จวบจนเจ้าเติบใหญ่ในไม่ช้าก็นำพาย้ายถิ่นลงดินให้หมั่นรดน้ำพร่ำพรมเชยชมไปว่าเมื่อไรจะสวยรื่นให้ชื่นตา
มาวันนี้เข็มน้อยที่คอยเฝ้าเออหนอเจ้าเชิดช่อชู ดูหรรษาผลิดอกออกบานตระการตาเป็นเข็มขาวพราวฟ้าสง่างาม
ส่งกลิ่นหอมระรวยรินประทินแต่งล่อแมลงภู่ผึ้งมาตรึงถามระรวยหลงพะวงโลมแม่โฉมงามเฝ้าเวียนตามดอมดมจนสมใจ...
...เจ้าเข็มขาวช่อหนึ่งสมอุดมค่าดุจปัญญาความรู้ชูไสวเมื่อเบ่งบานนานวันพลันโรยไปยังสร้างเป็นเข็มช่อใหม่ให้เชยชม
เปรียบความรู้คู่คนก็ล้นจิตหากไม่คิดโอนถ่ายเสียดายสมเก็บความรู้ฝังลึกไว้ในใจจมไม่ต่อยอดสร้างสมอุดมการณ์
มาร่วมเป็นเช่นเข็มที่เต็มขาว
ดึงเรื่องราวความรู้มาสู่สาน
ให้ชัดแจ้งแจงแก่มิตรวิทยาทาน
เพื่อสร้างสรรค์เข็มช่อใหม่ให้สังคม.....
จะ...ร่วมเป็นเช่นเข็มที่เต็มขาว
ดึงเรื่องราวความรู้มาสู่สาน
ให้ชัดแจ้งแจงแก่มิตรวิทยาทาน
เพื่อสร้างสรรค์เข็มช่อใหม่ให้สังคม..... ค่ะ
เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ ...
อาจเพราะแกงเลียงก็ได้ครับ คุณเมตตาลองทานบ่อยๆ เชื่อว่าจะเขียนกลอนได้ดีแบบพี่เม่ยเข้าสักวัน
เพียงเข็มขาว หนึ่งช่อ ก่อความคิด
ช่างประดิษฐ์ ถ้อยวจี ที่สร้างสรรค์
ใช้ปัญญา สื่อความจริง ทุกสิ่งอัน
หวังสร้างโลก ในฝัน ให้เป็นจริง.
พี่เม่ยครับ เข็มขาว ขาวนวลสวย รวยน้ำใจ ละเมียด ละเม่ย ๆ เอย (ฮา ๆๆๆ) ...ลงแบบไม่มีลานครับ เป็นทุ่งนาบึงบัว...
ช่างลื่นไหลในถ้อยร้อยคำความ
ประโยคงามความคำตามดอกเข็ม
ช่อดอกขาวพราวเปล่งเบ่งใจเต็ม
เจ้าของเข็มเอมปัญญาน่าชื่นชม
ขำ คุณชายขอบด้นกลอน.....คิก...คิก....คิก....แต่ไม่ใช่ธรรมดานะ....แบบว่าตั้งใจเขียนให้พี่เม่ยมาก...ละเมียด ละเม่ย ๆ เอย
อยากเป็นเช่นเข็มขาว
ช่างเพริดพราวราวสวรรค์สร้าง
อบอวลทุกสรรพางค์
ทุกกิ่งก้านล้วนจริงใจ
อยากเป็นดั่งเช่นเจ้า
ทุกค่ำเช้ามอบความใส
อยากเป็นเช่นคนรู้ใจ
จะได้ไปอยู่บ้านพี่เม่ยเอย
(เกี่ยวกันไหมเนี่ย)
เพิ่งเห็น"เข็มเขียว" ก็ตอนพี่เม่ย ชื้ให้ดูนี่แหล่ะค่ะ นี่...ถ้าเห็นตั้งแต่ต้น...อ่านกลอนพี่เม่ย...จะได้อารมณ์กว่านี้มาก....."บางอย่างแม้ประจักษ์....ก็ต้องชี้ให้เห็นจึงเห็น...สำหรับบางคน"....สัจธรรมเลยนะเนี่ย....แฮ่....แฮ่...
มาเสพ...ลำนำกวี...ก่อนนิทราคะ...
...
แถม..ได้สุนทรียแห่งอารมณ์มากขึ้น...
เมื่อได้ยลตามช่องนี้คะ...
*^__^*
กะปุ๋ม