ผมกางร่มสีเทามาทำงานที่ใหม่
วันศุกร์ที่ 1 มิถุนายน 2555
ผมมารายงานตัว...และเริ่มทำงานที่อนามัยใหม่
เป็นธรรมดาที่ผม..ยังรู้สึกผูกพัน...กับอนามัยเดิม...บ้านหลังเก่า
เรื่องราว...ผู้คน....รอยยิ้ม...ความเหงา...ความทรงจำ...ยังคงติดตา และติดใจอยู่ตลอด
ทุกสิ่งย่อมมีการเปลี่ยนแปลงเป็นเรื่องธรรมดา
และทำให้ใจของผมได้เรียนรู้อีกครั้ง…
บทเรียนหนึ่งที่ได้ในวันนี้ของผม…
การได้ฟังเพลงบางเพลง...จากใครบางคนที่ส่งมาให้ผมด้วยความห่วงใย
เป็นเหมือนการเติมกำลังใจ...ให้ผม...ในวันที่ท้อแท้
ผมถอยและหยุดนิ่งไม่นาน...ผมจะกลับมาเดินใหม่อีกครับ....
ขอบพระคุณครับ...
“.... ลองหุบร่มในมือสักพักหนึ่ง
และเงยหน้ามองวันเวลา มองหยดน้ำที่มันกระทบตา
ยังเปียกอยู่ใช่ไหม หรือไม่มีฝน
บนท้องฟ้าไม่มีอะไรแน่นอน ถ้ามองจากตรงนี้
เดี๋ยวก็มืด แล้วก็สว่าง
อาจจะมีฝนก่อเป็นพายุ หรือลมลอยปลิวอยู่แค่นั้น
สุขที่เคยเดินทางตามหามานาน
ไม่ได้ไกลที่ไหน อยู่แค่นี้เอง
อย่าไปยึด อย่าไปถือ
อย่าไปเอามากอดไว้ ก็จะไม่เสียใจ
ตลอดชีวิต ต้องผ่านการเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าใคร
จะทุกข์ จะสุขแค่ไหน ก็อยู่ที่จะมอง..."
ความเห็น (8)
เป็นกำลังใจให้ค่ะ..
เดี๋ยวก็คงจะชิน และก็รักที่ทำงานใหม่ได้ไม่ยากค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
น้องทิมดาบ ที่ทำงานน่าอยู่มาก รพสต. ยุคใหม่
ขอให้มีความสุขในที่ทำงานใหม่ค่ะ :)
คนทำงาน อยู่ที่ไหนก็ยังเป็นคนทำงานอยู่นั้นแหละ
ขอให้สนุกกับที่ใหม่นะคะ
เปลี่ยนสถานที่ทำงาน มักมีเรื่องน่าสนใจแปลกใหม่..
คาดว่าจะได้อ่านบันทึกเกี่ยวกับงานใหม่
ที่ใหม่นะคะ
ขอให้เบิกบานกับที่ทำงานใหม่ค่ะ
......บนท้องฟ้าไม่มีอะไรแน่นอน ถ้ามองจากตรงนี้ เดี๋ยวก็มืด แล้วก็สว่าง อาจจะมีฝนก่อเป็นพายุ หรือลมลอยปลิวอยู่แค่นั้น สุขที่เคยเดินทางตามหามานาน ไม่ได้ไกลที่ไหน อยู่แค่นี้เอง.....
ครับอยู่ที่ปลายนิ้วสัมผัสแป้นพิมพ์นี่เอง 555
สวัสดีค่ะคุณหมอ
มีความสุขกับที่ทำงานใหม่ ผู้ร่วมงานใหม่ๆ นะค่ะ