วัฒนธรรมท้องถิ่น : ชีวิตสามเณร 3

ยามค่ำคืนมันมืดจริง ๆพอพระจันทร์ส่องแสงเย็นตาแต่เย็นใจด้วยบอกไม่ถูกครับ

ยามเย็นถึงเวลากวาดลานวัดอีกครั้ง...หลังอาบน้ำแล้วก็ลงทำวัตรสวดมนต์ประมาณ 1 ทุ่มก็พากันไปท่องจำบทสวดมนต์ต่าง ๆ หมู่บ้านนี้ไม่มีไฟฟ้า...เราใช้ตะเกียงมีแก้วครอบไม่ให้ไฟดับโดยเติมน้ำมันกาดบ่อย ๆครับ...

วันหนึ่งมีคนตายในหมู่บ้าน...เขามารับพระอาจารย์...พระเณร...ไปหมด...เหลือไว้ผมคนเดียว...เฝ้าวัด...ประมาณ 3 ทุ่ม ขณะผมนั่งท่องจำอยู่ในระเบียงกุฎี ได้ยินเสียงคล้ายลิงเขย่ากิ่งมะม่วงข้าง ๆ กุฎี...สักพักเห็นเงา ๆค่อย ๆโผล่ขึ้นบันไดและตรงมาหาผม...ผมยกตะเกียงส่องดูให้แน่ใจ...สิ่งนั้นหลบเข้าที่กำบัง...ผมตามไปดู...โอ้...เป็นชายแก่อายุ 70 ปี แกเอาผ้าขาวม้าคลุมหัวเห็นแต่ตา...กับฟันซี่เดียวอยู่ด้านบน...แกหัวเราะเสียงดัง...ตั้งใจมาหลอกผมครับ...ฮา ๆ เอิก ๆ

และท่านนั่งเป็นเพื่อนคุยจนพระอาจารย์กลับมา...ลุงคำปัน...จึงลาจากไป...เล่นเอาเราหายใจไม่ทั่วท้องเหมือนกันครับ...

ต่อมามีการท้าดูผีในวันเพ็ญ 15 ค่ำ ที่นี้แปลกอยู่...คือว่า...กลางคืนมีเสียงหมาหอน...เป็นสายยาว...รับช่วงกัน...ช่วงวันพระ 15 ค่ำครับ พระหนุ่ม ๆ นำถุงเงินแล้วไปวางไว้ที่บรรจุกระดูก ตรงท้ายมุมของวัด และใกล้ประตูที่ตรงมาจากป่าช้า

ศพคนตายเขาตั้งสวดอภิธรรมที่บ้าน...แล้วนำไปเผาหรือฝังที่ป่าช้านี้...เสร็จแล้วแทบทุกคนก่อนกลับบ้านต้องเดินผ่านประตูเข้าวัด...ห้ามเหลียวหลัง...ใครเข้าวัดแล้ว...ผีจะไม่ตามครับ...ฮา ๆ เอิก ๆ...

ลือกันว่า...ที่ดอนปู่ตา ของบ้านนี้ทุกปี...ชอบกินควาย...1 ตัว เพียงนำควายไปผูกที่หลักใกล้ ๆศาลปู่ตา และผู้คนพากันออกมาห่าง ๆ...ไม่เกิน 15 นาที...ควาย ก็ล้มลงตาย...ครับ

เล่ากันว่าที่ธาตุหรือที่บรรจุกระดูกรายหนึ่ง...มุมวัดเป็นผีออกมาหลอกผู้คน...สามเณรทุกรูปโยนคำท้ามาที่ผม...คือพอเที่ยงคืน...พระจะมาเรียก...ให้ผมเดินไปรับเอาถุงเงินตรงนั้น...ครับ

ที่นี้ยามค่ำคืนมันมืดจริง ๆ พอพระจันทร์ส่องแสงนวลเย็นตาเย็นใจบอกไม่ถูกครับ...

วันนั้น...ผมทดลองเดินไปตรงจุดนั้น...เห็นถุงใส่เงินจริง ๆช่วงเวลา 4 ทุ่ม แต่ผมไม่หยิบเอา...เพราะมันยังไม่ถึงเวลานัดหมาย...แต่รู้สึกเย็นข้างหลัง...เหมือนมีคนมาเป่า...เหลียวมองรอบกายมีแต่...ความเงียบ...เงาต้นไม้...ลมพัดผ่าน...แสงจันทร์...ผมกลับมานอนและหลับ...นาน...พอตื่นขึ้นมาก็ถึงเวลาทำวัตรเช้า...ฮา ๆ เอิก ๆ

คือว่า...พระหนุ่ม ๆไม่มาปลุกผม...เพราะกลัวว่าผมไปแล้วเจอผีจริง ๆผมเกิดเป็นอะไรไป...เรื่องมันจะไปกันใหญ่...ครับ หรือคุณมีความเห็นอย่างไร...

โปรดติดตามตอนต่อไป

ด้วยความปรารถนาดีจาก

จาก...umi

เขียนใน GotoKnow โดย ยูมิ
ใน วัฒนธรรมท้องถิ่น

คำสำคัญ (Tags): #แนวคิดทางศาสนา

หมายเลขบันทึก: 44704เขียนเมื่อ 15 สิงหาคม 2006 05:41 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 15:38 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน