ขยะทองคำที่สมุย
<<ขยะทองคำที่สมุย>>
เมื่อต้นเดือนพฤศจิกายน '๕๔ ฉันได้มีโอกาสไปคุยกับเจ้าของขุมทรัพย์ขยะทองคำที่สมุย เจ้าของขุมทรัพย์ฯ แห่งนี้คือเพื่อนของฉันสมัยมัธยม ครั้งนี้ฉันได้ไปหาเขาด้วยเหตุอื่น คือให้เขาช่วยจัดหาถึงหมักขยะ แต่สิ่งที่ฉันพบนั้น มากกว่าถังหมักขยะซะอีกแน๊ะ
เขาอยู่ในก๊วนเด็กเกเรประจำโรงเรียน และเป็นก๊วนเด็กหลังตลาด คือพวกเด็กที่ผู้ใหญ่ส่ายหน้าหน่ะ ... อย่าว่าเรานะในความคิดของเราพวกเธอเป็นหยั่งงั้ันจริงๆ .... แต่พอโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น เด็กกลุ่มนี้แหล่ะคือกำลังของสมุย เพราะยังอยู่ทำมาหากินในพื้นที่ ซึ่งทำให้มุมมองของพวกเขากับถิ่นบ้านเกิดชัดเจนมากขึ้นตามวัยและประสบการณ์
ฉันไม่ค่อยได้คลุกคลีกับเพื่อนที่สมุยมากนัก พอจบ ม.6 ก็ขึ้นไปเรียนที่กรุงเทพฯ และสิงสถิตย์ทำงานอยู่ที่นั่น ไม่กลับสมุย กลับมาอีกที ทั้งเพื่อน ทั้งญาติ ต้องถึงขั้นช่วยกันระลึกชาติกันทีเดียว ... เฮ๊อะ เฮ๊อะ
กลับมาที่เพื่อนคนนี้ เขาชื่อ "รัฐศักดิ์" รุ่นน้องฉัน 1 ปี ที่ทั้งฉันและเขายังจำกันได้ดี เพราะเป็นกลุ่มเด็กกิจกรรมโรงเรียนด้วยกัน
กลับบ้านคราวนี้ ฉันรู้สึกทึ่งในการเลือกอาชีพของเขา ไม่คิดว่าเขาจะกล้าแหวกความคิดนอกกรอบได้ขนาดนี้ เพื่อนคนอื่นยอมผลาญเงินทางบ้านเพื่อทำกิจการอะไรก็ได้ที่ ... ฉันนะเป็นเจ้าของกิจการนะเฟ้ย ... แต่เพื่อนคนนี้ ยอมจับงานที่หลายคนเมินหน้าหนี ...
ช่วงจบการศึกษาเขายอมเลือกกลับมาทำงานที่บ้าน แทนที่จะเลือกตอบรับทุนไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น ยอมสละสิทธิ์ทั้งที่ได้รับเลือกเป็นอันดับ ๑ เขาไม่เสียใจเพราะเขาเลือกเอง ซึ่งตอนนี้เขาได้กลายเป็นที่พึ่งพิงของเพื่อนๆ ทั้งกำลังทรัพย์และกำลังใจ ไม่เว้นแม้แต่เพื่อนที่รับทุนไปเรียนต่อแทนเขา
(หน้าโรงเก็บขยะที่กำลังจัดแพ็คขยะที่สะอาด
เพื่อเตรียมส่งออกนอกเกาะสมุย)
จากการพูดคุยกับเขาถึงการเลือกงานนี้เพิ่มอีกชิ้น ทั้งๆ ที่มีร้านแอร์ใหญ่โตในสมุย รวมทั้งเป็นที่ปรึกษาทางด้านงานช่างของเทศบาลสมุย
เขาบอกว่า เขาเลือกเพราะเขาชอบ ไม่มีเหตุผลของความชอบ อาจจะเพราะเขาจบทางด้านงานช่าง ทำให้เขาสนใจของเหลือใช้เหลือทิ้งและนำมาซ่อมแซม จนเติบโตขยายใหญ่ไปเรื่อยๆ อีกทั้งเจ้านายก็สนับสนุนด้วยเช่นกัน
ฉันไม่คิดว่าจะมีขยะทองคำมากมายขนาดนี้ เพราะ ณ ที่ปัจจุบันก็ยังแยกที่จัดเก็บเป็น ๒ จุด แยกเก็บเป็นขยะดี และขยะที่ต้องกำจัด ซึ่งมีทั้งชั้นวางของในซุปเปอร์ที่เขาโล๊ะทิ้งในสภาพยังดี ไม้แขวนเสื้อตามห้างสรรพสินค้าที่จัดเก็บเอาไว้เป็นสิบๆ ถุง ถุงพลาสติกสะอาดที่บรรจุในถุงใหญ่เพื่อเตรียมอัดแพ็ครวมกันเป็นสิบๆ ถุงเช่นกัน
โดยเฉพาะข้าวของที่เขาโล๊ะทิ้งที่ยังสภาพดีในสายตาของฉันนะ ของเหล่านั้นสามารถนำมาหมุนเวียนใช้ได้ใหม่อีกครั้ง ทั้งรถเข็นในห้างสรรพสินค้า ที่ถ้าเข็นในห้างฯ ก็สภาพแย่ แต่ถ้านำมาใช้ข้างนอก ซ่อมเปลี่ยนล้อที่บิดเบี้ยวซะหน่อย ก็สามารถนำมาใช้ในสวนในไร่ได้สภาพดีเลยหล่ะ ชั้นวางของในห้าง อุปกรณ์ต่างๆ ที่ผิดรูปแล้ว ก็มาอยู่ที่นี่
จากสายตาฉัน คนที่ผ่านเมืองใหญ่ เมืองขยะอย่างกรุงเทพฯ มาหลายปีมากมาก มาเจอขุมขยะทองคำเหล่านี้ ตื่นตามาก ถึงมันจะไม่ใช่กุดังใหญ่โต แต่ข้าวของในสายตาฉน มันคือขยะทองคำ
ยังต้องตามติดงานของเขาอีกต่อไป เพราะล่าสุดเขาบอกว่า กำลังขยายพื้นที่เก็บของที่อัดรวมแพ็คไปยังอีกที่หนึ่ง เพราะสถานที่ปัจจุบันโดนติงมาแล้วเรื่องความเป็นระเบียบ เนื่องจากข้าวของเริ่มเย๊อะขึ้น
รัฐศักดิ์เขาภูมิใจกับงานของเขามาก บอกฉันว่า
เขาช่วยโลกร้อนนะ ถุงพลาสติกเขาไม่เผา เอามาอัดรวมแล้วนำไปขาย
และดูจะเป็นเจ้าเดียวของสมุยที่รับซื้อถุงพลาสติกที่สะอาดนะ
เขาบอกอย่างนั้น เครื่องอัดเขาก็ประดิษฐ์เอง ของใช้สภาพยังดีหลายอย่าง
อย่างเช่นชั้นวางของบางส่วนก็นำไปบริจาควัดหรือโรงเรียน
หรือถ้าใครมาติดต่อขอซื้อก็ขายราคาถูก
แต่ฉัีนว่าราคาถูกเป็นบ้าเลยแหล่ะ
(เครื่องอัดพลาสติกที่เขาประดิษฐ์ดัดแปลงเอง
ก่อนนำขยะถุงพลาสติกเข้าเครื่องก็บรรจุรวมในถุงใหญ่
เมื่อรวมอัดออกมาก็แพ็คใหญ่มาก ...
เขาย้ำอีกนิด
ต้องเป็นถุงพลาสติกที่สะอาดแล้วเท่านั้นเขาจึงจะรับซื้อ)
คนในพื้นที่อาจจะมองไม่เห็นคุณค่าของงานที่รัฐศักดิ์ทำ เพราะเขาเริ่มต้นทำงานด้านนี้มา ๑๐ ปีแล้วค่ะ แต่ฉัน คนที่ผ่านเมืองขยะ เมืองใหญ่มาแล้ว เขาคือ เจ้าของขุมทรัพย์ขยะทองคำ อีกคนหนึ่งในสมุย
เขายังทิ้งท้ายอีกว่า
"เขาไม่จำเป็นต้องไปภาวนาที่วัดหรอก ทำงานที่นี่ก็เหมือนไปวัดแล้วหล่ะ"
ฉันเข้าใจในคำพูดเขาเพราะคนวัดด้วยกัน แล้วคุณหล่ะเห็นอะไรในคำพูดทิ้งท้ายของเขาบ้าง
..............................
ปล.
ขอออกตัวค่ะ บทความนี้ยังขาดข้อมูล แหล่งรับซื้อขยะที่มีอีกหลายจุดมากในสมุย ... อีกทั้งไม่ได้เข้าไปดูสถานที่ทิ้งขยะของสมุยด้วยค่ะ ไม่ขอพาดพิงถึงนโยบายกำจัดของเทศบาลด้วยนะคะ บทความนี้จึงออกมาในมุมที่เพื่อนมองงานของเพื่อน ที่เปิดโอกาสให้พูดคุยและให้ข้อมูลอย่างดี คุยกันอีกเย๊อะกับรํฐศักดิ์ ในแง่ของการเติบโตทางด้านความคิดที่เกี่ยวกับงานของเขากับพื้นที่สมุย แต่ขอเก็บในมุมคุณค่าของขยะที่หลายคนมองข้ามค่ะ
นฤมล จันทรศรี (แตงไทย)
๑๖ ธ้ันวาคม ๒๕๕๔
ความเห็น (8)
..เมื่อเิ่ริ่มต้น(เกิด)..ก็..มีโอกาศเติบโต...การจำกัด กำจัด สิ่งปฏิกูลมีประวัติความเป็นมาเป็นพันๆปี..แล้ว...ตั้งแต่สมัยโรมเรืองอำนาจ..เรื่อยมาจนปัจจุบันปัญหาการเก็บขยะกำลังเป็นเรื่องใหญ่..เป็นปัญหาโลกไปแล้ว..อ้ะ..การเก็บขยะใน..นิวยอรค์มีมาเฟียครอบคลุมเป็นต้น..ขยะเวลานี้เริ่มเป็น"ทอง"ไปแล้ว..จริงๆ..อ้ะๆๆ..ยายธี..."อาจมีการแย่งชิง"ขยะ"ในเมืองเทวดาเกิดขึ้น..อ้ะ..ใครจะรู้..อิอิ"
 |
ยายธีค่ะ ... แตงคิดเหมือนกันเลยค่ะ
เพราะประกายขยะน้ำท่วมที่เมืองเทพนั่นแหล่ะค่ะ
แตงจึงลงมือเขียนงาน ขยะทองคำที่สมุย
และดีใจมากที่คนใกล้ตัวเรานี่เองที่เห็นค่าของขยะ คือเพื่อนสมัยวัยเรียนเรานั่นเอง
เขายังทิ้งท้ายอีกว่า
"เขาไม่จำเป็นต้องไปภาวนาที่วัดหรอก ทำงานที่นี่ก็เหมือนไปวัดแล้วหล่ะ"
จริง เห็นด้วยค่ะ..
เมื่อเรามาเกิด สวรรค์ก็ให้เรามีรูปร่างเป็นตัวตนที่จับต้องได้
มีกำลังกายต่างๆ กันไป.. มีกำลังที่ใจเป็นนายกายเป็นบ่าว เพราะมักมีพฤติกรรมที่ชอบทำตามใจคิด.. มีทรัพยากรไว้เลี้ยงชีพจากผู้ที่เลี้ยงดูเราเป็นเบื้องต้น..
อยู่แบบเศรษฐกิจพอเพียง เบื้องต้นก็คือ อยู่กับปัจจุบัน นั่นคือ ใช้ทั้งกำลังกายและกำลังใจ ให้เป็นประโยชน์นั่นเอง
การได้พิจารณาทุกสรรพสิ่งที่ได้พบอย่างเข้าใจ ถือว่าได้บรรลุธรรมสูงขึ้นอีกขั้น โดยไม่ต้องเสียเวลาไปค้นหาสิ่งที่อยากรู้... ซึ่งเมื่อรู้แล้วจะมีประโยชน์อะไร ในเมื่อสิ่งที่อยู้ใกล้มือยังไม่ได้พิจารณาให้รู้ให้เข้าใจให้เกิดประโยชน์อย่างถ่องแท้เลย..
เดินทางที่ถูก ที่ตนเองชอบ ก็ประสบผลสำเร็จได้ในชีวิต...เป็นแบบอย่างที่น่ายกย่องมากครับ..ยินดีด้วยที่มีเพื่อนที่ดี ที่ประสบผลสำเร็จในอาชีพที่คนเมิน...ขยะทองคำ..สวัสดีครับ
ทึ่งการทำงาน
สบายดีไหมครับ
ไม่ได้ข่าวเลย
คิดถึงๆๆ
สวัสดีค่ะ อ.ขจิต
ช่วงนี้แตงกลับมาอยู่บ้านที่สมุย และทำงานประจำที่สมุยแล้วค่ะ
แตงก็คิดถึงบ้านที่ G2K จังค่ะ
เดือนก่อน เจ้าท่าเกาะสมุย ชวนไปฟังความคิดเห็นการสร้างท่าเรือสำราญ
สมุยเจริญมาก