พัก..ผ่อน

สุดท้ายเราก็ต้องหยุดเพื่ออยู่กับสิ่งที่เป็นปัจจุบัน และอยู่กับลมหายใจของเราแค่นั้นเอง...

ช่วงวันหยุด 22-24 ตุลาคมที่ผ่านมา ลุ่มน้ำเจ้าพระยากำลังต่อสู้กับน้ำกันอย่างเต็มที่ ได้แต่คอยส่งกำลังใจและบริจาคสิ่งของไปช่วย...ขอให้น้ำลดไวๆ เพราะทางนี้น้ำไม่มีแล้ว

หลายครอบครัวเวลาวันหยุดหลายๆ วันติดต่อกันก็จะถือโอกาสไปพักผ่อนตามสถานที่ต่างๆ ผมก็เลยถือโอกาสนี้เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง ไปนอนพักผ่อนตากอากาศกับเขาบ้างเอาบรรยากาศชายทุ่งก็แล้วกัน ข้าวกำลังตากเกสรในช่วงนี้ คิดได้ก็หิ้วเต็นท์หาที่เหมาะๆ กางเพื่อนอนพักผ่อนในช่วง 3 วันนี้

บรรยากาศการพักผ่อน นอนในเต็นท์ที่โล่งโปร่ง สบายๆ อากาสยามค่ำคืนกำลังดี เพราะเริ่มเข้าสู่หน้าหนาวแล้ว ลมโชยพัดเอากลิ่นของข้าวมาให้ชื่นใจเป็นระยะๆ เงียบสงัดทำให้นอนหลับยาว เช้ามืดตื่นขึ้นมารู้สึกว่าอากาศเริ่มหนาวแล้ว...แต่ใจก็กลับไปคิดต่อถึงหลายๆ คนที่กำลังลำบากกับการที่ต้องประสบกับภาวะน้ำท่วม คงจะลำบากไม่น้อย หลายคนก็อาจจะไม่ได้นอนในที่ที่อยากจะนอนเท่าใดนักขอเอา..ใจช่วยนะครับ...

ขอนำภาพบรรยากาศที่เล่ามามาฝากครับ สถานที่ก็ไม่ไกลครับหลังบ้านผมนี่แหละ...นี่เป็นมุมพักผ่อนแบบชายทุ่งครับ

กางเต็นท์ในโรงเก็บไม้ ได้บรรยากาศของกระท่อมชายทุ่งจริงๆๆ

มองอีกมุม

บรรยากาศยามเช้าอากาศเริ่มเย็นและมีหมอกบ้างแล้ว

คิดในใจว่าคนเราหากหยุดพักเสียบ้าง หันกลับมาดูแลกายและใจของตัวเองให้ได้ผ่อนคลายจากหลายสิ่งหลายอย่างที่วุ่นวายอยู่รอบตัวเราลงแม้ในช่วงระยะเวลาหนึ่ง ก็น่าจะดีกว่าเราปล่อยให้มันต่อสู้ ดิ้นรน ขนขวายอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ไม่รู้จักจบสิ้น

.....แล้วเราจะดิ้นรนไปทำไม เพราะสุดท้ายเราก็ต้องหยุดเพื่ออยู่กับสิ่งที่เป็นปัจจุบัน อยู่กับลมหายใจของเราแค่นั้นเอง...

บันทึกมาเพื่อการ ลปรร. ครับ

สิงห์ป่าสัก 2 พ.ย. 2554

เขียนใน GotoKnow โดย สิงห์ ป่าสัก
ใน KMนักส่งเสริมการเกษตร

คำสำคัญ (Tags): #ชายทุ่ง#พักผ่อน#เฮฮาศาสตร์

หมายเลขบันทึก: 466909เขียนเมื่อ 2 พฤศจิกายน 2011 01:12 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 มิถุนายน 2012 15:57 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน