รำลึกถึง ... พี่หนาน ... เสมอ
จำได้ว่า "หนานเกียรติ" เป็นผู้หนึ่งที่เป็นผู้ติดตาม ให้กำลังใจ เรื่องเล่า ของดิฉันมาเนิ่นนาน ใน GotoKnow ตั้งแต่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริง จนได้รู้จักตัวตน ของ "พี่หนาน"
เมื่อครั้งจะชวนเชิญ อ.เอก (จตุพร) และทีมงาน มาร่วมถอดบทเรียน จังหวัดที่ดำเนินการ ชมรมผู้สูงอายุด้านการส่งเสริมสุขภาพช่องปาก ต้นแบบ 9 จังหวัด "พี่หนาน" เป็นผู้ที่มาร่วมเตรียมงาน พร้อม อ.เอก
... ด้วยมาด เซอๆ พาให้น้องๆ ทีมงาน ถามว่า ผู้นี้คือใครกัน
... ส่วนดิฉันเอง ก็เพิ่งถึงบางอ้อ ว่า ... ผู้นี้ คือ หนานเกียรติ เพื่อนชาว G2K นั่นเอง
เพียงไม่กี่ครั้ง ที่ได้พูด ได้คุยกัน ในเรื่องงานถอดบทเรียน เรื่องทั่วๆ ไป และ แน่นอน เรื่องของ เฌวา ... หลานสาวสุด love ที่ไม่ค่อยยอมห่าง "พ่อ"
"พี่หนาน" ... ในสายตาของดิฉัน มาดขรึม ถ้อยคำแต่ละคำที่ออกจากปาก มีความสุภาพ อยู่เป็นนิจ รวมทั้ง ความเอาจริงเอาจังกับการเตรียมงาน ที่ออกจะมากกว่า ทีมเจ้าของงาน เสียด้วยซ้ำ
ไม่ใช่พี่ ก็เหมือนพี่ ... ดิฉันเรียก "พี่หนาน" มาตลอด ด้วยความเคารพ เกรงในบุคลิก ที่เงียบ และเรียบร้อย ทำให้ไม่คิดที่จะเรียก อ.เกียรติ เหมือนอาจารย์ท่านอื่นๆ
และในเวลาต่อมา "พี่หนาน" ก็เข้าไปจับเรื่อง งานผู้สูงอายุ อีกหลายครั้ง ที่ดิฉันได้ตามเก็บข้อมูล ที่ "พี่หนาน" เผยแพร่ไว้ มาเรียนรู้ด้วย
"เฌวา" น่ะหรือ สัมผัสครั้งเดียว ก็รู้ได้ถึง ความรัก ความเข้าใจ ในลูกสาว ของ "พี่หนาน" ... ดิฉันเคยถามว่า เฌวา เคยได้ใส่กระโปรงไหมเนี่ยะ (อิอิ เพราะแต่ละครั้งที่เจอ เห็นใส่แต่เสื้อ กับกางเกง ประมาณขาก๊วย) ... รู้สึกว่า "พี่หนาน" ไม่ได้ตอบ
......
คำแรกที่ได้ยินจากปาก อ.เอก ทางโทรศัพท์ ... ดิฉันอดอุทานไม่ได้ว่า "หา ... อ.เอก พูดว่า อะไรนะ" เพียงได้ยินว่า พี่เกียรติศักดิ์เสียชีวิตแล้ว ก็ทำให้หูอื้อ ได้เหมือนกัน ... เพราะทีมเรายังมีนัดกับ "พี่หนาน" ไว้ว่า เรายังติดกัน ในเรื่อง การถอดบทเรียนของลำปางกันอยู่ ... วูบแรก ความรู้สึกแห่งการสูญเสียน้องชาย เริ่มเข้ามา ตามด้วย แล้วครอบครัวของน้องเล่า จะอยู่กันได้อย่างไร ไม่ใช่เรื่องของเงินทอง แต่เป็นเรื่องของการใช้ชีวิตที่ "ขาดใครคนหนึ่งไป ..."
แต่ ชีวิต ก็คือ ชีวิต ... ความไม่แน่นอน คือ ความไม่แน่นอน ... ชีวิต คือ ความไม่เที่ยง ... เหมือนสิ่งที่ดิฉันได้เคยซึมซับมาครั้งหนึ่ง
คนที่ยังอยู่ ก็ต้องดำรงชีวิตอยู่ อย่างสงบ ต่อยอด และสืบทอดเจตนารมย์ อันแสนงดงาม กันต่อไป
ดังที่ดิฉันได้เคยฝากข้อความไว้ ... "ขอให้น้องชาย นอนหลับให้สบาย นะคะ ... ยังมีใครหลายคนที่ยังอยู่ จะได้ร่วมแรง ร่วมใจ ใช้ชีวิตให้สวยสดงดงาม ต่อยอด ความดีความงาม เพื่อสืบสานภารกิจ ที่มุ่งสร้างสรรสังคมไทย ให้ก้าวไปสู่สังคมที่ดีงามกันต่อไป"
ดิฉัน จะไม่ลืม ความดีความงาม ของ "เกียรติศักดิ์ ม่วงมิตร" คนนี้
ที่กระบี่
วิทยากร 1 + 1 ... ที่ประจวบฯ
ความเห็น (16)
ผมก็เป็นคนหนึ่งที่จะไม่ลืมพี่หนานเกียรติ
ฟังดู...คงจะดราม่ามาก ๆ
เพราะผมกับพี่หนานไม่เคยเจอกัน
รู้จักกันจากบันทึก gotoknow เท่านั้น
แต่มิตรภาพ ณ ที่นี้ของเรางดงามเสมอ
วันแรก ๆ ผมทำใจไม่ได้เหมือนกัน
แต่ถึงวันนี้...
ความตายมันไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวเลย
แต่มันคือความเปลี่ยนแปลง
ทำให้ผมรักและไม่ลืมพี่หนานเกียรติ
ตลอดชั่วชีวิตของผม
แต่ ชีวิต ก็คือ ชีวิต ... ความไม่แน่นอน คือ ความไม่แน่นอน ... ชีวิต คือ ความไม่เที่ยง ...
อาลัย ยิ่ง ครับ พี่หนาน
คงเป็นเรื่องที่ทำใจได้ยาก..
แต่ก็ต้องทำใจให้ได้...
กราบสวัสดีค่ะท่านแม่หมอที่กึดเติ้งหาค่ะ นานมากไม่ได้มาเยี่ยมทางนี้ค่ะ ..ร่วมไว้อาลัยให้ ..พี่หนาน..ขอให้ไปสู่สวงสวรรค์
.....ขอให้พี่หนาน..ไปอยู่บนสรวงสวรรค์..ยิ้มให้พวกเรานะคะ..
- สวัสดีค่ะ ทุกท่าน
- ถ้าจะเอาคำพระมาพูด ก็ต้องบอกว่า พี่หนานหลับสบายแล้ว มีแต่เราที่เวียนว่ายตายเกิด ... สิ่งที่จะจารึกไว้ คือ คุณความดีของพี่หนาน ที่เราทั้งหลายจะได้จดจำ และทำตาม เท่ราที่กำลังความสามารถจะทำได้ค่ะ
- พี่หนานเกียรติ เป็นคุณครูชีวิตของเราอีกท่านหนึ่ง ที่ควรค่าแห่งการได้รับความเคารพค่ะ
- ขอบคุณนะคะ
ช่วงระยะปีกว่าๆมานี้ ทำงานเป็นคู่หูกันกับพี่หนานเกียรติมาโดยตลอดครับ
การทำงานด้วยกันทำให้เรียนรู้นิสัยใจคอกันมากขึ้น
พี่หนานจริงจังกับทำงานและรักเพื่อนฝูง ดังนั้นงานหลายชิ้นที่ทำด้วยกัน
นอกจากมุ่งผลของงานแล้วศรัทธาต่องานนั้นสำคัญ ซึ่งก็มีอยู่เต็มเปี่ยม
วันนี้ไม่มีพี่เกียรติแล้ว ก็เหมือนขาดคนในครอบครัวไป รู้สึกเสียดายคนดีๆ
ที่ไม่น่าจากไปเร็ว
เห็นรูปในบันทึกนี้ยิ่งรู้สึกอาลัยมากขึ้น เหมือนกับว่าพี่เกียรติยังไม่ไปไหน
เฌวาเธอยังไม่รู้ครับ. ยังไม่เข้าใจว่าการจากไปชั่วนิรันดร์คืออะไร
พี่กวางภรรยาของพี่เกียรติ เธอก็เข้มแข็งดี
ที่น่าดีใจอีกอย่างก็คือกัลยามิตรมากมายที่ร่วมไว้อาลัยในครั้งนี้
ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งอีกครั้งครับในบันทึกนี้
แม่หมอคะ มาร่วมแสดงความเสียใจด้วยในบนทึกนี้ค่ะ
ตัวแทนความดีงาม อยู่ที่ เฌวา แล้วค่ะ
- ใช่แล้วค่ะ คุณเอก
- พี่หนาน มีศรัทธา ต่องานทุกชิ้นที่ผ่านมือ
- เหมือนกับ งานผู้สูงอายุ ที่น้องชายคนนี้ เข้ามาช่วยเหลือ และก็เอาไปต่อยอด ในหลายชุมชน เท่าที่พี่รู้ และไม่รู้ ... เธอเป็นตัวแบบของกัลยาณมิตรที่ทำงาน อย่างมีส่วนร่วมค่ะ
... ร่วมด้วยช่วยกันสร้างเสริมสุขภาวะผู้สูงอายุ
... รวมพลคนเฒ่าม่วนอกม่วนใจ๋กับการสร้างสุขภาพ
... รวมพลังผู้สูงวัย พิชิตภัยหมอกควัน
... สร้างเสริมสุขภาพผู้สูงอายุชุมชนไทเทยิ่น
.......... - และคุณเอก ก็เป็นผู้ที่มีคุณภาพไม่น้อยกว่ากันเลย
- ความเสียใจก็มีมากมาย ... และความเคารพในจิตใจอันดีงาม ก็มีมากมายเช่นกันค่ะ
- อ.เอก คะ พี่มีความคิดว่า หน้าจะนำ blog เรื่องเล่าของ "พี่หนาน" มา link ไว้ที่หน้าแรก ของ GotoKnow เพื่อที่สมาชิกทั้งหลายจะได้รู้จัก "พี่หนาน" กันมากขึ้น ดีไหมคะ
อ.หมอ ครับ
ตอนนี้ทาง น้องๆทีมงานก็พยายามออกแบบให้กับการเข้าถึงข้อมูลของพี่หนานได้เร็วขึ้น ง่ายขึ้น
ทางผมก็กำลังคิดเรื่องหนังสือครับ
อาจารย์มีไอเดียอะไรนำเสนอมาได้เลยครับ
- หวัดดีเจ้า แม่ลูกสาว ... ตอนนี้ อยู่ กทม. หรือเชียงใหม่
- มีโอกาส จะได้แวะเวียนไปเยี่ยมบ้างนะคะ
พี่ใหญ่มาร่วมรำลึกถึง น้องหนานเกียรติ ด้วยบันทึกจากใจอีกหนึ่งเรื่องค่ะ :
เฌวา ลูกยอดปรารถนาของพ่อหนานเกียรติ-แม่กวาง :
http://www.gotoknow.org/blog/nongnarts/450291
ภาพประทับใจ จากไฟล์น้องคิม นพวรรณ
อ.หมอค่ะ
นาทีแรกที่พี่มะปรางโทรมาบอก แทบไม่อยากเชื่อเลย หวังว่าเป็นเพียงแค่เรื่องไม่จริง
ณ ขณะนี้ยังเสียใจไม่หายจากการจากไปอย่างไม่มีวันกลับของพี่หนาน
ด้วยความอาลัยยิ่งค่ะ
-
... ขอบคุณค่ะ พี่ใหญ่ -
... น้องอาร์มคะ ในโลกนี้ มีสิ่งที่ไม่อยากจะเชื่อว่าจะเป็นไปแล้ว อีกหลายอย่างเลยนะคะ เพราะฉะนั้น ทำวันนี้ให้ดีที่สุดกันดีกว่าเน๊อะ
- เข้ามาขอบคุณหมอนนสำหรับ "Comgratulation"
- ตั้งใจที่จะเข้ามาอ่านบันทึกอาลัย "หนานเกียรติ" ทุกบันทึก เพราะเราเองก็ตกใจ เศร้าใจอยู่หลายวัน การสูญเสียคนทีเรารักเป็นทุกข์จริงๆ ค่ะ คนที่อยู่หลังต้องการทั้ง "กำลังใจและเวลา"
- ขอแสดงความอาลัยคนดี "หนานเกียรติ" อีกครั้งในบันทึกนี้ และส่งกำลังใจมายังอ.ปรารถนาให้ผ่านความทุกข์ไปได้โดยเร็ว
ป.ล. ไม่ค่อยได้เข้ามาเพราะความจำกัดส่วนตัว แต่ทุกครั้งที่มาก็คิดถึงหมอนนนะคะ เพราะหนอนนเป็นคนแนะนำให้รู้จัก G2K แม้จะค่อยๆ ลืมเลือนบรรยากาศกรมอ.ไปทีละนิดๆ นับจากความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิตทำให้เราต้อง "ตกงานกระทันหัน"
- ชีวิต ก็คือ ชีวิต ... ความไม่แน่นอน คือ ความไม่แน่นอน ... ชีวิต คือ ความไม่เที่ยง ... เหมือนสิ่งที่ดิฉันได้เคยซึมซับมาครั้งหนึ่ง
อือมม...ในความไม่แน่นอน ก็ ยังมีความไม่แน่นอน หมอนนกำลังบอกแบบนี้ใช่ป่าว
ฝากบอกเพื่อนๆ น้องๆ แถวทันตฯ ด้วยนะว่านุ้ยยังไม่ลืมคนแถวนี้นะ...
- เรื่องต่างๆ มันหมุนเวียนมาเกิดขึ้นกับเราได้เสมอๆ ละนะ นุ้ย
- เพียงแต่ ... เราต้องมีสติพอที่จะตอบรับกับสิ่งต่างๆ ที่จะเกิดขึ้นแหล่ะ
- อนาคต อยากเป็นคนแก่ที่แข็งแรง ช่วยเหลือตัวเองได้ค่ะ ... การพึ่งพิงผู้ที่ไม่ใช่เรา ไม่ใช่เรื่องที่มั่นคงถาวร ... เพราะฉะนั้น ตอนนี้ ต้องดูแลตัวเองหน่อยนะ
- คิดถึงเสมอเลย ... เมื่อไรจะได้เจอกันมั่ง