงนานนานดื่มสักครั้งก็น่าจะดี..อะไรก็ตามถ้าทำแล้วไม่ทำให้คนอื่นต้องเดือดร้อนไปด้วย..ก็ทำเถอะครับเพราะ..ผมมักจะพูดเสมอว่า ถ้าถึงวันนั้นแล้ว ใคร ? จะไปเคาะที่โลงแล้วเชิญชวนให้ออกมาดื่ม มากิน..ผมจะออกมาได้ไหมล่ะ ? --> เอ๊ะ ผู้เขียนท่านนี้ถามใครหรือ ?