หยุด

เคยอยากได้อะไรมากๆ ไหม 
เหมือนยิ่งวิ่งไล่เท่าไหร่ ก็ตามไม่ทัน

เหมือนเอามือตักตะกอนใบไม้ในน้ำ ยิ่งเอามือพุ่งเข้าไปแรงเท่าไหร่ ตะกอนก็ยิ่งหนีจากมือไปเร็วเท่านั้น

ยิ่งอยาก ยิ่งไล่ ยิ่งไม่มีวันได้มา
เพราะเป้าหมายมันเปลี่ยน เพราะใจเราเปลี่ยนตามกิเลส ตัณหา อุปาทาน

ถ้าไม่หยุดเสียบ้าง เข้าใจธรรมชาติบ้าง ก็จะวิ่งตามอะไรบางอย่างอย่างไม่มีวันจบ

เหมือนองคุลิมาลที่ไล่ตามพระพุทธองค์ พร้อมกับร้องว่าให้หยุด

พระพุทธองค์ทรงตอบว่า เราหยุดแล้ว แต่ท่านซิยังไม่หยุด

หากเราหยุดเบียดเบียนผู้อื่น และเบียดเบียนตัวเองด้วยความอยากแล้ว ก็จะพบว่า ชีวิตเป็นธรรมดา เป็นธรรมชาติ เป็นเช่นนั้นเอง

มีเจ็บปวด มีสุขสบาย มีหนาวร้อน มีหิว มีอิ่ม เป็นธรรมดา

เมื่อเข้าใจในธรรมชาติ ความทุกข์ความสุขยังเป็นไปตามธรรมดา แต่ไม่ได้รับมาไว้เป็นสรณะว่าสุขเท่านั้น ทุกข์ไม่เอา
คิดได้แค่นี้ก็สงบดีแล้ว

เพราะถ้ามัวแต่วิ่งไขว่ขว้าสิ่งที่เรียกว่าสุข บางครั้งอาจจะไม่ได้พบความสุขนั้นเลยก็ได้ เพราะความสุขวิ่งตามกิเลสเรา เปลี่ยนรูป เปลี่ยนสภาพไปตลอดเวลา
ยิ่งไล่ ยิ่งเร็ว ยิ่งตามไม่ทัน