หลวงปู่ชอบ ฐานสโม วัดป่าโคกมน จ.เลย กับยอดคนของแผ่นดิน
ช่วงประสบอุทกภัยที่ผ่านมา ไม่มีอะไรดีไปกว่าการหาที่พึ่งทางใจ การอ่านหนังสือธรรมมะก็เป็นกิจกรรมหนึ่งของผม หนังสือธรรมะเล่มหนึ่งที่ผมอ่านแล้วได้ความสุขทางใจมากเลยคือหนังสือ "พระคุณเจ้า หลวงปู่ชอบ ฐานสโม" ที่เขียนเกี่ยวกับชีวประวัติ ธรรมเทศนา และปฏิปทา ของหลวงปู่ชอบ วัดป่าโคกมน ต.ผาน้อย อ.วังสะพุง จ.เลย เรียบเรียงโดยคุณสุรีพันธุ์ มณีวัต ตั้งแต่ พ.ศ. 2529
หลวงปู่ชอบท่านเป็นอริยสงฆ์ที่ชอบโดดเดี่ยวเที่ยวธุดงค์ไปอยู่ในป่า ทำในสิ่งที่บุคคลอื่นทำได้ยาก ไม่ชอบเกี่ยวข้องกับหมู่ชนพระเณร เป็นผู้มีความองอาจเด็ดเดี่ยวอดทนเป็นเลิศ ไม่กลัวความทุกข์ยากลำบาก เสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย กล้าได้กล้าเสียในการปราบกิเลส ถึงกับพระอาจารย์มั่นออกปากชมท่ามกลางสภาสงฆว่า “ให้ทุกองค์ภาวนาให้ได้เหมือนท่านชอบสิ ท่านองค์นี้ภาวนาไปไกลลิบเลย”
ท่านสามารถแสดงธรรมและสนทนาธรรมเป็นภาษาต่างๆ ได้หมด เพียงกำหนดจิตดูว่าภาษานั้นเขาใช้พูดกันว่าอย่างไร ท่านสามารถแสดงธรรมโปรดเทวดา พญานาค ตลอดจนภพภูมิต่างๆ ได้
หนังสือเล่มนี้อ่านแล้วได้คุณค่าทางจิตใจอย่างมาก และแฝงไปด้วยความสนุกสนานแทบทุกหน้า มีอยู่ตอนหนึ่งที่ผู้เขียนเขียนถึง "หลวงปู่กับยอดคนแห่งแผ่นดิน" อ่านแล้วหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง โดยเขียนไว้ตอนหนึ่งว่า...
หลวงปู่เป็นพระป่า อยู่แต่ในป่าในเขาจนชิน และดูเหมือนจะไม่รู้จักโลกภายนอกที่ว่าเจริญของคนกรุง ท่านมักจะอยู่กับพวกยาง พวกกะเหรี่ยง พวกชาวไร่ เป็นปกติ ไม่คุ้นเคยต่อการพบคนใหญ่คนโตที่มีชื่อเสียงของจังหวัดหรือบ้านเมืองเลย
วันหนึ่งเมื่อท่านไปเยี่ยมหลวงปู่ขาว อนาลโย ที่วัดถ้ำกลองเพล ขณะนั้นพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว จะเสด็จพระราชดำเนินมากราบหลวงปู่ขาวเป็นวาระแรก ทางบ้านเมืองจึงมาส่งข่าวให้ทางวัดเตรียมตัวรับเสด็จ หลวงปู่ทราบว่าเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินจะเสด็จ ก็เตรียมหนีทันที หลวงปู่ขาวซึ่งบ่นเช่นกันว่า ไม่ทราบว่าจะพูดด้วยอย่างไร ขอให้หลวงปู่อยู่ด้วยกันเป็นเพื่อน
อ้อนวอนกันจนสุดท้ายหลวงปู่ก็ใจอ่อน ยอมอยู่ด้วยโดยเป็นที่เข้าใจว่า ท่านจะไม่ต้องพูดอะไรเลย และหลวงปู่ขาวก็ไม่ต้องพูดอะไรเท่าไรนัก ด้วยทางบ้านเมืองจะมาช่วยดูแลกำกับด้วย
ถึงวันกำหนด หลวงปู่ทั้งสององค์ ก็ครองจีวรอย่างเรียบร้อยรออยู่จนเย็น ท่านก็บ่นกันว่า
"ไม่เห็นมา ให้รออยู่" องค์หนึ่งบ่น
"นั่นซิ ไม่เห็นมา มีแต่ทหารสองคนพ่อลูกมาคุยอยู่เป็นนานสองนาน"
"คนพ่อเพิ่นงามกว่าลูกนะ" ท่านวิจารณ์กัน
หลวงปู่ทั้งสององค์หัวเราะจนองค์งอ เมื่อพระเณรช่วยกันชี้แจงว่า
"พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว...เสด็จพระราชดำเนินแล้ว พร้อมด้วยพระบรมโอรสาธิราช...ที่หลวงปู่ว่าทหาร 2 คน พ่อลูกนั่นแหละ..."
...ในภายหลังผู้เขียนได้โอกาสกราบเรียนถามหลวงปู่ขาว ว่า
"ทำไมหลวงปู่ไม่รู้จักพระเจ้าอยู่หัว และทูลกระหม่อมฟ้าชายล่ะ" ท่านก็ว่า
"ไม่เห็นมีขบวนแห่"
ส่วนหลวงปู่ชอบ เมื่อกราบเรียนถามคำถามเดียวกันนั้น ท่านก็ยิ้มอายๆ ตอบผู้เขียนว่า
"นึกว่าจะใส่ชฎา"
ความเห็น (5)
มากราบนมัสการหลวงปู่ชอบด้วยความนับถืออย่างยิ่งครับ
เคยอ่านเรื่องราวของหลวงปู่ชอบ แต่ไม่เจอเรื่องนี้ เป็นเรื่องที่น่ารักดีค่ะ
พระสมัยก่อนที่คนรุ่นหลังให้ความศรัทธา ต่างมีวัตรปฏิบัติเฉพาะตนที่น่าเลื่อมใส และน่าแปลกนะครับที่ผู้คนใกล้ ๆ ท่าน ดูเหมือนจะให้ความศรัทธาท่าน น้อยกว่าคนแดนไกลที่ตั้งใจดั้นด้นไปเคาระสักการะท่าน
แก้ไข วรรคท้าย ..ไปเคารพสักการะท่าน
มีอีกหลายเรื่องที่สนุกๆมากๆ เช่น การอยู่กับเสือ เทวดามาใส่บาตร เทศนาโปรดเทวดา นาค คนพม่าช่วยให้พ้นภัยจากทหารอังกฤษตอนสงครามโลกครั้งที่ 2 ฯลฯ และอ่านแล้วน้ำตาซึมสงสารท่านก็ตอนชีวิตวัยเด็ก ท่านเป็นลูกคนโต ทำงานหนัก ลำบากมาก ไปหาอ่านนะ