ความจริงเสมือนที่กำลังทำลายตัวเองและสังคม
ในปัจจุบัน ผมคิดว่า คนจำนวนมากทีเดียว ไม่รู้ว่าเรากำลังทำอะไร
อยู่กับความจริง หรือ อยู่กับความฝัน
กำลังฝัน หรือ กำลังตื่นอยู่
เชิงอุปมา แต่เป็นจริงในชีวิตของผม
ก็คือ
ในสมัยเด็กๆ ช่วงสักประมาณ ๑๐-๑๔ ขวบ ผมเคยทำได้แทบทุกครั้ง อยู่หลายปี แต่พอโตขึ้น ความสามารถนี้หายไป
ในช่วงที่ผมทำได้นั้น ผมจะรู้ตัวตลอดเวลาว่า ขณะนี้
"ผมกำลังฝัน หรือ กำลังตื่นอยู่"
โดยทุกครั้งที่ฝัน จะเริ่มคิดหาความสัมพันธ์ ว่า ที่ผมเห็นนั้น หรือ กำลังเป็นอยู่นั้น มันเป็นจริงไปได้หรือไม่ ตามสถาวะปกติที่พบมา
โดยการลองหยิกตัวเอง และหลายๆวิธี และหาความเชื่อมโยงของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ถ้าเชื่อมโยงได้หมด ไม่มีอะไรติดขัด รู้สึกได้จริง ก็น่าจะเป็นจริง
แต่ทุกครั้งที่ผมกำลังฝัน จะต้องมีอะไรที่ไม่สามารถเชื่อมโยงได้
แล้วผมจะสรุปว่า "กำลังฝัน"
ต่อจากนั้น ผมก็จะสนุกสนานกับมัน และไม่ต้องสนใจ ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เพราะมันเป็นแค่ "ความฝัน" เดี๋ยวมันก็จบ และหายไปเมื่อตื่น หรือถ้าอยากให้หายไปก็รีบตื่นขัดจังหวะการฝันก็จะจบลง
อยากจะฝันใหม่ก็เริ่มนอนใหม่ คิดเรื่องใหม่ๆที่อยากฝัน
ดังนั้น ผมจึงยังจำความฝันส่วนใหญ่เหล่านั้นได้จนถีงทุกวันนี้
แต่...ทุกวันนี้
- ผมทำไม่ได้เลย
- ไม่รู้เลยว่า "กำลังฝัน"
- ฝันร้าย หรือ ฝันดี ก็ไปจริงจัง (ในฝัน) กับมันหมดเลย
ผมสูญเสียการ "รู้ตัว" ในระหว่างฝันไปนานแล้ว
- มิหนำซ้ำ ผมยังมี "ฝันซ้อนฝัน" แบบสี่ห้าชั้น เกิดขึ้นบ่อยๆ
- ตื่นตั้งสามชั้นแล้ว ยังไม่ตื่นจริงเลย ยังเป็นการตื่นอยู่ในฝันอยู่เลย
- ฝันแล้วก็จำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง บางทีก็ปะปนกัน "มั่ว" ไปหมด
เชิงอุปมัย ในสังคมปัจจุบัน
ผมคิดว่าสิ่งที่ผมเป็นนี้ มันอาจจะเกิดเป็นจริงกับคนบางคนที่ "กลับกัน"
คือ
- แม้แต่ยังตื่นๆ เห็นๆ ก็ยังเป็น "ความเพ้อฝัน"
- และอาจยังมี แบบ "เพ้อฝัน" ซ้อน "เพ้อฝัน"
- ไม่รู้ว่าอะไร เป็นอะไร
- ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไร เพื่ออะไร
ไม่เคยคิดหาเหตุผล ไม่สนใจว่าอะไรจะเกิดขึ้น
- ปล่อยให้ชีวิตตัวเองลอยไปตามกระแสสังคมเหมือน "เศษขยะ"
- ไหลไปตามทาง (ตามความเคยชิน ตามที่สังคมทั่วไปทำกัน)
- ลอยตามน้ำ (ตามความเชื่อ ความคิด)
- ปลิวตามลม(ตามค่านิยม คำพูดของคนอื่น)
- ระเหยไปในอากาศ (ใช้เวลาของชีวิตอย่างไม่เป็นประโยชน์ ไม่คุ้มค่า หรือไร้ค่า)
- ฯลฯ
- แล้วแต่กระแสต่างๆ รอบตัว จะพาไป
แล้วก็จบชีวิตลงอย่างไร้จุดหมาย ไร้สาระ และไร้ความหมาย
- ไม่มีโอกาสรู้ว่าตัวเอง "เกิดมาทำไม"
- ถ้าตายไปแล้ว ชีวิตมีแก่นสาร คุณงามความดีอะไรหลงเหลืออยู่บ้าง
- อยู่ไปแบบวันวัน
- อยู่กับการหลงผิด
- อยู่กับความจริงเสมือน
- แต่คิดไปเองว่าเป็นความจริงแท้
แม้ใครจะพยายามบอก
- เขาก็จะพยายามหาข้อแก้ตัวมาอธิบาย
- เหมือนกับผู้บอกไปสร้างปัญหาให้เขา มากกว่าที่จะมองว่าพยายามไปช่วยเขา
ความจริงเสมือนนี่ ที่เกิดกับคน และใช้ในสังคมนี่ มันร้ายกาจจริงๆ
อยู่ในทุกวงการ สร้างปัญหาได้แทบทุกเรื่อง
สงสัยจะเป็น "ธรรมดา" ของโลกครับ
แต่ ถ้าเราคิดมากไปก็จะกลับกลายเป็นความทุกข์ไปเปล่าๆ
ปล่อยให้ "สัตว์โลก เป็นไปตามกรรม" บ้าง
คงจะง่ายดีนะครับ
ทางออก ที่เหลืออยู่ เท่าที่ประเมิน
- มีแต่การจัดการความรู้เท่านั้นที่จะช่วยแก้ไขได้
- แต่คนจำนวนมากก็ยังไม่ใช้
- หรือไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการจัดการความรู้คืออะไร
- ได้ยินเขาว่า ก็ว่าตาม แบบนกแก้วนกขุนทอง
จุดเริ่มที่อาจพัฒนาได้ก็คือ
- เด็กที่ยังมีความคืด "บริสุทธิ์" ที่อาจถูกชักจูงได้ง่าย
- ทั้งทางดี และทางไม่ดี
โดยทำให้เขาเคยชินกับสิ่งดี
จนไม่คุ้นเคยกับสิ่งไม่ดี เขาก็จะเป็นคนดีของสังคมได้
แบบสำนวนอีสานว่า "ทางบ่เทียว มันฮก" (ทางที่คนไม่ใช้บ่อยๆ มันรก)
เมื่อฝึกความเคยชินได้แล้ว ทุกอย่างจะอัตโนมัติ ยากแค่ไหนก็จะกลายเป็นง่าย
เป็นแนว เป็นร่อง เป็นคลอง เป็น "ความสะดวก" โดยธรรมชาติ
ที่เราเรียกว่า "ทำนองคลองธรรม"
ที่สามารถทำได้ทุกเรื่อง เพียงขอให้ "ชิน" และ "ใช้บ่อย"
แต่กับสิ่ง "ไม่ชิน" ง่ายแค่ไหนก็เป็นยาก อย่างเป็นธรรมชาติ
น่าจะเป็นแนวทางการจัดการความรู้ เพื่อลดผลเสียของ "ความจริงเสมือน"
ให้มาอยู่กับ "ความเป็นจริงกว่า" หรือ แม้กระทั่ง "ตวามจริงแท้" และ "การสร้างสรร" ทั้งตัวเองและสังคม
นี่คือความเชื่อ และความฝันของผม ในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ ครับ
ขอบคุณครับ
ความเห็น (7)
"สัตว์โลกเป็นไปตามกรรม"
ขอบคุณครับอาจารย์ ;)...
อ.แสวงคะ
อาจารย์เปรียบเทียบได้เห็นภาพชัดมากๆ เลยค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
น่าจะประกวดเล่านิทานนะครับ อิอิ
อาจารย์ได้ช่วยเฉลยสิ่งที่สงสัยและหาคำตอบมานานแล้ว
ขอบคุณค่ะ
ชอบ ลึกซื้งครับ
เรื่องรู้สึกตัวขณะฝัน ผมก็ยังเป็นอยู่แต่ไม่ทุกครั้ง จะเกิดได้บ่อยเวลาฝันร้าย ก็จะคิดว่า นี่ต้องเป็นความฝันแน่ ๆ เพราะว่ามันไม่สมเหตุสมผล หรือว่าเกินจริงมากเกิน ก็จะบังคับตัวเองให้รู้สึกตัว หรือว่าบางทีก็ถึงกับบังคับให้ตื่นขึ้นมาตั้งต้นนอนใหม่เลย ผมว่าดีเหมือนกัน เพราะว่าเราเลือกได้ว่า จะอยู่กับฝันดีได้ และหากฝันร้ายก็จะไม่ฝันต่อครับ
ขอบคุณครับ
ดีใจที่มีคนที่มีลักษณะคล้ายผมบ้าง ไม่แปลกประหลาดอยู่คนเดียว
ดีใจที่มีเพื่อนครับ
ขอบคุณมากครับ
ปล่อยให้ "สัตว์โลก เป็นไปตามกรรม" บ้าง
บอกมาก โดนหาว่าเป็นพวกโรคจิต ไปทำให้พวกเขาเครียด
ชีวีตมันจะมีอะไรมากกว่า ขอใช้ชีวีต ไร้สาระไปวันๆ แค่นั้นก้อพอ
ผมเลิกบอกคนอื่นแล้วครับ
ปล่อยให้ "สัตว์โลก เป็นไปตามกรรม"