บทส่งท้าย - การแข่งขันกระโดดร่มนานาชาติ.ครั้งที่ ๑
* ร่มตอนสุดท้ายกำลงจะลงสู่พื้น..
ผู้เขียนได้แต่สงสารผู้พิพากษาเพราะพี่แกรับทุกเรื่องครับ ดูสิเรื่องที่ดินระหว่างไทยกับเขมร ก็ ยังไม่จบสิ้นเสียที. ผู้เข้าแข่งขันเองคงรู้กติกาหมดแล้วและทำได้อย่างถูกต้อง เพราะการแข่งขันกระโดดร่มนั้น ปกติจะแบ่งได้ดังนี้ :
๑.ประเภทแม่นยำ.Accuracy Skydiving Form. การจัดแข่งขันประเภทแม่นยำนั้น มีการแบ่งการแข่งขันออกเป็นแบบทีม Team.และบุคคล. Individual. นักโดดส่วนใหญ่จะขึ้นไปที่ความสูงประมาณหนึ่งพันเมตรแล้วกระโดดร่มลงมา ปกติจะกระโดดจากเฮลิคอร์ปเตอร์.ทุกคนเริ่มบังคับร่มเพื่อให้มาลงบนเบาะที่ทางกรรมการได้จัดวางไว้บนพื้นเรียบ โดยพยายามให้ส้นเท้ามาวางใกล้จุดวงกลม บนแผ่นเบาะสี่เหลี่ยมให้ใกล้ที่สุด. ผมสังเกตเห็นว่าผู้แข่งขันต้องเหยียดเท้าออกมาทุกคน เพื่อให้แตะจุดศูนย์กลางให้ได้.ไม่ผิดกติกาครับ.ทันทีที่วางส้นเท้าลงสัญญานไฟที่ติดตั้งไว้รอบๆเบาะนั้น ก็จะแสดงตัวเลขให้กรรมการและผู้ชมเห็นว่าผู้แข่งขันคนนั้น วางส้นเท้าห่างแค่ไหน ? เช่น 13 หมายถึงห่าง ๑๓ นิ้ว. ท่านอาจจะสงสัยว่าเวลาที่ร่มลงมานั้นจะไม่มาชนกันหรือ ? ไม่หรอกครับ เพราะตอนที่ทำการปล่อยตัวนักโดดนั้น เขามีจนท.ปล่อยตัวที่เรียกว่าจั๊มมาสเตอร์ เป็นผู้ควบคุมการปล่อยตัว. Jump Master. จนท.ผู้นี้จะคอยกะเวลาและระยะห่าง เพื่อมิให้ร่มเกิดการชนกันหรือลงพื้นพร้อมกัน จริงๆแล้วอาจจะมีบ้างแต่ผู้เข้าแข่งขันจะต้องรู้วิธีแก้ไข มิฉะนั้นจะต้องเสียคะแนนไปแบบมิได้ตั้งใจ. แถมต้องเจ็บตัวอีกต่างหาก. หัวด้วยครับ ถ้าหัวเกิดกระแทกกัน.
๔๐.ใครหลับก็หลับไประวังร่มไว้บ้าง.-ใต้ต้นไม้ในสนามแข่งที่พัทยาใต้.
เรื่องความเร็วลมนั้นถือว่าเป็นเรื่องสำคัญมากครับ สำหรับการแข่งขันกระโดดร่ม มีบางช่วงที่บรรดานักโดดและกรรมการ.รวมทั้งจนท.ติดต่อได้พักผ่อนกัน๑-๒ ชั่วโมงเนื่องจากลมแรงไม่สามารถทำการแข่งขันได้. ถ้ายังดื้อแข่งต่อไปอาจทำให้แช๊มป์ต้องเสียไปอย่างง่ายดาย. เพราะความแรงของลม. อาจจะทำให้ลงมานอกกรอบสี่เหลี่ยมได้. ไหนจะต้องมาร้องเรียนกันภายหลังให้เสียเวลากรรมการเปล่าๆ หยุดพักรอลมดีกว่า.*ภาษาอังกฤษนั้นที่จริงผมไม่ทราบมาก่อนว่าควรจะเขียนอย่างไร ? จึงคิดเอาเองตามความเข้าใจซึ่งอ่านแล้วน่าจะเข้าใจได้แต่..เกรงจะถูกผู้อ่านที่เป็นนักกระโดดร่มอ่านพบแล้วด่าตามหลัง. ถ้าด่าด้านหน้ามองเห็นก็พอจะหลบได้บ้าง..แต่เล่นด่าตามหลัง.หลบไม่ทัน. อ่านก่อนสิครับ..ถ้ามัวแต่โมโหหรือหาว่าผมเขียนมาได้ยังไง ?ระวังร่มไม่กางน๊ะ.ก่อนนำเรื่องลงผมสอบถามหลายที่แล้วดังนี้ : ที่แรกผมสอบถามผ่านเน็ท เป็นหน่วยงานเอกชนที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับการใช้ ร่ม เครื่องบิน พารามอเตอร์ แฮ๊งกรายเดอร์..อยู่ที่ศรีราชานี่เอง !ขอบคุณที่แจ้งมาแต่ถ้าผมไม่ตรวจสอบ..ขายหน้าตายเลยเพราะอ่านแล้วแย่..แย่กว่าที่ผมเขียนเองเสียอีก. ข้อ๑ - ๓ พอเข้าใจได้แต่มาเจอข้อ๒.ต้องยกเลิกไปเลย เพราะอ่านแล้วขำๆดีครับ..คิดว่าแปลมาจากเครื่องแปลเป็นแน่!เพราะแปลการกระโดดร่มแบบเกาะหมู่ว่า.Island Group.ไอแลนด์ = เกาะ. / กรู๊ฟ = หมู่ หรือคณะ. ถ้าไม่ตรวจสอบก่อน..สงสัยตายทั้งหมู่หรือไม่ก็ต้องตายกันทั้งเกาะแน่.
๒.ประเภทเกาะหมู่. Formation Skydiving Form.ปกติแล้วการกระโดดร่มแบบเกาะหมู่ จะต้องขึ้นไปสูงกว่าการกระโดดร่มแบบแม่นยำ ดังนั้นผู้เข้าแข่งขันทุกคนจึงต้องไปรายงานตัวที่เต็นท์อำนวยการ เพื่อถูกนำไปขึ้นรถและไปขึ้นเครื่องต่อไปที่สนามบินอู่ตะเภา ทุกทีมจึงต้องรีบไปรายงานตัว ตามเวลาที่ได้กำหนดไว้และได้แจกสูจิบัตรให้ทุกทีมไปแล้ว เร็วเข้าเดี๋ยวจะไม่ทันเครื่อง ! Hey you better hurry up otherwise you may missed the flight ! ทุกคนจึงต้องมาในชุดกระโดดร่มพร้อมทั้งอุปกรณ์ที่ต้องใช้ Jump Suit with your gears. พร้อมแล้วก็มุ่งหน้าสู่สนามบินทันที.ก่อนที่จะไปที่สนามบินนั้นผมเคยเห็นหลายๆทีมมักจะทำการซ้อมอยู่บนพื้นในขณะที่ว่างอยู่ แม้จะอยู่ที่สนามบินแล้วก็ตามถ้ายังพอมีเวลาเขาก็ยังทำการซ้อมกันอยู่เสมอๆ มิฉะนั้นจะไม่มีคำว่าซ้อมอยู่ในดิคชันนารี่. Rehearsal. เมื่อเครื่องขึ้นไปพอถึงระยะแล้วนักโดดร่ม จะรีบกระโดดออกจากเครื่องบินทันที โดยการควบคุมของจนท.ซึ่งเรียกกันว่าจั๊มมาสเตอร์ Jump master.เมื่อลอยตัวแล้วต่างคนต่างก็ต้องพยายามนำตัวเองมาเกาะกันให้ได้ ต้องใช้เวลาให้น้อยที่สุด.บ่อยครั้งที่ นักกระโดดร่มพยายามเกาะหมู่กันให้มากที่สุด แล้วทำการบันทึกลงในกินเนสบุ๊ค น่าเสียดายครับที่ผมไม่มีข้อมูล การกระโดดร่มแบบเกาะหมู่ในต่างประเทศ.มาเขียนให้ท่านผู้อ่านได้ทราบกัน.
๔๑. การกระโดดเกาะหมู่บันทึกสถิติโลก. - ขอบคุณภาพจากเน็ท.
หลายปีที่ผ่านมา ช่วงครบรอบวันเกิดในหลวงของชนชาวไทยนั้น มีนักโดดจากทีมต่างๆและนักโดดร่มแบบอิสระ จากประเทศไทยและต่างประเทศ มารวมตัวกันเพื่อกระโดดร่มแบบเกาะหมู่ได้มากที่สุด นักโดดมีระดับจากกองทัพเรือ ก็ได้ร่วมงานด้วย. แถมยังมีการบันทึกไว้ในกินเนสบุ๊คด้วยน๊ะ ถ้าผมบอกสถานที่..ซึ่งบรรดานักโดดได้พร้อมใจกันกระโดดร่มลงมา ท่านต้องร้องอ๋อเป็นแน่ !ที่ท้องสนามหลวงในกรุงเทพ ฯนี่เอง !กรุงเทพมหานคร..อมรรัตนโกสินทร์ มหิน ท ร า.. การกระโดดร่มจำนวนมากนั้น ปกติจะใช้เครื่อง ซี ๑๓๐ ถ้ามากกว่านั้นก็ต้องเป็นเครื่องซี ๑๔๑ แต่การกระโดดระดับที่ต้องทำการบันทึกลง กินเนสบุ๊คนั้น ถ้าจำไม่ผิดผู้เขียนคิดว่า มีการใช้เครื่องทหารของทอ.อม.ที่ใหญ่ที่สุด ในขณะนี้คือเครื่อง ซี - ๕ C - Five.ผมยังจำได้ว่าช่วงที่กำลังศึกษาภาษาอยู่ที่สถาบันภาษาของทอ.อม.ที่ลั๊คแลนด์ เครื่องรุ่นนี้กำลังอยู่ระหว่างทำการทดลองบิน ขึ้น-ลง วันละไม่รู้กี่เที่ยว?เคยแหงนดูเวลาที่เครื่องรุ่นนี้บินผ่าน และคิดว่าใหญ่โตจริงๆ ขนาดช่องเก็บล้อยังใหญ่กว่าบ้านของคนไทยบางคนเป็นแน่ *เขาบอกว่าเครื่องนี้เป็นเครื่องบินที่ใหญ่ที่สุดในโลก. แต่ผมเคยดูทางสารคดีเขาว่า เครื่องบินบรรทุกที่ใหญ่ที่สุดในโลกใบเดียวกันนั้น น่าจะเป็นเครื่องของรัสเซีย..เสียดายที่จำชื่อไม่ได้เสียแล้ว.
๔๒. ประเภทเกาะหมู่. Relative Work. - ยังไงๆก็ไม่ใช่. Island Group.
ขณะเขียนเรื่องนี้ ยังไม่มีการทำลายสถิติของการกระโดดแบบเกาะหมู่ในครั้งนั้นจึงถือได้ว่าสถิติการกระโดดร่มแบบเกาะหมู่นั้น ยังอยู่กับประเทศไทย ในย่านเอเชียตะวันออกเฉียงใต้. ไชโย ! ช่วงนี้กรรมการบนเครื่องจะจดบันทึก และให้คะแนนไปพร้อมกับกรรมการด้านล่าง. ซึ่งกำลังเฝ้าดูการแข่งขันอยู่ที่หน้าจอ. เมื่อเกาะกันได้สมบูรณ์ดีแล้วนักโดดทั้งหมดก็ยังต้องเกาะกันให้นานตามที่กำหนดไว้ในระเบียบ การแข่งขัน.หลังจากนั้นก็ทยอยกันออกมาตามที่ได้ตกลงกันไว้ เพื่อหลีกเลี่ยงอุบัติ เหตุ หรือการกระแทกจากการชนกันของร่ม. บ่อยครั้งหลังจากที่นักโดดบางทีมได้แยกตัวแล้ว แต่ยังคงอยู่สูงพอประมาณ ลมบนแรงครับจึงทำให้มีนักโดดบางคนไม่สามารถมาลงที่บริเวณสนามแข่งขันได้.พนักงานขับรถ. ต้องขับรถไปรับกลับมา บางคนไปตกริมทะเล บางคนไปตกตามหมู่บ้านจัดสรรก็มีครับ. สงสัยจะไปดูที่ไว้ก่อน พอแข่งเสร็จค่อยกลับมาจอง. พอร่มกางแล้วส่วนใหญ่มักจะปลอดภัยดีครับ.ท่านอาจจะไม่เชื่อก็ได้มีบางทีมที่ชอบทำพิเรน พอร่มลงมาในระยะต่ำดูสิ !Cut away.พี่แกคัทอเวย์เสียงดังวื๊ด.คนดูร้องกันลั่นไปหมด พอร่มหลุดจากตัวนักโดดบ้าบิ่นคนนั้น.พี่แกรีบเปิดร่มช่วยทันเวลาเหมือนกัน Reserve.ผู้ชมที่แหงนคอดูอยู่ต่างพากันโล่งใจไปได้.ทีหลังอย่าทำอีกน๊ะ !
๔๓. นักโดดลงสนามอย่างปลอดภัย..จึงทำให้พี่ปอและน้องร่วมพากันผิดหวัง.
พอลงถึงพื้นได้ไม่นานเราพบว่า.พี่น้องคนไทยนั้นแท้จริงแล้วยังน่ารักอยู่มาก. พี่แกนั่งรถสองแถวแล้วนำตัวร่มมาส่งคืนที่เต็นท์อำนวยการครับ.ที่จริงผมยังอยากจะเขียนต่ออีกแต่คงต้อง ขออภัยที่ผู้เขียนไม่ทราบข้อมูลที่ละเอียด และถูกต้องไปกว่านี้จึงเกรงว่า..ผู้เขียนอาจจะถูกผู้ที่รู้จริงตำหนิเอาก็เป็นได้.ข้อข้ามไปเลยน๊ะครับ. เอ้าพอทีมนี้ลงมาเรียบร้อยดี กรรมการก็จะประกาศเรียกทีมต่อไปให้มารายงานตัว แล้วนำขึ้นรถไปส่งเพื่อทำการกระโดดในเที่ยวต่อไป หมุนเวียนกันเช่นนี้จนกว่าจะจบการแข่งขันในแต่ละประเภท แล้วทำการรวมคะแนนไว้.
๓.ประเภทต่อร่ม.Relative Skydiving Form. การกระโดดร่มแบบนี้ นักโดดทุกคนก็จะต้องไปขึ้นเครื่องที่สนามบินอู่ตะเภาเพื่อทำการกระโดดลงมายังสนามแข่งขันแต่สามารถทำการกระโดดออกจากเฮลิคอร์ปเตอร์ได้เหมือนกัน ปกติต้องกระโดดมาจากระยะสูงพอสมควร.ผมดูจากทีวีเมื่อเร็วๆนี้เองที่ประเทศสหรัฐอเมริกา เขาทำการต่อร่มกันได้มากที่สุด โดยบรรดานักโดดได้ต่อกันเป็นรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูน. ยังไม่มีใครทำลายสถิติได้เลย. กว้างและสูงมากครับแต่ผมจำตัวเลขไม่ได้แล้ว การกระโดดแบบนี้ต้องใช้ความชำนาญมากทีเดียว มิฉะนั้นถ้าเกิดผิดพลาดขึ้นจะทำให้ร่มพันกัน และอาจถึงแก่ชีวิตได้เช่นกัน.
๔๔.นักโดดร่มสาวนย.คว้าถ้วยมาครองตามที่คาดหวังไว้.- ที่พัทยาใต้. ปี๒๕๓๐.
การแข่งขันกระโดดร่มนานาชาติ.มีระยะเวลาการแข่งขันจริงประมาณ๑๕ วันชีวิตของจนท.ประจำทีมอย่างผมและวินัยก็ต้องตื่นกันแต่เช้า เข้าสนามพร้อมทีมที่ตนเองประจำอยู่ อาหารการกินก็ซื้อกินกันข้างๆสนามแข่งนั่นเอง ! บางครั้งหัวหน้าทีมหรือผู้จัดการทีมก็ชวนไปดื่มกาแฟด้วย ผมสาธยายมาครบสามประเภทแล้ว..จึงขอขอบคุณผู้ที่ให้รายละเอียดอย่างถูกต้องมา ณ ที่นี้ด้วยครับ.ร.ท.ปรีชา ปุ่นเอี่ยม รน. ข้าราชการบำนาญทร.และผู้ที่ให้ความกระจ่างในชื่อประเภทต่างๆ ของการกระโดดร่มอย่างถูกต้องมา ณ ที่นี่ด้วยครับและขอนำเอกสารแนบมายืนยันด้วยครับ :
สวัสดีครับพี่โต.
จากการสอบถามผู้รู้ น.ต.สวาท เย็นสบาย. แปลได้ตามข้างล่างครับรับรองว่าถูกต้องเพราะสวาทเป็นนักกีฬาโดดร่ม ทร. มาหลายปีครับ ผมอ่านเรื่องที่พี่โตแนบมาด้วยแล้ว รู้สึกว่าพี่เขียนได้ดีมากนะครับ รักและเคารพเสมอครับ.
ปรีชา
-----Original Message-----
From: panpong lertboonchoo [mailto:[email protected]]
Sent: Saturday, November 26, 2011 10:43 PM
To: [email protected]
Subject: Need Help.
สวัสดีครับปรีชา..ตามที่คุยทางโทรศัพท์เมื่อคืน ผมอยากถามศัพท์ในการกระโดดร่มดังนี้ :
๑. การกระโดดประเภทแม่นยำ.= .....Accuracy.
๒. การกระโดดประเภทต่อร่ม. = ......Canopy Relative Work.
๓. การกระโดดแบบเกาะหมู่. = ......Relative Work.
สามข้อนี้ เรียกในภาษาอังกฤษว่าอย่างไร ? ผมจะนำไปประกอบกับเรื่องที่กำลังจะเขียนลงในบล๊อค.
ขอบคุณล่วงหน้าครับ..
พ.จ.อ.พันธ์พงศ์ เลิศบุญชู.
* ขอบคุณ รท.ปรีชา ปุ่นเอี่ยม ร.น. ผู้ประสานงานจากบริษัทออยล์เท๊กซ์ ในเครือขุดเจาะน้ำมันสัตหีบมา ณ ที่นี้อีกครั้ง.
๔๕.ผู้เขียนถูกหน.ทีมสิงคโปร์เกี่ยวไปด้วยเสมอๆ.-ที่ร้านอาหารในพัทยา.
ผมดูทีวีเมื่อเร็วๆนี้ที่สหรัฐอเมริกา เขาทำการต่อร่มกันได้มากที่สุดบรรดานักโดดได้ต่อกันเป็นรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูน.ยังไม่มีใครทำลายสถิติได้เลย.กว้างและสูงมากแต่ผมจำตัวเลขไม่ได้แล้ว การกระโดดแบบนี้ต้องใช้ความชำนาญมากทีเดียวมิฉะนั้นถ้าเกิดผิดพลาดขึ้นจะทำให้ร่มพันกัน และอาจถึงแก่ชีวิตได้เช่นกัน. ชีวิตของจนท.ประจำทีมอย่างผมและวินัย ก็มักจะได้รับเชิญจากทีมต่างๆหลังการแข่งขัน ในแต่ละวัน..เอาก็เอาครับ..อย่างน้อยเพื่อสัมพันธภาพระหว่างเรา เราจึงตอบรับเสมอ เขาตั้งใจเชิญทั้งทีจะปฎิเสธทำไมล่ะ..จริงไหมครับ ?
Sing. Team. : Hey Pong ! Can you go out with our team for drinking
and dinner tonight ?
Writer. : Sure , when do you ready ? Can I take Winai too ?
Sing.Team. : OK ,You going to see us at the hotel around 1800
Hrs.We are planning to stop at Bar Beer first before
eating.
Writer. : All right see you then.
บางครั้งหัวหน้าทีมหรือผู้จัดการทีม ก็ชวนไปดื่มกาแฟด้วย หลังจากลูกทีมเริ่มออกเดินทางไปทำการแข่งขันแล้ว บางครั้งก็หิ้วอาหารกล่องมาฝากด้วย เห็นไหมครับว่าคนเรานั้นถ้าให้บริการเขาด้วยดีล่ะก็ ! ความดีมักจะตอบสนองเราอย่างรวดเร็ว.แม้หลายๆคนยอมที่จะรอถึงชาติหน้า สำหรับผมคงไม่ต้องหรอกครับเพราะยังไงๆมันก็ฟ้องด้วยภาพอยู่แล้วนี่นา..ผมกับวินัยไม่เคยคิดที่จะรอใดใด? แม้ไม่มีใครมาชวนเราก็ออกหากินกันเองอยู่แล้วช่วงที่มาเป็นจนท.ประจำทีมนั้น ผมนำรถคู่ชีพมาใช้ คาวาซากิรุ่นนินจา.ระหว่างมาทำงานที่นี่เงินก็พอมีครับไม่เห็นจะต้องมารอเงินหลวง หรือเบี้ยเลี้ยงใดใดเลยนี่นา..แม่นบ่ ? มื้อเย็นนั้นเราชอบมากเพราะก่อนจะเลิกแข่งในช่วงบ่าย มักจะมีหลายๆทีม มาชวนไปดินเนอร์และดื่มกันเสมอๆ..ชอบสิครับ.แต่ถ้าไม่สะดวก..เราก็ขอเลื่อนเป็นวันถัดไปครับ ไม่เสียน้ำใจด้วย.เรากลับไปอาบน้ำกันก่อนเสมอเพราะเวลาเมาแล้วผมมักไม่อยากอาบน้ำ คืนนี้ผมกับวินัยและทีมสิงคโปร์จึงมีโอกาสไปลุยพัทยากันอีกครั้ง..เชียร์..แม้จะเพิ่งกินอาหารแบบราชามาจากในเมืองแต่ผมก็ไม่เคยกังวลใดใด ?ที่ต้องกลับมานอนแบบยาจก หลับแล้วก็เหมือนกันหมดต่างกันที่ใครกรนดังกว่ากันเท่านั้นเอง ! ผมรู้สึกโล่งอกเป็นอย่างยิ่งที่ได้เขียนถึงประเภทของการแข่งขันและจบลงเสียที.เช้าวันนี้เรากลับมาที่สนามแข่งตามปกติและสังเกตว่าทีมที่มาแข่งขันเริ่มลดน้อยลง พอช่วงสายจึงรู้ว่า.บรรดาทีมต่างชาติที่แข่งขันแล้วไม่ผ่านรอบคัดเลือก เขาก็เริ่มทยอยกลับไปกันแล้วหลายทีม โดยบางทีมไปเที่ยวที่อื่นต่อหลังการแข่งขัน ถือโอกาสพักผ่อนก่อนกลับบ้าน. พรุ่งนี้เป็นวันตัดสินแล้วครับว่าทีมใด จะได้ครองถ้วยประเภทใด ? เท่าที่ผมตามเกาะสถานการณ์อยู่พบว่า.ทีมนักโดดสาวนย.ไทยยังมีโอกาสได้ถ้วยมาครองด้วยครับ พวกเธอก็สามารถทำได้จริงๆครับ คว้าถ้วยมาครองอย่างนิ่มๆหนึ่งถ้วย.
๔๖.นักโดดร่มทั้งหมดและจนท.ร้องเพลงอำลากัน-ในสนามแข่งพัทยาใต้.ปี๒๕๓๐.
รางวัลในการแข่งขันนั้นก็เหมือนทั่วๆไปคือ มีรางวัลประเภทแม่นยำ ,ประเภทต่อร่มและประเภทเกาะหมู่ แบ่งเป็นที่หนึ่ง-สองและที่สาม.แจกรางวัลแล้ว ก็เป็นอันจบสิ้นการแข่งขัน.มีพิธิปิดการแข่งขันในสนามแข่งอย่างสมบูรณ์ เพราะเที่ยวนี้ทางกรมอุตุนิยมแจ้งว่า..ท้องฟ้าโปร่งครับ ใครจะซักมุ้งก็ควรจะรีบๆกันหน่อย.หลังจบการแข่งขันแล้วนักโดดร่มที่อยู่ในสนามแข่งทั้งไทยและเทศ. รวมจนท.ประจำทีมต่างๆ.วิ่งกรูกันเข้ามาในสนามแข่งเหมือนกับได้นัดกันไว้ ใครอยู่ทีมใดและอยู่ใกล้ใครก็มา กอดแขนกันเป็นวงกลมและร่วมร้องเพลงโอแลงไซ เป็นภาษาอังกฤษ พอจบเพลงแล้วต่างคนต่างก็แยกย้ายกลับที่พัก.นักโดดหลายคนสบายแล้วครับเพราะทำหน้าที่ได้สมบูรณ์ เราสองคนยังมีหน้าที่ต้องรับทีมต่างๆ เพื่อส่งกลับไปที่สนามบินดอนเมืองก่อนจึงจะเป็นอันเสร็จสิ้นภารกิจ..อย่างสมบูรณ์..
๔๗.เวลาว่าง เราจะนั่งคุยกันใต้ต้นไม้-ข้างสนามแข่งเสมอๆ. เพราะเรามิใช่นักโดด.
เริ่มกันเย็นนี้เลยครับคือทีมอาหรับอิมิเหรด ตามด้วยทีมบรูไน ผู้เขียนได้อธิบายไว้ก่อนแล้ว ตามชื่อทีมต่างๆด้านบน. ผมจำไม่ได้แล้วว่ากลับมานอนที่โรงแรม เอ๊ย ! โรงเรียนพัทยา๗ ตอนกี่โมงแต่ยังจำได้ดีว่า..เราตื่นมาช่วงสายๆแล้วเดินหลงเข้าไปที่โรงครัวสนามของนักโดดไทย. กำลังหิวทีเดียวครับ มีคนชวนกินข้าวหลวงมื้อเช้าซึ่งเป็นมื้อแรกก็เลยมิได้ขัดศรัทธา ผมกับวินัยใช้บริการเสร็จก็เตรียมเดินทางกลับสัตหีบกันเลย.จบงานแล้วนี่หว่า! ก่อนกลับนายทหารเด็กๆที่ชื่อเล่นว่า โอ๋ บอกว่าจะจ่ายเบี้ยเลี้ยงให้กับเรา ดูสิครับเวลาผ่านไปกี่ปีแล้ว ? และผมกำลังจะเขียนจบแล้วด้วยไม่เห็นมีใครเอาเบี้ยเลี้ยงใดใด ? มาให้แม้แต่บาทเดียว. ถ้าผมเขียนจบก็ถือว่าจบกันน๊ะ.หมวดโอ๋..ไม่เอาก็ได้.ผมได้รับการเลี้ยงดูจากทีมต่างๆ..หลายมื้อทีเดียวไม่สามารถนับเป็นเงินได้นอกจาก.น้ำใจ-ความอบอุ่นและสัมพันธภาพที่ดี...จากทีมต่างชาติที่มอบให้เรา ผมได้ทิปรวมแล้วประมาณ ๑,๒๐๐ บาทจากทีมบรูไนและอีก๑๐๐ ดอลล่าร์กับ๕๐๐ บาทจากทีมอาหรับอิมิเหรดเราจากกันด้วยดีและเงินก็หมดแล้วด้วย.เหลืออยู่และฝังใจผมไปนานเท่านานคือ สัมพันธภาพระหว่างเรานั่นเอง !
ขอให้ท่านที่ติดตามอ่านมาจนถึงบรรทัดสุดท้าย มีพลานามัยที่แข็งแรงครับ อย่ารีบเป็นอะไรไปเสียก่อนเพราะ ผมกำลังจะเขียนตอนที่สองต่อ เอ้า ! ถ้าท่านเป็นอะไรไปใครจะอ่านเรื่องของผมล่ะครับ..
สวัสดีครับ.
โตนี่-ฟาง.
๑๒ ธ.ค. ๕๔
๓๐ พ.ย. ๕๔
ความเห็น (3)
สวัสดีครับท่านโทนี่...
อ่านบันทึกท่านแล้ว นึกถึงนักเขียนบรรทัดทอง พตต.ประชาพูนวิวัฒน์
จะรอติดตามตอนต่อไปครับท่าน
thai marine and Cobra Gold
เหมือนและแตกต่างกันอย่างไรคะ
สวัสดีครับคุณบู..
ขออภัยที่กลับมาตอบช้าข้ามปีไปหน่อย..
- ไทยมารีนคือนาวิกโยธินไทยนั่นเอง. Thai Marines = ทหารเรือแต่ทำงานบนบก ยังขึ้นการบังคับบัญชาจากกองทัพเรือเช่นเดียวกับของอเมริกัน. Department of the Navy. ต่างกันที่ทหารนาวิกโยธินอเมริกกันมีการสนับสนุนอย่างต่อเนื่องทางอากาศ เพราะมีหน่วยอากาศยานเป็นของตนเอง. ผมเคยไปเมาอยู่แถวนั้นไม่บ่อยนัก ที่แอร์สเตชั่น คาโรไลน่าเหนือ. Air station USMC N.C.
- ส่วนค๊อบบร้าโกลด์คือชื่อรหัสในการฝึกร่วมผสม ระหว่างทหารนย.ไทยและนย.อเมริกัน. - Cobra Gold. ในช่วงต้น. หลายปีต่อมา..มีหลายประเทศขอเข้ามามีส่วนเป็นผู้สังเกตุการณ์ด้วย ในที่สุดก็เข้ามาเป็นผู้ฝึกไปด้วย. ทุกวันนี้ยังมีการฝึกอยู่ในช่วงต้นปีของทุกปี. กุมภา-มีนา. พื้นที่การฝึกได้ขยายออกไปในหลายจังหวัดของประเทศไทย.ผู้เขียนเคยมีส่วนร่วมด้วยหลายครั้ง..ที่สัตหีบ ระยอง จันทบุรี กาญจนบุรี พิษณุโลก. เสียดายที่ตอนนี้เป็นเพียงผู้ติดตามดูทางสื่อต่างๆเท่านั้น.