เป็นธรรมดาโลก ที่ต้องพบกับความพลัดพราก หลายคนก็เคยพบผ่านความพลัดพรากมาแล้ว แแต่คราวนี้มันเป็นการพลัดพรากอย่างกระทันหัน ดวงใจน้อยๆ ของหนูเฌวา เด็กตัวเล็กๆ แสนจะน่ารัก ที่พ่อหนานเกียรติรักปานดวงใจ แล้วพ่อก็จากไปไม่มีวันกลับ น้องหนูเฌวา เธอจะเจ็บปวดสักเพียงใด บางคนแค่เห็นจากดวงตาเธอที่ซ่อนไว้ซึ่งความเศร้า แต่หัวใจดวงน้อยๆ มีร่องรอยความเจ็บปวด พวกเราที่เป็นเพื่อนพ้องน้องพี่ และเป็นผู้ใหญ่ที่รักน้องหนานเกียรติ คงจะช่วยกันประคับประคองหนูเฌวา และแม่ ให้อยู่บนโลกใบนี้ อย่างเป็นสุขได้ ถึงไม่เท่าน้องหนานเกียรติเคยทำ ก็ขอได้ทำหน้าที่กัลยาณมิตรที่ดีตลอดไป
อ.แพนด้าขับรถพาอาม่าเข้าเมืองไปโอนเงินสมทบทุนเพื่อหนูเฌวา ๑,๐๐๐ บาท เมื่อวานไม่สามารถขับรถเข้าเมืองได้เพราะฝนฟ้าคะนองน่ากลัวมาก เมื่อฟ้าเปิดอ.แพนด้าก็รีบขับรถให้ทันที่ แต่ขากลับฝนฟ้าเทลงมายังกะฟ้ารั่ว จนถนนกลายเป็นคลอง พอมาถึงบ้านฝนซาลงค่ะ
แม้จะรู้ว่า มันเป็นธรรมดา แต่มันก็เจ็บปวดนะคะ เราเป็นคนนอกยังรู้สึกได้ คนในครอบครัวคงยิ่งกว่า
เป็นกำลังใจให้กับครอบครัวหนานเกียรติค่ะ
ขอบคุณค่ะ..ร่วมด้วยช่วยกันเพื่อครอบครัวของคนดีของพวกเรานะคะ
"เฌวา ลูกยอดปรารถนาของพ่อหนานเกียรติ-แม่กวาง"
อาม่าครับ
เอกต้องขอบคุณอาม่าเเละ อ.เเพนด้า มากๆครับ ที่เมตตาสมทบทุนกองทุนการศึกษาของ น้องเฌวาครับ
ผมได้รับการเเจ้งโอนเเล้วครับ
ขอบพระคุณมากๆครับ
สวัสดีค่ะ
นำดอกไม้ที่ de' Musoi ฝีมือการถ่ายภาพของน้องหนานเกียรติฝากค่ะ
ขอบคุณที่ได้มาอ่านครับ
สวัสดีครับ
พบกันไม่นาน แต่เหมือนรู้จักกันหลายปี ทุกครั้งที่ว่าผมขึ้นไปทำธุระที่กทม.หนานเกียรติจะมารับไปนอนที่บ้าน
บางครั้งก็มานั่งทานอาหารร่วมกัน
คอยเป็นห่วงเป็นธุระให้เมื่อผมเข้าเมือง เช่นกันผมก็เป็นธุระให้เมื่อหนานเกียรติออกต่างจังหวัด
เราเอื้อกันมาตลอด ไปทำกิจกรรมถอดบทเรียนด้วยกัน เราก็นอนร่วมกัน
หนานเกียรติสวดมนต์ก่อนนอน
ผมทำละหมาดก่อนนอน
สวรรค์ให้เรามาพบแล้วมาพรากไม่ทันตั้งตัว.....
เคยคุยกับน้องเกียรติ แต่ไม่เห็นหน้าคุยทางโทรศัพท์ติดต่อเรื่องจะมาพักที่ เดอ มูเซอ (เคยมาพักครั้งหนึ่งแล้วติดใจอากาศดีมากภูมิประเทศสวยงามกลิ่นไอธรรมชาติบริสุทธิ์จริงๆ ตอนนั้นมีหลังใหญ่อยู่หลังเดียวพ่อพายัพดูแล) ถืงวันจะเข้าที่พักมีคณะจะมา
สัมนากว่า30คนที่เดอ มูเซอ ด้วยความมีน้ำใจและความมีอัธยาศัยไมตรีที่ดี น้องเกียรติได้ติดต่อ ที่พักที่ใกล้ๆกันให้ และขอโทษ
ที่พักที่เดอ มูเซอไม่ได้ ถืงวันที่เราเดินทางกลับออกจากที่พักวันที่ 17 กค.54 เวลาประมาณ 8.00 น. ได้โทรคุยกับน้องเกียรติบอก พวกเรากลับแล้วขอบคุณมากที่จัดหาที่พักให้ น้องเกียรติยังห่วงใยพวกเราถาม ที่พักดีไหมสบายดีกันหรือเปล่า โอกาสหน้ากลับมาเทียวกันใหม่นะ เมื่อเราเดินทางกลับมาถืงกรุงเทพได้เพียงไม่กี่วัน ผอ.สุมณฑา อ่อนนุม ก็โทรมาบอกข่าวน้องเกียรติประสบอุบัติเหตุ เสียชีวิต เราใจหายมากไม่อยากจะเชื่อเพราะเพิ่งได้คุยกัน ขอให้น้องเกียรติไปสู่สวรรค์ทิพย์วิมานค่ะ และขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวน้องเกียรติด้วยค่ะ