อพยพเพราะน้ำท่วม...ตอนที่ 2
การอพยพ เป็นไปด้วยทุลักทุเล เพราะ มีหลากหลายสายพันธ์ จึงทำให้รู้ว่า หาก เรามาเดินทางด้วยความลำบากไปด้วยกันนั้น ทำให้เรา มีน้ำใจให้กัน แม้แต่ น้องหมา ยังอ่อนน้อม รู้จักสงบเสงี่ยมเจียมตัวเลย
*****
รถปิกอัพ ขนกรงน้องหมา 3 หลัง มีน้องหมาได้ 4 ตัว ด้วยมันกัดกัน จึงต้องแบ่งออกไปแต่ละกรง ส่วนอีกตัวหนึ่ง น้องสาว ต้องกอดไปในรถ ส่วนที่เป็น แค็บด้วย คิดดูแล้ว โชเฟอร์ อดทนมากเลยกับกลิ่นน้องหมา และคน ที่ไม่ได้อาบน้ำมาหลายวัน
*****
ระยะทาง ที่เคยเดินทาง 200 กว่ากิโล กับเส้นทางขาด ต้องเปลี่ยนเส้นทางใหม่ เป็น 300กว่ากิโลเมตร กับรถหนาแน่นในเส้นทางใหม่ คนอพยพหนีน้ำท่วมมากมาย
*****
ตีสามกว่าๆ พวกเราทั้งหมด เดินทางมาถึงบ้านที่โคราช ซึ่งเป็นบ้านของพี่สาวของพ่อบ้าน ที่รอการประกาศขาย ส่วนบ้านน้อยสอยดาว ที่ครูอ้อยวางแผนไว้นั้น ต้องขอเปลี่ยนแปลง ด้วยเหตุผลคือ ครูอ้อย กับน้องสาว อาจต้องมาทำงาน และทิ้งพ่อแม่ เลือก ที่นี่ เพื่อมี เพื่อนบ้านดูแล
*****
คุณพ่อคุณแม่ มาถึงบ้านนี้ ก็จัดการกับเรื่องน้องหมาทันที่ คุณพ่อ อาบน้ำ และพักผ่อน ไม่วอแว น่ารัก น่าสงสารมาก ส่วนคุณแม่และ คนขับรถ รวมทั้งพ่อบ้านของครูอ้อย ก็จัดการเรื่องน้องหมาต่อไป ตลอดจนรุ่งสาง
*****
ญาติของพ่อบ้าน เวียนมาหามาสู่มาพูดมาคุยมาเอื้อเฟื้อ ตามประสาคนต่างจังหวัดมากมาย นำความอบอุ่นมาให้ครอบครัวอพยพมากมาย
*****
คุณแม่ และน้องได้นำเงินมาให้ ครูอ้อยเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายทั้ง รถพาหนะพวกเรา กรงน้องหมา และค่าอาหาร
*****
วันรุ่งขึ้น 27 ตุลาคม 2554 ครูอ้อยได้นำเงินไปให้ญาติ ผู้พี่ของพ่อบ้าน เพื่อเป็นค่าอาหาร ปิ่นโต และน้องสาวก็จ่ายค่า แก๊สหุงต้ม เพื่อพวกเราจะทำอาหารรับประทาน รวมทั้งทำอาหารให้น้องหมาด้วย
*****
พี่สาว ทั้งสองของพ่อบ้าน ก็เอื้ออารี เป็นยิ่งนัก คนโตมาดูแลเรื่องข้าวของเครื่องใช้ มาปอกมะพร้าวน้ำหอมน้ำหวานเก็บใส่ตู้เย็นไว้ทาน และดูแลเรื่อง ที่หลับที่นอนเป็นอย่างดี พวกเราก็นอนหน้า ทีวี ดูข่าวน้ำท่วมกันทั้งวัน
*****
น้องหมา ทั้งคน รู้สึก ขวัญดีขึ้น รับประทานอาหารเป็นเวลา คุณพ่อ ร้องขอหวีมาหวีผม ซึ่งไม่ได้หวีมา สี่วันแล้ว
*****
คุณแม่เป็นแผลที่ ฝ่ามือ พี่สาวพ่อบ้านคนที่เป็นพยาบาลก็มา ฉีดยาให้ พร้อมให้ยาแก้อักเสบ กำชับให้ทานยาทุกวัน คุณแม่มีเวลาได้ดูแลตนเอง พร้อมทั้ง รับประทานอาหาร อิ่ม นอนกลางวันด้วย
*****
น้องสาวทั้งสองคน ซักผ้าออกผึ่งแดด ข้าวของเครื่องใช้ เป็นระบบ และเริ่มเข้าครัวประกอบอาหาร พร้อมทั้งพูดคุยเรื่อง.....น้ำท่วม ตลอดเวลา
*****
ยังมีเรื่องเล่าอีกมากมาย ดีใจมาก ที่มีเวลาได้ดูแล บุพการี และน้องๆๆ
คำสำคัญ (Tags): #ครูอ้อย แซ่เฮ#น้ำท่วม
หมายเลขบันทึก: 466596เขียนเมื่อ 30 ตุลาคม 2011 05:55 น. ()ความเห็น (6)
เช้านี้ อากาศดีมาก เย็นสบาย คุณแม่ เดินไปร้านขายของข้างบ้านแล้ว ทำความรู้จักกับเพื่อนบ้านแล้ว ส่วนครูอ้อย ได้ร่วมสมทบทุน ซื้อจักรยานคันใหม่ ให้ แม่ของพ่อบ้าน และ ร่วมทำบุญ กฐิน ของหมู่บ้าน ที่วัดแล้ว
หายห่วงไปอีกขั้นตอนหนึ่งแล้วนะคะ
พี่ใหญ่ยังอยู่รอน้ำที่กทม.อยู่ค่ะ และมีประชุมเรื่องหนังสืออ่านนอกเวลาของนักเรียนช่วงวันจันทร์นี้ เมื่อผู้จัดไม่บอกยกเลิก เราก็เดินหน้าต่อไปด้วยกัน
รักษาสุขภาพนะครับครูอ้อย ^^ บุญรักษา
มองเห็นความรักท่ามกลางเหตุการณ์ อบอุ่นจังค่ะครู
โชคดี ปลอดภัยแล้วค่ะ ^____^