"ดอกเสี้ยวบาน" ที่บ้านป่าเหมี้ยง
ต้นเดือนมกราคม "พี่เปีย" โพสเชิญชวนให้ไปดู "ดอกเสี้ยวบาน" ทีลำปาง ไอ้เราก็อยากเห็น.. จึงชักชวนกันขึ้นเหนือทันที ทั้งแปดสาวตั้งเป้าไปดู "ดอกเสี้ยวบาน" ในวันแรกของ trip นี้
เราลัดเลาะขุนเขาอันสลับซับซ้อนขึ้นสู่ "บ้านป่าเหมี้ยง" ถนนแคบ คดเคี้ยวไปมา.. เราต้องบีบแตรเป็นระยะๆ เพื่อแจ้งว่ารถเรากำลังผ่านโค้งซ้าย-ขวา เล่นเอาผ้าเบรคของ Sport rider ไหม้กลิ่นคลุ้งเชียว.. ต้องแวะให้น้ำเป็นพักๆ
หลังจากเริ่มปีนเขาสูงขึ้นเรื่อยๆ
เสียงพูดคุยในรถเงียบไป (ผู้โดยสารทุกคนช่วยลุ้น
กลั้นหายใจทุกครั้งที่เจอโค้งชัน) เราเริ่มเห็นดอกเสี้ยว กระจายตามสัน-ไหล่เขา
ลักษณะดอกสีขาวมี 5 กลีบ แต้มสีชมพูที่กลีบใหญ่ (ดอกชงโค
บ้านเรานี่เอง)
เอารูปมาฝากกันค่ะ เราไปถึงก็บ่ายแล้ว
การแสดงของชาวบ้านจบไปนานแล้วเช่นกัน..
ที่นี่เค้านำดอกเสี้ยวมายำทานเป็นอาหาร บอกว่าอร่อยมาก
แต่ทีมเราไม่ได้ชิม..
ภายในงาน มีการจำหน่ายของที่ระลึกสินค้า OTOP ชาใบเหมี้ยง กาแฟสด อาหารพื้นเมือง ยำใบเหมี้ยง งานหัตถกรรมของชาวบ้านหลายอย่าง (ไม่อยากบอก.. ว่า.. ไม่ได้ดูอะไรเลย.. มัวแต่แชะ แชะ แชะ ดอกเสี้ยวกะสาวๆ)
เค้าบอกว่า.. มีเส้นทางศึกษาธรรมชาติ จุดชมวิวที่ดอยล้าน ที่สามารถมองเห็นวิว-ทิวทัศน์ได้กว้างไกล และจุดชมวิวดอยกิ่วฝิ่น.. ทีมของเราเลือกที่จะขึ้นไปดู "ดอยกิ่วฝิ่น" ขับรถขึ้นไปอีกสู๊งสูง ชั๊นชัน ทางแค๊บแคบ สาวๆเงียบฉี่ไปอีกพักใหญ่ (ช่วยลุ้นคนขับ) เรากะว่าอาจได้เห็นดอกฝิ่นบ้าง.. ผลสรุป.. ไม่เห็นค่ะ เจ้าหน้าที่บอกว่ามันโรยไปซะแล้ว เห็นแต่ดอกลำโพง
แต่ขอบอกว่า.. บรรยากาศ OK มากๆค่ะ
วิวสวย ศาลานั่งพักช่วยคลายร้อนไปได้บ้าง สรุปว่าคุ้มกับการมาดูดอกเสี่ยวบานครั้งนี้
ไปแอบค้นข้อมูลมาฝากค่ะ
"ดอกเสี้ยวขาว" เป็นดอกไม้ประจำจังหวัดตากและน่าน
ต้นสูง 5–10 เมตร ผลัดใบ เรือนยอดกลม ใบเดี่ยวค่อนข้างกลม ปลายและโคนใบเว้า คล้ายใบแฝดติดกัน ใต้ใบมีขน ออกดอกเป็นช่อที่ซอกใบและปลายกิ่ง 6–10 ดอก มี 5 กลีบคล้ายดอกกล้ายไม้มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ออกดอกตลอดปี ดอกดกช่วง เดือนพฤศจิกายน–มีนาคม ผลเป็นฝักแบน เมื่อแก่จะแตกเป็น 2 ซีก
ไว้ติดตามบันทึกของ trip นี้ต่อนะคะ
นี่เป็นเพียงวันแรกเท่านั้นค่ะ
บันทึกต่อไปจะเล่าเกี่ยวที่พักคืนแรกของเรา
ความเห็น (29)
อยากไปด้วยจังค่ะ
ตกลงใช่ดอกชงโค จริงๆเหรอคะ
ใช่จ้า.. ดอกชงโคขาว..
เที่ยวครั้งหน้าจะชวนนะจ๊ะ
แอบเข้ามาอ่านครับ อ่านแล้วคิดถึงกลอนบทหนึ่ง เขียนไว้สองสามปีก่อน เกี่ยวกับดอกเสี้ยวสีม่วง...
ขออนุญาตเอามาแจมนะครับ...
..เศษเสี้ยว...
เพียงเศษเดียวเสี้ยวดอกเปื้อนดินฝุ่น
กลีบละมุนด้อยค่าน่าใจหาย
แต่วันวานยังบานเด่นเห็นเรียงราย
วันนี้พ่ายแก่เวลานิจจาจริง..
ม่วงเคยสดสลดร่วงเป็นม่วงหม่น
สุดทานทนคืนวันอันใหญ่ยิ่ง
รักที่ให้ใครที่ห่วงหวงเธอจริง
ยังรักยิ่งรักยั่งยืนท้าคืนวัน.
12 มี.ค. 52
สำนวนคุณสุขุม ฟังคุ้นๆ สุขุมพจน์ คำสุขุมน่ะท่าน
กลอนเพราะมาก..
ขอบคุณค่ะ "พี่หมู"
ดอกเสี้ยวสีม่วง..
น่าจะสวยมากเลยนะคะ
ชอบจัง ...อย่าลืมเขียนถึงแจ้ซ้อนด้วยละ ...อยากอ่านนะ
เป็นครั้งแรกที่ได้เที่ยวแบบนี้..เส้นทางทดสอบจิตใจคนขับ(และผู้โดยสาร) ประทับใจค่ะ ทั้งสนุกทั้งลุ้น
ตอนแรกก็สงสัย ดอกเสี้ยวเป็นแบบไหน ไม่คิดว่าจะอยู่สูงและต้นสูง แต่ก็สวย สนุก ตื่นเต็นนั่งเกร็งกลัวเมารถมากมาย
เหมือนดอก "ชงโค" ดอกชงโค ภาษาถิ่น ที่บ้านผมเรียกดอก "ส้มเสี้ยว" อันเดียวกันกับดอก "เสี้ยว" ลำปางหรือเปล่า
ดอกเหมือนในภาพ คล้ายดอกกล้วยไม้ ยอดอ่อน ใส่ต้ม มีรสเปรี้ยว อร่อยมาก ใส่ ต้มไก่ ต้มปลา แทน มะนาว สุดยอด
พี่เปียหน่ะ..
มาโยนให้เค้าเขียน..
พี่ป้อม.. เปลี่ยนความชอบใหม่เลยนะคะ จากชอบเดินห้าง.. มาเดินป่ากัน อิอิ
kaaomy.. ต้องขับเองไง.. จะได้ไม่เมารถ
คุณแว่นธรรมทอง.. ใช่แน่นอนค่ะ ดอกชงโค - ส้มเสี่ยว - ดอกเสี้ยว
- ขอบคุณนะคะ ที่เขียนบันทึกนี้ทำให้ต้องตามไปสืบค้นเกี่ยวกับดอกเสี้ยว และได้รู้ว่า เสี้ยวดอกขาว (Orchid Tree) เป็นดอกไม้ประจำจังหวัดตากและน่าน
- คงจะต้องหาไปปลูกที่ฟาร์ม ซึ่งมีโครงการรวบรวมพันธุ์ไม้ประจำจังหวัดอยู่ด้วยค่ะ ตอนนี้มีแต่ชงโค
ดีใจค่ะ.. ที่บันทึกนี้มีประโยชน์
ขอบคุณเช่นกันค่ะ "อ.วิไล"
- อ่านเรื่องนี้แล้ว ทำให้นึกถึงตัวเองในสมัยเป็นเด็กเลย เคยเล่นลิงทะโมนบนต้นไม้ส้มเสี้ยวหรือชงโค สนุกมากๆเลยแหละ(แต่ที่บ้านมีต้นส้มเสี้ยวไม่มากขนาดนี้)
- เลยขออนุญาตนำเรื่องราวย่อๆที่เขียนเกี่ยวกับการเล่นหมาบ้าบนบยอดไม้ ต้นส้มเสี้ยวของเด็กบ้านนอกยุคก่อนโดยอาจารย์วิรัตน์ คำศรีจันทร์มาฝาก
วาดโดย:ดร.วิรัตน์
คำศรีจันทร์
...หลังเลิกเรียนและถึงเวลาเลี้ยงควาย จะเป็นเวลาที่พวกเด็กๆโหยหา บางวันก็ถึงกับอยากเอาควายออกจากคอกไวๆทั้งที่แดดเปรี้ยง เวลาไปเลี้ยงควายแต่ละคนก็จะมีกางเกงขาดๆและเหม็นสาบทั้งกลิ่นควายผสมกับกลิ่นฉี่รดที่นอน หนังสะติ๊กและถุงลูกกระสุนดินเหนียว แล้วก็พาควายออกไปหาหญ้ากินในทุ่งที่ไกลออกจากบ้านพอตะโกนถึง พอไปถึงก็จะปล่อยให้ควายเดินกินหญ้าอยู่ด้วยกัน ส่วนพวกเด็กๆก็จะเริ่มรวมกลุ่มเล่นกันไปต่างๆนาๆ เช่น เล่นตี่จับ เล่นไม้หึ่ม เล่นโดดเชือก แบ่งข้างเอาหนังสะติ๊กยิงกัน การเล่นแต่ละอย่างมักมีการวิ่ง กระโดด ซึ่งทำให้ได้ออกกำลังและพัฒนาการเล่นเป็นกลุ่ม
...ที่สนุกที่สุดก็คือการเล่นเป็นลิงทะโมนและหมาบ้าบนยอดไม้ โดยจะมีต้นส้มเสี้ยวอยู่กลางทุ่งนาอยู่ต้นหนึ่งเป็นที่เล่น ต้นส้มเสี้ยวหรือ ต้นชงโค นั้น มีพุ่มใบหนาแน่น แผ่กิ่งก้านไม่สูงจนเกินไป กิ่งเหนียวและสานกันเหมือนเป็นตาข่าย เรียกว่าไปยืนอยู่ข้างบนแล้วโถมตัวลงไปก็แทบจะไม่หล่นพื้นเลย การเล่นลิงทะโมนไล่จับคนและเล่นหมาบ้าไล่แตะคน ก็จะเล่นเฉพาะอยู่บนต้นไม้ หากใครตกพื้นหรือยืนเอาขาข้างหนึ่งแตะพื้นดินไว้ก็จะไปแตะให้เขามาเป็นแทนไม่ได้ ทั้งคนที่กระโดดหนีและคนวิ่งไล่จึงต้องมีทักษะการห้อยโหน ตัดสินใจรวดเร็ว ไม่กลัวความสูงและมีความยืดหยุ่นของร่างกายดี
เล่นเลี้ยงควายและเป็นลิงทะโมนกับหมาบ้ากันอยู่อย่างนี้อยู่ระยะหนึ่ง
รู้จักจิตใจและอัธยาศัยของควายที่ตนเองดูแล
รู้จักสื่อสารและควบคุมให้ควายทำตามคำสั่งต่างๆจนเหมือนกับมีจิตใจเป็นหนึ่งกับควายได้พอสมควรแล้ว
แม่และน้าก็เริ่มให้เล่นไถนา ผมและพี่ๆน้องๆ กับพวกเด็กๆแถวบ้าน
ก็เริ่มถือหางไถและทำงานในผืนนาตั้งแต่อยู่ ป.๖
ในขณะที่มือยังยกหางไถไม่พ้นดิน.
อ้างอิงภาพและข้อมูลจากบันทึก
ดังลมหายใจ โดยวิรัตน์ คำศรีจันทร์ ใน:
http://www.gotoknow.org/blogs/posts/293770
ดอกไม้สวยมากๆๆ อยากเห็นอีกครับ เอามาให้ดูอีกนะครับ
การเล่นเป็นลิงทะโมน
และหมาบ้าบนยอดไม้
น่าสนุกนะคะท่าน "พระมหาแล อาสโย ขำสุข"
"อ.ขจิต" คะ ดอกเสี้ยวสวยจริงๆค่ะ
แต่ภาพที่ถ่ายมาได้ซัก 50% มังคะ
ขอบคุณค่ะ ถึงบางอ้อ "ดอกเสี้ยว"
"หนูรี" กว่าคุณพี่จะถึงบางอ้อ..
ก็นานพอดู เหมือนกันค่ะ
เด็กบ้านนอกยุคก่อน มันไม่มีอะไรให้เล่นมากนักหรอก
แค่ได้วิ่งไล่เกาะท้ายรถจิ๊บที่เข้ามาบรรทุกข้าวเปลือกในหมู่บ้าน
ทั้งๆที่เหนื่อยหอบตับแลบนั่นแหละ ก็ถือว่าสนุกสุดมันแล้ว
ฉะนั้นการได้เล่นลิงทะโมนและเล่นหมาบ้าบนยอดไม้นี่สนุกมากจริงๆ
บางครั้งไล่ขับกันบนยอดเพลินๆ เกิดพลาดล่วงจากต้น
ก้นจั้มเบ้าก็ยังสนุกกันต่อได้อีก
คล้ายๆโยมหนูรีเลย เห็นบันทึกตอนแรก อะไรหนอดอกเสี้ยวบานเนี่ย
อ่านแล้วต้องไปดูภาพส้มเสี้ยวในเน็ทจึงถึงบางอ๋อว่าคือชงโคนี่เอง
เพิ่งรู้ว่าชงโคก็คือดอกเสี้ยวค่ะ จำไม่ได้ว่าที่บ้านเรียกอะไร อายจัง ขอบคุณค่ะ
เพลง Canon ของ Pachelbel เพราะมากค่ะ :)
ดอกเสี้ยวบานเต็มต้น..จะสวยมาก
เคยเห็นที่ดอยตุงค่ะ
ดอยบ้านป่าเหมี้ยงอยู่ไม่ไกลจากดอยที่ครูบนดอยอยู่โอกาสหน้าเชิญนะคะ ชื่อดอยจิกจ้อง ( จิกจ้อง หมายถึง
ส่วนปลายสุดของร่ม สูงแค่ไหนนึกภาพเอาเองนะคะ ) ศึกษาธรรมชาติโดยการเดินเท้าเท่านั้นค่ะ
"คุณปริม" kunrapee ก็เพิ่งจะรู้ เมื่อไปเที่ยวครั้งนี้เช่นกันค่ะ ชงโค=ดอกเสี้ยว=ส้มเสี้ยว (น้องจ๋าที่ไปด้วยกันบอก.. เราก็เออแฮะ.. ใช่จริงๆ)
"ครู ป.1" ที่บ้านป่าเหมี้ยงก็บานเต็มต้นค่ะ.. แต่ถ่ายภาพออกมาไม่สวย
"ครูบนดอย" โอกาสหน้าคงได้ไป ให้ถึง "ดอยจิกจ้อง" แต่ชื่อดอย.. ก็น่าค้นหาแล้วค่ะ คงมีความสุขที่ได้อยู่กับธรรมชาตินะคะ
เอารูปมาฝาก อีกมุมมองนึงค่ะ
ฝีมือจ๊ะจ๋า
สวยจังค่ะ ชอบ ๆ ๆ ๆ ๆ ชอบสีม่วง
เต็มผืนป่าบนภูเขา...คงสวยมาก ๆ นะคะ
สวยมากค่ะ "คุณหมอธิรัมภา" ปีหน้า.. เชิญแวะเที่ยวนะคะ
ต้องไปเช้านิดนึงค่ะ จะได้ชมการแสดงของชาวบ้าน
บรรยากาศต่างๆ ทำให้หายเหนื่อย
มีที่พักด้วยค่ะ.. Resort หรือ Homestay มีให้เลือกแล้วแต่ชอบค่ะ
" ไอ้เราก็อยากเห็น.. จึงชักชวนกันล่องเหนือทันที "...ผมเคยได้ยินแต่ขึ้นเหนือล่องใต้นะครับคุณพี่
ครูอ้อย ชอบดอกไม้มากๆๆค่ะ
ขอบคุณจ้า "น้องโต" แก้ไขแล้วนะ
แหม.. พลาดทุกทีซิน่า..
"ครูอ้อย" ของจริงสวยกว่าเยอะค่ะ