น้ำท่วม..ท้องถิ่นทำเองได้..หนึ่งตัวอย่างดีๆ
ในยามที่ใครต่อใคร กำลังเดือดร้อน และพูดถึงน้ำท่วมกันอย่างกว้างขวาง
.
.
ความเห็น (48)
"ให้ดอกไม้" ๑ ดอก สำหรับบันทึกนี้ครับ คุณหมอ ป.กุ้งเผา ;)...
เป็นชุมชนตัวอย่าง ที่รู้จักพึ่งตนเอง เป็นแบบอย่างที่ดี แก่ชุมชนอื่น
ขอ.อย่าใช้...กำลัง ขอ...ขู่เข็ญ...และ โทษคนอื่น .....
หันกลับมาช่วยเหลือตนเอง และคนอ่อนแอบ้าง...น่าจะดีกว่า..นะคะ
สวัสดีครับ...
ผมชอบบันทึกนี้
เป็นวาระแห่งชาติ gotoknow ได้นะครับ
เหมาะสมกับสภาพปัญหาและบริบทพื้นที่ และวิถีชีวิตมากครับ
ขอบคุณครับ
ขอบคุณค่ะที่เผยแพร่ในเรื่องมีประโยชน์ต่อสถานการณ์ยามนี้ ..พี่ใหญ่พึ่งตนเองเช่นกันค่ะ ..ทั้งเตรียมย้ายของขึ้นชั้นบน หากระสอบทรายมากั้นทางน้ำเข้า สำรองที่อยู่แห่งที่สองหนีน้ำ ฯลฯ ..หลายๆคนขำๆว่า ตื่นตัวมากเกินไปหรือเปล่า??
ปัญหาน้ำท่วมเกิดขึ้นบ่อยๆ มากน้อยต่างกันไป
วางแผนการเตรียมรับมือระยะยาวน่าจะคุ้มค่า
เป็นที่ปรึกษาให้ชาวบ้านคิดโครงการ
นำเสนอของบประมาณ คงดีแน่ แต่..
อย่าหักร้อยละ ก่อนก็แล้วกันนะครับ เจ้านาย
ขอบคุณคะอาจารย์ ได้ข่าวเชียงใหม่น้ำลดแล้ว หรือเปล่าคะ ยินดีด้วย :-)
สวัสดีค่ะ
ขอชื่นชมชุมชนตัวอย่าง...การยอมรับสภาพและการปรับตนเองให้เข้ากับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น...เป็นการเสริมสร้างกำลังใจให้ตนเอง...ขอเป็นกำลังใจนะคะ...แต่มีข้อคิดในเรื่องการขุดสระแก้มลิงในที่นา...ที่จริงแล้วลักษณะภูมิประเทศของไทยเป็นพื้นที่ราบลุ่ม...พื้นที่ส่วนไหนที่ต่ำมากนั่นคือแก้มลิงโดยธรรมชาติอยู่แล้ว ...พอมีคนไปสร้างบ้านเรือนและทำเป็นพื้นที่เพาะปลูกในพื้นที่แก้มลิงเมื่อน้ำมาจึงท่วม...ประเทศไทยแต่เดิมจะมีคูคลองในเมืองต่างๆเพื่อการระบายน้ำลงสู่แม่น้ำ...แต่ปัจจุบันมีการถมคูคลองให้เป็นถนน...ถึงแม้จะมีท่อระบายน้ำมาแทนคูคลองต่างก็ไม่สามารถระบายน้ำจำนวนมากๆได้ทันและที่สำคัญขาดการดูแลรักษามีเศษขยะอุดตันอีก...การแก้ไขระยะยาวต้องมีการวางผังเมืองที่ถูกต้องตามลักษณะภูมิประเทศซึ่งก็เป็นเรื่องที่ทำได้ยาก...หรือไม่ก็ต้องพัฒนาบ้านเมืองให้ลอยน้ำได้ซึ่งก็ยิ่งยากกว่าอีกเช่นกัน...
สวัสดีค่ะคุณหมอ
ขอส่งแรงไจไปช่วยอีกคนค่ะ
เห็นด้วยคะคุณครู ขอความร่วมมือแบบฉันมิตร ให้เขาร่วมคิดร่วมทำ
เรื่องผิดพลาดในอดีตก็คืออดีต แทนที่จะแก้ลบ ลองมาเสริมบวก บ้างเป็นไร :-)
สวัสดีค่ะอาจารย์หมอ
ชื่นชมชาวบ้านค่ะ ร่วมแรงใจ มองปัญหา เดินสายกลาง หาทางแก้ได้ถูกจุด
เป็นกำลังใจให้พี่น้องเราที่ประสบภัยน้ำท่วมค่ะ
ขอบคุณสำหรับมุมข่าว เล่าน่าสนใจมาก แทรกข้อคิดดีๆค่ะ
- ชาวบ้านต้องรู้จักพึ่งพาตนเองก่อนโดยเฉพาะบางแห่งที่่ท่วมเป็นประจำ
รู้จักวางแผนเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาสนะคะ - ขอบพระคุณสำหรับบันทึกดี ๆ ที่อ่านแล้วต้องชื่นชม
เป็นวาระแห่งชาติของ gotoknow จริงๆ คะ ช่วยๆ กันเสนอแต่ละแง่แต่ละมุม
อยากให้ชุมชนที่แก้ปัญหาน้ำท่วมตนเองสำเร็จมาช่วยแชร์ กลวิธีด้วยคะ
ถ้าพี่ใหญ่สำรองแห่งที่สองหนีน้ำ อยากเชิญมาอยู่ที่เชียงใหม่ บริเวณเชิงดอยด้วยกันคะ :-)
สวัสดีค่ะ
แวะมาชมบันทึกนี้ค่ะ
เป็นวิธีที่ดีมากวิธีหนึ่งค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ
ขอบคุณสำหรับบันทึกนี้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ^^
มาแนวสะเก็ดข่าวเลยนะคะอาจารย์
หากมีทีมนักวิชาการ ให้คำปรึกษาโครงการ ยิ่งดีคะ
ขอบคุณ การวิเคราะห์แก้มลิงอย่างน่าสนใจคะ อาจารย์
เมื่อประชากรมากขึ้นแล้วไปอยู่อาศัยในที่ซึ่งเป็นแก้มลิงธรรมชาติ จึงเป็นปัญหา
มีผู้ใหญ่ เล่าว่า สมัยก่อน แม่น้ำปิงกว้างกว่ายุคนี้สองเท่าได้
แสดงว่า บ้านเรือนที่อยู่ริมน้ำปิง นั้นตั้งในที่ซึ่งเป็นของแม่น้ำมาก่อน
เมื่อน้ำเอ่อ ส่วนที่อยู่ข้างแม่น้ำจึงโดนท่วมบ่อยกว่าใคร..
เมื่อคิดเช่นนี้แล้ว เห็นทีคงต้องหาทางปรับความเป็นอยู่ให้เข้ากับธรรมชาติด้วยคะ
อย่าง เรื่องบ้านลอยน้ำ ก็น่าสนใจ โดยเฉพาะบ้านส่วนที่ตั้งในแก้มลิงหรือริมแม่น้ำ
ขอบคุณคะพี่แดง ชื่นชมกับการช่วยเหลือโรงเรียนแม่ลาน้อย
ในบันทึก "น้ำใจ" เช่นเดียวกันคะ :-)
ขอบคุณคะ เชื่อว่าคนชุมชนนี้ทำสำเร็จ ด้วยปัจจัยหลายๆ อย่างแบบที่คุณถาวรว่าคะ
คือ ความสามัคคี เลือกทางสายกลาง พึ่งตนเองในการแก้ปัญหา
ขอบคุณคะ คุณครูวราภรณ์
อ่านบันทึกล่าสุดคุณครูแล้วถึงคิดได้อีกอย่างว่า
การลงมือทำด้วยตนเอง เกิดจากการได้คิดด้วยตนเองด้วยคะ :-)
ขอบคุณคะน้องต้นเฟิร์น ที่บ้านน้ำท่วมไหมคะ หวังว่าสบายดีถึง smile :-)
สวัสดีค่ะคุณหมอป.
- คุณยายมาส่งกำลังใจในวันทำงานค่ะ
ขอบคุณคะ ขอให้เป็นวันทำงานที่มีความสุขอีกวันนะคะ :-)
- ขอบคุณคุณหมอ
- ที่เอาข้อมูลดีๆมาฝาก
- ต้องการลูกยางไหม
- เอหรือว่ามีประจำตัวแล้ว 555
พี่หมอนำข้อมูลดีๆ ที่เป็นชุดความรู้สำหรับการนำไปใช้ในการพึ่งพาตนเองได้แจ่มเลยค่ะ ^^
ลูกยาง = ห่วงยาง ? หรือเปล่าคะ
ถ้ามีก็แค่ยางจักรยาน ยังไม่พอช่วยลอยน้ำคะ :-)
ขอบคุณคะ เป็นกำลังใจให้สอบผ่านฉลุยเช่นกันนะคะ :-)
หลังจากแอบติดตาม
จึงขอยืมการมองแบบ Appreciation inquiry ของท่าน ดร.ภิญโญ
ตามความเข้าใจ คงไม่ว่ากันนะคะ
ครับเข้ามาเยี่ยมชมตามปกติครับ
ขอบคุณคะ เป็นกำลังใจให้ รณรงค์รักษาธรรมชาติอีกแรงนะคะ
มีความสุขกับทุกๆวัน พี่เกดส่งกำลังใจมาให้ค่ะ :-)
ขอบคุณคะ น้ำท่วมเพียงไร ก็ไม่กระเทือน R2R นะคะ :-)
ตอนนี้กระแสชุมชนเข้มแข็ง
ชุมชนจัดการตนเองกำลังมาแรง โหมให้หลายชุมชน ลุกขึ้นมาจัดการตนเอง
แต่ในเวทีถกแถลง ยังค้นฐานคิดจัดการตนเองของชุมชนยังไม่ชัด....
หากพลิกวิกฤติเป็นโอกาส ลองจัดการตนเองของชุมชนเรื่องภัยพิบัติ...
จะได้เรียนรู้ ป้องกัน อพยพไม่ให้เกิดการเสียหายมากนัก
ทั้งการเยียวยาฟื้นฟู จัดการให้เห็นเป็นพื้น ในการจัดการตนเอง
ขอบคุณคะ
ติดใจคำว่า "ค้นฐานคิดจัดการตนเองของชุมชน"
ทำให้คิดไปถึง เครื่องมือเพื่อทำงานร่วมกันเป็นทีม ทั้งภายใน (พัฒนาจิต) และภายนอก ( เช่น mindmap) ที่ท่าน อ.วิรัตน์ เคยแสดงความเห็นไว้ที่นี่คะ
- สวัสดีค่ะ
- ที่ใกล้ๆบ้านชุมชนเขาทำคันกั้นน้ำเตรียมไว้สองชั้นค่ะ
- ถามว่าทำไมต้องทำอย่างนี้เปลืองไหม
- เขาบอกว่า...
- เผื่อคั้นนอกพังจะได้มีเวลาแก้ไขทันแทนที่จะทะลักท่วมเราจะแก้ได้ทัน
- มองว่าวีธีคิดของเขาเยี่ยมค่ะ
- แสดงถึงการเป็นนักวางแผนที่ดีค่ะ
น่าชื่นชมทั้งคนทำ และคนสังเกตคะ
แทนที่จะทำคันกั้นชั้นเดียว แต่ถ้าพังขึ้นมาเสียหายมากกว่ากั้นไว้อีกชั้น
ช่วงน้ำท่วมเป็นวิกฤตที่แฝงโอกาส ของการเปิดใจเรียนรู้ร่วมแก้ปัญหา
เป็นอีกหนึ่งตัวอย่างที่ดี ขอบคุณคะ
เยี่ยมไปเลยค่ะ
ขอบคุณคะ เห็นที่พิจิตรมีน้ำท่วมเหมือนกัน
ขอส่งกำลังใจให้คะ
แวะเอาสุขา ลอยน้ำมาฝากคะ
ช่วงไปช่วยน้ำท่วมที่โคราชปีที่แล้ว
ขอบคุณคะพี่กระติก เป็นไอเดียที่ช่วยเรื่องพื้นฐาน หลายคนมองข้าม
เยี่ยมจริงๆ คะ (นางแบบดูภูมิใจมากเลย :-)
ครับคุณหมอ โมเดล หนองบัว คือความหวังที่อยากเห็น
อาจารย์ วิรัตน์ ยิบยื่นโอกาสให้เรียนรู้ ด้วยหนังสือที่สร้างสุขให้ชุมชน
ได้เป็นแนวทางในการออกไปทำแผนทำโครงการด้านสุขภาพให้ หมออนามัย
เป็นความภาคภูมิใจของ พนักเปล ก้าวข้ามความคิดตำแหน่งงานหน้าที่
เจริญพร คุณหมอ
- อนุโมทนาขอบใจมากที่แวะเข้าไปเยี่ยมและแสดงความเห็นที่ http://www.gotoknow.org/blog/true-love/436840?page=1 ในหัวข้อ ความตาย พระพุทธเจ้าสอน สตีพ จ๊อบส์ปฏิบัติ
- เมื่อได้กลับมาอ่านงานที่คุณหมอเขียนเกี่ยวกับน้ำท่วมได้แง่คิดในทางภาษาธรรม
- น้ำท่วมที่น่ากลัวที่สุด "หลายท่านอาจจะเข้าใจว่าท่วมกาย (Phiysical)" ประเด็นนี้ก็ใช้ เพราะท่วมครั้งใด ทุกข์ทรมานใจเหลือคณานับ
- หากมองในทางภาษาธรรม น้ำท่วมที่น่ากลัวไม่แพ้กันคือ "ท่วมใจ" (Mental)
- โดยเฉพาะ (๑) น้ำคือความโลภ (๒) น้ำคือความโกรธ (๓) น้ำคือความลุ่มหลงมัวเมา คราวใดที่น้ำทั้งสามคลื่นถาโถม และซัดกระหน่ำ คราวนั้น ผู้ที่ถูกน้ำท่วมใจจะทุักข์ทรมานประดุจตายทั้งเป็น
- ฉะนั้น ควรอย่างที่เราจะใช้น้ำที่ "ใส นิ่ง และเย็น" มาเป็นเครื่องมือในการชำระล้างใจตัวเอง ให้รู้ ตื่น และเบิกบานอยู่เสมอ
- แนวทางจะเป็นอย่างไรนั้น อาตมาจะหาโอกาสเขียนเพิ่มเติม แต่ตอนนี้ฝากเอาไว้ให้คุณหมอช่วยกรุณาคิดต่อด้วย จะเป็นพระคุณต่อจิตใจของคุณหมอต่อไป
- ด้วยสาราณียธรรม
เป็นคนหนึ่งที่ชื่นชม บังวอญ่า ด้วยใจจริงคะ
เป็นตัวอย่างคนทำงานเพื่อส่วนร่วม
กล้าคิด กล้าทำ และอบอุ่นจริงใจ
น่าสนใจ model หนองบัว
ทิศทางการวิจัยเพื่อพัฒนา คือการค้นหาและเรียนรู้จาก model ตัวอย่าง "ที่มีอยู่จริง"
กันมากขึ้น
นมัสการพระคุณเจ้าคะ
รู้สึกเป็นเกียรติที่ได้รับประโยชน์จากข้อคิดเห็นลึกซึ้ง
(๑) น้ำคือความโลภ
(๒) น้ำคือความโกรธ
(๓) น้ำคือความลุ่มหลงมัวเมา
คราวใดที่น้ำทั้งสามคลื่นถาโถม และซัดกระหน่ำ คราวนั้น ผู้ที่ถูกน้ำท่วมใจจะทุักข์ทรมานประดุจตายทั้งเป็น
น่าคิดว่า น้ำ ที่ท่วมภายนอกนั้น สร้างความเสียหายทางวัตถุก็จริง
แต่ น้ำแห่งความโกรธ โลภ หลง ภายในใจยิ่งกระหน่ำซ้ำเติมให้ทุกข์ยิ่งขึ้นไปอีก
ทำอย่างไร ให้น้ำไม่ท่วมใจ น่าสนใจและจะติดตามบทความของพระคุณเจ้า ในเรื่องนี้อย่างแน่นอนคะ
ขอบคุณที่ไปให้กำลังใจ เยี่ยมเยียนกันยามน้ำท่วมนะคะ
ระยะสองสามปีมานี้ชุมชนเริ่มแข็งแรงเห็นชัดมากขี้นนะคะ วิกฤตแต่ละแบบ แต่ละครั้งที่เกิดขึ้นชุมชนได้เรียนรู้และลุกขึ้นมาพยายามยืนหยัดขึ้นมาอีกครั้ง มีตัวอย่างดีๆมากมาย ตัวอย่างที่คุณหมอนำมาให้ได้อ่านที่นี่ดีมากค่ะ หลังน้ำท่วมน่าจะมีการรวบรวมปัญหาและวิธีการแก้ การจัดการ ที่ชุมชนมีบทบาทสูง เพื่อสังเคราะห์ ชี้แนะ ให้ได้เรียนรู้วิธีคิดตั้งแต่ระดับท้องถิ่นพวกอบจ. อบต. ไปจนถึง รัฐบาลบ้าง น่าจะเป็นประโยชน์ ใช้บทเรียนครั้งนี้ให้คุ้มค่านะคะ เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะว่าคนในท้องถิ่นจะสามารถเป็นพลังช่วยเหลือกันเองได้
ขอบคุณคะ ช่วงน้ำท่วม ได้อาศัยหลายสาขาวิชาชีพเข้ามาช่วย เข้าไปอ่านแล้ว เจอบางสิ่งน่าสนใจ
ควรบรรจุทรายแค่เพียงครึ่งหนึ่งของถุงเท่านั้น และควรมัดปากถุงให้ใกล้กับด้านบนถุง แต่หากบรรจุทรายเต็มถุงและมัดปากถุงสูงเกินไป จะทำให้น้ำซึมผ่านเข้ามาได้ง่าย
ขอบคุณอาจารย์มากคะ และเชื่อว่า โครงการสังเคราะห์บทเรียนปัญหาน้ำท่วมที่ชุมชน/ท้องถิ่นมีส่วนร่วม จะเป็นประโยชน์ต่อ การบริหารจัดการน้ำท่วมในอนาคต
โมเดลที่เรานำมาจากต่างประเทศ อาจไม่ดี เท่ากับเรียนรู้บทเรียนในอดีตของเราเอง
ชื่นชมความคิดริเริ่มนี้อย่างยิ่งคะ
บันทึกนี้เตือนสติให้ได้เรียนรู้แนวทางการป้องกันทุกขภาวะทางธรรมชาติอย่างดี
ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณคะ อ.ดร.ป๊อป
มีบทความ ของท่าน อาจารย์ นพ.ประเวศ วะสี เขียนไว้อย่างน่าประทับใจ ที่นี่คะ
"...แต่ถ้าเราแตกแยกกันน้ำจะท่วมอีก และประเทศไทยจะวิบัติ
เราอย่าให้การรวมใจหายไปพร้อมกับน้ำลด ต้องรักษาสปิริตแห่งการรวมใจไว้ให้ได้ เพื่อสร้างสังคมที่คนไทยไม่ทอดทิ้งกันรัฐบาลควรนำการสร้างสังคมที่คนไทยไม่ทอดทิ้งกัน มาเป็นวาระแห่งชาติ ที่ทุกฝ่ายจะร่วมมือกัน เหมือนการร่วมมือในการบรรเทาอุทกภัยคราวนี้..."