การเรียนคือความสนุก

หนูดีแนะให้รู้จักการใช้สมองให้คุ้มค่า

การเรียนคือความสนุก

โสภณ เปียสนิท

........................................

(ภาพจากเน็ท)

 

            จำไม่ค่อยได้ว่าผมรักการอ่าน รักหนังสืออย่างแท้จริงมาตั้งแต่เมื่อใด เพราะเหตุใด ทั้งๆ ที่จำได้ว่าเคยอยู่ตรงข้ามกับหนังสือตลอดมาตั้งแต่เล็ก มีหลักฐานว่าผมไม่ค่อยสันทัดการศึกษาคือ ผมเคยสอบเปรียญธรรม2 (ภาษาบาลี) ครั้งเป็นสามเณรตกแล้วตกอีก แต่มาวันนี้กลับกลายเป็นตรงกันข้าม ผมรักการอ่านหนังสือ หนังสือเหมือนเป็นเพื่อนที่อยู่ข้างกาย ไม่ว่ายามสุขหรือทุกข์

 

                วันก่อนผ่านเข้าร้านหนังสือด้วยความเคยชิน จับเล่มนั้น วางเล่มนี้ คำนวณเงินในกระเป๋าว่าพอมีเหลือให้เป็นเจ้าของหนังสือได้สักเล่มสองเล่มโดยไม่เดือดร้อน สะดุดใจหนังสือชื่อ “อัจฉริยะเรียนสนุก” เขียนโดย หนูดี ชื่อจริงว่า วนิษา เรซ จึงซื้อติดมือกลับมา ถึงบ้านกะว่าจะอ่านคำนำ และสารบัญสักเล็กน้อย เผลอนิดเดียวถึงครึ่งเล่มโดยไม่รู้ตัว รู้สึกทันทีว่าเป็นหนังสือดี อย่างนี้ต้องนำมาฝากคุณผู้อ่าน “รอยเท้าที่ก้าวเดิน” เพราะมีมุมมอง แง่คิดมากมายให้ติดตาม

 

                เริ่มแรกมีคำคมให้คิด เช่น “เด็กเรียนดีไม่ได้หมายความว่าจะเป็นเด็กเรียนหนัก” ในความเข้าใจของคนปกติทั่วไป เรียนดีก็ต้องเรียนหนักซิ จึงถูกต้อง แถมยังสำทับในทางกลับกันด้วยว่า “เด็กเรียนหนักไม่ได้หมายว่าเป็นเด็กเรียนดี” ตลอดทั้งเล่ม หนูดี เขียนวิธีการทำให้ผู้อ่านเห็นว่า การเรียนนั้นโดยแท้จริงแล้วเป็นเรื่องสนุก เป็นเรื่องง่ายๆ ติดตามต่อไปว่าเธอมีวิธีคิดอย่างไร

 

หนูดีแนะนำให้รู้จัก “การใช้สมองให้คุ้มค่า” เพราะเธอเองเรียนระดับปริญญาโท ที่มหาวิทยาลัยฮาวาร์ดเกี่ยวกับเรื่องสมอง ซึ่งที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้มีค่าเล่าเรียนค่อนข้างแพง แต่กล่าวกันว่า “การศึกษาคือการลงทุน” มีคำคมในตอนต้นของหนังสือเล่มนี้ว่า “ถ้าคิดว่าการศึกษามีราคาแพงให้ลองโง่ดู” (if you think education is expensive, try ignorance) ช่างคมแสนคม ผมเห็นด้วยร้อยเปอร์เซ็นต์ และยินดีจ่ายเพื่อการศึกษาอย่างไม่อั้น (ถ้ามีฐานะดีพอจ่ายได้)

 

เธอแนะนำว่า “การใช้เวลาเป็นเน้นประหยัด” เน้นประหยัดที่ว่าตามตัวอักษรนี้คือ ประหยัดเวลา ดังนั้นใครที่ “ฆ่าเวลา” ต้องเปลี่ยนความคิดเสียใหม่ เพราะการฆ่าเป็นบาปอย่างแรง เราจึงไม่ควรฆ่าเวลา เวลาเป็นสิ่งที่มีค่าสูงสุด ผ่านไปแล้วแม้เพียงวินาทีเดียวไม่สามารถเอาคืนได้อีกเลย คิดย้อนกลับถึงวันเวลาที่ผ่านมาแล้วอาจเสียใจ

 

“นักเรียนมืออาชีพไม่ว่าไปมุมไหนของโลกเราก็เรียนรู้ได้ไม่สิ้นสุดถ้าเราเรียนเป็น” สังเกตว่า หนูดีเน้นคำว่า “เรียนเป็น” เพื่อทำให้หนังสือของเธอประสบความสำเร็จตามเป้าหมาย นั้นคือ การเรียนให้สนุก เรียนอย่างจริงจัง ซึ่งเธอใช่คำว่า “เรียนดุ” เรียนแบบเอาเป็นเอาตาย แต่ไม่เครียด

(ติดตามต่อ)