เพื่อนสนิทเริ่มทรยศ อีกแล้ว

    การมีชีวิตอยู่กับพาร์กินสันนี่มันทำให้เรา ต้องปรับตัวเองอยู่ตลอด  จริงๆบางทีชีวิตสั้นก็น่าจะดีเหมือนกันนะ เป็นเพื่อนสนิทกันมาปีที่ 5 นี่  รู้เลยว่า ความทรมานมันเริ่ม เกิดขึ้นเพื่อนสนิทอย่างพาร์กินสันเริ่มทรยศ

      ตามทฤษฎี จริงๆ  อ่านมาหลายเล่ม  ต่างเขียนเป็นแนวเดียวกันว่า ส่วนใหญ่แล้วผู้ป่วยพาร์กินสันมักจะ เริ่มดื้อยาในปีที่ 5 นี่เอง  ในเดือนนี้ทั้งเดือนอาการ เคลื่อนไหวช้า ทรงตัวไม่ได้ เริ่มเป็นมากขึ้นและนานขึ้น  เหมือนยามันไม่ค่อย action  ต้องใช้ยาเติม  ซึ่งบางครั้งก็ไม่ได้ผล 

      เริ่มรู้สึกว่าตัวเองมีความทุกข์อีกแล้ว รับรู้ว่าทุกข์  แต่ แสดงออกถึงความทุกข์ ไม่ได้ เนื่องจาก กลัวว่าทุกข์นั้นจะทำให้คนที่รักเรารอบข้างทุกข์ไปด้วย วันนี้อยู่กับลูก คุณสามี กำลังจัดห้อง โฮมเธียเตอร์  ใหม่ ลูกสาวบอก แม่หิวน้ำ  ตอนนี้ยาที่กินยังไม่ action พอพยายามลุกขึ้น  รู้สึกเจ็บแปล๊บที่หน้าอก จนต้องเอามือกุมหน้าอก  ลูกสาวอายุ 4 ขวบ สังเกตเห็น ถามแม่ weak หรือค่ะ ( เขาจะพูดตามป๊า เวลาที่อาการไม่ดี คุณป๊ามักจะบอกลูกว่า แม่ weak ลูกก็เลยจำได้  ) แม่พนักหน้า นั่งลงใกล้ๆลูก  ลูกตะโกนเรียกป๊า   "คุณป๊าแม่ weak อีกแล้ว ลูกหิวน้ำ  " คุณป๊าก็รีบมาดูแล้วก็ตักน้ำให้ลูกกิน แม่รู้สึกครั้งนี้กลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว  กอดลูกกับป๊าร้องไห้  เป็นครั้งแรกในรอบ 5 ปี จากการปรับตัวอยู่กับโรคพาร์กินสัน

    "ฉันเริ่มอ่อนแอแล้ว "  ลูกถามป๊ากับแม่ร้องไห้ทำไมค่ะ  บอกลูกผงเข้าตา  ลูกก็วิ่งไปเอาผ้าขนหนูมาให้เช็ด

    คุณสามีปลอบ "ร้องบ้างก็ได้นะ อย่าทน ที่จะทรมานคนเดียว อย่างน้อย น้ำตามันอาจล้างให้ตาสว่างขึ้น"

    วันนี้ฉันขอร้องไห้  แล้วบอกให้คุณ ป๊าพาลูกไปซื้อขนม ไม่อยากให้ลูกเห็นความอ่อนแอ  คุณสามียังลังเล  ฉันพยักหน้าให้ เขาจึงพาลูกออกไปก่อน

    ฉันนั่งร้องไห้อยู่ในห้องพักหนึ่ง  แต่จริงอย่างที่คุณสามีบอก  "ร้องบ้างก็ได้นะ น้ำตามันอาจล้างตาให้สว่างขึ้น " ใช่ ฉันรู้สึกดีขึ้นที่ได้ร้องไห้ ความเครียดและความกดดันต่างๆมันเริ่มหายไป..... ใช่ ฉันจะไม่ท้อ  ...... หยุดท้อ ... ยังมีคนที่รักฉัน ... วันนี้เพื่อนสนิทยังไม่ได้ทำให้ันถึงตาย  แค่เจ็บปวดทรมานเล็กน้อย ถือว่าเป็นรสชาดของชีวิตก็แล้วกัน  ฉันออกไปอีกครั้งเห็นลูกกำลังเล่นน้ำ คุณสามีนั่งอยู่ใกล้ๆ เขาหันมามอง ฉันพยักหน้าให้ .....

    ลูกตะโกนถาม  แม่หาย weak แล้วหรือค่ะ แล้วลูกก็หันกลับไปเล่นน้ำตามประสาเด็ก

    คุณสามียื่นมือมาจับมือฉันไว้กระชับแบบให้กำลังใจ ไม่มีคำพูดใดๆ  แต่ความห่วงใยมาเต็มร้อย

    ฉันเข้มแข็งขึ้น แล้ว ใช่ ฉันจะไม่ยอมให้เพื่อนสนิทมาทำร้ายฉันฝ่ายเดียวแน่ 

     ฉันเริ่มนึกถึง "อาจารย์ คนถางทาง " ท่านเคยเขียนให้กำลังใจว่า น่าจะทำวิจัย เรื่อง การจัดการกับโรคพาร์กินสันในแบบชลัญธร  ก็เข้าท่าดีเหมือนกันนะนี่

      อ้า ...น่าจะได้งานใหม่อีกชิ้น วิธีจัดการกับเพื่อน(พาร์กินสัน)ที่ทรยศเพื่อน (ชลัญธร)

......  ขอบคุณ มิตรภาพบำบัดใน Gotoknow ที่ทำให้ฉันมีพลัง ที่จะต่อสู้อีก ขอบคุณทุกกำลังใจที่ส่งมาให้  ขอบคุณ......ขอบคุณ......ขอบคุณ.....

[คุณมะเดื่อ]

• ตราบใดที่ลมหายใจยังเป็นของเรา
• ตราบใดที่ยังมีพรุ่งนี้
• ความหวังก็ยังเป็นของเราจ้ะ
• ยิ้มให้กับความหวังของเรานะจ๊ะ 
• เป็นกำลังใจจ้าาาาา

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

ขอเป็นกำลังใจในการทำหน้าที่อันมีคุณค่าทุกเวลานาทีค่ะ

[ชลัญธร]

ขอบคุณ

 คุณมะเดื่อ  
 คนบ้านไกล  
 นาง นงนาท สนธิสุวรรณ  
 วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--  

ที่ให้กำลังใจมาตลอด จิตใจคนเรานี่แปลก พยายามเอาชนะใจด้วยความเข้มแข็ง แต่บางครั้งความอ่อนแอกลับมาฉวยโอกาสเป็นเจ้านายหัวใจซะนีี่

[...ปริม ทัดบุปผา...]

ขอเป็นกำลังใจเล็กๆ ให้ด้วยคนนะคะ :)

[ชลัญธร]

ขอบคุณ ...ปริม pirimarj... สำหรับกำลังใจ มันยิ่งใหญ่มากค่ะ

[namsha]

เป็นกำลังใจนะคะ ยังไงก็ต้องอยู่กับเพื่อนคนนี้ตราบจนชีวิตจะหาไม่