ลุงโก๊ะเป็นคนอัธยาศัยดี ชอบพูดชอบคุยเล่าเรื่องอดีตทุกครั้งที่พบฉันกับพี่ ๆ ครั้งหนึ่งลุงโก๊ะเล่าความหลังเมื่อครั้งยังหนุ่ม
ลุงโก๊ะ : "เมื่อก่อนลุงไปทั่วร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ เจอสาว ๆ จีบเขาไปทั่วอาศัยรูปหล่อ มีอยู่ครั้งหนึ่งไปอยู่เชียงใหม่ ไอ้เรากินข้าวเหนียวก็ไม่เป็นเวลากินต้องมาจิ้มกับน้ำตาล สาว ๆ สงสารหุงข้าวเจ้าให้ลุงกิน"
ผู้เขียน : "ผลเป็นยังไงบ้าง ลุงคงประทับใจน่าดูซีคะ"
ลุงโก๊ะ : " ประทับใจซิ คนเหนือหุงข้าวเจ้าไม่เป็น แฉะไปหมดกินแทบไม่ได้แต่ก็ไม่กล้าพูดกลัวจะเสียใจ"
ผู้เขียน : "ดีแล้วลุง เธออุตส่าห์ตั้งใจ"
ลุงโก๊ะ : "ตอนหลังไปเจออีกคนนึงนะ ชอบกันหลายปีแต่ดันไว้ผมม้าไอ้เราก็เกลี๊ยดเกลียดผู้หญิงไว้ผมม้า บอกว่าให้ไปตัดผมม้าเลยนะแล้วไว้ผมยาวไม่อย่างนั้นจะเลิกไปหาคนใหม่"
ผู้เขียน : "แล้วเธอทำยังไงลุง ยอมตัดไหมคะ" ฉันถาม
ลุงโก๊ะ : "มันไม่ยอมบอกว่ามันชอบ ไว้แล้วสวย ถ้าลุงไปแต่งงานใหม่มันก็จะไม่ยอมแต่งงานเลยตลอดชีวิต"
ผู้เขียน : "โอ้โห...แล้วลุงก็เลยไปหาคนใหม่ แล้วเธอเป็นยังไงบ้างคะ" ฉันซักถาม
ลุงโก๊ะ : "ป่านนี้ยังไม่แต่งงานเลย"
ผู้เขียน : "เธอก็รักเดียวใจเดียวนะคะ เออ ! แล้วทำไมลุงถึงเกลียดผมม้าละคะ" ฉันสงสัย
ลุงโก๊ะ : "ก็เรามันคนโบราณ สมัยก่อนเด็กผู้หญิงไม่นุ่งผ้า แล้วก็ใส่ตะปิ้ง เวลาเห็นผู้หญิงไว้ผมม้าทีไรคิดถึงตะปิ้งทุกที"
ผู้เขียน : ??????
อ่านแล้วอมยิ้มค่ะ.... คุณลุงช่างนำ ผมม้า ไปผูกับ ตะปิ้ง ... เลยทำให้สาวสวยผมม้าต้องอยู่เป็นโสดจนป่านนี้...ฮาาาาา
อ่านแล้วได้ยิ้มและคิดถึงตะปิ้งด้วยค่ะ กลับบ้านเที่ยวหน้าต้องถามแม่แล้วว่าเก็บไว้หรือเปล่า เมื่อเด็กๆก็ไว้ผมม้า ไปรร.ก็ติดดอกจำปีหอมๆที่ผมด้วยค่ะ คิดถึงนะคะ
ไม่ทันยุคการใส่ตะปิ้ง แต่แม่เล่าให้ฟังว่าวิ่งไวๆไม่ได้ 555 คงมีโอกาสไปพบคุณครูนะครับ...
ฝนตกไหมครับ มีความสุขมาก ๆ นะครับ