อิ่มเอมใจ (2-117)
สองปีก่อนเคยพาหลานสาววัย 7 ขวบไปขึ้นรถเมล์ เนื่องจากเธอไม่ค่อยมีโอกาสได้ขึ้นรถเมล์ ขาไปมีที่นั่ง ส่วนขากลับเมื่อนั่งไปได้ระยะหนึ่ง ผู้เขียนลุกให้ผู้สูงอายุท่านหนึ่งนั่งแทน ดูท่าทางสาวน้อยหงุดหงิดเล็กน้อย เพราะต้องนั่งกับคนไม่คุ้นเคย กลับถึงบ้านเธอถามว่า
สาวน้อย : ทำไมต้องลุกให้คนนั้นนั่งด้วย หนูไม่ชอบเลย... ฯลฯ
คุณยายน้อย : อ้าว...ไม่ชอบเหรอ ทำไมล่ะจ้ะ
สาวน้อย : ก็เขานั่งกินที่หนู หนูไม่รู้จักเขา หนูไม่ชอบ
คุณยายน้อย : แล้วหนูเห็นไหมว่าเขาเป็นคนแก่ ไม่แข็งแรง ขาเจ็บด้วย
สาวน้อย : แล้วทำไมคนอื่นไม่ลุกให้ ทำไมต้องเป็นเราลุกล่ะคะ
คุณยายน้อย : เพราะเราเห็นก่อน เราก็ควรลุกก่อน เราแข็งแรงกว่า เราต้องเอื้อเฟื้อ
สาวน้อย : ....... เงียบไป แต่สีหน้าไม่ค่อยเข้าใจ...
หลายวันก่อนได้พาสาวน้อยขึ้นรถเมล์อีกครั้ง...
กำลังนั่งบรรยายความสำคัญของสถานที่ที่ผ่าน สาวน้อยก็ลุกขึ้นยืนเก้ๆกังๆ
คุณยายน้อย : ลุกขึ้นทำไมจ้ะ นั่งลงก่อนยังไม่ถึง...
สาวน้อย : หนูจะลุกให้อาม่าคนนั้นอ่ะค่ะ...เธอชี้ไปที่คุณยายคนหนึ่งที่เพิ่งขึ้นมา
คุณยายน้อย : ไม่เป็นไร หนูนั่งลง หนูยังเด็ก...
สาวน้อย : แต่หนูแข็งแรงกว่า หนูต้องเอื้อเฟื้อ...
คุณยายน้อย : อมยิ้ม อิ่มเอมใจ คุ้นๆ คำพูดที่เคยพูดไว้เมื่อสองปีก่อน
เมล็ดพันธุ์แห่งความเอื้อเฟื้อที่หว่านเพาะไว้ บัดนี้เติบโตขึ้นแล้วในใจเด็กน้อย...
อมยิ้มอยู่คนเดียว คิดถึงข้อความที่ว่า...
"คำสอนมากมายนับร้อยพัน ไม่สำคัญเท่าหนึ่งการกระทำ"
(◠‿◠✿)❤•♥
ความเห็น (13)
ชื่อมิใช่สิ่งสำคัญ การกระทำซิสำคัญกว่า
สวัสดีครับคุณคนไม่มีราก ครับ
เป็นบันทึกที่อ่านแล้ว มีความสุขนะครับ
หลานสาวโตขั้นมา ต้องเป็นเมล็ดกล้าชั้นดี ตกที่ไหนก็มีแต่ที่จะขึ้นอย่างงดงามนัก เปรียบเช่นการหยั่งรากฝากใบไว้อย่างแท้นริง
ด้วยความระลึกถัึเช่นกันครับ ง ก ด ก ก ย ย ร ค น ะ ต ซ ค ฟ ด
สวัสดีค่ะคุณแสงแห่งความดี
ดีใจที่กัลยาณมิตรมาทักทายและเข้าใจ... "หยั่งราก ฝากใบ" ค่ะ
หน้าที่หนึ่งที่ตัวเองคิดไว้ตลอดก็คือ การส่งต่อเมล็ดพันธุ์แห่งความดีงาม ที่เราได้รับมาจากคนรุ่นก่อนเรา....
ขอบคุณค่ะ ด้วยความระลึกถึงกัลยาณมิตรค่ะ
"การทำให้ดู อยู่ให้เห็น" เป็นการหยั่งรากที่ยั่งยืนแก่ต้นกล้าเล็กๆที่จะเติบใหญ่ต่อไปในภายหน้า ด้วยความดีงามแก่สังคม..ขอชื่นชมค่ะ..
สวัสดีค่ะพี่ใหญ่
ขอบคุณมากค่ะ
ด้วยความระลึกถึงพี่เสมอค่ะ
ว้าว ตั้งแต่พี่หญิงปิง เปลี่ยนภาพโลโก้ไหม ได้เห็นชัดวันนี้ เขียนว่าอะไร
เชื่อมั้น เสมอ .. เชื่อมั่นในรัก กันและกัน แม้อะไรมากางกั้น .. ขอบคุณค่ะ
การกระทำดังกว่าคำพูด
สุขสันต์วันอาทิตย์ค่ะพี่หญิงปิง
น้องปิง..ได้หว่านเมล็ดพันธุ์ความดีงามให้หลานสาวเรียบร้อยแล้วยินดีด้วยนะคะูู
สวัสดีค่ะน้อง LA
ขอบคุณที่เข้ามทักทายอย่างสม่ำเสมอค่ะ
คิดถึงเหมือนเดิม แม้ไม่่ค่อยได้คุยกันค่ะ
น้องก็คิดเหมือนพี่นุสค่ะ
และหน้าที่หนึ่งของผู้ใหญ่ทุกคนก็คือการปลูกฝังหว่านเพาะเมล็ดพันธุ์ที่ดีให้แก่เด็ก ๆ ใช่ไหมคะ
สวัสดีครับ
อ่านแล้วน้ำตาซึมครับ
ว้าวๆๆๆๆๆ.....อ่านแล้วคิดถึง..วันนั้น..ในเมืองไทย..สองสาว..หนึ่ง..ลุกให้ยายธีนั่ง..แล้วก็ไปนั่งซ้อนตักกัน..(ทำให้ยายธีอดอมยิ้มและออกค่ารถเมล์ให้สองสาวนั้นไม่ได้..กับการสละที่นั่ง..ด้วยการกระทำอันแสนจะน่ารัก..ที่ติดตรึงใจ(ของคนเฒ่า)จนบัดนี้"..และวันนี้ที่ได้อ่านบทความนี้..มีความเชื่อมั่นเกิดขึ้นว่า.."เมืองไทยเรานี้..แสนดี..หนักหนา..ที่มีเมตตา..คงอยู่..เป็นด้านบวกให้เห็น.เจ้าค่ะ...(คิดถึงเสมอ...ยายธี)
ขอบคุณคุณเกษตรยะลาที่มาอ่านค่ะ
สวัสดีค่ะคุณยายธี
คิดถึงเช่นกันค่ะ ^^