แม่

กอดแม่ก่อนไม่มีแม่ให้กอด

    วันนี้ได้ฟังเพลงก่อนไม่มีแม่ให้กอด  ทำให้คิดถึงตัวเองซึ่งก็มีความรู้สึกอยากกอดแม่ แต่ไม่มีแม่ให้กอด เพราะท่านได้จากไปแล้วหลายปี บางวันก็เหงาคิดถึงท่าน คิดถึงหนังเหี่ยวๆ ของคนอายุ 89 ปี ที่เคยกอด เคยให้ความอบอุ่น เคยปกป้องลูกๆ   ถึง 12 คน ไม่เคยให้ลูกอดอยาก แต่ละวันคอยอบรมสั่งสอนลูกให้เป็นคนดี มีความรับผิดชอบหน้าที่ของตนเองที่ได้รับในแต่ละวัน ส่งเสียให้ลูกเรียนตาม ความถนัดของ       แต่ละคน ลูกอ่านหนังสือค่ำมืดดึกดื่น  แม่ก็จะนั่งเป็นเพื่อนพร้อมกับ     ไล่ยุง (ตบยุง)ให้ลูก พระคุณของท่านมากเสียจนไม่สามารถบรรยายได้หมดดิฉันก็ขอเอา เนื้อเพลงท่อนสุดท้ายของ ปาน ธนพร มาเชิญชวนลูกแสดงความรักแม่     ดังนี้  

    "บอกแม่เถอะนะ  บอกทุกวัน ว่ารักท่านมากมาย กอดแม่เถอะนะ   ให้คุ้นเคย กอดเลยไม่ต้องอาย  ก่อนไม่มีแม่ให้กอด"

 

 

 

 

[ครู ป.1]

เหมือนกันเลยค่ะ...

[อัมพร]

 แม่อยู่ในใจเสมอนะค่ะ

[นาง จิตติมา แซ่ตั้ง]

สวัสดีค่ะคุณครู ป.1 ที่แวะมาเยี่ยมคนหัวอกอันเดียวกันค่ะ

[นาง จิตติมา แซ่ตั้ง]

สวัสดีค่ะ คุณครูอัมพร

ค่ะแม่ยังคงอยู่ในใจลูกเสมอค่ะ ขอบคุณค่ะ

[วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--]

ครูจิตมากกว่าผม หนึ่งคน ผม สิบเอ็ดคนครับ

[นาง จิตติมา แซ่ตั้ง]

ขอบคุณมากค่ะคุณ วอญ่า ผู้เฒ่า ที่เข้ามาเยี่ยมค่ะ

[บุษยมาศ]

• นี่คือ ความจริงของการเกิดมาเป็นมนุษย์ค่ะ
• น้องเองก็ไม่มีแม่เหมือนกัน แม่จากไปตั้งแต่ 12 ปี ที่แล้วค่ะ...ตอนนี้ก็ได้แต่เพียง "คิดถึง ๆ ๆ ๆ ๆ ..." เท่านั้นค่ะ