พรุ่งนี้แล้วสินะ ที่จะได้เดินเข้าโรงเรียนสองภาษา
โรงเรียนประจำจังหวัดที่หลายคนหมายปอง
โรงเรียนอนุบาลตาก
ไม่รู้ว่าจะได้พบกับอะไรบ้าง
แต่ก็...พร้อมเสมอ
ในเมื่อเลือกที่จะมาแล้วเค้าก็ให้มาแล้ว
ไม่ว่าจะเจอกับอะไรก็ต้องรับให้ได้
ยังไงก็ ต้องเรียนรู้ เส้นทางชีวิตราชการยังอีกยาวไกลนัก
บอกตัวเองว่า ท้อไม่ได้ ถอยไม่ได้
คงจะคิดถึงเพื่อน พี่ น้องที่ผาผึ้งไปอีกนาน
คิดถึงนักเรียนที่กำลังช่างพูดช่างคุย
คิดถึงบรรยากาศวันวาน...ยังหวานอยู่(ลำบากด้วย)
ของบ้านผาผึ้ง คิดถึงงานอนามัยที่ต้องคุยกับหมอ
เพื่อนบ้านใกล้เคียง คิดถึง คิดถึง และคงคิดถึงไปอีกนาน
แต่ความวุ่นวายในการปรับตัวช่วงแรก
คงจะทำให้หายคิดถึงไปได้บ้าง
ชีวิตต้องเดินต่อไป แม้จะต้องเดินเพียงลำพัง...
ไม่มีความเห็น