หลักธรรมเตือนใจชาวNeo-Liberalism

      ดิฉันได้บทความนี้จากวัดแห่งหนึ่งที่จังหวัดศรีสะเกษ(บ้านเกิดของดิฉันเอง) ตอนที่ดิฉันและครอบครัวไปทำบุญ-ตักบาตรในวันพระเมื่อประมาณปีสองปีที่แล้ว..

     ทางวัดที่ดิฉันไปทำบุญได้จัดพิมพ์เอกสารซึ่งเป็นธรรมะของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโตแจกแก่ประชาชนที่ไปทำบุญ  แม้ร่างของกายของหลวงปู่มั่นผู้ซึ่งเป็นพระอริยสงฆ์จะได้แตกดับไปแล้ว แต่ธรรมและคำสอนของท่านยังคงไม่จางหายไป ดังนั้นดิฉันจึงตั้งใจที่จะนำข้อคิดที่น่าสนใจและเหมาะกับสภาพสังคมในปัจจุบันนี้มานำเสนอแก่ท่านผู้อ่านที่ทำงานหนักเพื่อนำเงินไปแลกกับวัตถุนิยมจนลืมไปว่าสิ่งที่ลงเเรงไปนั้น อาจบั่นทอนสุขภาพจิตในเวลาต่อมาได้ กลายเป็นว่าสิ่งที่เคยหามาได้แต่ไม่ได้ใช้เมื่อตนตายไป บุญกุศลก็ไม่เคยจะทำจึงเป็นที่มาของต้นหาย กำไรสูญ

     บทความนี้มีชื่อว่า"ต้นหาย กำไรสูญ"   ซึ่งมีเนื้อหาดังนี้

     "ต้นหาย กำไรสูญ เปรียบเสมือนคนเราบางคนที่ตั้งอกตั้งใจทำการทำงานจะประกอบการค้าขายหรือทำกิจการงานอะไรก็ดี ตั้งแต่เยาว์วัยจนกระทั่งเป็นหนุ่มเป็นสาวและแก่เฒ่าแก่ชราในที่สุด และถึงพร้อมด้วยความร่ำรวยสมบูรณ์พูนสุข สร้างบ้านสร้างเรือน สร้างหลักสร้างฐานได้อย่างมั่นคง ตลอดจนสร้างเกียรติยศ สร้างชื่อเสียง จนได้ลาภ ได้ยศ ได้สรรเสริญ ประสบความสำเร็จในชีวิตทางโลก ทุกสิ่งทุกอย่าง

     แต่คนบางคนที่กล่าวมาเหล่านี้ เมื่อถึงกาลอันสมควร ซึ่งที่จริงก็เป็นการเพียงพอแล้ว สำหรับทรัพย์สมบัติในทางโลกที่สร้างสมมานานมากแล้ว ก็ควรจะหยุด เพื่อรีบสร้างสมสิ่งที่เป็น"อริยทรัพย์" ในบั้นปลายของชีวิตให้มากที่สุดเท่าที่จะกระทำได้บ้าง

     แต่เขาเหล่านั้นก็หาได้มีความหยุด ความยั้ง ความละ ความปล่อย ความวาง ในทรัพย์สมบัติที่หามาได้เหล่านั้นไม่ มุ่งหน้าที่จะคิดอ่านประกอบกิจการงานให้มีความเจริญก้าวหน้ายิ่งๆ ขึ้นไปเรื่อยๆ โดยไม่คำนึงถึงว่า สักวันหนึ่งไม่ช้าก็เร็ว "ความตาย" ก็ต้องมาถึงเข้าอย่างแน่นอน

    ในที่สุดร่างกายของเขาก็ถึงซึ่งความแตกดับจริงๆ และย่อยยับสูญหายไป ละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างที่ตนหามาได้ไว้ในโลกนี้ให้กับคนอื่นทั้งหมด ไม่สามารถที่จะนำเอาทรัพย์สมบัติเหล่านั้นติดตามตนไปด้วยได้แม้แต่นิดเดียว โดยที่ตนเองมิได้ประกอบคุณงามความดีในทางสร้างสมในสิ่งที่เป็นอริยทรัพย์ให้มากเท่าที่ควรเลย ซึ่งตนเองก็มีโอกาสและโชคดีอย่างดีที่สุดแล้ว แต่ก็มิได้กระทำลงไป จึงเป็นสิ่งที่น่าเสียดายที่สุดในชีวิตของเขาจึงเปรียบเสมือน"ต้นหาย กำไรสูญ"

     ต้น ก็คือ ร่างกายและทรัพย์สมบัติที่หามาได้ทั้งหมด

     กำไร ก็คือบุญกุศลหรือสิ่งที่เป็นอริยทรัพย์

     แทนที่จะได้ก็ไม่ได้ และถ้าใช้ทรัพย์สมบัติเหล่านั้นไปในทางที่ไม่ดี ผิดศีลผิดธรรมอีกด้วยแล้ว หรือยึดในทรัพย์สมบัติที่หามาได้นั้นมากเกินไป ก็ยิ่งจะขาดทุนเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ ต้นก็หาย กำไรก็สูญ ชีวิตนี้ก็ขาดทุน"

      เมื่อได้อ่านธรรมะของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโตแล้ว...ตัวของท่านผู้อ่านเองเป็นบุคคลประเภทใด สะสมทรัพย์สมบัติ หรือสะสมอริยทรัพย์ คงต้องนำไปพิจาณาตัวเองแล้วค่ะ....ว่าท่านจะเลือกใช้ชีวิตแบบใดให้คุ้มค่าที่สุด