มนุษย์กับการเรียนรู้ คาบที่ 3

สวัสดี ผู้ร่วมเดินทางทุกคน

การสอนวันที่ 2 ธันวาคม 2554 มีผู้เข้าเรียนไม่มาก เป็นเทศกาลเฉลิมฉลองวันคล้ายวันสถาปนามหาวิทยาลัยมหาสารคาม และเป็นศุกร์หยุดยาว ให้ทุกคนระลึกถึงคุณของพ่อและพ่อหลวงของปวงชน.......วันนี้ผมจึงไม่ได้สอนเนื้อหา.... แต่เน้นสอนสิ่งที่นิสิตแต่ละคนจับใจความได้ จากการเข้าฟังธรรมะจากหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชโช ในวันที่ 30 พฤศจิกายน 2554 ที่ผ่านมา 

ประเด็นสำคัญที่สุดของการเรียนวันนี้คือ ให้นิสิตแยกให้ออกระหว่างคำว่า "คิด" กับ "รู้" โดยเริ่มให้พวกเราสังเกตอาการ "คิด" และ "เผลอคิด" เพราะเมื่อรู้ว่าเมื่อกี้ เผลอคิดไปแล้ว แสดงว่า ได้ "รู้" แล้ว  เนื่องจากหลวงพ่อสอนเราว่า "คิด" กับ "รู้" ไม่เกิดพร้อมกัน และตัวที่ทำหน้าที่ดังกล่าวนี้คือ "จิต" ซึ่งหลังจากมาพิสูจน์ดู สังเกตดู ก็เป็นแบบท่านว่าจริงๆ

ผมเริ่มโดยการให้นิสิตรวบรวมสติมาไว้ที่กายใจก่อน จากนั้นให้นิสิต สังเกตลมหายใจพร้อมกับนับ หายใจเข้า หายใจออก นับหนึ่ง หายใจเข้า หายใจออก นับสอง .... แบบนี้ไปเรื่อยๆ แล้วถามคำถามนิสิตว่า ใครเห็นว่าพวกเขาเผลอไป คือลืมนับไปตั้งแต่เมื่อใด เห็นความเผลอลืมนับหรือไม่ ...... หลังจากถาม มีนิสิตเพียงคนเดียวที่ยกมือ 1 คน .....ไม่ได้เกินความคาดหวังนัก.....สักวันข้างหน้าพวกเขาจะเข้าใจ

ที่ประทับใจมากๆ คือหลังเลิกสอน มีนิสิตคนหนึ่งเดินมาคุยกับผม หลังจากคุยพบว่าเขากำลังปฏิบัติธรรมอยู่... และทำมานานแล้ว ถึงแม้ว่าจะเป็นแนวสมถะ แต่ผมว่าสิ่งที่เขาทำก็เสริมเติมศรัทธาเขามากทีเดียว

อ.ต๋อย