เสี้ยวหนึ่งของอุทกภัย ที่อยุธยา ๑๐ วันที่ทุกข์ตรม
" พ่อ นี่นำ้ตาของโลก...แผ่นดินเขาทนเจ็บไม่ไหวที่คนเราทำกับเขามามาก...อาจจะใช่ลูก โลกเขาต้องการปรับสมดุลย์ และบอกให้เราต้องเตรียมตัว " ตั้งแต่ ๓ ตุลาคม เป็นต้นมา ยอมรับว่าเครียดเพราะความเป็นห่วงครอบครัว ลูกและหลานมากที่สุด
ลูกสาวคนเล็กรับราชการอยู่ ชัยนาทพาหลานสาวไปอยู่ด้วย " วันที่๕ตค. โทรมาบอกว่าหนูกลับบ้านไม่ได้ ถนนตัดขาด....ผอ.ยังไม่ให้ปิดโรงเรียน ... หนูจะกลับพรุ่งนี้ พ่อตรวจสอบเส้นทางให้หนูที..."
น้ำท่วมบางปะหัีนสูงแล้ว วันนี้ต้องรีบไปรับหลานชายอีกคนหนึ่งมาอยู่ที่ที่ปลอดภัยไว้ก่อน
วันนั้นไม่มีใครคิดว่าน้ำจะท่วมสายเอเชีย เส้นทางจากอยุธยาไปนครสวรรค์
มันอะไรกันตั้งแต่เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็นน้ำท่วมสายเอเชียถึงสามจุดใหญ่ๆ คือหน้าตลาดกลาง รถเก๋งจอดเสียเป็นหลายๆคัน หน้าโรงพยาบาลพระสังฆราช และหน้าวัดม่วง เมื่อผมไปรับหลานชายได้แล้วรีบบอกให้ลูกๆเคลื่อนย้ายของขึ้นที่สูง ,,,กลับทางสายเอเชียไม่ได้เสียแล้ว จึงต้องวิ่งลุยน้ำสูงท่วมล้อรถปิ๊คอัพ ผ่านแยกกำนันดิเหรก ตรงเข้าตัวเมืองอยุธยา ข้ามสะพานนเรศวรขณะนั้นน้ำกำลังท่วมตลาดสมจิตร และสี่แยกวัดพระญาติ
วิทยุประกาศเตือนว่า สายเอเชียตัดขาดรถเล็กวิ่งไม่ได้... จึงหันหัวรถวิ่งเข้าอำเภออุทัยกลับถึงบ้านภาชีอย่างปลอดภัย
ห่วงเพื่อนที่ทำงานจึงรีบโทรบอก " มึงบ้าหรือเปล่า ...น้ำอะไรจะท่วมสายเอเ้ชีย ..."...ไม่เป็นไร มึ่งไม่เชื่อไม่ว่า แต่มึงกลับบ้านตามเส้นทางนี้.... (บอกเพื่อนมันไปจนหมด)...."กูห่วงมึงน๊ะ" ...เพื่อนมันบอกว่า " เออ.."เท่านั้นแหละ..ซึ้งมากเพื่อนเอ๋ย
รุ่งขึ้นวันที่ ๗ ตค. รีบออกจากบ้านแต่เช้าหาทางไปรับลูกสาวอีกครั้ง ติดต่อทั้งมูลนิธิ เจ้าหน้าที่ทุกหน่วยเพื่อหาเส้นทางที่จะไปอำเภอบางปะหันรับลูกสาวให้ได้ " ทุกทางถูกตัดขาดหมด นอกจากเสี่ยงดวงลุยน้ำไปทางสาวเอเชียเท่านั้น แล้วต้องรีบกลับเพราะเย็น นำ้จะขึ้นสูงอีก " เที่ยวนี้มีปาฏิหารดังภาพ " พ่อ คนที่เดินตามหลังพ่อมาแต่ไกล ทำไมเขาไม่ขึ้นฝั่งเสียที เขาหายไปไหน" ลูกสาวคนเล็กยืนรออยู่ตืนสะพานวงแหวนบางปะหัน ถนนสายนี้ เป็นเส้นทางที่ใช้ไปทำงานตามปกติ แต่วันนั้นผมต้องจอดรถไว้ตีนสะพานวงแหวน เดินไปเกือบสองกิโลเมตร ลุยน้ำไปสูงถึงอก มั่นใจว่ามีเพียงสามคน แต่คนที่สี่ในรูปมาจากไหน เขาเดินมาส่งตามหลังมาห่างๆอย่างนั้นตลอดทาง ลูกสาวจึงถ่ายภาพไว้
คืนนั้นผมและลูกๆ จุดธูปขอขมา แผ่เมตตาให้ และขอบพระคุณท่านที่วันนั้นผมและลูกๆได้รอดชีวิตกลับมา เพราะน้ำเชี่ยวมาก ไม่มีใครกล้าลุยน้ำไปนอกจากใช้เรือยนต์
ติดต่อซื้อเรือหางยาวไปกู้ของที่จมน้ำ ลึกเกือบสองเมตร ใช้เวลา ๔ วัน วันที่ ๑๒ จึงอพยพครอบครัวมาอยู่ด้วยที่ภาชี อย่างปลอดภัย
ยังมีความทุกข์ที่ต้องกู้สถานการณ์ของลูกเขยที่อำเภอบางปะหัน ต้องหมดเนื้อหมดทุน และลูกชายลูกสะภัยที่อำเภอท่าเรือที่ต้องรอขออาหารบริจาค มันเป็น ๑๐ วันที่ต้องทุกข์ระทมเพราะห่วงลูก....
เมื่อลูกๆปลอดภัยทั้งหมดแล้ว จึงอุทิศตนทำงานให้ศูนย์อพยพวัดเจริญธรรมตั้งแต่ ๑๓ ตุลาคม และคงต้องทำต่อไป เพราะยังมีคนที่ทุกข์กว่าเราอีกมาก และยังต้องมีภัยอย่างอื่นตามมาอีกเยอะ ทีมคุณหมอจากโรงพยาบาลป่าตอง จังหวัดภูเก็ตไปเยี่ยมเมื่อ ๑๖ ตุลาคม ๒๕๕๔
ส่งมอบเรือให้วัดโคกกรวด และวัดผดุงธรรม
จัดกิจกรรมเนื่องในวันเกิดของ นายจตุพล เฉลยโฉม ๑๘ ตุลาคม
มีเด็กเกิดใหม่ตั้งชื่อว่า ลูกน้ำ อายุได้ ๑ เดือนแล้วคูณหมอมาดูแลสุขภาพ
ความเห็น (11)
ประสบการณ์ที่จะต้องจดจำอีกนานแสนนาน
ขอบคุณท่านที่แลกเปลี่ยนเพื่อให้โลกได้เรียนรู้ค่ะ
เป็นอีกหนึ่งความดีที่น่าจดจำ ตนพ้นทุกข์แล้วหันไปช่วยผู้อื่นนะคะ
- สวัสดีค่ะ
- มาเป็นกำลังใจนะคะ
- เห็นใจมาก สู้ๆนะคะ
- พวกเราเพื่อนๆศึกษานิเทศก์ สุพรรณบุรีเขต๒ ได้รวมเงินกัน ๒๑๒๐ บาท
- ส่งไปรวมกับสมาคมศน. ที่จะรวบรวมจากศน.ทั่วประเทศ
- สมาคมคงส่งไปช่วยเพื่อนๆศน.ที่ประสบภัยเร็วนี้แน่นอนค่ะ
- เป็นกำลังใจ และฝากกำลังใจถึงศน.อยุธยาทุกท่านนะคะ
ขอบคุณคะ สำหรับภาพและบันทึกประวัติศาสตร์
เห็นภาพน้อง "ลูกน้ำ"
แล้วเป็นตัวแทน การเกิดใหม่
วิกฤตครั้งนี้สร้างความสูญเสียมากมาย
แต่ได้ให้กำเนิดบทเรียนสำคัญแก่สังคมไทยเช่นกัน
ส่งกำลังใจมาช่วยค่ะ..
เจริญพร.........
ญาติโยมพี่น้องร่วมชาติและชาวต่างชาติที่พักพิงอยู่ในประเทศไทยทุกท่าน
ภัยน้ำท่วมครั้งนี้ ไม่ใช่ธรรมดา เพราะตั้งแต่เกิดมาก็ยังไม่เคยเจอ....
นักวิชาการหลายคนบอกว่านี่ยังไม่ถือว่าหนักที่สุด แต่จะมีที่สุดแห่งที่สุดอีกรอบ
รออยู่ข้างหน้า..................ฟังแล้วก็ไม่อยากจินตนาการภาพต่อ แต่จะขอฝากให้ญาติโยมได้คิดว่า..
นี้คือสัญญาณเตือนเราทุกคน ไม่ว่าจะอยู่ ณ ส่วนใด ของโลกใบนี้
ว่า.....อย่ามัวโอ้เอ้ลังเลใจ รีบเตรียมตัวเดินทางไกลกันอีกครั้ง(เตรียมตัวก่อนจาก)
ทำดีให้มากๆ(ฝึกสมาธิ ปล่อยวาง เพราะทุกอย่างตกอยู่ในกฏของ ไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา)
แผ่เมตตาให้มวลมนุษย์ทุกชาติ ทุกภาษา ทุกศาสนา ทุกจำพวก
ชีวิตไม่มีอะไร มามือเปล่า เราก็ไปมือเปล่า ถ้าหวง ห้วงมาก จะลำบากเมื่อบั้นปลาย.....
..........สบายใจขึ้นแล้วก็สู้ต่อ..........แต่อย่าประมาท
ขอให้โชคดี มีความสุขใจ เจริญพร
- สวัสดีค่ะ
- เป็นคนหนึ่งบ้านอยู่ ตำบลเสนา อำเภออุทัยค่ะ ทุกตารางนิ้วของอำเภออุทัย พื้นที่อุดมไปด้วยน้ำ เพื่อนบ้านบางคน ก็ไปพักพิงอยู่ที่วัดเจริญธรรมค่ะ คงไม่มีอะไรที่จะสร้างความตื่นกลัวไปมากกว่านี้แล้วค่ะ บ้านที่เคยอยู่เคยนอน ต้องจมน้ำ อยู่กันไม่ได้ นี่คงเป็นการชำระล้าง สารพิษ บนโลกนี้เป็นแน่แท้
- เมื่อสภาพจิตใจเข้าที่ มีภาพมาฝากค่ะ
- ภาพนี้ พระอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า สวยค่ะ สวยในความเศร้า ใต้พื้นผิวน้ำทั้งหมด คือ ทุ่งนาข้าวสีเขียวค่ะ
ครอบครัวปลอดภัยหายห่วงแล้ว
ลมหายใจยังปกติ
ช่วยเหลือคนอื่นได้...อีกต่างหาก
เป็นกำลังใจให้ค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ ทำหลังน้ำลดนะคะ
สู้ ๆ ค่ะ อาจารย์
ขอบคุณทุกท่านที่มาเป็นกำลังใจ
ครูกศน.อุทัย น้องบังอร "เราต้องยิ้มสู้ทุกสถานการณ์ เพราะยิ้มรับแล้ว อะไรๆ ก็จะดีขึ้น"
กราบนมัสการ หลวงพี่ ดร.ศิริวัฒโน เห็นด้วยกับ "ทำดีให้มากๆ ฝึกสมาธิ ปล่อยวาง " ผมทำได้แต่ต้องอาศัยบารมีท่านแผ่เมตตาให้บ้างครับ
ขอบคุณ คุณหมออรพัน สาวงามพิจิตร ที่มาให้กำลังใจ
ถึงป้าลำดวล อย่างไงเสียเลือด ศน.ก็คงไม่ทิ้งกัน ขอบคุณอย่างยิ่ง
ยินดีอย่างยิ่งครับ พี่นงนาท ทุกความดีที่ทำ ผมตั้งใจถวายเป็นพระราชกุศล ผมคงได้มีโอกาสถวายบุญเหมือนพี่ครับ
และขอน้อมรับไมตรีจากครู ป.๑ " ครู ป.๑ ทุกคนเป็นผู้ที่ผมเคารพและยกมือไหว้ด้วยความจริงใจ เพราะท่านเสียสละอย่างยิ่งและเป็นเหมือน พ่อ แม่คนที่สองของเด็กๆ ทุกคน"
ขอบคุณครับ หมอ ทพญ.ธิรัมภา ที่มาส่งแรงใจ ที่หนองคายเริ่มหนาวแล้วซิครับ
กราบอนุโมทนาบุญด้วยนะคะ