ความสุขกับถนนดอกไม้ของคุณตาบุญเพ็ญ
อริสโตเติล ปรัชญาเมธีชาวกรีก กล่าวว่า "ความสุขคือกิจกรรมของจิตวิญญาณที่สอดคล้องกับคุณธรรมที่สมบูรณ์" และว่า "คนที่มีความสุขคือคนที่ดำเนินชีวิตด้วยคุณธรรมที่สมบูรณ์" ในทัศนะของท่านนั้น ความสุขเป็นความรู้สึก เป็นจิตวิญญาณไม่ใช่ร่างกาย ดังนั้น ความสุขของมนุษย์จึงเป็นความสุขที่เกิดกับวิญญาณอย่างยั่งยืน แต่ถ้าในส่วนของความรู้สึกที่ดี เช่น ความสงสาร ความเห็นอกเห็นใจ ความพึงพอใจ ที่เกิดขึ้นเป็นบางครั้งบางคราว ไม่จัดว่าเป็นความสุข ดังที่ท่านกล่าวไว้ว่า "วันฟ้าใสเพียงวันเดียว ไม่ทำให้เกิดฤดูใบไม้ผลิขึ้นได้ฉันใด การทำดีเพียงวันเดียว ก็ไม่ทำให้เป็นคนดีได้ฉันนั้น" คุณธรรมไม่ได้ติดตัวเรามาตั้งแต่เกิด แต่เป็นนิสัยที่มนุษย์สร้างขึ้นภายหลัง คุณธรรมที่สมบูรณ์จึงเป็นความดีงามที่กระทำติดต่อกันมายาวนานจนติดเป็นนิสัย สรุปง่ายๆคือ “ความสุขเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นจากการทำความดีจนเป็นนิสัย”
เมื่อปลายฝนที่ผ่านมาเมื่อเร็วๆนี้ผมได้มีโอกาสพบและสนทนากับคุณตาผู้มีความสุขอย่างเปี่ยมล้นท่านหนึ่ง ก็เลยนำเรื่องราวเล็กๆของชายชราท่านนี้มาเล่าสู่ เผื่อว่าอาจทำให้ใครบางคนมีความสุขแบบง่ายๆเกิดขึ้นกับชีวิตขึ้นบ้าง ช่วงฤดูมรสุมที่ผ่านมา สายฝนจะโปรยปรายลงมาทำให้ท้องนาท้องไร่เขียวขจีสดชื่นสวยงาม แต่ขณะเดียวกันวัชพืชสองข้างถนนสายต่างๆก็งอกงามจนรกชัฏ เป็นมลพิษทางสายตา และเป็นอุปสรรค์ในการสัญจร แต่ถนนเชื่อมหมู่บ้านสายเล็กๆที่ตำบลหนองพระ อำเภอวังทอง จังหวัดพิษณุโลก ไม่ได้เป็นเช่นนั้น
ถนนสายนี้สวยงามด้วยดอกไม้มากมาย ที่ถูกปลูกไว้สองข้างทาง จนทำให้อยากรู้ว่าใครกันที่ปลูกดูแลไม้ดอกเหล่านี้ ความสงสัยนี้เองนำพาผมไปรู้จักกับคุณตาบุญเพ็ญ สุขเกษม ชายชราวัย 84 ปี ท่าทางแข็งแรง(มากๆ)และมีสีหน้ายิ้มแย้มเปี่ยมสุขอยู่ตลอดเวลา ผู้ปลูกและดูแลไม้ดอกสองข้างถนนสายนี้
คุณตาบุญเพ็ญ เล่าให้ฟังว่า แต่ก่อนถนนสายนี้เป็นถนนลูกรังสัญจรลำบาก คุณตาและชาวบ้านก็เรียกร้องกันมาจนได้ถนนลาดยาง ความสะดวกสบายที่ได้รับทำให้คุณตาตระหนักถึงคุณค่า จึงคอยดูแล กำจัดวัชพืชสองข้างทางไม่ให้กีดขวางการสัญจร และปลูกดอกไม้สองข้างถนนเพื่อให้เกิดความสวยงาม แม้ว่าจะไม่ใช่ที่ดินของคุณตาก็ตามที
คุณตาเล่าให้ฟังด้วยสายตาที่เปี่ยมล้นความสุข “ฉันเห็นดอกไม้ที่ฉันปลูก ฉันก็มีความสุข ใครผ่านมาเขายิ้มได้ เขาเห็นดอกไม้สวยๆแล้วรู้สึกสดชื่นแจ่มใสขึ้น ฉันก็ยิ่งมีความสุข” ทุกๆวัน คุณตาจะตื่นแต่เช้าจับจอบเสียมออกกำจัดวัชพืช ปลูกและดูแลดอกไม้สองข้างถนน เป็นกิจวัตรประจำวันก่อนที่จะทานข้าวเช้า เครื่องมือทำเกษตรของคุณตาจะดัดแปลงทำด้วยพลาสติกน้ำหนักเบา ที่คุณตาเรียกว่า “อาวุธเบา” และสาธยายว่า “ฉันอายุมากแล้ว ทำอะไรต้องรู้จักศักยภาพของตนเอง ใช้อะไรก็ต้องให้พอเหมาะพอสมกับตนเอง ไม่มากไป ไม่น้อยไป”
คุณตาดูแข็งแรงไม่เหมือนคนวัย 84 เลยนะครับ? “รู้จักประมาณตน กินพอดี ขยับพอดี อิริยาบถ 4 (ยืน เดิน นั่ง นอน) เข้าหาธรรมะ “ธรรมะ” คือ “ธรรมชาติ” รักธรรมชาติ ธรรมชาติก็จะรักเรา อยู่กับธรรมชาติจิตใจแจ่มใส ร่างกายก็แข็งแรง” อะไรคือความสุขของคุณตาครับ? “วันครู เด็กๆมาขอซื้อดอกไม้ฉัน ฉันบอกไม่ขาย มีแต่ให้ ใครขอก็เอาไป เงินทองเก็บไว้ไม่เป็นประโยชน์ จะเป็นประโยชน์ต้องเอาไปใช้ ฉันให้กับวัด ให้กับโรงเรียน ให้แล้วมีความสุข”
คุณตาทำบุญมากมายอย่างนี้ คงเป็นคนหนึ่งที่ประสบความสำเร็จในชีวิต? “ในระดับหนึ่ง ฉันเคยเป็นลูกจ้าง ฉันว่ามันไม่มีอนาคต สู้เราเป็นนายตนเองไม่ได้ อนาคตเรากำหนดเอง ฉันมาทำเกษตรปลูกมาแล้วมากมาย สำเร็จทุกอย่าง” เห็นเกษตรกรบ้านเราเป็นหนี้เป็นสินกันมากมาย อะไรทำให้คุณตาไม่เป็นแบบนั้น? “อย่าทำเพราะว่าพ่อแม่ก็ทำกันมาแบบนั้น หรือใครก็ทำกันแบบนั้น เราต้องศึกษาหาความรู้ โดยเฉพาะจากคนที่เขาประสบผลสำเร็จ อย่ากลัวกับการปลูกพืชใหม่ๆเพียงเพราะว่าไม่เคยทำมาก่อน เพราะคนอื่นเขาทำได้ เราก็ต้องทำได้ ขอให้ศึกษาให้ถ่องแท้และมีความพยายามเท่านั้น และอย่าทำลายดิน อย่าทำให้ดินเสื่อม ไม่อย่างนั้นปลูกอะไรไปก็มีแต่จะถดถอย ที่สำคัญคิดอะไรคิดให้ไกลๆ” ถ้าผมเอาเรื่องของคุณตาไปเผยแพร่ คุณตาอยากบอกอะไรกับคนอื่นๆบ้างครับ? “ทำร้ายธรรมชาติ ธรรมชาติก็ทำลายเรา รักธรรมชาติ ธรรมชาติก็เกื้อหนุนเรา”
ไม่มีภาพสวยๆมาฝาก ไม่มีดอกไม้ที่แปลกประหลาดมาให้ชมเช่นกัน วันที่ผ่านไปบ้านคุณตาบุญเพ็ญ ท้องฟ้ามีแต่เมฆฝน ลมแรง ดูเหมือนจะไม่มีอะไรน่ารื่นรมย์เลย แต่การได้สนทนากับคุณตาบุญเพ็ญกับสร้างความสุขกับตัวผมอย่างประหลาด ก็ไม่รู้ทำไม??? คุณรู้บ้างรึเปล่า
และนี้คือเรื่องราวเสี้ยวเล็กๆของชายชราธรรมดาๆคนหนึ่งในชนบท ซึ่งมีความสุขกับการให้ และจิตสาธารณะ แล้วคุณล่ะ คุณมีความสุขกับชีวิตนี้แล้วหรือยัง? แต่สำหรับผม ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมยิ่งแสวงหาความสุข กับรู้สึกว่ามันห่างไกลออกไปทุกที ทั้งๆใครๆก็ว่า “ความสุขมันอยู่รอบๆตัวเรานี่เอง”
ความเห็น (10)
อ่านบันทึกคุณนกขมิ้น แล้วมีความสุขมากที่สุดในโลกเลยอ่ะ
มีดอกไม้มากมายเต็มไปหมด สวยมาก เรื่องราวคุณตา น่ารัก
อ่านไปก็ยิ้มไป เชื่อว่า ใครที่สัมผัสกับคุณตา ก็ต้องสุขใจ อย่างคุณ
นั่นหละ (ถ้าเค้าคนนั้นมี ธรรมะ + ธรรมชาติ ในหัวใจ)
เพราะคนประเภทนี้ เค้าจะมีความพึงพอใจในสิ่งต่างๆรอบตัวเค้าเอง
เค้าก็เลยมีความสุข โดยที่ไม่ต้องหาความสุข ก็สิ่งนั้นที่ใครหลายคน
หากัน มันอยู่ที่ใจ นั่นเอง
ขอบคุณสำหรับสิ่งดี ๆ ทั้งคุณตาผู้สร้าง และเจ้าของบันทึกผู้ส่งต่อจ้ะ
สวัสดีค่ะ
ดอกไม้สีสสันสดใส
รอยยิ้มของคุณตาบุญเพ็ญ
จิตใจอันงดงามผ่านการบอกเล่าประสบการณ์ชีวิต
ดนตรีเพราะๆ
ให้อารมณ์ของความสุขดีจังค่ะ
ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันความสุขในวันนี้ค่ะ
ภาพสวยเพลงเพราะครับ
- ต้นไม้ยืนฝืนร่างอย่างเหงาหงอย
- หมู่นกน้อยแรงสิ้นโบกบินหนี
- จิ้งหรีดเร่เซซังทั้งท่าที
- คนถ้ารอดแล้งคงแทบตาย
เป็น..ความงดงามที่ตรึงตาตรึงใจ..
ขอบคุณค่ะ
- จากข้อความที่คุณนกขมิ้นทิ้งท้ายไว้ว่า "และนี้คือเรื่องราวเสี้ยวเล็กๆ ของชายชราธรรมดาๆ คนหนึ่งในชนบท ซึ่งมีความสุขกับการให้ และจิตสาธารณะ แล้วคุณล่ะ คุณมีความสุขกับชีวิตนี้แล้วหรือยัง?"
- ก็ขอตอบว่า ตายายที่ "ฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้" ก็ใช้ชีวิตหลังเกษียณในแนวทางนี้ซึ่งเป็นชีวิตที่มีความสุข (รายละเอียดอยู่ในบันทึกต่างๆ ใน Blog "Pridetoknow" ค่ะ)
- ถ้าอยู่ใกล้คงตามไปพูดคุยแลกเปลี่ยนกับคุณตาแล้วล่ะค่ะ เพราะเป็นคนคอเดียวกัน
- เห็นคุณขมิ้นไปคุยเรื่องกล้วย ที่บันทึกของท่านสน.ลำดวน ที่ฟาร์มไอดินกลิ่นไม้ก็ปลูกรวบรวมพันธุ์กล้วยเหมือนกันค่ะ รวมทั้งกล้วยนมสาว กล้วยงาช้างที่คุณขมิ้นกล่าวถึง แต่ยังไม่โตพอที่ออกปลี ที่ฟาร์มรวบรมพันธุ์ไม้หลากหลายชนิดมากค่ะ เพราะรักต้นไม้ ไม่ได้ทำเพื่อเงินทอง มีแต่จ่ายเงินทองเพื่อทำ ที่ทำแล้วมีความสุขที่คนได้ไปเที่ยวชมแล้วมีความสุขค่ะ ดังตัวอย่างไม้ที่ปลูก
-
สวัสดีค่ะ
"....คุณตาบุญเพ็ญ สุขเกษม ชายชราวัย 84 ปี ท่าทางแข็งแรง(มากๆ)และมีสีหน้ายิ้มแย้มเปี่ยมสุขอยู่ตลอดเวลา ผู้ปลูกและดูแลไม้ดอกสองข้างถนนสายนี้...."
อ่าน...และชื่นชมคุณตาผู้ให้ความสุข...
อยากทำได้อย่างนี้บ้างค่ะ...
และตามมาบอกคุณด้วยค่ะว่าต่อไปเราอาจจะไดแลกเปลี่ยนพันธุ์กล้วยกันค่ะ
ขอบคุณมากนะคะ
ความสุขรอบตัว รอบใจ...กลางใจ
ต้นไม้ ธรรมชาติ...สร้างความสุขเสมอ
ขอบคุณเจ้าของเรื่องและคนเล่านะคะ
ชื่นชมค่ะ
มาเดินเล่นในสวน ชมดอกไม้ ฟังเพลง ได้บรรยากาศมากๆ ขอบคุณค่ะ
..ความสุข..สงบ..สว่าง..ว่าง..สบาย..เกิดได้..ในทุกบุคคล ทุกรูป ทุกนาม..เมื่อเราฝึกปฏิบัติ..ละตัวและตนที่มี..ไม่ไปยึดมั่นถือมั่น..เข้าใจคำว่า..อนิจจัง ทุกขัง..อนัตตา...เมื่อนั้นเราจะอยู่สุขสัมผัสกับคำว่า..ธรรมชาติเจ้าค่ะ...ยายธี