๔ ครั้งแล้วที่ครูวุฒิได้มีโอกาสได้ไปเมืองปากเซและปากซ่อง แขวงจำปาสัก สปป.ลาว
และก็ไไม่เคยมีครั้งใดที่ไม่ประทับใจ (แบบสุดๆ)
ทั้งผู้คนที่มีน้ำใจและเป็นมิตร (ทั้งกันและกันเองและกับนักท่องเที่ยว)
ทั้งสภาพแวดล้อม ป่าไม้ สายน้ำ สภาพทางภูมิศาสตร์ และภูมิอากาศ ที่ร่วมกันรังสรรค์ "น้ำตก" น้อย-ใหญ่หลายแห่ง ที่สวยงามตระการตา และฉ่ำเย็น
ซึ่งเป็นของขวัญล้ำค่าที่ลูกหลานคนลาวจักขาย "การท่องเที่ยว" ได้ตลอดกาล
โดยเฉพาะ "แม่พระธรณี" ที่อุดมสมบูรณ์เหลือคณานับ
อันเป็นที่มาของผลิตภัณฑ์ "อาหารปลอดภัย" ของมนุษย์
ทั้งจากธรรมชาติ และที่มนุษย์ลงมือรังสรรค์เอง
ซึ่งครูวุฒิเชื่อว่า "ที่นี่จะเป็นอีกดินแดนหนึ่งที่จะเลี้ยงดูผู้คนในอนาคตได้"
ต่อไปอยากให้ทุกท่านได้ทัศนาภาพตัวอย่างครับ
(ป่าไม้ สายน้ำ ความงามที่ยั่งยืนของ สปป.ลาว)
(อาหารปลอดภัยจากความอุดมสมบูรณ์ของแผ่นดิน ป่าไม้ และสายน้ำ)
(พืชเศรษฐกิจที่สำคัญของเมืองปากซ่องคือ "กาแฟพันธุ์อาราบิกา")
(มนต์เสน่ห์อันหลากหลายของเมืองลาว)
(ถนนหนทางยังไม่พลุกพล่านเกินไป การจราจรสะดวกคล่องตัว และมีน้ำใจ)
(โดยเฉพาะเพื่อนพ้องน้องพี่ และผู้คนทั่วไปที่น่ารักและจิตใจงดงามสุดพรรณนา)
อีกอย่างที่ครูวุฒิมองเห็นหัวใจอันใสงามของคนลาวก็คือ
แม้จะเป็นค่ายน้ำเมา แต่ก็มีสำนึกดีผ่านปฏิทินเช้งวัฒนธรรมที่งามจับใจ
ซึ่งต่างกับน้ำเมาไทยที่มักเอาเรือนกายของหญิงสาวมายั่วยุกามารมณ์สิงห์น้ำเมากันซะเกลื่อนเมืองทุกปี
นี่คือแผ่นดินเย็น และสังคมสันติสุขอย่างแท้จริง
โอ้.... เมืองลาวที่รัก...
********